New Wave, Post Punk, Punk, Ska, Garage, Alternative, Dark Wave.

Nestoras είπε:
Κάπου πέρασε τ' όνομα του McGeoch (που δυστυχώς είναι μακαρίτης από το 2004) αλλά για τη μπαντάρα του δεν είδα σχόλια. ;)
Γιατί βαριέσαι (όχι μόνο να γράψεις αλλά και) να διαβάσεις.  ;)

Ασε που γι αυτούς τα ξανάπαμε.

Μεγάλη επιρροή του οι Velvet.
Βρε μαζί σου. Και σε ποιόν δεν ήταν επιρροή οι Velvet.

Αλλά δεν ακούγονται ακριβώς το ίδιο......

 
audiokostas είπε:
Γιατί βαριέσαι (όχι μόνο να γράψεις αλλά και) να διαβάσεις.  ;)

Ασε που γι αυτούς τα ξανάπαμε.
Μόνο ένας κιθαρίστας θα ονόμαζε τη μπάντα του Ντηβότο ως μπάντα του ΜακΓκέοχ(!).

Αλλά τι να πει κανείς, έτσι είναι οι Τρώες.

 
trolley είπε:
Μόνο ένας κιθαρίστας θα ονόμαζε τη μπάντα του Ντηβότο ως μπάντα του ΜακΓκέοχ(!).

Αλλά τι να πει κανείς, έτσι είναι οι Τρώες.
Toν πάω με 1000, και 'κει και στους Banshees, και στους Visage. Έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου. :)

Γιατί βαριέσαι (όχι μόνο να γράψεις αλλά και) να διαβάσεις.  ;)
Για το μέγεθός τους μικρή αναφορά. ;)

 
bloody_sunday είπε:
...Eξωτερικά μοιάζει επίσης - λίγο - με Τwin...
Θα έλεγα με σιγουριά πως ήταν Fender αλλά δεν το υποστηρίζω και φανατικά ;D καθότι έχουν περάσει και... 25 χρόνια :o :'( από τότε και μπορεί να κάνω λάθος.

Kαι μιας και πήγε η κουβέντα στο paisley underground και στους Green On Red, ιδού ένα υπέροχο κομμάτι τους διασκευασμένο από τους Mazzy Star που επίσης προέρχονταν από τις ίδιες ρίζες (κυρίως τον Dave Roback - στα δεξιά του κάτω screenshot του Youtube - των πάλαι ποτέ Rain Parade και Opal, στους οποίους ήταν ο ιθύνων νους μαζί με την Kendra Smith, την μπασίστρια των άλλων πολυαγαπημένων μου Dream Syndicate):
Οι Dream Syndicate είναι και από τις δικές μου αγαπημένες μπάντες καθώς επίσης και οι προσωπικές δουλειές του Steve Wynn.

Δεν θα έλεγα βέβαια το ίδιο και για True West ή τον Russ Tolman, από του οποίου το live έχω φύγει στη μέση του σετ από τη βαριεστημάρα. ;D  Γούστα είναι αυτά βέβαια...

 
Nestoras είπε:
Για το μέγεθός τους μικρή αναφορά. ;)
Αστα αυτά. Παραδέξου το. Τώρα το είδες.  ;)

..... και στους Visage. Έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου.
Ομολογώ ότι κάπου στη αρχή πήγα να τσιμπήσω με τους Νεορομαντικούς του Blitz.

Αλλά έστριψα νωρίς. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μ' αρέσουν ορισμένα κομμάτια

 
audiokostas είπε:
Αστα αυτά. Παραδέξου το. Τώρα το είδες.  ;)
Είμαι και γηραιός, δεν αντιλαμβάνομαι τα πάντα με τη 1η. ;)

 
audiokostas είπε:
Βρε μαζί σου. Και σε ποιόν δεν ήταν επιρροή οι Velvet.

Αλλά δεν ακούγονται ακριβώς το ίδιο......
Άκου το White Light/White Heat ή το ομώνυμο και βάλε στο καπάκι Modern Lovers (Roadrunner, Pablo Picasso, Someone I cared about, She cracked, Dignified and Old κ.λπ.). Η συγγένεια είναι εμφανής  ;) Μετά το '80 ο Richman το έριξε στον ακουστικό ήχο ο οποίος απηχεί και πάλι το ίδιο αθώο και αφελές (με θετική σημασία) ροκενρόλ συναίσθημα, απλώς έριξε τόνους και γύρισε τις επιρροές του 10 χρόνια πίσω, από τα 60's στα 50's (και πάλι όμως περάσαμε όλοι υπέροχα παρεμπιπτόντως   :D )

 
Παρακολουθόντας τη συζήτηση των sfaku & audiokostas θυμήθηκα ένα τραγούδι του John Cale που έχουν παίξει οι Bauhaus και ενώ ίσως πρόκειται για δυο διαφορετικούς κόσμους, οι δύο εκτελέσεις μοιάζουν αρκετά...



Rosegarden Funeral of Sores (live)

 
Μια και όπως φαίνεται υπάρχουν αρκετοί ψαγμένοι ακροατές θα 'επρεπε ίσως να αναφερθούμε σε κάποιες πραγματικά cult μπάντες και προσωπικότητες όπως:

- Spherical Objects

- Steve Miro & the Eyes

- Soft Boys (και η μετέπειτα πορεία του Robyn Hitchcock)

- Nikki Sudden (Swell Maps - The Jacobites)

- Television Personalities (Daniel Tracey - ένας αυθεντικός μεγάλος ποπ συνθέτης)

- Edward Ball (The Times - O'Level - Teenage Filmstars - Love Corporation)

- Deep Freeze Mice (και τα παρακλάδια Chrysanthemums - Jodi and the Creams κλπ)

Αυτοί και κάπιοι άλλοι, αν και τόσο γεμάτοι από έμπνευση και φρεσκάδα, δεν μπόρεσαν ποτέ να γίνουν γνωστοί σε μεγάλα ακροατήρια όπως τους άξιζε.

 
Τους Wipers τότενες τους είχα δει 3 μέρες σερί .Πρώτη Θεσ/νίκη στο κλάμπ Κοντραστ και τις επόμενες 2 στην Αυτοκίνηση

Τις πρώτες 2 ο ήχος ήταν χάλια .Τη πρώτη μέρα μάλιστα στην Αυτοκίνηση θυμάμαι ο μπασσίστας κάποια στιγμή πήρε ξαφνικά φόρα να πάει που?  ;D ;D ;D και γκρέμισε τη μπασσοκολώνα και τρέχαν μετά να τα μαζέψουν

Τη δεύτερη μέρα όμως το ταυράκι του Γκρεγκ και γενικώτερα ο ήχος ήταν απίστευτος .

Δεν θα ξεχάσω ποτέ στο φινάλε όταν ακούμπησε το ταύρο πάνω στον ενισχυτή με τσίτα όλα τα γκάζια τι στριγκλιές και νότες έβγαζε  ;D

Opal - Happy Nightmare Baby - Live 1987

Άσχετο με Γκρεγκ ,αλλά υπέροχη βραδυά στο Ρόδον

 
Έχουμε - για μένα - φτάσει σε αρκετά προχωρημένο επίπεδο από πλευράς συγκροτημάτων, αλλά ήθελα να σταθώ εδώ:

Freebee είπε:
- Nikki Sudden (Swell Maps - The Jacobites)
Tι μου θύμισες... μια φορά τον έχω δει, και μάλιστα παρέα με έναν άλλο μου αγαπημένο τραγουδιστή, τον Phil Shoenfelt, ένα βράδυ Απόκρεων στο Αν το '93 ή '94. Αξέχαστη συναυλία που έχει μείνει χαραμένη στη μνήμη μου από τότε. Ας αναπαυτεί η ψυχή του.

 
Sonic X είπε:
Στην παραπάνω κατηγορία των "sisteroids" ;D ανήκει κι ένα άλλο συγκρότημα της εποχής, αξιόλογο για κάποιους, ψιλοαδιάφορο για άλλους. Ο λόγος για τους Red Lorry Yellow Lorry οι οποίοι μετά από ένα πολύ μεγάλο διάστημα αποχής επανενώθηκαν και συνεχίζουν ως σήμερα.
Οντως, γκρουπαρα!

 
Επειδή δεν είδα να αναφέρθηκαν, μπορεί να μου ξέφυγαν, ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών (κατά την - όχι ιδιαίτερα ταπεινή - μου γνώμη) , σε δύο από τα επίσης καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών:


Green Day; Ποιοι Green Day; ;D

Ωραίο θρεντ. Νοσταλγικόν και διδακτικόν!

 
Φίλε θα πέσει κανένας κεραυνός να μας κάψει, που χρειάστηκε να φτάσουμε τις 10 σελίδες για να αναφερθεί ένα τέτοιο μνημειώδες όνομα...  :-\

Στοιχειωμένο κομμάτι



 
Nομιζω οι Joy δεν αναφερθηκαν μονο και μονο ως ευκολως εννοουμενοι :P

Παρεπιπτοντως, εχτες που ημουν σε ενα record fair, ενας απο τους πωλητες ειχε ενα μεγαλο record box με tag παρομοιο με τον τιτλο του thread - με μια ματια που εριξα, ΗΤΑΝ το thread. Oλοι οι δισκοι ηταν απο μπαντες που εχουν αναφερθει εδω μεσα, ακομα και σχετικα ετεροκλητες μεταξυ τους. ;D ;D

 
gdevelek είπε:
Φίλε θα πέσει κανένας κεραυνός να μας κάψει, που χρειάστηκε να φτάσουμε τις 10 σελίδες για να αναφερθεί ένα τέτοιο μνημειώδες όνομα
Εμ πέστα ντε... Απορώ και εξίσταμαι! Και odis, δεν υπάρχει τίποτα "εύκολο" σχετικά με τους JD.  ;D

Άλλη κομματάρα το 24. Και η εκτέλεση από τον Peel μου αρέσει περισσότερο από του Closer.

 
odis13 είπε:
Nομιζω οι Joy δεν αναφερθηκαν μονο και μονο ως ευκολως εννοουμενοι :P
Άστα να πάνε φίλε, αν μας πάνε δικαστήριο, δεν μας ξεπλένει ούτε ο Νείλος...   :-X

Το 24Η είναι ο ορισμός της ανατριχίλας, δεκαετίες πλέον, παραστάσεις και εμπειρίες έχουν περάσει και φύγει, αλλά αυτό δεν το 'χω ξεπεράσει...

 
νταξει, μεγαθηρια του στυλ Joy Division, Bauhaus και τα παραγωγα τους (New Order, Tones on tail, Love and rockets) ειναι αυτονοητα.

Για οσους μυημενους και οσους θυμουνται, αναφερω τους "δικους μας" Fear Condition...

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top