Όταν ο Ζαμπέτας τσακώθηκε με τους δισκογραφικούς παραγωγούς

[sultan of string]

Τίποτα δεν είναι τυχαίο...

 

[Superfunk]

Βασικά ο...λόγος ήταν το ΠΑΤΣΟΚ 

Αλλά που να τα έλεγες τοτενες αΦτα.

 

[Spyros Delta]

Το σιγουρο (απο τη δικη μου εμπειρια απο το 1993 στα στουντιο) είναι οτι ελαχιστοι Ελληνες παραγωγοι ξερουν απο μουσικη.
Δουλεια γραφειου γνωριζουν καπως να κανουν. Τηλεφωνα, λιγα λογιστικα, συννενοησεις και δημοσια σχεσεις.
Αλλα ακομα και σε αυτα, αχρηστοι ειναι πολλοι.
Το πιο κουφο που συναντησα απο ελληνιδα παραγωγο της EMI, ηταν να μη θελει να με πληρωσει το ιδιο οσο τους αλλους μουσικους.

Γιατι ομως?
Επειδη σε ηχογραφηση συναυλιας που θα κυκλοφορουσε σε CD, δεν ειχα καθολου ωρες ηχογραφησης και στο στουντιο οπως οι συναδελφοι, (γιατι απλα τα ειχα παιξει στο λαιβ ολα σωστα και δεν χρειαζοταν να παω για διορθωσεις).
Οταν το ακουσα, εμεινα με το στομα ανοιχτο, αλλα το ξανασκεφτηκα και ψυχραιμος της απαντησα οτι θα ηθελα να μου κλεισει καμια 40αρια ωρες στουντιο να παω να τα ξαναπαιξω ολα καλυτερα.

Της εφυγε ο τακος μολις καταλαβε οτι θα πληρωνε κι εμενα και το στουντιο χρυσαφι.

Τοσο ασχετη ?

.


 

 

[Πάνος Χελιδόνης]

Καλά τώρα, κι ο Ζαμπέτας περιμένει να βρεί το δίκιο του σε εκπομπή με host τον Σαββόπουλο και συγκαλεσμένους τους μαφιόζ-εε, παραγωγούς ήθελαναπώ. Εγώ απορώ και μόνο για το οτι πήγε. Αφού τον αντιμετωπίζουν σαν γραφικό. Τεράστια κοχόνες, μπράβο του.

 

[gutter]

Βούλγαροι παραγωγοί μεθαμφεταμίνης vs Μαραντόνα.  

 

[leon7pap]

Aπο τότε υπήρχε θέμα...και τα κομμάτια όδευαν προς κονσερβοποίηση....

"Που πήγε  ο Αετός που λιαζοτανε και οι Παπαλάμπραινες" ....καλά τα έλεγε ο Ζαμπέτας και στο τέλος συμφώνησε μαζί του και ο Σαββόπουλος....στις μέρες μας ήρθε και το τελικό χτύπημα....με το internet που στα χίλια καλά που μπορεί να κάνει στη μουσική...στο συγκεκριμένο ζήτημα...τσγαμσετμάνα....

Τώρα για τον τύπο που έιναι παραγωγός επειδή "ακούει μουσική 20 χρόνια" ενταξει....ειναι πιο γραφικός και από τα Μετέωρα.   

 

[sultan of string]

Μπακάληδες

 

[Jet72]

Ένα τεράστιο Λάικ για ό,τι παραπάνω έχω διαβάσει.

Ειναι σαν να ψάχνεις ποιος έβαλε το γκολ: ο επιθετικός με την κεφαλιά-ψαράκι; Ή μήπως ο προπονητής που τον εμπιστεύτηκε; Ή μήπως ο πρόεδρος, που εμπιστεύτηκε και πλήρωσε και τον παίκτη και τον προπονητή; Ή μήπως ο κόσμος που εμπιστεύτηκε τον πρόεδρο; Ναι, αλλά δεν πληρώνει τα εκατομμύρια ο κόσμος, ο πρόεδρος τα αποφασίζει! Τι; Και όμως, ο κόσμος τα πληρώνει, άμεσα ή έμμεσα. Ναι σιγά μην περιμένουν από τα δικαιώματα και τα εισιτήρια. Από αλλού ρέει το χρήμα. Και το θέμα δεν είναι ποιος το δίνει αλλά ποιος το παίρνει, σωστά;

Τι να σας πω, τέτοια πράγματα ΔΕΝ μπορώ να λύσω και για αυτό δεν έγινα επαγγελματίας αθλητής ή μουσικός. Όμως η απλότητα κάποιων ανθρώπων που δεν ντρέπονται να μιλήσουν και μιλάνε βασιζόμενοι στην επιτυχία τους και την αγάπη του κόσμου, αυτή την απλότητα την χαίρομαι και προσπαθώ να διδάσκομαι απο αυτή.

 

[PAL]

Ποιος διαμορφώνει όμως την μουσική πραγματικότητα της κάθε εποχής; Ο παραγωγός ή το κοινό; Αν δούμε και το σήμερα που ο ρόλος των παραγωγών έχει ουσιαστικά μηδενιστεί η μουσική δεν εξελίσσεται. Το κοινό και ιδιαίτερα η νέα φουρνιά δείχνει να μένει επίμονα κολλημένο σε μουσικές τάσεις και υποκουλτουρες που χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο τόσο συνθετικά όσο και στιχουργικά...βλέπε trap κτλ. κτλ.

 

[Yameth]

Πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση @PAL.

Όχι πως συμφωνώ στα σκουπίδια, μιας και το ευρυ κοινό πάντα  αυτά προτιμά κατα την άποψη μου απ' όπου κι αν έρχονται αλλά ο ρόλος του παραγωγού μιας δισκογραφικής εταιρίας έχει μειωθεί στο 50% της αγοράς τουλάχιστον μιας και στα παγκόσμια τσαρτς οι μισές κυκλοφορίες είναι ανεξάρτητες.

Καταλαβαίνω τι ήθελε να πει ο Ζαμπέτας αλλά ήταν κάπως μπερδεμένο μιας και η φαγούρα του ήταν το ξένο ρεπερτόριο ως αρνητικό ποιοτικό κριτήριο.

Οι δε Φαληρείς συγκεκριμένα ήταν παραγωγοί ανεξάρτητοι (απο ένα δισκάδικο ξεκίνησαν) που κυκλοφόρησαν μικρές δουλειές (απο ρεμπέτικο μέχρι ροκ) που δεν είχαν τύχη στις μεγάλες εταιρίες του IFPI.

Βάραγε σε λάθος πόρτα κι έλεγε τον καημό του.

 

[Μανώλης Χναράκης]

Κυρίως είναι θέμα παιδείας, του καταναλωτή - ακροατή.

 

[sultan of string]

ο Ζαμπέτας τον οποίο υπερεκτιμώ είχε ορισμένα στερεότυπα που επαναλάμβανε και στα νιάτα του και στα τελευταία του (όπως στο βίντεο), πχ πουλιά και βατράχια κλπ, και οι γιεγιέδες κόντρα στο ελληνικό τραγούδι. Επίσης δεν του άρεζε ο χαρακτηρισμός "λαϊκό". Και μονίμως τα έβαζε με τους παραγωγούς. Σίγουρα εδώ οι Φαλιρείς (!) ήταν ο τελευταίος τροχός της άμαξας, πλην όμως τροχός αναμφισβήτητα.

(Αναζητείστε την αυτοβιογραφία του Ζαμπέτα. Θα καταλάβετε πολλά)

 

[odis13]

Ποιος διαμορφώνει όμως την μουσική πραγματικότητα της κάθε εποχής; Ο παραγωγός ή το κοινό; Αν δούμε και το σήμερα που ο ρόλος των παραγωγών έχει ουσιαστικά μηδενιστεί η μουσική δεν εξελίσσεται. 

Εδω παντως θα ηθελα να τονισω οτι αυτο δεν ισχυει παντου - ισα ισα, στην πολυ mainstream σημερινη ηλεκτρονικη/pop μουσικη (αυτα που θα ακουσεις αν περνας εξω απο κανα Bershka ή να σπαμαρετε μεχρι αηδιας στις pre-night out ραδιοφωνικες εκμπομπες Παρασκευη/Σαββατο απογευμα και στα κλαμπακια αργοτερα το βραδυ) oι παραγωγοι oχι μονο δεν εχουν μηδενιστει, αλλα ο ρολος τους εχει επεκταθει και σχεδον υπερκαλυπτει αυτον του στιχουργου και του συνθετη/beatmaker, all in one.

Οι πιο γνωστοι του χωρου εχουν αρχισει μαλιστα να γινονται stars που στεκονται πλαι πλαι με τον εκαστοτε pop star, με ολη την  αναγνωρισημοτητα και σταριλικι που αυτο συνεπαγεται. Βλεπε πχ ατομα οπως ο Benny Blanco, o οποιος μαλιστα πριν απο κανα δυο χρονια ειχε βγαλει το πρωτο του single υπο το δικο του ονομα, και μαλιστα το βιντεοκλιπ (585 εκατ. views, για να εχουμε μια ιδεα περι scale) παιζει ακριβως πανω στο οτι το κομματι ειναι ΔΙΚΟ ΤΟΥ, and the story is all about him and his new single, με τους αλλους δυο να ειναι απλα καλεσμενοι/συνοδοιποροι, παρολο που ο τυπος δεν εχει active συμμετοχη στο τραγουδι (δεν παιζει/τραγουδαει) και ειναι "απλα" ο producer. 
 





Και σορρυ για το ελαφρως off-topic, απλα κρατατε μια πισινη σχετικα με το γεγονος οτι εν ετει 2021 ο ορος record producer σημαινει κατι πολυ διαφορετικο απο την εικονα του κουστουματου στελεχους μεγαλης δισκογραφικης των 80s/90s που ισως εχουμε στο μυαλο μας και τεινει περισσοτερο στο producer as artist.

 

[ekim]

Κυρίως είναι θέμα παιδείας, του καταναλωτή - ακροατή.

Συμφωνώ απόλυτα αλλά θα ρωτήσω εγώ, πως καλλιεργείται η παιδεία του καταναλωτή-ακροατή;

Εδώ θέλω ν’ αναφέρω μια φοβερή κουβέντα που μας είχε πει σε σεμινάριο ο κ. Γιώτης Σαμαράς, η συστηματική ακρόαση «σκουπιδιών» σου χαλάει γενικότερα την αισθητική και αυτό βγαίνει προς τα έξω, δεν κρύβεται 

 

[Spyros Delta]

(Αναζητείστε την αυτοβιογραφία του Ζαμπέτα. Θα καταλάβετε πολλά)

Αυτό;

 

[Yameth]

Κυρίως είναι θέμα παιδείας, του καταναλωτή - ακροατή.

Δεδομένο είναι και ας το πάρουμε απόφαση για να μην το επαναλαμβάνουμε αυτό.

Το ευρύ κοινό θα έχει πάντα λιγότερη παιδεία αντικειμενικά απ' όσο ένας ειδικός στο θέμα.

Είτε είναι μουσική, είτε είναι καλές τέχνες, είτε είναι ιστορία, ιατρική ή άλλη επιστήμη.

Και το ευρύ κοινό θα αποφασίζει παρα τους ειδικούς, οδηγώντας τις τάσεις λόγω πλειοψηφίας.

Αρκεί να επιτρέπεται και στους ειδικούς να διατηρούν την ακεραιότητα τους και να καθοδηγούν εκεί που πρέπει και μπορούν. 

Όσο για τους παραγωγούς, είτε το θέλουμε είτε όχι, εξέφραζαν σε μεγάλο ποσοστό το ευρύ κοινό για τις δισκογραφικές εταιρίες.

Δεν θα ξεχάσω τις πρώτες εβδομάδες που άλλαξα τον Pop FM σε Λάμψη FM το 1996 σαν διευθυντής του, όταν άκουγα το λαικοποπ ρεπερτόριο που θα έβαζα στο playlist.

Ήταν μαζί με δύο ραδιοφωνικούς παραγωγούς που το κάναμε αυτό και όταν άκουγα κάποιο κομμάτι με στίχο για IQ ραδικιού και το έβαζα στην άκρη, ο Ζορμπάς ο ένας εκ των δύο και ο σοφότερος όλων (ήταν ένας απο αυτούς που ξεκίνησαν το Half Note Jazz Club), μου έλεγε "βάλτο μέσα, σκατά θέλουν, σκατά θα τους δώσουμε".

Κι έτσι έγινε ο πρώτος σταθμός σε ακροαματικότητα τότε, μέσα στους 3 πρώτους μήνες!

Παρά την αντίθετη άποψη των... ειδικών.

 

[PAL]

Εδω παντως θα ηθελα να τονισω οτι αυτο δεν ισχυει παντου

Ο ρόλος έχει μηδενιστεί έτσι όπως τον γνωρίσαμε στις δεκαετίες των 80s/90s όπως σωστά αναφέρεις.

 

[stamkosk]

Σχετικό/άσχετο με την κουβέντα:

Ενδιαφέρον το επιχειρηματικό μοντέλο του Bonamassa που τα κάνει όλα μόνος του και προχωράει. Δικός του εξοπλισμός, δικά του μεταφορικά μέσα, δική του δισκογραφική, δικό του e-shop - κάνει αυτό το οποίο πιστεύει, περνάει καλά αυτός και το κοινό του και στο τέλος της ημέρας τα έχει καλά με τον εαυτό του....

 

[Μανώλης Χναράκης]

"βάλτο μέσα, σκατά θέλουν, σκατά θα τους δώσουμε"

Αυτό το κρατάμε, δυστυχώς.