Μουσικά αδιέξοδα

[skantzos]

Καταρχήν συγνώμη για το πρήξιμο και τη γκρίνια. Τα παρακάτω έχουν κάπως προσωπικό τόνο, οπότε όποιος δε γουστάρει τα de


profundis μπορεί να προσπεράσει 

Λοιπόν ο λόγος που γράφω είναι για να μοιραστώ το αίσθημα αδιεξόδου -

απογοήτευσης - αμηχανίας που νιώθω σχετικά με τη μουσική μου "πορεία".

Ελπίζω να μην είμαι μόνος σε αυτή τη φάση και ότι θα καταλάβετε τι εννοώ.

Το πρόβλημα νομίζω είναι ότι δεν ασχολούμαι με τη μουσική όσο θα ήθελα,

αλλά δεν ξέρω και προς τα που να πάω. Έχω άλλη δουλειά το πρωί, και

μερικές φορές σκέφτομαι ότι αν είχα γίνει επαγγελματίας μουσικός θα

ασχολούμουν πιο σοβαρά με το άθλημα. Από την άλλη, βλέπω τα ζόρια που

τραβάνε οι επαγγελματιες και πραγματικά δε θα ήθελα να είμαι στη θέση

τους. Κάνω μερικά νυχτοκάματα κι εγώ, αλλά δεν έχω και ιδιαίτερο άγχος, και ενώ με ανεβάζουν πολύ μουσικά, όταν βλέπω τρομερούς παίχτες να παίζουν 5 ώρες για 60 ευρώ στενοχωριέμαι... Σε μερικές δουλειές παίζω μπουζούκι, σε μερικές κιθάρα (ρεμπέτικα λαϊκά παραδοσιακα), και σε όλες τραγουδάω όσο μπορώ (κι μπορούν κι οι άλλοι).

Είναι και τα πολλά είδη που ασχολούμαι, παίζω ρεμπετο - λαϊκά - παραδοσιακά, ενώ (στο σπίτι μόνο) γρατζουνάω τζαζο-μπλουζο. Επίσης παίζω και μπάσο, θα ήθελα να έχω και ένα σχήμα funk-acid jazz. Τι να προλάβει κανείς;

Επίσης έχω τρομερό πρόβλημα πειθαρχίας, δεν έχω πάει ποτέ μου σε ωδείο, βεβαια τη θεωρία και πώς λέγονται αυτά που παίζω και άλλα που δεν παίζω έχω κάνει 10 μαθήματα κιθάρας και 5 μπουζουκιού, τα οποία με ωφέλησαν πολύ ομολογουμένως. Έχω αρκετά βιβλία στο σπίτι, αλλά δεν τα διαβάζω ή μάλλον διαβάζω τα λόγια, αλλά δεν κάθομαι με το όργανο να μελετήσω

Το άλλο θέμα είναι ότι βαριέμαι να ασχολούμαι πολύ ώρα με ένα πράγμα, αν ακούσω πολύ κιθάρα ή πολύ μπουζούκι το ..σιχαίνομαι και μπορεί να το αφήσω για... βδομάδες. Έτσι καταλήγουν και να παρατάω τα μαθήματα που ξεκινάω με πολύ ζήλο, αλλά σιγα σιγα τα κοβω, γιατί αποπροσανατολίζομαι και δεν ξέρω πια γιατι τα κάνω.

Νομίζω ότι θα ήθελα να ασχοληθώ πιο σοβαρά και το μόνο πιο σοβαρό που βλέπω είναι να ξεκινήσω πάλι μαθήματα. Δεν ξέρω όμως που και σε τι όργανο και σε τι είδος :/

Τώρα θα μου πείτε που είναι η ερώτηση σε όλα αυτά Νομίζω ότι δυσκολεύομαι να βρω ένα χώρο για να εκφραστώ στη μουσική, γιατί δε με εκφραζει

α. να ανεβάζω βίντεο στο youtube όπου παίζω το τάδε γνωστό κομμάτι

β. να παίζω ζωντανά παίζοντας χιλιοπαιγμένα τραγούδια

γ. να μάθω ένα συγκεκριμένο είδος όπου χρειάζεται να φοράω και τα σχετικά ρούχα

δ. δεν ξέρω και πολλά μέρη όπου μπορούν μουσικοί και κοινό να εκφραστούν ελεύθερα σε λίγο πιο φρέσκα μονοπάτια (όχι avant garde )

ε. και να υπήρχαν δε θα ήμουν έτοιμος να παίξω

στ. οι αγγελίες και τα... συνοικέσια είναι μεγάλη ταλαιπωρία

ζ. δεν παντρεύτηκα τη μουσική, αλλά και σαν ερωμένη που την έχω δεν της φέρομαι και πολύ καλα...

Εν πάση περιπτώσει, προφανώς δε ζητάω να μου πείτε τι να κάνω στη ζωή μου  (always open to suggestions though ) απλώς αναρωτιεμαι αν είναι και άλλοι σε τέτοια φάση

 

[RayDTutto]

Σκέφτηκες να προσπαθήσεις να καταπιαστείς με ένα εντελώς άσχετο όργανο; Κάτι που θα σε βάλει πάλι στον ενθουσιασμό του "καινούργιου" και θα σου ανοίξει τα μάτια να δεις τα παλιά σου όργανα με άλλον τρόπο; Αλλά όχι κάτι με μανίκι και χορδές. Κάτι πραγματικά άσχετο...

 

[Haris]

Επίσης έχω τρομερό πρόβλημα πειθαρχίας...

Η ιστορία της ζωής μου... (αυτό και μερικά άλλα που ανέφερες).

Σόρυ, αλλά δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Πρέπει να στρωθείς, να ιδρώσεις και να εστιάσεις σε κάτι για να έχεις αποτελέσματα. Ή να πάρεις απόφαση ότι η μουσική θα παραμείνει "παραμελημένη ερωμένη" και ότι θα ασχολείσαι μαζί της μόνο όποτε και όσο γουστάρεις.

Πάντως σε καμία περίπτωση μην παραμείνεις για πολύ στο τριπ που είσαι τώρα, με το ένα πόδι στο "τα θέλω όλα", και το άλλο στο "πού να τρέχεις τώρα...". Δεν είναι ισορροπημένο και θα σου αφήσει απωθημένα.

 

[Nikolas]

Γενικά με πιάνουν κάτι απαισιοδοξίες ώρες ώρες... Τι θα κάνω, αν δεν πάνε τα πράγματα όπως θέλω, κάτι ακυρώσεις σε μαθήματα, κάτι αποτυχίες σε διαγωνισμούς (γιατί μέσα μας όλοι ψώνια είμαστε ντε...)

Το να παίζεις με άλλους είναι ότι καλύτερο μπορώ να φανταστώ, γενικά. Μαθήματα, ωδεία, σκατά και τέτοια που πέρασα, η νύχτα μου έκανε πιο καλό. Με έμαθε να ακούω, να αυτοσχεδιάζω, να δουλεύω καλυπτοντας τον άλλο που πήγε για κακά του, και δε ξέρω κι εγώ τι. Εσύ το κάνεις αυτό, αλλά μπορεί να μην βρήκες την κατάλληλη παρέα...

Κατα τα άλλα, κάποιο άλλο όργανο που λέει και ο Μάκης, δε θα ήταν κακή ιδέα. Κάτι άσχετο εντελός.

 

[dr.peters]

παιδια, οσοι κανετε τον κοπο να απαντησετε πρεπει να μαθετε πως ο ανθρωπος παιζει αλλου μπαλα...

ηρθε σπιτι μου χωρις να εχει πιασει ποτε μπασο στη ζωη του και αμεσως επιασε το νοημα και ειχε το φιλινγκ ενος αρκετα καλου μπασιστα....

εκτος αυτου ξερει παραπανω θεωρια απο μενα που εχω κουτσοβγαλει την μεση ....

παιζει πολυ καλα μπλουζοπραγματα, εχει πολυ το ρεμπετικο στυλ, παιζει ακουστικη ηλεκτρικη και οτι αλλο χρειαστει.........

μην τον αφηνετε να σας κλαιγεται......!

 

[bloody_sunday]

Επίσης έχω τρομερό πρόβλημα πειθαρχίας, δεν έχω πάει ποτέ μου σε ωδείο, βεβαια τη θεωρία και πώς λέγονται αυτά που παίζω και άλλα που δεν παίζω έχω κάνει 10 μαθήματα κιθάρας και 5 μπουζουκιού, τα οποία με ωφέλησαν πολύ ομολογουμένως. Έχω αρκετά βιβλία στο σπίτι, αλλά δεν τα διαβάζω ή μάλλον διαβάζω τα λόγια, αλλά δεν κάθομαι με το όργανο να μελετήσω

Σε καταλαβαίνω απόλυτα, και σου έχω μια πολύ απλή πρόταση: ξεκίνα πάλι μαθήματα πάνω στο μουσικό όργανο που αγαπάς περισσότερο, ή που θα ήθελες να ξέρεις και δεν έχεις επιχειρήσει να μάθεις. Σε βάζει σε ένα πρόγραμμα, σου επιβάλλει μια πειθαρχία (επειδή ντρέπεσαι να πας αδιάβαστος ενώπιον του καθηγητή), σε πάει μπροστά πολύ γρήγορα και σου εξάπτει τη μουσική σου φαντασία, και τέλος σε "κοινωνικοποιεί" μουσικά, με την έννοια πως αν πετύχεις καλό δάσκαλο θα έχετε μια επικοινωνία που θα σε ικανοποεί απόλυτα, και που συν τοις άλλοις θα σου ανοίξει κι άλλους ορίζοντες μέσω του κύκλου του δασκαλου και του ωδείου.

 

[Evilnye]

Πάντως όλοι περνάμε μουσικές κρίσεις.

Εγώ σχεδόν συνέχεια και ειδικά όποτε γίνεται κάτι με τη μπάντα που παίζω.

Δε ξέρω αν λέει να δοκιμάσεις κ άλλο όργανο απαραίτητα ή θα είναι αυτό που θα σε στρώσει. Εγώ θα έλεγα πως ίσως θα εξυπηρετούσε να δοκίμαζες να στήσεις εσύ κάτι (δηλ. μπάντα) επιλέγοντας δυο τρια άτομα που να συνεργάζεστε καλά και να έχουν παρομοίως χρόνο και διάθεση να κάνουν κάτι παρόμοιο. Με το να ασχολείσαι κάπως έτσι θα μπει και κάτι πιο δημιουργικό/ παραγωγικό στη μέση που θα σου δώσει και μια νέα ώθηση.

 

[bloody_sunday]

Οι ευκαιριακές μπάντες, αν είσαι ανήσυχος και απαιτητικός μουσικά, αρκετά συχνά δεν δουλεύουν σαν αντίδοτο, είτε γιατί προκύπτουν προστριβές και προβλήματα που δεν λύνονται είτε γιατί το "ελάτε να μαζευτούμε να βαρέσουμε" είναι πολύ φτηνό ακόμη και για ξεχαρμάνιασμα. Η λύση που πρότεινα έχει πολύ μικρότερα περιθώρια αποτυχίας...

 

[Evilnye]

Το θέμα είναι πως τα μαθήματα από μόνα τους δε φτάνουν και εκεί μπορεί να βαρεθείς. Πρέπει να σου τύχει κ ο δάσκαλος και το ωδείο σαν σύνολο κ όλα.

 

[skantzos]

συμφωνώ μάλλον με όλους 8)

Το να παίζεις με όποιον κάτσει και να γίνεις η π**τάνα της μυσικής δεν είναι πάντα το καλύτερο για την "αυτοπραγμάτωση" σου. Αλλά και η Εύη καλά τα λέει, υπάρχουν δάσκαλοι και δάσκαλοι.

(γιατί μέσα μας όλοι ψώνια είμαστε ντε...)

φίλος, μίλα για του λόγου Μου  ;D

πες τα Χρυσόστομε 

παιδια, οσοι κανετε τον κοπο να απαντησετε πρεπει να μαθετε πως ο ανθρωπος παιζει αλλου μπαλα...

ηρθε σπιτι μου χωρις να εχει πιασει ποτε μπασο στη ζωη του και αμεσως επιασε το νοημα και ειχε το φιλινγκ ενος αρκετα καλου μπασιστα....

εκτος αυτου ξερει παραπανω θεωρια απο μενα που εχω κουτσοβγαλει την μεση ....

παιζει πολυ καλα μπλουζοπραγματα, εχει πολυ το ρεμπετικο στυλ, παιζει ακουστικη ηλεκτρικη και οτι αλλο χρειαστει.........

μην τον αφηνετε να σας κλαιγεται......!

ντάξει είχα ξαναπιάσει μπάσο

παιδιά ο Αλεξ λέει υπερβολες, μοντεράτορες ρίχτε του το κάρμα

 

[John Goumis]

Πολύ ωραίο θέμα. Το να εντρυφήσεις σε ένα μουσικό όργανο το βρίσκω πολύ σωστό, όπως αναφέρει και ο bloody_sunday.

Για μένα προσωπικά, οι τρόποι να νιώσω ολοκληρωμένος μουσικά είναι οι εξής :

1)Μετά από ένα λάιβ, όχι φυσικά ''παρείστικο'' με χιλιοπαιγμένα κομμάτια αλλά ένα λάιβ με συγκεκριμένο ''κόνσεπτ'' που να είναι οργανωμένο καλά τόσο παικτικά όσο και ηχητικά-οπτικά, ώστε να έχεις τον πλήρη έλεγχο του να παρουσιάσεις στον κόσμο αυτό ακριβώς που θες εσύ και η μπάντα σου (δύσκολο να συμβεί όμως κάτι τέτοιο).

2)Ηχογραφώντας την δική σου μουσική και ακούγοντάς την μετά, να νιώθεις την χαρά της δημιουργίας (όχι απαραίτητα της ΚΑΛΗΣ δημιουργίας  )

3)Να ανανεώνεις τις μουσικές σου γνώσεις είτε γενικά είτε σε ένα όργανο(που λέγαμε στην αρχή)

Eπειδή βλέπω ότι ασχολείσαι και με άλλα μουσικά όργανα, θα σου πρότεινα να οργανώσεις έναν μουσικό χώρο στο σπίτι σου, στον οποίο να μπορείς να ηχογραφείς εσύ και οι φίλοι σου...πλέον δεν χρειάζεται για να ηχογραφήσεις κάτι να σκάς κατοστάρηκα σε στούντιο...φτιάξε το δικό σου ''στούντιο'' και ας είναι μια οθόνη ενος υπολογιστή. Μάθε τα αντίστοιχα software και ξεκίνα να ηχογραφείς κάτι εσύ και η παρέα σου...(στην αρχή διασκευές ή jam tracks και στη συνέχεια κάτι δικό σας, και ας ακούγεται στην αρχή αλαμπουρνέζικο)...Στη συνέχεια αυτά που ηχογραφείς αναβάθμιζέ τα συνέχεια, προσθέτοντας ''σάλτσες'' ή βελτιώνοντας το mastering...

 

[X-minor]

Προσωπικά το βρίσκω κάπως περίεργο να σου πώ την αλήθεια. Αυτό που με "κρατάει ξύπνιο" μονίμως με τη μουσική πάντως είναι το γράψιμο. Δεν παίζω παπάδες (ούτε καν κοντά), έχω κάνει κάνα δυό μαθήματα θεωρητικά/πρακτικά, παίζω κιθάρα και μπάσσο και αν και ομολογώ πως σε φάσεις βαριόμουν και τα δύο όργανα, όταν καθόμουν να γράψω κάτι ξανάβρισκα το χαμένο μου ενδιαφέρον μέσα σε λίγα λεπτά. Ίσως σε βοηθήσει, ίσως και όχι.

 

[blue]

Φυσικα όλοι τα περναμε αυτα

Εχω μερικες προτασεις, αλλα μπορω και να διαφωνησω μαζι τους ;D ;D

Θυμαμαι σε παρομοια κατασταση την οποια χαρακτηριζα ως "δεν παει αλλο", πηγα σε δασκαλο με ψυχολογια "αντιμετωπισε με σαν να μην ξερω τιποτα". Εχοντας αποθέματα υπομονής εκανα τις ασκησεις και τα κομματια που ΣΙΧΑΙΝΟΜΟΥΝ για να δω που θα με βγαλει. Τελικα απεκτησα καποτε αλλη οπτικη και πηρα πραγματα που δεν περιμενα οτι θα με ενδιεφεραν.Ετσι γινεται συνηθως, αλλα...

Αντίλογος : πλεον ειμαι σε παρομοια κατασταση και ενω γνωριζω παρα πολυ καλα ποσα πραγματα υπαρχουν που υστερω, δεν διαθετω την ψυχολογια να τα αντιμετωπισω, καθως απευθυνονται σε ειδη μουσικης που ποτε δεν ακουγα και ποτε δεν με προσελκυσαν. Δηλαδη ξερω τι δεν ξερω, αλλα δεν εχω τη διψα να "το κυνηγησω και όπου με βγαλει", αφου δεν επιδιωκω το αποτελεσμα που θα μου εδινε η καλυτερη τεχνικη ή το modal ή το out παίξιμο.

Θεωρω οτι εχω αρκετα εφοδια για να παιζω τη μουσικη που παντα μου αρεσε, αλλα και παλι ειμαι στασιμος και χτεσινος. Άρα, κατι αλλο μου φταιει.

ΥΓ. Μαλλον δεν βοηθαω πουθενα, απλα πηρα αφορμη για να κλαφτω ;D

 

[zestair]

  Να προτείνω το βιβλίο 'effortless mastery' του Kenny Warren.

  Ή πιο απλά. Μην αγχώνεστε, απολαύστε το. Μουσική είναι. Η τέχνη δεν τελειώνει` η ζωή τελειώνει..

  Όποιος θέλει να βελτιωθεί σε κάποιο τομέα, ασχολείται: Μετρονόμος, χρονόμετρο, πρόγραμμα, κάποιο μάθημα ή κάποιο βιβλίο... Και μην βιάζεστε! Δεν μαθαίνονται όλα σε μία μέρα, ούτε σε μια ζωή. Ένα ένα...

 

[mastixas]

Το άλλο θέμα είναι ότι βαριέμαι να ασχολούμαι πολύ ώρα με ένα πράγμα, αν ακούσω πολύ κιθάρα ή πολύ μπουζούκι το ..σιχαίνομαι και μπορεί να το αφήσω για... βδομάδες.

+1

Πραγματικά με ανησυχεί πολύ αυτο.. Παίζω κιθάρα (κάτι που αγαπώ και απολαμβάνω) αλλά μετά απο μία ώρα το πολύ την αφήνω στην άκρη. Νοιώθω κάτι σαν κορεσμό μέσα μου.. Ακούγοντας το πόσο μελετάνε και παίζουν άλλοι με κάνει να καταλαβαίνω ότι μένω στάσιμος και αυτό πρέπει να αλλάξει.. Ίσως το μυστικό βρίσκεται πίσω απο τη λέξη οργάνωση. :

 

[Jazzjoker]

Φίλε μου, δεν είσαι μόνος σε αυτά που περιγράφεις. Πολλοί ερασιτέχνες μουσικοί (να μην πω οι περισσότεροι) είναι έτσι. Εγώ προσωπικά κουτσόβγαλα ωδείο (το μοντέρνο τμήμα) αλλά πάλι ασχολιόμουν αποκλειστικά και μόνο με ό,τι με τραβούσε και με ενδιέφερε. Τα υπόλοιπα τα έκανα άρπα-κόλλα και ποτέ πειθαρχημένα και σωστά (αχ αυτό το prima vista). Επίσης περνάω περιόδους που τις κιθάρες μου δεν τις ακουμπάω. Μεγάλες περιόδους.

Κατά την άποψή μου, απ' τη στιγμή που παίρνεις απόφαση ποιος είσαι, τα πράγματα είναι πιο απλά. Δηλαδή φτάνει μια στιγμή που ρωτάς τον εαυτό σου "Είμαι ή θέλω να γίνω επαγγελματίας μουσικός;". Και απαντάς με απόλυτη ειλικρίνια. Προσωπικά, αυτή την ερώτηση την έχω κάνει στον εαυτό μου εδώ και καιρό και είμαι μια χαρά με την απάντηση. Δεν είμαι ούτε και θα γίνω. Όμως χωρίς τη μουσική δεν μπορώ να ζήσω για πολύ καιρό. Ξέρω ότι θα την έχω για πάντα στο πλευρό μου ως χόμπι σίγουρα και ποιος ξέρει..... Ούτε παραμελημένη, ούτε ερωμένη. Κομμάτι της ζωής μου, όπως η δουλειά μου, η οικογένειά μου και η εκάστοτε γκόμενα (Που να πάει στο διάλο εν πάσει περιπτώσει. Άσχετο).

Εγώ μια χαρά σε διαβάζω 

 

[Manager]

Eιδη γραφτηκαν πολλα που με καλυπτουν και δεν θα τα επαναλαβω. Θα γραψω μονο αυτο που σκεφτομαι τα τελευταια 2 χρονια. Οτι δηλ. πρεπει να παιζω μονο οτι νιωθω μεσα μου οτι με κανει χαρουμενο στην καθε παρουσα περιοδο. Αν ξερω να το παιζω τοτε καλως. Αν οχι τοτε αρχιζω να το μελετω μεχρι να νιωσω οτι ειμαι οκ. Αν μετα απο ενα διαστημα βαρεθω αυτο το ειδος και "νιωσω" ελξη για καποιο αλλο, δεν νιωθω ενοχή να το αφησω και να πιασω το καινουργιο. Παιζεις αυτο που θελει η καρδια σου και οχι με το ζορι υλικο που θα σε κανει καλο, γρηγορο ή οτιδηποτε αλλο.

Οτι κανω δηλ. το πραττω με το συναισθημα, αφου η κιθαρα ειναι ενα χομπυ για μενα και οχι η βιοποριστικη μου ενασχοληση.

Ολα οσα εγραψα δεν ισχυουν φυσικά για επαγγελματιες που ζουν απο τη μουσικη ή μπαντες που πρεπει να μελετησουν αναγκαστικα και τραγουδια που δεν τους αρεσουν για το Live.

 

[skantzos]

  Να προτείνω το βιβλίο 'effortless mastery' του Kenny Warren.

  Ή πιο απλά. Μην αγχώνεστε, απολαύστε το. Μουσική είναι. Η τέχνη δεν τελειώνει` η ζωή τελειώνει..

  Όποιος θέλει να βελτιωθεί σε κάποιο τομέα, ασχολείται: Μετρονόμος, χρονόμετρο, πρόγραμμα, κάποιο μάθημα ή κάποιο βιβλίο... Και μην βιάζεστε! Δεν μαθαίνονται όλα σε μία μέρα, ούτε σε μια ζωή. Ένα ένα...

Το έχω το βιβλίο, και είναι όντως καλό, εκτός από κάτι μεταφυσικά που λέει στην αρχή μου άρεσε πολύ

 

[Superfunk]

Εγω θα σε συμβουλευα να αρχισεις να γραφεις (και να παιζεις) την ΔΙΚΗ σου μουσικη,το να αποκτησεις.....σουπερ δεξιοτητα σε ενα οργανο ειναι μεν πολυ ωραιο (& πολλες φορες χρησιμο) αλλα απο οτι βλεπω το "καλεσμα" σου δεν ειναι εκει αλλα σε κατι πιο δημιουργικο,και δημιουργικοτερο πραγμα απο το εκφρασεις την προσωπικοτητα σου μεσα απο τη δικη σου μουσικη δεν υπαρχει κατα την ταπεινη μου γνωμη...

Τα ωδεια και τα μαθηματα (εκτος βεβαια απο το να μαθεις τα απολυτως απαραιτητα) δεν προκειται κατα την ταπεινη μου γνωμη να σε βοηθησουν πουθενα (προσωπικα θεωρω τα χρονια που σπαταλησα "μαθαινοντας" σε ωδειο "μουσικη" για αυτο που τελικα κανω με τη μουσικη χαμενα χρονια....)