Στην ίδια δουλειά, πριν ανέβει ο πάτερ, τραγουδούσε ένας δικός μας, ο οποίος δεν είχε μεγάλη εικόνα του πού τραγουδούσε (από θέμα τόνου). Και πήρε την πρωτοβουλία σε μια φάση απάνω στη βράση και έβαλε κουπλέ το αστεράκι φωτεινό από ΣΟΛ. Εγώ έχω αρχίσει και γελάω ήδη, ο μπουζουξής μου λέει τι έπαθες ρε, του λέω περίμενε περίμενε θα δεις! Ε και ήρθε το ρεφραιν και είδε.? ΜΩΒ έγινε ο μαυρίλας, οι φλέβες του σαν τα πάνω μακαρόνια από το παστίτσιο του είχαν πεταχτεί. Και μετά έκανε νοήματα, να αλλάξουμε τραγούδι, να αλλάξουμε τόνο, κι έλεγα εγώ "τι; από τώρα; έχει και άλλα δύο κουπλέ ρεφραιν!"? ωραίες φάσεις. (και στη δική μας περίπτωση, αφού ήμασταν φαντάρια, είχαμε και ασυλία, δεν θα τρώγαμε ξύλο ό,τι και να παίζαμε)