sfaku είπε:
Πολύ ωραίο σχόλιο (και διαβασμένο, αλήθεια έχεις σχετικές σπουδές; ).
Ε, η αλήθεια είναι ναι, στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και από χόμπι στην ιστορία.
Πάντως θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να επαινέσω την τόσο εμπεριστατωμένη ανάλυση σου.
Θα ήθελα επίσης να παραθέσω μερικές σκέψεις για την αξία της ιστορικής γνώσης ως εργαλείο βελτίωσης/ αποφυγής κακοτοπιών από τα κράτη, τις κοινωνίες, αλλά και από τα άτομα.
Αυτό ίσως απαντήσει και το κεντρικό ερώτημα «τι κάνουμε στο μέλλον».
Αναφέρθηκε η περίπτωση της Lehman Brothers. Ένα τρανό παράδειγμα, που δυστυχώς με τον πιο μελανό τρόπο ανέδειξε τι συμβαίνει όταν η ιστορική μνήμη αδυνατίζει.
Μετά το Κραχ του '29, η κυβέρνηση Ρούσβελτ, το 1933 πέρασε έναν νόμο που έμεινε στην ιστορία με το όνομα Glass–Steagall Act.
Ο σκοπός του ήταν η αποφυγή στο μέλλον των συνθηκών που θα οδηγούσαν σε ένα νέο Κραχ. Αυτός διαχώριζε τις επενδυτικές από τις εμπορικές τράπεζες (τις αποταμιευτικές) και απαγόρευε στις δεύτερες να «τζογάρουν» τα λεφτά των καταθετών τους σε προϊόντα της χρηματαγοράς- παράγωγα, ομόλογα κλπ- που ενίοτε θα μπορούσαν να είναι αμφιβόλου «ποιότητας».
Έτσι με αυτόν τον τρόπο διασφαλιζόντουσαν τα χρήματα του κόσμου, από τραπεζικά/ χρηματιστηριακά παιχνίδια- «τζόγο» επί της ουσίας.
Ο νόμος καταργήθηκε το 1998 επί κυβερνήσεως Κλίντον μετά από πολυετές «πρέσινγκ» του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οι έλεγχοι καταργήθηκαν και 10 χρόνια αργότερα μας οδήγησαν στην περίπτωση της Lehman Brothers.
Όπου εκεί οι προσδοκίες της (επί της ουσίας) «φούσκας» της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ, έγιναν παράγωγα, που έγιναν ομόλογα, που πωλήθηκαν από τράπεζα σε Hedge Fund, σε άλλη τράπεζα κ.ο.κ και φυσικά με τα λεφτά του κόσμου, που έγιναν... χαρτοπόλεμος.
Τα υπόλοιπα είναι (μαύρη) ιστορία την οποία και βιώνει ο πλανήτης.
Η ουσία μας εδώ είναι ότι αν δεν είχαμε ξεχάσει το ιστορικό μάθημα του 1929, δεν θα ήμασταν αναγκασμένοι να βιώσουμε εκ νέου αυτό του 2008.
Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση μας ως Ελλάδα. Ανακυκλώνουμε τις ίδιες και τις ίδιες διαχρονικές παθογένειες- τις οποίες έχουμε αναλύσει ενδελεχώς- και αρνούμαστε πεισματικά να μάθουμε το «μάθημα» μας.
Θέλουμε να δούμε το μέλλον μας; Ας μάθουμε διεξοδικά το παρελθόν μας, για να μπορούμε να αναλύουμε το παρόν μας και να αποφύγουμε την επανάληψη των λαθών στις ημέρες που θα ακολουθήσουν.