Αντιγράφω όσα έγραψα σε άλλο φόρουμ:
Μια γενική εντύπωση: Απίστευτο, Φοβερό, Πέρα από κάθε φαντασία.
Η συναυλία είχε ΤΟΝ ήχο! Δεν φανταζόμουν ότι υπήρχε περίπτωση να ακούσω τέτοιο πράγμα live. Πεντακάθαρα όλα τα όργανα, όλες οι φωνές, τα εφέ! Όλα σε σωστές εντάσεις, ξεχώριζεις τα πάντα...Ήχος επιπέδου cd, μη πω και καλύτερα, καθώς ακούγονταν διάφοροι ήχοι από τα ηχεία που βρίσκονταν πίσω μας.
Όσον αφορά τα οπτικά εφέ:Υπέροχος φωτισμός, φοβερά χρώματα, φωτιές, σπίθες με το "σκάσιμο" στο In the Flesh κλπ...
Το καλύτερο της υπόθεσης ήταν οι προβολές στο vdeo-wall (μεγάλο ορθογώνιο στην αρχή, στρόγγυλο στο dark side of the moon). Πανέμορφες εικόνες, ταινιούλες, εικόνες της γης, του φεγγαριού, του ήλιο, animation, comics και δεν συμμαζεύεται...Ό,τι πιο ταιριαστό μπορούσε να υπάρξει για background των τραγουδιών...
Τραγούδια: Το κλασσικό setlist των τελευταίων συναυλιών:
FIRST HALF: In The Flesh, Mother, Set The Controls For the Heart Of The Sun, Shine On You Crazy Diamond, Have A Cigar, Wish You Were Here, Southampton Dock, The Fletcher Memorial Home, Perfect Sense parts 1 and 2, Leaving Beirut, Sheep.
SECOND HALF: Dark Side of the Moon.
ENCORE: The Happiest Days Of Our Lives, Another Brick In The Wall (Pt 2), Vera, Bring the Boys back Home, Comfortably Numb.
Τεράστια έκπληξη για μένα ήταν το Leaving Beirut! Πρέπει να παραδεχτώ πως αγνοούσα την ύπαρξή του μέχρι 2 μέρες πριν τη συναυλία και ηλιθιωδώς το έθαβα, ο αμαθής... Ο Roger με έκανε να καταπιώ τη γλώσσα μου... Συνοδευμένο από φοβερά "κομικσο-στριπάκια" σε γκρι-μαύρα χρώματα και τους στίχους γραμμένους σε bubbles, ήταν το κάτι άλλο! Πραγματικά συγκινητικό...
¶λλο εντυπωσιακό ήταν το Flether Memorial Home. Φοβερές σκηνές φωτογραφίες και συνθήματα σε τοίχους (περί Bush, Blair, Bin Laden κλπ) που έκαναν τον κόσμο να αντιδρά..."Did thet expect us to treat us with any respect?"
Γενικότερα υπήρξαν πολλές αντιπολεμικές αναφορές, που προκαλούσαν ενθουσιασμό στο κοινό...
Για τα υπόλοιπα, πιο γνωστά τραγούδια, τι να πω;....¶ψογα εκτελεσμένα, όλα τους! Μόνο που λείπαν μερικά parts από το Shine on you...
Οι στιγμές που τραγουδούσαν όλοι μαζί (us and them, perfect sense) ήταν εντελώς χάσιμο!
Μουσικοί: RESPECT!!! Απίστευτοι ΟΛΟΙ τους!
Ορίστε, έτσι ως ένδειξη θαυμασμού...
The Band:
Andy Fairweather Low – Guitar
Snowy White – Guitar
Dave Kilminster – Guitar and Vocals
Graham Broad - Drums
Jon Carin – Keyboards
Harry Waters – Hammond
Ian Ritchie - Saxophone
Katie Kissoon, PP Arnold and Carol Kenyon – Background Vocals
Να σχολιάσω τα φωνητικά; Τα drums, τις κιθάρες; Τον τύπο στα πλήκτρα που τραγούδησε αρκετά (ο Waters μάλλον είπε τα 2/3 τον τραγουδιών...). Τον ίδιο τον Waters που αλώνιζε την σκηνή με το μπάσο και τις χαρακτηριστικές κινήσεις του;
Το κιθαριστικό δίδυμο ήταν ΑΛΛΟΥ! Κλασσικός συνδυασμός στις συναυλίες του Waters: Ο παραπάνω απ' ότι χρειάζεται διακριτικός Snowy White (παίζω-ακριβώς-ό,τι-χρειάζεται-και-ούτε-μισή-νότα-παραπάνω) και ο πιο "ποζεράς" Andy Fairweather Low. Ο πρώτος έκανε όλη τη "βρώμικη δουλειά" και ο δεύτερος είχε τον ρόλο του αντικαταστάτη του Gilmour, κυρίως...
Γενικά, ο Waters απέδειξε το πόσο μεγάλη προσωπικότητα είναι. Ταλέντο, έμπνευση, τελειομανία (και μεγαλομανία, μάλλον) διαθέτει...
"Ευκαριστώ πολύ!"
"Εμείς ευχαριστούμε, κύριε Waters...."