- Μηνύματα
- 4,495
- Πόντοι
- 638
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποιος που να μην τον έχει επηρεάσει, λιγώτερο ή περισσότερο, το περιρρέον κλίμα που επικρατεί στη χώρα μας στα Οικονομικά. Μερικοί πιθανώς να έχουν πληγεί και πιο άμεσα, στην καθημερινότητά τους.
Είτε χομπίστες, είτε επαγγελματίες, είτε κάπου ανάμεσα, όλοι μας έχουμε βρεθεί να παλεύουμε κάπου μεταξύ αθεράπευτου GAS και αβεβαιότητας για το προσεχές διάστημα... Ας θυμηθούμε βέβαια και τις καταστάσεις... ευφορίας που ζήσαμε τα περασμένα 5-6 χρόνια, φορτώνοντας τις κάρτες μας και κάνοντας πλούσιο τον Thomann και τους λοιπούς Ευρωπαίους αποθηκάριους (και όχι μόνο). Αυτά μοιραία θα τελειώσουν, αργά ή γρήγορα.
Σκέφτηκα να ξεκινήσω λοιπόν μια συζήτηση σχετικά με το πως μπορούμε να λειτουργήσουμε ρεαλιστικά σε ένα τέτοιο κλίμα, κάνοντας τις λιγώτερες δυνατές παραχωρήσεις στην ουσία. Όποιος έχει επιπλέον ιδέες και προτάσεις, παρακαλώ να τις διατυπώσει.
1) Το πρώτο ζητούμενο είναι κατά τη γνώμη μου να θέσουμε τις προταιρεότητες μας με αμείλικτα αντικειμενικό τρόπο. Εδώ η συζήτηση με κάποιο... λιγώτερο άρρωστο φίλο ίσως θα βοηθούσε! Για παράδειγμα, κάνεις 2-3 live την εβδομάδα? Είσαι 3-4 μέρες την εβδομάδα στο στούντιο? Παίζεις με διαφορετικές μπάντες και διαφορετικά στυλ? Αν όχι, τότε τι χρειάζεσαι Χριστιανέ μου 6 διαφορετικές κιθάρες? Πότε προλαβαίνεις να τις ξεσκονίζεις?
2) Εδώ τίθεται και το θέμα του προϋπολογισμού: προτίθεσαι να ξοδεύεις το 1/3 του μισθού σου σε μουσικό εξοπλισμό? Πόσα βγάζεις από τη Μουσική το μήνα? Αν δεν είσαι επαγγελματίας και απλά τυχαίνει να κάνεις 2-3 μαθήματα και να παίρνεις και ένα χαρτζιλίκι από 2-3 live, τότε είναι άστοχο να δίνεις περισσότερα για εξοπλισμό απ’ότι, για παράδειγμα, για το νοίκι σου...
3) It’s how you use it: ένα μικρό πείραμα. Ας προσπαθήσουμε να ξεζουμίσουμε αυτά που έχουμε... πολλές φορές θα δούμε ότι μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα απ’ό,τι νομίζουμε, απλά είμασταν πολύ τεμπέληδες για να το ψάξουμε. Εκείνο το ξεχασμένο πολυεφφέ μπορεί μια χαρά να εξυπηρετήσει σαν chorus και delay, όχι λοιπόν, ΔΕΝ χρειάζεσαι 2 πεταλάκια των 200 ευρώ για «να κάνεις τη δουλειά σου». :
4) Αγοράζουμε αυτά που επιβάλλουν οι μουσικές μας ανάγκες και όχι ο εγωϊσμός μας ή η έμφυτη τάση μας για «τελειότητα» (χαχαχα!). Π.χ. θέλω να ηχογραφώ κιθάρες και αποφασίζω να ηχομονώσω το χώρο μου, για να μπορώ να παίζω σε υψηλές εντάσεις, παράλληλα αγοράζω και 2-3 διαφορετικά μικρόφωνα και high tech προενισχυτές. Συμπέρασμα: έχω πετάξει τα λεφτά μου, γιατί με τα μισά θα μπορούσα να έχω λύσεις με περισσότερες επιλογές, πιο βολικές και εύκολες στη χρήση (όπως κάποιο εργαλείο για direct recording, ένα καλό attenuator, ένα direct box με cab sim, κλπ).
5) Δεν είναι καιρός για ρίσκα από το ebay… Εκείνο το αστραφτερό synth φαίνεται «ευκαιρία» αλλά δεν έχει money back guaranty. Καλό είναι να δοκιμάζουμε ότι πρόκειται να αγοράσουμε. Γενικά, μακριά από «ευκαιρίες», εδώ η φτήνια τρώει τον παρά... Το γεγονός ότι ο καινούργιος απωανατολίτικος ενισχυτής κάνει ό,τι και ο τριπλάσιου κόστους αμερικάνικος, δεν μας υποχρεώνει να τον αγοράσουμε κιόλας... αν δεν χρειαζόμαστε πραγματικά ούτε τον έναν ούτε τον άλλο...
6) Είναι η χρυσή εποχή για ανταλλαγές. Εξάλλου, όπως δείχνουν τα πράγματα, σε οικονομία βασισμένη στις ανταλλαγές πάμε, όπως τόοοοοτε παλιά. ;D Ας είμαστε εδώ λογικοί και φιλικοί με τους συναδέλφους μουσικούς, δεν είναι καιρός για μαυραγορίτικα παιχνίδια.
7) «Αγοράζω ακριβά γιατί είμαι τσιγγούνης»: αν πραγματικά θα το χρησιμοποιούμε, ένα ακριβό κομμάτι μουσικού εξοπλισμού δεν χάνει την αξία του και μας αποζημιώνει καθημερινά. Το «ακριβό» είναι υποκειμενικό ζήτημα βεβαίως... αλλά ελπίζω να γίνεται κατανοητό ότι οι... Τσέχες δεν βοηθάνε πολύ... Αυτό δεν αποκλείει την επιλογή ενός οικονομικού οργάνου, αρκεί να μην φτάσουμε να αγοράσουμε ΠΕΝΤΕ απ’αυτά. Τα μεταχειρσιμένα είναι μια καλή πηγή για να βρει κανείς ακριβά πράγματα σε λογικές τιμές. Αρκεί να αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος του εξοπλισμού μας και όχι να πιάνει χώρο στο σταντ ή στην αποθήκη.
8 ) Κάνουμε επένδυση στην τεχνική μας κατάρτιση και όχι στον εξοπλισμό. Κοστίζει ΠΟΛΥ λιγώτερο και μπορεί να κάνει και το πιο φτηνό όργανο να ακούγεται ΠΟΛΥ καλύτερα. Περισσότερη μελέτη και παίξιμο και λιγώτερο σερφάρισμα σε online shops παρακαλώ.
9) Το DIY αν δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για τον εαυτό μας, το αφήνουμε για άλλες εποχές. Το DIY είναι ΧΟΜΠΥ από μόνο του. ΔΕΝ έχει σχέση με τη μουσική. Καλύτερα να αναζητήσουμε άλλη λύση, παρά να βρεθούμε να έχουμε ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά σε πειράματα.
10) Εδώ η μπάλλα παίρνει δυστυχώς και τις Partcasters. Αν δεν είναι κάποιος απόλυτα βέβαιος για το αποτέλεσμα και ότι αυτό θα τον καλύψει για πολύ καιρό απόλυτα, θα έλεγα να μην το επιχειρήσει καν. Σε περίπτωση που αλλάξει γνώμη, είναι σίγουρη μέθοδος για να χάσει λεφτά.
11) Κάποιοι μπαίνουν στον πειρασμό να πουλήσουν πράγματα για να χρηματοδοτήσουν άλλες αγορές. Αυτό είναι λογική επιλογή, αλλά δεν πρέπει να μπούμε στον διαδικασία να ξεπουλήσουμε... Κάποια πιο φτηνά πράγματα δεν έχει καν νόημα να τα βγάλεις προς πώληση. Από την άλλη μπορεί να προκύψει κάτι στις Αγγελίες που το έψαχνες καιρό και τώρα διατίθεται σε λογική τιμή επιτέλους. Ψυχολογικά πάντως, το να ξεφορτωθεί κάποιος ό,τι δεν χρειάζεται πραγματικά, είναι πάντοτε καλή ιδέα.
12) Για τις μπάντες, η λογική ενός κοινού ταμείου που θα καλύπτει ανάγκες σε εξοπλισμό δεν είναι κακή ιδέα. Εδώ η συνεννόηση και οι σχέσεις μέσα στη μπάντα παίζουν βέβαια τον πρώτο ρόλο.
13) Μερικές μπάντες προσπαθούν να φτιάξουν τον «τέλειο» δικό τους χώρο για πρόβες. Αυτό καταλήγει τις περισσότερες φορές σαν μια τεράστια καταπακτή που χάνονται χρήματα. Ή ο περίφημος «χώρος» καταλήγει... καφενείο. Σήμερα υπάρχουν αναρίθμητα στούντιο (στην Αθήνα τουλάχιστον) που χρεώνουν 10€ την ώρα για πρόβες. Μια τρίωρη πρόβα την εβδομάδα, αν είναι πραγματική πρόβα και όχι παιδική χαρά, είναι ό,τι χρειάζεται μια μπάντα... αν όλοι είναι διαβασμένοι και σοβαροί. Σύνολο 120€ το μήνα... συγκρίνετέ το με το 500άρικο που χρειάζεται (με όλα τα έξοδα + ενοίκιο) για να ενοικιαστεί ένας χώρος... ή με το κόστος για να ηχομονωθεί, να αγοραστεί εξοπλισμός και να γίνει αξιοπρεπές sound treatment. Που τις περισσότερες φορές είναι αποτυχημένο.
Περιμένω με πολύ ενδιάφερον τις δικές σας απόψεις.
Είτε χομπίστες, είτε επαγγελματίες, είτε κάπου ανάμεσα, όλοι μας έχουμε βρεθεί να παλεύουμε κάπου μεταξύ αθεράπευτου GAS και αβεβαιότητας για το προσεχές διάστημα... Ας θυμηθούμε βέβαια και τις καταστάσεις... ευφορίας που ζήσαμε τα περασμένα 5-6 χρόνια, φορτώνοντας τις κάρτες μας και κάνοντας πλούσιο τον Thomann και τους λοιπούς Ευρωπαίους αποθηκάριους (και όχι μόνο). Αυτά μοιραία θα τελειώσουν, αργά ή γρήγορα.
Σκέφτηκα να ξεκινήσω λοιπόν μια συζήτηση σχετικά με το πως μπορούμε να λειτουργήσουμε ρεαλιστικά σε ένα τέτοιο κλίμα, κάνοντας τις λιγώτερες δυνατές παραχωρήσεις στην ουσία. Όποιος έχει επιπλέον ιδέες και προτάσεις, παρακαλώ να τις διατυπώσει.
1) Το πρώτο ζητούμενο είναι κατά τη γνώμη μου να θέσουμε τις προταιρεότητες μας με αμείλικτα αντικειμενικό τρόπο. Εδώ η συζήτηση με κάποιο... λιγώτερο άρρωστο φίλο ίσως θα βοηθούσε! Για παράδειγμα, κάνεις 2-3 live την εβδομάδα? Είσαι 3-4 μέρες την εβδομάδα στο στούντιο? Παίζεις με διαφορετικές μπάντες και διαφορετικά στυλ? Αν όχι, τότε τι χρειάζεσαι Χριστιανέ μου 6 διαφορετικές κιθάρες? Πότε προλαβαίνεις να τις ξεσκονίζεις?
2) Εδώ τίθεται και το θέμα του προϋπολογισμού: προτίθεσαι να ξοδεύεις το 1/3 του μισθού σου σε μουσικό εξοπλισμό? Πόσα βγάζεις από τη Μουσική το μήνα? Αν δεν είσαι επαγγελματίας και απλά τυχαίνει να κάνεις 2-3 μαθήματα και να παίρνεις και ένα χαρτζιλίκι από 2-3 live, τότε είναι άστοχο να δίνεις περισσότερα για εξοπλισμό απ’ότι, για παράδειγμα, για το νοίκι σου...
3) It’s how you use it: ένα μικρό πείραμα. Ας προσπαθήσουμε να ξεζουμίσουμε αυτά που έχουμε... πολλές φορές θα δούμε ότι μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα απ’ό,τι νομίζουμε, απλά είμασταν πολύ τεμπέληδες για να το ψάξουμε. Εκείνο το ξεχασμένο πολυεφφέ μπορεί μια χαρά να εξυπηρετήσει σαν chorus και delay, όχι λοιπόν, ΔΕΝ χρειάζεσαι 2 πεταλάκια των 200 ευρώ για «να κάνεις τη δουλειά σου». :
4) Αγοράζουμε αυτά που επιβάλλουν οι μουσικές μας ανάγκες και όχι ο εγωϊσμός μας ή η έμφυτη τάση μας για «τελειότητα» (χαχαχα!). Π.χ. θέλω να ηχογραφώ κιθάρες και αποφασίζω να ηχομονώσω το χώρο μου, για να μπορώ να παίζω σε υψηλές εντάσεις, παράλληλα αγοράζω και 2-3 διαφορετικά μικρόφωνα και high tech προενισχυτές. Συμπέρασμα: έχω πετάξει τα λεφτά μου, γιατί με τα μισά θα μπορούσα να έχω λύσεις με περισσότερες επιλογές, πιο βολικές και εύκολες στη χρήση (όπως κάποιο εργαλείο για direct recording, ένα καλό attenuator, ένα direct box με cab sim, κλπ).
5) Δεν είναι καιρός για ρίσκα από το ebay… Εκείνο το αστραφτερό synth φαίνεται «ευκαιρία» αλλά δεν έχει money back guaranty. Καλό είναι να δοκιμάζουμε ότι πρόκειται να αγοράσουμε. Γενικά, μακριά από «ευκαιρίες», εδώ η φτήνια τρώει τον παρά... Το γεγονός ότι ο καινούργιος απωανατολίτικος ενισχυτής κάνει ό,τι και ο τριπλάσιου κόστους αμερικάνικος, δεν μας υποχρεώνει να τον αγοράσουμε κιόλας... αν δεν χρειαζόμαστε πραγματικά ούτε τον έναν ούτε τον άλλο...
6) Είναι η χρυσή εποχή για ανταλλαγές. Εξάλλου, όπως δείχνουν τα πράγματα, σε οικονομία βασισμένη στις ανταλλαγές πάμε, όπως τόοοοοτε παλιά.
;D Ας είμαστε εδώ λογικοί και φιλικοί με τους συναδέλφους μουσικούς, δεν είναι καιρός για μαυραγορίτικα παιχνίδια.7) «Αγοράζω ακριβά γιατί είμαι τσιγγούνης»: αν πραγματικά θα το χρησιμοποιούμε, ένα ακριβό κομμάτι μουσικού εξοπλισμού δεν χάνει την αξία του και μας αποζημιώνει καθημερινά. Το «ακριβό» είναι υποκειμενικό ζήτημα βεβαίως... αλλά ελπίζω να γίνεται κατανοητό ότι οι... Τσέχες δεν βοηθάνε πολύ... Αυτό δεν αποκλείει την επιλογή ενός οικονομικού οργάνου, αρκεί να μην φτάσουμε να αγοράσουμε ΠΕΝΤΕ απ’αυτά. Τα μεταχειρσιμένα είναι μια καλή πηγή για να βρει κανείς ακριβά πράγματα σε λογικές τιμές. Αρκεί να αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος του εξοπλισμού μας και όχι να πιάνει χώρο στο σταντ ή στην αποθήκη.
8 ) Κάνουμε επένδυση στην τεχνική μας κατάρτιση και όχι στον εξοπλισμό. Κοστίζει ΠΟΛΥ λιγώτερο και μπορεί να κάνει και το πιο φτηνό όργανο να ακούγεται ΠΟΛΥ καλύτερα. Περισσότερη μελέτη και παίξιμο και λιγώτερο σερφάρισμα σε online shops παρακαλώ.
9) Το DIY αν δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι για τον εαυτό μας, το αφήνουμε για άλλες εποχές. Το DIY είναι ΧΟΜΠΥ από μόνο του. ΔΕΝ έχει σχέση με τη μουσική. Καλύτερα να αναζητήσουμε άλλη λύση, παρά να βρεθούμε να έχουμε ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά σε πειράματα.
10) Εδώ η μπάλλα παίρνει δυστυχώς και τις Partcasters. Αν δεν είναι κάποιος απόλυτα βέβαιος για το αποτέλεσμα και ότι αυτό θα τον καλύψει για πολύ καιρό απόλυτα, θα έλεγα να μην το επιχειρήσει καν. Σε περίπτωση που αλλάξει γνώμη, είναι σίγουρη μέθοδος για να χάσει λεφτά.
11) Κάποιοι μπαίνουν στον πειρασμό να πουλήσουν πράγματα για να χρηματοδοτήσουν άλλες αγορές. Αυτό είναι λογική επιλογή, αλλά δεν πρέπει να μπούμε στον διαδικασία να ξεπουλήσουμε... Κάποια πιο φτηνά πράγματα δεν έχει καν νόημα να τα βγάλεις προς πώληση. Από την άλλη μπορεί να προκύψει κάτι στις Αγγελίες που το έψαχνες καιρό και τώρα διατίθεται σε λογική τιμή επιτέλους. Ψυχολογικά πάντως, το να ξεφορτωθεί κάποιος ό,τι δεν χρειάζεται πραγματικά, είναι πάντοτε καλή ιδέα.
12) Για τις μπάντες, η λογική ενός κοινού ταμείου που θα καλύπτει ανάγκες σε εξοπλισμό δεν είναι κακή ιδέα. Εδώ η συνεννόηση και οι σχέσεις μέσα στη μπάντα παίζουν βέβαια τον πρώτο ρόλο.
13) Μερικές μπάντες προσπαθούν να φτιάξουν τον «τέλειο» δικό τους χώρο για πρόβες. Αυτό καταλήγει τις περισσότερες φορές σαν μια τεράστια καταπακτή που χάνονται χρήματα. Ή ο περίφημος «χώρος» καταλήγει... καφενείο. Σήμερα υπάρχουν αναρίθμητα στούντιο (στην Αθήνα τουλάχιστον) που χρεώνουν 10€ την ώρα για πρόβες. Μια τρίωρη πρόβα την εβδομάδα, αν είναι πραγματική πρόβα και όχι παιδική χαρά, είναι ό,τι χρειάζεται μια μπάντα... αν όλοι είναι διαβασμένοι και σοβαροί. Σύνολο 120€ το μήνα... συγκρίνετέ το με το 500άρικο που χρειάζεται (με όλα τα έξοδα + ενοίκιο) για να ενοικιαστεί ένας χώρος... ή με το κόστος για να ηχομονωθεί, να αγοραστεί εξοπλισμός και να γίνει αξιοπρεπές sound treatment. Που τις περισσότερες φορές είναι αποτυχημένο.
Περιμένω με πολύ ενδιάφερον τις δικές σας απόψεις.
