RayDTutto είπε:
Η αντικειμενικότητα στις τέχνες είναι πολύ υποκειμενική.
Κάθε σοβαρή συζήτηση για την καλλιτεχνική αξία ενός εκάστου εκπροσώπου κάποιου καλλιτεχνικού ιδιώματος, αφορά στη σύγκρισή του με τους επιφανέστερους αυτού του ιδιώματος, οι οποίοι πρέπει να έχουν προσυμφωνηθεί ανάμεσα στους συζητητές, ανάλογα με τις γνώσεις τους.
Π.χ. το να πει κάποιος ότι ο Καρβέλας είναι μεγαλύτερος τραγουδοποιός από τον Μπάκαρα, δεν είναι θρίαμβος της υποκειμενικότητας, αλλά θρίαμβος της ηλιθιότητας, ο οποίος επιχειρεί να "περάσει" σαν άποψη.
Η θέση του πανκ στη ιστορία της εξέλιξης της σύγχρονης τραγουδοποιίας είναι καταχωρημένη και αδιαπραγμάτευτη, καθότι το ταξίδι στο παρελθόν δεν είναι εφικτό. Το ίδιο ισχύει για την φρη τζαζ ή οτιδήποτε άλλο. Δεδομένου ότι πρόκειται για διαφορετικά μουσικά ιδιώματα, δεν τίθεται ζήτημα απ' ευθείας σύγκρισης των εκπροσώπων τους - άλλωστε το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο που συνέβαλλε στην ανάπτυξη και την καθιέρωσή τους απέχει.
Το σχόλιο ότι το πανκ είναι μουσική που παίζουν άσχετοι που ξέρουν τρία ακόρντα, είναι (κατ' αρχήν) ψευδές, διότι συχνά δεν ξέρουν ούτε ένα ακκόρντο
Το αν μπορεί να γίνει ένα τραγούδι με τρία ακκόρντα, το οποίο να διεκδικεί θέση στην ιστορία της μουσικής, το ξέρει οποιοσδήποτε έχει πιάσει κιθάρα στα χέρια του από τη δεκαετία του 50 και εντεύθεν, οπότε κάθε συζήτηση επ' αυτού περιττεύει θαρρώ.
Θα ήταν ωραίο - εδώ μέσα τουλάχιστον - να μάθαινε ο ένας στο άλλο πως να απολαμβάνει μουσικά ιδιώματα με τα οποία δεν του δόθηκε η ευκαιρία να σχετιστεί, από το 4:33 μέχρι το Highway To Hell. Αυτό θα ήταν σπουδαίο, και όχι να επικρίνουμε γενικως και αορίστως ολόκληρα μουσικά ιδιώματα, επιδεικνύοντας την ασχετίλα μας.
Κάτι ακόμη: έχω βρει εδώ και πολλά χρόνια, ότι πριν διατυπώσω γνώμη για κάτι, καλό θα είναι να βλέπω τι γνώμη έχουν γι' αυτό το "κάτι" όσοι το έζησαν από κοντά, ή έστω όσους εκτιμώ από αυτούς. Τόσο το πανκ, όσο και η φρη τζαζ, έχουν εμπνεύσει τόσους πολλούς καλλιτέχνες, από μουσικούς έως σκηνοθέτες που αξίζει να ελέγχει κανείς την εγκυρότητα και τη διάρκεια της όποιας πρώτης εντύπωσής του, μέσα από το δικό τους πρίσμα επίσης.