Κι εγώ θα σου προτείνω κάτι πολύ κοντά σε αυτό, αλλά όχι απαραίτητα να γράψεις τη δική σου μουσική... Βρες το δικό σου παίξιμο. Ας είναι απλό ή και απλοϊκό. Αρκεί να είναι πρωτότυπο και αναγνωρίσιμο. Πέρασα από άπειρες μπάντες και πάντα ένοιωθα λίγος. Από πέρυσι το καλοκαίρι όμως, ανακάλυψα πως αυτό συνέβαινε επειδή προσπαθούσα να παίξω όπως ο οποιοσδήποτε άλλος. Σιγά σιγά, ανακάλυψα πως το να προσπαθώ να παίξω σόλο πεντατονικές σε αστρονομικές ταχύτητες δεν είναι το cup of tea μου. Ψάχτηκα σε άλλους ήχους, και μελέτησα κιθαρίστες όπως ο Peter Greenwood και ο Graham Coxon, που μπορεί να μην παίζουν παπάδες, αλλά αν μελετήσεις το παίξιμό τους θα χεστείς επάνω σου. Για μια πρώτη γεύση άκου τα Villa Rosie, Country House και Jubilee από Blur και There There, Paranoid Android (τα γεμίσματα του Greenwood) και Go To Sleep από Radiohead. Αυτά ήταν η αρχή για να αρχίσω να βλέπω τελείως αλλιώς την ηλ. κιθάρα. Με τον καιρό γνώρισα την alternative από μια σκοπιά που ποτέ δεν είχα δει: Mercury Rev, Doves, Pulp, Beta Band, Super Furry Animals κλπ. Οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει ένα τελείως διαφορετικό τρόπο να χρησιμοποιούν τις κιθάρες σε ένα κομμάτι. Και σιγά σιγά πέρασα και σε άλλα μοντέρνα ακούσματα. Ακόμα και στην RnB και την Pop, άρχισα να βλέπω διαφορετικές προσεγγίσεις για το πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί η κιθάρα σαν όργανο.Superfunk είπε:
, αλλά τόσα χρόνια που παίζω μουσική έχω γράψει ελάχιστα πράγματα δικά μου. Και νομίζω ότι μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση να παίξω ένα παλιό τραγούδι με ίσως λίγο διαφορετικό τρόπο. Υπάρχουν πολλά περιθώρια δημιουργικότητας και στην αντιγραφή Θα πάρω το ρίσκο να με κράξετε εν χορώ, και θα σου προτείνω τότε να ακούσεις σύγχρονη ελληνική λαϊκή μουσική και να ανακαλύψεις εκεί τρόπους να χρησιμοποιήσεις την κιθάρα σου. Άκου και σύγχρονη jazz και blues (υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να σου αναφέρω τον John Mayall τον οποίο αντιγράφουν επί χρόνια οι... μισοί κιθαρίστες του πλανήτηskantzos είπε:Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.
Νομίζω ότι ως """"μουσικός"""" είμαι πιο κοντά στη λογική των λαϊκών - παραδοσιακών οργανοπαιχτών (και σε αυτούς βάζω και τους μπλουζίστες και τους τζαζίστες), παρά στη λογική αυτού που θα φτιάξει καινούργια μουσική. Εκτός κι αν έχω χρόνιο συγγραφικό μπλοκάρισμα
). Τέλος, αν βρεις το κουράγιο να μελετήσεις, πιστεύω πως τα βιβλία του Berklee θα τα λατρέψεις. Πάντως, μην περιμένεις να βρεις καινούργιο ενδιαφέρον για οποιοδήποτε όργανο αν δεν ανακαλύψεις καινούργια πράγματα σε αυτό. Καλή ιδέα θα ήταν και να τζαμάρεις με άλλους κιθαρίστες για να δεις κι άλλους τρόπους παιξίματος. 
Φίλε blues, αυτό που γράφεις δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έγραψα εγώ. Δεν είπα να πιάσει και να ξεπατώσει τον Greenwood ή τον Coxon, είπα να ακούσει διαφορετικά είδη και να δει πως παίζουν εκεί κιθάρες. Ανέφερα τους παραπάνω επειδή εμένα με βοήθησαν πολύ στο να καταλάβω ότι η ρυθμική κιθάρα είναι πιο σημαντική από το σόλο μερικές φορές, και ότι ρυθμική κιθάρα δεν σημαίνει ακκόρντα που ή τα στραμάρεις ή τα αρπίζεις. Θα μπορούσα να έχω αναφέρει ένα σωρό κιθαρίστες (Edge, Barjed, Mark Webber, Bradfield κλπ), αλλά το θέμα είναι να ψαχτείς, να ακούσεις διάφορους και να πάρεις ότι σου κάνει εντύπωση. Τελικά, παντρεύοντας ακούσματα και τεχνικές μπορείς να αποκτήσεις το δικό σου αναγνωρίσιμο παίξιμο. Άλλωστε, όλοι τις ίδιες νότες παίζουμε...blue είπε:πάντως (και εδω ειναι το πραγματικο κραξιμο), θεωρώ οτι το παίξιμο μεγάλων σύγχρονων κιθαριστών έχει πολλά κοινά στοιχεία με εκείνο των παλιών και σπουδαίων λαϊκών (τζαζιστών λέω πιο πολύ)
Στο παίξιμο του Greenwood έχω δει μπασοκίθαρο, πάτημα σε ακκόρντα για σόλο (και όχι σε κλίμακα), προεκτάσεις σε βαθμίδες και αρπισμούς, χρήση αναστροφών σε triads και chord solos, πραγματα δηλαδη που μου φαίνεται οτι έχουν επιλεγεί προσεκτικά μέσα απο κομμάτια του Pass ή σε ενορχηστρώσεις κομματιών της Fidgerald.
Aκόμη και να κάνω λάθος, δε βρίσκω λύση στο να παίζει κάποιος όπως παίζει ο Grenwood, θα είναι μια από τα ίδια, απλά θα έχει αλλάξει το ίνδαλμα και απλά θα κάνει κάτι που λιγότεροι κιθαρίστες επιλέγουν να κάνουν. Το να έχεις δικό σου αναγνωρίσιμο στυλ είναι το ίδιο δύσκολο task με το να γράψεις δική σου μουσική που να αξίζει να ακουστεί.
Α, με μπέρδεψε η παρένθεση! Cool beans τότε!blue είπε:
skantzos είπε:
Τώρα θα μου πείτε που είναι η ερώτηση σε όλα αυτά
α. να ανεβάζω βίντεο στο youtube όπου παίζω το τάδε γνωστό κομμάτι
β. να παίζω ζωντανά παίζοντας χιλιοπαιγμένα τραγούδια
γ. να μάθω ένα συγκεκριμένο είδος όπου χρειάζεται να φοράω και τα σχετικά ρούχα
δ. δεν ξέρω και πολλά μέρη όπου μπορούν μουσικοί και κοινό να εκφραστούν ελεύθερα σε λίγο πιο φρέσκα μονοπάτια (όχι avant garde
ε. και να υπήρχαν δε θα ήμουν έτοιμος να παίξω
στ. οι αγγελίες και τα... συνοικέσια είναι μεγάλη ταλαιπωρία
ζ. δεν παντρεύτηκα τη μουσική, αλλά και σαν ερωμένη που την έχω δεν της φέρομαι και πολύ καλα...
Εν πάση περιπτώσει, προφανώς δε ζητάω να μου πείτε τι να κάνω στη ζωή μου
Όπως ο Metheny, η τεχνολογία είναι φίλος σου ;D ;Ddionisissab είπε:Μπορείς επίσης να γράψεις κάτι δικό σου όπως αναφέρουν πολλοί αλλά πώς θα το παίξεις έξω; (αν θες βέβαια...)
Όχι πάντα, πρέπει να είσαι τυχερός να βρείς συμπαίχτες να σκέφτονται όπως εσύ ή να σε συμπληρώνουν
