Δεν είναι τόσο φοβερό το πώς. Ο Martino έχει πολύ συγκεκριμένο τρόπο να αυτοσχεδιάζει και να αντιλαμβάνεται τις "αλλαγές".
Έχει δε και πολύ συγκεκριμένο τρόπο να φραζάρει.
Το φοβερό για μένα όπωσ το βλέπω δεν είναι ι τεχνικη αλλα ολη ι μουσικοτητα που εχει κ όλη αυτη ι συνεχομενη ροή πληροφορίας που σου δινει αυτος ο παιχτης.παιζει συνέχεια,δεν 'λουφαρει' πουθενά κ όλα εχουν να σου πουν κατι.ολα εχουν αρχη κ τέλος.κ το φοβερό είναι οτι επαιζε ετσι απο 15 χρονών.απιστευτη ωριμότητα.φυσικα ολοι οι πραγματικά κορυφαιοι(maclaughlin,benson,metheny,martino,montgomery,scofield)το κάνουν με τελείως διαφορετικο στυλ ο καθένας τους κ το βρίσκω αξιοθαύμαστο πραγματικα.ευτυχως που υπάρχουν κ μας διδάσκουν τόσα πραγματα