New Wave, Post Punk, Punk, Ska, Garage, Alternative, Dark Wave.

[schreivox]

     Επίσης, την άλλη Παρασκευή 17, έρχονται οι Savage Republic Αθήνα.

Την προηγούμενη φορά που τους είδα ήταν καταπληκτικοί.

 

[gdevelek]

αυτοί όταν έρχονταν στο Ρόδο εκεί γύρω στο '87 συνηθιζαν να φέρνουν κι ένα βαρέλι ως κρουστό, το κάνουν ακόμη;

 

[alderbody]

επισης οι αξιολογοτατοι Gun Club. (υμνος το sex beat)

 

[indie-anos laternative]

Θα προσθέσω τον κύριο Greg Sage και τη μπάντα του... Από την σοβαρή αμερικανική post-punk σκηνή. All-time personal favorite.

Respect!

+1

Κι ένα από τα καλύτερα live που είχα παρακολουθήσει ποτέ στο Club 22 στη Βουλιαγμένης.

 

[gdevelek]

Κι ένα από τα καλύτερα live που είχα παρακολουθήσει ποτέ στο Club 22 στη Βουλιαγμένης.

Τι να λέμε φίλε, μέσα ήμουν... πραγματικά αξέχαστο....

 

[audiokostas]

Οκ. Παρασκευή και ώρα αντίρρησης......  ;D

Μην ξεχνάμε και το κοινωνικό κομμάτι ακροατών που αναβίωσε αυτή η μουσική.

Εκείνο που έψαχνε μανιωδώς να βρει οιαδήποτε obscure γκρινιαρομπαντούλα που κλαψόπαιζε μουσική (μόνο κατ' επίφαση) και αυτό γιατί ήταν σίγουρο πως μόνο αυτό και οι "ψαγμένοι" θα το ξέραν.

Άμα ερχόντουσαν πάνω από 100 άτομα στα live, το γκρουπ έμπαινε στη κατηγορία "ξεπουλημένο".

Το παραπάνω ΔΕΝ έχει να κάνει με καμία από τις παραπάνω αναφορές

 

[schreivox]

αυτοί όταν έρχονταν στο Ρόδο εκεί γύρω στο '87 συνηθιζαν να φέρνουν κι ένα βαρέλι ως κρουστό, το κάνουν ακόμη;

ναι!!

 

[schreivox]

Οκ. Παρασκευή και ώρα αντίρρησης......  ;D

Μην ξεχνάμε και το κοινωνικό κομμάτι ακροατών που αναβίωσε αυτή η μουσική.

Εκείνο που έψαχνε μανιωδώς να βρει οιαδήποτε obscure γκρινιαρομπαντούλα που κλαψόπαιζε μουσική (μόνο κατ' επίφαση) και αυτό γιατί ήταν σίγουρο πως μόνο αυτό και οι "ψαγμένοι" θα το ξέραν.

Άμα ερχόντουσαν πάνω από 100 άτομα στα live, το γκρουπ έμπαινε στη κατηγορία "ξεπουλημένο".

Το παραπάνω ΔΕΝ έχει να κάνει με καμία από τις παραπάνω αναφορές

  Δεν έχεις καθόλου άδικο audiokostas. Κάπου το ψάξιμο της μπάντας του ενός single είναι κουραστικό. Εμένα από ένα σημείο και μετά δεν με ενδιαφέρει αν θυμάμαι καν το όνομα μιας (τέτοιας) μπάντας κι αν ακούσω κάπου ένα κομμάτι που δεν ξέρω τα credits του αλλά μ'αρέσει θα το απολαύσω το ίδιο καλά.

  Βεβαίως, τα γκρουπ που έχουν αναφερθεί δεν θεωρώ ότι ανήκουν σ'αυτή τη κατηγορία εκτός από τους savage republic και τους big black (steve albini) που αναφέρθηκαν από τον @bloody sunday τους οποίους ευτυχώς τους άκουσα σε μικρή σχετικά ηλικία και μου έμειναν...

 

[indie-anos laternative]

Μην ξεχνάμε και το κοινωνικό κομμάτι ακροατών που αναβίωσε αυτή η μουσική.

Εκείνο που έψαχνε μανιωδώς να βρει οιαδήποτε obscure γκρινιαρομπαντούλα που κλαψόπαιζε μουσική (μόνο κατ' επίφαση) και αυτό γιατί ήταν σίγουρο πως μόνο αυτό και οι "ψαγμένοι" θα το ξέραν.

Άμα ερχόντουσαν πάνω από 100 άτομα στα live, το γκρουπ έμπαινε στη κατηγορία "ξεπουλημένο".

Αυτό αποτελεί γενικά μια πληγή των ακροατών ανεξάρτητου ήχου. Ενίοτε καταλήγει και σε κόμπλεξ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου στην κατηγορία αυτή αφού πέρασα και από αυτό το κανάλι.

Ευτυχώς συνήλθα γρήγορα και έμαθα να απολαμβάνω το ίδιο τους Cure, τους Bauhaus, τους U2 και τους Depeche Mode.

Τέλος του οφ τοπικ...

 

[gdevelek]

Οι Cure έχουν και τις "βαριές κι ασήκωτες" στιγμές τους.

Τα κομμάτια του Pornography για παράδειγμα δεν ακούγονται σε κλαμπάκια ούτε σε πάρτυ...

 

[audiokostas]

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου στην κατηγορία αυτή αφού πέρασα και από αυτό το κανάλι.

Indie - anal alterretentive ?  ;D ;D

 

[sfaku]

Ωραίο θέμα Νέστορα! Αγαπημένες μουσικές και μπάντες μεταξύ αυτών των ειδών, κάποιες τις ακούω ακόμη συχνά, κάποιες αποτελούν ωραία ανάμνηση και μπαίνουν στο cd αραιά και πού για να θυμηθούμε τα παλιά.

Εδώ αξίζει να προσθέσουμε τους MC5 του Fred Sonic Smith (συζύγου της κυρίας Patti Smith) Και στην αυστραλιανή σκηνή τους Radio Birdman, από τους οποίους ξεπήδησαν οι New Christs με τον "Αβραάμ" του αυστραλιανού ανεξάρτητου ροκ  Rob Younger

Α, εσύ είσαι καρντάσι! Να προσθέσω στα σχήματα του Fred Sonic Smith τους πολύ άγνωστους Sonic Rendezvous (έχω όμως φίλο που έχει δίσκο τους ;D ) και τους Celibate Rifles στα της Αυστραλιανής ανεξάρτητης σκηνής.

Όπως  δεν είδες αναφορά στο paisley underground

Α, και εσύ καρντάσι είσαι! Να προσθέσω τον μάστορα της απλότητας και θεωρούμενο "πρωτοπανκ" Jonathan Richman στη γενικότερη κληρονομιά των Velvet Underground. Στη σχολή Paisley Underground/Desert Rock/Americana (συγκοινωνούντα δοχεία όλα αυτά) εκτός από τους αγαπημένους μου Dream Syndicate, Gun Club και τους διάσημους REM που αναφέρθηκαν ήδη, ξεχωρίζω τους Thin White Rope, τους Green On Red, τους Giant Sand και φυσικά μετέπειτα τις solo δουλειές των μελών τους: Steve Wynn, Chuck Prophet, Dan Stewart, Howe Gelb κ.λπ. Στα αγγλικά post-punk αγαπημένοι όλων των εποχών οι New Model Army.

Μερικά φρι δειγματάκια εϊτίλα (το youtubι είναι κάπως φτωχό σε αυτές τις πιο άσημες μπάντες και τα πιο πολλά βίντεο είναι χάλια από ποιότητα ήχου):

Thin White Rope: Από τις πλέον χαμηλών τόνων παρουσίες. Βαρβατοψυχεδελικό desert rock (με bonus ωραίο τέλε ήχο) και ιδιαίτερο τραγουδιστή.

 

[gdevelek]

Οι Celibate Rifles έκαναν παράδοξες διασκευές, θυμάμαι στο λάιβ τους είχε πρήξει κάποιος απο το κοινό να παίξουν το Hot Stuff της Donna Summer (!!!), ώσπου ο τραγουδιστής βαρέθηκε να τον βλέπει να χτυπιέται κάθε 5 λεπτά και του έκανε νόημα δείχνοντας τον ντράμμερ "he doesn't know it..."

 

[audiokostas]

Α, και εσύ καρντάσι είσαι! Να προσθέσω τον μάστορα της απλότητας και θεωρούμενο "πρωτοπανκ" Jonathan Richman στη γενικότερη κληρονομιά των Velvet Underground.

Εμείς πάντως, το "Jonathan Sings!" το έχουμε οικογενειακά σαν ένα από τα summer road soundtracks. 

Δε νομίζω ότι θα έβαζα άλμπουμ Velvet σε αντίστοιχη περίπτωση.

 

[Sonic X]

+1

Κι ένα από τα καλύτερα live που είχα παρακολουθήσει ποτέ στο Club 22 στη Βουλιαγμένης.

Τι να λέμε φίλε, μέσα ήμουν... πραγματικά αξέχαστο....

Από τις συναυλίες που θυμάμαι πιο έντονα. Το μόνο παράπονο ήταν ότι την πρώτη μέρα (που πήγα εγώ) ο Greg Sage ήταν ελαφρώς "ξυνούλης" και "ζοχαδιασμένος" αλλά σε γενικές γραμμές σκίσανε, όπως επίσης και οι Villa 21 που ήταν η support μπάντα της πρώτης μέρας (τη δεύτερη έπαιξαν οι Τρύπες).

 

[gdevelek]

Πρέπει να είχα πάει τη δεύτερη μέρα, ο άνθρωπος είχε μπεί σε ζώνη, είχε φτιαχτεί, έπαιξε περίπου 2.5 ώρες... Και πρέπει να έπαιξε με ενισχυτή μπάσου, ο ήχος του ήταν το κάτι άλλο πραγματικά.

 

[Sonic X]

... Και πρέπει να έπαιξε με ενισχυτή μπάσου, ο ήχος του ήταν το κάτι άλλο πραγματικά.

Την πρώτη μέρα έπαιξε με ένα Fender και αν θυμάμαι καλά ήταν Twin. Το πετάλι του ήταν ένα fuzz (δεν γνωρίζω μάρκα) το οποίo μετά το χάρισε στο συγχωρεμένο τον Κώστα Ποθουλάκη των Villa 21 και με αυτό ο Κώστας έγραψε απ' όσο γνωρίζω όλο το άλμπουμ τους "Electric Poison".

 

[Sonic X]

Ξεχασαμε τους Sisters (of Mercy βεβαιως βεβαιως)(οκ, τα παλια...) και τις sisteroid bands που βγηκαν, οπως πχ οι Fields of the Nephilim.

Στην παραπάνω κατηγορία των "sisteroids" ;D ανήκει κι ένα άλλο συγκρότημα της εποχής, αξιόλογο για κάποιους, ψιλοαδιάφορο για άλλους. Ο λόγος για τους Red Lorry Yellow Lorry οι οποίοι μετά από ένα πολύ μεγάλο διάστημα αποχής επανενώθηκαν και συνεχίζουν ως σήμερα.

 

[bloody_sunday]

O Sage (είχα ανοίξει εδώ ένα μικρό θρεντ-αφιέρωμα στους Wipers πριν από 3-4 χρόνια) συνήθως έπαιζε με Ampeg VT22 τσιτωμένο, ο οποίος αν και προερχόμενος από εταιρία διάσημη για τους ενισχυτές μπάσου της δεν ήταν μπάσου αλλά κιθάρας... ένας από τους πιο underrated ενισχυτές μέχρι σήμερα - με περίφημα καθαρά, distortion και με φανατικούς οπαδούς από τους Stones του Exile on Main St μέχρι τον Josh Homme των Queens of the Stone Age. Eξωτερικά μοιάζει επίσης - λίγο - με Τwin.

Kαι μιας και πήγε η κουβέντα στο paisley underground και στους Green On Red, ιδού ένα υπέροχο κομμάτι τους διασκευασμένο από τους Mazzy Star που επίσης προέρχονταν από τις ίδιες ρίζες (κυρίως τον Dave Roback - στα δεξιά του κάτω screenshot του Youtube - των πάλαι ποτέ Rain Parade και Opal, στους οποίους ήταν ο ιθύνων νους μαζί με την Kendra Smith, την μπασίστρια των άλλων πολυαγαπημένων μου Dream Syndicate):



(Oι Mazzy Star, μετά από απουσία πολλών ετών, επανέρχονται με νέο δίσκο και μερικές συναυλίες - όπως πάντα εξαιρετικά σπάνιες.)

 

[Nestoras]

Κάπου πέρασε τ' όνομα του McGeoch (που δυστυχώς είναι μακαρίτης από το 2004) αλλά για τη μπαντάρα του δεν είδα σχόλια.