Φίλε Superfunk... Ο πατέρας μου είναι γιατρός. Παιδίατρος συγκεκριμένα. Σπούδασε εδώ στην Θεσσαλονίκη σε δύσκολες εποχές κλπ κλπ κλπ.
Δεν ξέρω πόσα νομίζεις ότι βγάζει ένας γιατρός για να το λες έτσι υποτιμιτικά, αλλα ο πατέρας μου έχει ιατρείο σε μια επαρχιακή πόλη 10.000 κατοίκων, όπου υπάρχουν άλλοι 2 παιδίατροι + το νοσοκομείο και βγάζει πολύ περισσότερα απο 650 ευρώ το μήνα...
Προφανώς εσύ εννοείς γι αυτούς που δουλεύουν στα νοσοκομεία.
Το δημόσιο είναι θάνατος για τον νέο. Αν είναι ποτέ δυνατόν να τελειώνεις γιατρός ή οτιδήποτε και να θες να μπεις στο δημόσιο αμέσως. Τότε σου αξίζουν λιγότερο απο 700 ευρώ!!! Υποτίθεται ότι ξεκινάς να εργάζεσαι και έχεις όρεξη να φτιάξεις δουλειά, να ανοίξεις ιατρείο/φροντιστήριο/οτιδήποτε, να σφίξεις την πέτρα να της βγάλεις ζουμί που λέει κ ο παππούς μου.
Δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους να τελειώνουν 24 χρονών τις σπουδές τους και να έχουν ως όνειρο να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Το δημοσιουπαληλίκη κατα τη γνώμη μου πρέπει να γίνεται μετά από μια ορισμένη ηλικία που χρειάζεσαι να ξεκουραστείς και δεν μπορείς να αντέξεις πλέον το φόρτο εργασίας και το άγχος του ελεύθερου επαγγελματία.
Το πρόβλημα φίλε SuperFunk στην όλη κατάσταση είναι ότι ο νεος σήμερα περιμένει ότι θα τελειώσει ένα ΤΕΙ/ΑΕΙ και μετά περιμένει ότι θα τον πάρουν απο το χεράκι, θα του δώσουν δουλειά, μισθό 3000 ευρώ, αυτοκίνητο απο την εταιρία και γραμματέα. Ε δεν είναι έτσι και ας το πάρουν χαμπάρι όλοι οι γκρινιάρηδες. Το πτυχίο είναι απλώς μια απόδειξη ότι έχεις κάποια σχέση με το αντικείμενο. Απο κει κ πέρα κερδίζει ο πιο ορεξάτος/εργατικός/έξυπνος/καπάτσος.
Αμα μου έχεις τον τεμπελχανά που ονειρεύεται να είναι στο δημόσιο να παίρνει 2000 και να καααααααθεται τί περιμένεις?
Θα συμφωνήσω με τον Superfunk στο ότι το σύστημα των πανελληνίων είναι άθλιο και πρέπει να αλλάξει επιτέλους, αλλα τί να κάνουμε? Αυτό είναι - όλοι το περάσαμε ή θα το περάσουμε. Πάλι καλά να λέμε που υπάρχει έστω αυτή η υποτυπώδης μορφή αξιοκρατίας και το ποιος θα μπει στο πανεπιστήμιο δεν εξαρτάται απο πόσα λεφτά έχεις.
Δεν ξέρω πόσα νομίζεις ότι βγάζει ένας γιατρός για να το λες έτσι υποτιμιτικά, αλλα ο πατέρας μου έχει ιατρείο σε μια επαρχιακή πόλη 10.000 κατοίκων, όπου υπάρχουν άλλοι 2 παιδίατροι + το νοσοκομείο και βγάζει πολύ περισσότερα απο 650 ευρώ το μήνα...
Προφανώς εσύ εννοείς γι αυτούς που δουλεύουν στα νοσοκομεία.
Το δημόσιο είναι θάνατος για τον νέο. Αν είναι ποτέ δυνατόν να τελειώνεις γιατρός ή οτιδήποτε και να θες να μπεις στο δημόσιο αμέσως. Τότε σου αξίζουν λιγότερο απο 700 ευρώ!!! Υποτίθεται ότι ξεκινάς να εργάζεσαι και έχεις όρεξη να φτιάξεις δουλειά, να ανοίξεις ιατρείο/φροντιστήριο/οτιδήποτε, να σφίξεις την πέτρα να της βγάλεις ζουμί που λέει κ ο παππούς μου.
Δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους να τελειώνουν 24 χρονών τις σπουδές τους και να έχουν ως όνειρο να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Το δημοσιουπαληλίκη κατα τη γνώμη μου πρέπει να γίνεται μετά από μια ορισμένη ηλικία που χρειάζεσαι να ξεκουραστείς και δεν μπορείς να αντέξεις πλέον το φόρτο εργασίας και το άγχος του ελεύθερου επαγγελματία.
Το πρόβλημα φίλε SuperFunk στην όλη κατάσταση είναι ότι ο νεος σήμερα περιμένει ότι θα τελειώσει ένα ΤΕΙ/ΑΕΙ και μετά περιμένει ότι θα τον πάρουν απο το χεράκι, θα του δώσουν δουλειά, μισθό 3000 ευρώ, αυτοκίνητο απο την εταιρία και γραμματέα. Ε δεν είναι έτσι και ας το πάρουν χαμπάρι όλοι οι γκρινιάρηδες. Το πτυχίο είναι απλώς μια απόδειξη ότι έχεις κάποια σχέση με το αντικείμενο. Απο κει κ πέρα κερδίζει ο πιο ορεξάτος/εργατικός/έξυπνος/καπάτσος.
Αμα μου έχεις τον τεμπελχανά που ονειρεύεται να είναι στο δημόσιο να παίρνει 2000 και να καααααααθεται τί περιμένεις?
Θα συμφωνήσω με τον Superfunk στο ότι το σύστημα των πανελληνίων είναι άθλιο και πρέπει να αλλάξει επιτέλους, αλλα τί να κάνουμε? Αυτό είναι - όλοι το περάσαμε ή θα το περάσουμε. Πάλι καλά να λέμε που υπάρχει έστω αυτή η υποτυπώδης μορφή αξιοκρατίας και το ποιος θα μπει στο πανεπιστήμιο δεν εξαρτάται απο πόσα λεφτά έχεις.