Evilnye είπε:
Μιας και οι δυο συνομιλητές, λογικά θα έχουν ηρεμήσει μέχρι τώρα, να πιάσουμε το θέμα αντικειμενική κρίση της μουσικής;
To εχουμε πιασει πολλες φορες και κανενας δεν εχει καταφερει να δωσει εναν σαφη ορισμο του "καλου" στη μουσικη, ειδικα οταν μιλαμε για μουσικη γενικως και αοριστως και οχι για καποιο συγκεκριμενο ειδος μουσικης.
Αλλος θα σου πει γουσταρω τον χ σρεντερ που παιζει 999 νοτες/sec, αλλος θα πει βαριεμαι τον χ σρεντερ επειδη παιζει 999 νοτες/sec, γουσταρω τον χ ρυθμικο κιθαριστα επειδη ειναι.. λιτος και απεριττος..
Εφοσον δεν υπαρχει καποια.. σταθερα, καποια μοναδα μετρησης ποιοτητας της μουσικης, εγω καταληγω στο παραδοσιακο "περι ορεξεως, little spinach pie"
Πως γινεται να υπαρχει αντικειμενικοτητα στη μουσικη οταν το ιδιο τραγουδι σε καθε ανθρωπο σημαινει εντελως διαφορετικα πραγματα (αλλος μπορει να γουσταρει, αλλος να αδιαφορησει, αλλος να εκνευριστει, αλλος να λυπηθει κοκ) ;;
Και πως γινεται να υπαρχει αντικειμενικοτητα οταν σε μεγαλο βαθμο η μουσικη ειναι θεμα του κατα ποσο εχει συνηθισει το αυτι σου σε συγκεκριμενα μουσικα ακουσματα; Πιστευω λοιπον οτι δεν τιθεται θεμα αντικειμενικοτητας, δεν τιθεται καν θεμα αντικειμενικης αντιληψης - ακουγοντας ενα τραγουδι, δεν ακουμε ολοι το ιδιο τραγουδι, ο καθενας το αντιλαμβανεται διαφορετικα-
Για να υπαρχει αντικειμενικη κριση στη μουσικη, πρεπει τουλαχιστον πρωτα να συμφωνουμε στο τι ακουμε. Και ουτε καν αυτο δε συμβαινει. Ο καθενας βρισκεται σε διαφορετικο σημειο "παρατηρησης"....