Παιδιά θαύματα.

[fusiongtr]

κι εγώ προσπάθησα να πω ότι ο Bon Scott είχε μια αλητεία και τσαχπινιά - πονηράδα που δεν θα στην βγάλει κανένα παιδάκι ποτέ . Γι αυτό και έγραψα ότι δεν μπορώ και δεν θέλω να φανταστώ να τραγουδάει ένα whole lotta rosie 

Βρε σύμφωνοι.

Αλλά το "Hey mamma look at me" το είπε με περισσή "πονηράδα και τσαχπινιά" για την ηλικία του.

 

[gkourmoul1]

Το θέμα είναι ότι ένα ανώριμο και χωρίς προσωπικότητα  ταλαντούχο παιδάκι, είναι ακόμα ... παιδάκι και προλαβαίνει και να ωριμάσει και να αποκτήσει και προσωπικότητα. ?

Εννοειται. Και θα το κανει και σε πολυ μικρη ηλικια, εφοσον συνεχισει τη σκληρη δουλεια. Και θα εχει ολες τις προοπτικες στο χερι του. Δεν θα υπαρχει ταβανι.

Να συμπληρωσω, οτι οταν βλεπω τετοια παιδια-θαυματα, εχω αναμεικτα συναισθηματα. Και αυτο συμβαινει παντα, ειδικα σε παιδια κατω των 10. Απο τη μια μου προκαλουν ενθουσιασμο και δεος, με τις ικανοτητες τους, και απο την αλλη νιωθω μια μελαγχολια γνωριζοντας τι θυσιες κανουν για να εχουν αυτο το επιπεδο. Με στενοχωρει το γεγονος οτι πολλα απο αυτα τα παιδια-διανοιες εχουν μπει σε ενα καλουπι, απο τους γονεις, καλα καλα πριν μαθουν γραμματα, και απο τοσο τρυφερη ηλικια κανουν κατι το "αφυσικο". Σιγουρα θα υπαρχει η πιεση για "πρωταθλητισμο" απο τους γονεις, και αυτο ειναι κατι που θα πρεπει να ειναι 100% επιλογη του παιδιου, κατα την αποψη μου. Βεβαια, ειμαι και ενας τυπος που η 8χρονη κορη μου σταματησε το πιανο στους 3 μηνες, και δεν με ενοχλησε καθολου. Δεν ηθελα να νιωσει τη παραμικρη πιεση για κατι που δεν εχει υποχρεωση να κανει.

Αναγνωριζω, βεβαια, οτι εαν υπηρχαν αυτα τα παιδια-θαυματα, ο κοσμος σημερα θα ηταν πολυ πολυ διαφορετικος, προς το χειροτερο...

 

[matawan]

έχω πιάσει τον εαυτό μου να χαζεύει πιτσιρίκια που κοπανανε τα κλαπατσιμπανα και γρατζουνανε με άκομψο αλλά χαριτωμένο τρόπο τις χορδές με κάτι χαμόγελα μέχρι τα αυτιά πολύ περισσότερες φορές απ' ότι child prodigies που εκτελούν με αρτιότητα και στόμφο δυσανάλογα για το μέγεθός τους έργα. παραθέτω το αγαπημένο μου βίντεο.

https://youtu.be/sVJfErLlyLI

 

[musician]

 

[fusiongtr]

Αυτό "δεν παίζει".

Είναι και μικρό παιδί, είναι και απω-ανατολίτης.

Τα έχει όλα δηλαδής.

 

[Nikolas]

Επιμένω και καλημέρα.

Ο μικρός που παίζει το Impromptu του Chopin κάνει ένα σωρό λάθη. Όχι μόνο στις νότες, αλλά και στην έκφραση, στο φραζάρισμα, στο πεντάλ, και γενικώς στο rubato.

To ότι είναι μπόμπιρας και παίζει κάτι τέτοιο είναι άθλος, από μόνο του, αλλά, όπως προ-είπα, αν θέλω να ακούσω το κομμάτι αυτό θα βάλω ή Pollini, ή Argerich (80 ετών έγινε εχτές)....

 

[sultan of string]

το θέμα είναι ότι η δημοσιότητα στις ηλικίες αυτές φέρνει σχεδόν πάντα το αντίθετο αποτέλεσμα.

Αλλο πράγμα ένα παιδί θαύμα να ξεκινήσει να ασχολείται σοβαρά με την σωστή καθοδήγηση και άλλο να περιφέρεται από οποιουσδήποτε σε διάφορα πλατώ και πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.

 

[Ali Barout]

Μεγάλο θέμα αυτό. Το πρόβλημα με τα παιδιά θαύματα είναι ότι είναι παιδιά, και ότι το θαύμα εξαρτάται από το περιβάλλον. Για τα παιδιά τα ίδια, μικρό το θαύμα, παίζουν και χαίρονται. Όποιος νομίζει ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από την καθαρή ευδαιμονία του παιγνίου γελιέται. Παίζει το παιδί όργανο όπως θα έπαιζε μπάλα, ή κυνηγητό, ή οτιδήποτε άλλο. Και επειδή τα παιδιά είναι σαν τα σκυλιά και δεν έχουν και πολλά φίλτρα και αναστολές, παίζουν, και έτσι δεν έχουν καμία αναστολή να μιμηθούν ακριβώς (δεν τα πιάνει άγχος για ερμηνείες και προσωπικότητες), να υπερβάλουν (γιατί δεν έχουν μέτρο ως παιδιά) σε δυναμικές, ταχύτητες κτπ.. Προσεγγίζουν θα έλεγε κανείς τη μουσική με έναν παιδικό ενθουσιασμό.?

Το πρόβλημα τώρα είναι το εξής. Ή αφήνεις το παιδί στο δρόμο του σεβόμενος το θαύμα, οπότε ο προαναρτηθείς πιτσιρικάς μάλλον δε θα παίξει ποτέ τη Fantaisie Impromptu σωστά (γιατί θα είναι τόσο συνηθισμένο στη "δική" του ερμηνεία που η διόρθωση και το σουλούπωμα θα είναι σαν το γεφύρι της Άρτας, μία μέρα θα διορθώνει, μία μέρα θα γυρνά στη συνήθεια), ή θα επιβάλλεις τη μελέτη με τέτοιον τρόπο που το παιδί θα καεί, γιατί από διασκέδαση πηγαία η μουσική θα γίνει δουλειά βαριά.

Και εκεί ή που θα τα βροντήξει τελείως, ή θα αρνηθεί να πιεστεί παραπέρα ή αν καλλιάσουν όλα θα γίνει καλός μουσικός ισορροπημένος. Τέλος πάντων, είναι μεγάλο θέμα και πόσο κρατάει το θαύμα, γιατί όσο είσαι μικρούλης είναι όλα χαριτωμένα. Αλλά αν περάσουν 5 χρόνια και πας και για ψηλέας και πετάξεις μπόι πρόωρα, καταντάς από παιδί θαύμα ένας απλός μαντραχαλάς με "τεχνικά και εκφραστικά προβλήματα". C'est la vie.

Υ.Γ.: Γιατί δηλαδή κύριε @Nikolas μας η Valentina Igoshina άσκημα την παίζει τη φαντασία;?

 

[Nikolas]

Υ.Γ.: Γιατί δηλαδή κύριε @Nikolas μας η Valentina Igoshina άσκημα την παίζει τη φαντασία;?

Η ποιά;

Και μη μου κλαις μάτια μου... λολ... (Πάω να τη βρω).

Συγνώμη, η Βαλεντίνα ΔΕΝ είναι παιδάκι... Γιατί πράγμα μιλάμε πάλι;

 

[Ali Barout]

Συγνώμη, η Βαλεντίνα ΔΕΝ είναι παιδάκι... Γιατί πράγμα μιλάμε πάλι;

Όχι ντε και παιδάκι! Για εκτέλεση που μου αρέσει την έβαλα, συγγνώμη για το μπέρδεμα.

 

[musician]

12:45

 

[Πάνος Χελιδόνης]

Αποσύνδεση απο τη φυσική κατάσταση.. θλιβερό.

 

[atreu73]

Παιδιά θαύματα δε νομίζω να υπάρχουν πολλά πια κι αν υπάρχουν δεν μεγαλώνουν στο κατάλληλο περιβάλλον για να μπορέσουν να εξελιχθούν. Το παιδί θαύμα δε μένει παιδί παρά εξελίσσεται με κύριους γνώμονες τη σκληρή δουλειά και την άρτια αποτύπωση μιας εσωτερικής ανάγκης για έκφραση που εκφράζεται σαν ασταμάτητο κύμα. 

Η κοινωνία σήμερα απαιτεί επιφανειακή προσέγγιση γνώριμων κόσμων. Μέσα εκεί μόνο, στα στενά περιθώρια που επιβάλλονται σε τούτα τα παιδια, μπορεί η πλέμπα να αισθανθεί σίγουρη ότι ακούει κάτι άρτιο.