δεν είπε κανεις ότι είναι κουφοί.
Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί πρέπει να οδηγηθεί η συζήτηση σε κάποια "σύγκριση" των 2+2 ονομάτων.
Όσο και οι δικές μας να μην είναι φάλτσες στο ελάχιστο (και μάλιστα και οι δυο είδωλα τότε και τώρα της κόρης μου και υψηλά στην δική μου εκτίμησή) οι μεν ημεδαπές είναι μήλα και οι δε αλλοδαποί πορτοκάλια.
Και έστω ότι δεν θέλουμε να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια, προσωπικά και (δεν με ενδιαφέρει τι αρέσει σε άλλους) στην περίπτωση αυτή ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ τα μήλα. Και αν είναι να τρώω μήλα, τρώω μια στις τόσες και πορτοκάλια κάθε μέρα.
Και έχω την αίσθηση (κι ας κάνω λάθος ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ) το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη αν υπήρχε κάποιο αντικειμενικό κριτήριο θα γούσταρε πορτοκάλια. (Βέβαια δεν υπάρχει το κριτήριο αυτό και επιστρέφουμε στο κριτήριο 100000000000 μύγες τρώνε σκ...., άρα...?)
Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι υπάρχει μεν καλή και κακή μουσική αλλά όλες οι καλές δεν ίδιες ή αποδεκτές το ίδιο, τουλάχιστον για όλους.
Και αν ο Μπουλέντ έχει μεγαλύτερη γκάμα απο τον Τομ Τζόουνς δεν θα τον ακούσω (παρά μόνο από περιέργεια γι 4-5 δλ) ενώ τον άλλον τον έχω μπολιάσει στο πετσί μου.
Και όσο να μου αρέσει η Ελεωνόρα δεν είναι η μουσική που ακούω ΠΟΤΕ επι τούτου (θα την ακούσω κατα λάθος, κατα τύχη ή για το χατήρι άλλου) και ο θεός ο ίδιος δεν θα με πείσει οτι είναι καλύτερη για μένα από το συγκεκριμένο ντουέτο.
Οι δυό συγκεκριμένες τραγουδίστριες είναι ένα λαμπρό αστεράκι στο ελληνικό στερέωμα της μουσικής όπου έχουν υπάρξει ΟΓΚΟΛΙΘΟΙ που προσκυνώ, αλλά δυστυχώς αυτό που λέμε μουσική βιομηχανία-παραγωγή-κατανάλωση (και που είναι για μένα βασικό στοιχείο της ζωής) στην Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο, και τα τελευταία 30 χρόνια έχει ξύσει εντελώς ΚΑΙ τον πάτο όπως ακριβώς βέβαια συμβαίνει και με την ξένη. Με λυπεί αφάνταστα, αλλά έχω μεγαλώσει από τα γεννοφάσκια μου, με την πλάστιγγα να γέρνει προς την ξένη μουσική με πολλές λοξές ματιές προς την τότε καλή ελληνική μουσική, όποιου είδους. Και όσο και να υπάρχει διαφορά στην ποιότητα έξω και μέσα, δυστυχώς το μέσα πάντα βρίσκεται πολύ πολύ πολύ πιο κάτω από το ξένο. Κάτι που συμβαίνει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής δυστυχώς.
Τις καλημέρες μου και μη μου αρχίσετε με επιχειρήματα. Δεν αλλάζω εγώ μυαλά, σας αγαπάω μεν, αλλά, έτσι είμαι, έτσι ήμουν και έτσι θα'μαι.
