Ενδιαφέρον θέμα.
Η παραγωγή παίζει σαφώς μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα. Υπάρχουν πολλοί δίσκοι τους οποίους αξίζει κανείς να ακούσει περισσότερο για τα χαρακτηριστικά του ήχου(τα οποία βεβαίως δεν έχουμε λόγο να διαχωρίσουμε από την μουσική που ακούμε) παρά για τις συνθέσεις ή για τις ερμηνείες. Πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό 2 παραγωγοί που μου αρέσει να "ακούω" ασχέτως καλλιτεχνών, μουσικής κτλ. Είναι οι Albini και T Bone Burnett.
Όσο για την ενορχήστρωση την θεωρώ ισάξιας σημασίας με την σύνθεση επομένως δεν την εξετάζω διαφορετικά. Ιδιαιτέρως σε ορισμένα είδη μουσικής όπως π.χ. πειραματική ηλεκτρονική δεν έχει νόημα, νομίζω, ο διαχωρισμός. Ο τρόπος με τον οποίον επιλέγεις να ενορχηστρώσεις αποτελεί ουσιαστικά μέρος της σύνθεσης. Ο αγαπημένος μου ελληνικός δίσκος, το γράμματα στην αγαπημένη του Λοϊζου είναι απλούστατος ενορχηστρωτικά αλλά θαυμάσιος μουσικά. Δεν αποδίδω την αξία του μόνο στο γεγονός ότι τα κομμάτια είναι καλά αλλά και στον τρόπο με τον οποίο ηχογραφήθηκαν, επομένως και στην ενορχήστρωση.