Μοντέρνο παραδοσιακό

[bouzoukleri]

Ούτε εγώ είμαι μουσικολόγος αλλά έχω την αίσθηση ότι οι παραδόσεις είναι ότι είχαμε μέχρι την αυγή του ίντερνετ. Πιστεύω ότι μετά από αιώνες θα αναφέρονται στην εποχή μας παγκοσμίως απλώς ως την αυγή του ίντερνετ χωρίς καμία διαφοροποίηση κατά τόπους. Υπάρχει δηλαδή μια ομογενοποίηση στον κόσμο από εδώ και στο εξής και οι παραδόσεις στο μέλλον θα είναι ίδιες με αυτά που θεωρούμε παραδοσιακά σήμερα, δεν θα παράγουμε δηλαδή εμείς καμία παράδοση σαν γενιά και εποχή και τόπος, αυτή την αίσθηση έχω

Έχει βάση η αγωνία της ομογενοποίησης. Από προσωπική εμπειρία , αν δεν υπήρχε το internet πολλά από αυτά που προτάθηκαν νωρίτερα ίσως εγώ να μην τα έπαιρνα χαμπάρι. Όπως τώρα που μεγάλωσα κατάλαβα το μέγεθος των καλλιτεχνών που καθόντουσαν στο τραπέζι μας στον Έλατο και έχω να θυμάμαι. Τα οποία τα μοιράζομαι με φίλους μέσω internet.

Επίσης , χωρίς να διαφωνώ με τα προηγούμενα, έχουμε κάπως αριστοκρατική άποψη περί της παραδοσιακής μουσικής και εμείς οι ίδιοι οι οργανοπαίκτες. Την κοιτούμε από μακριά. Δήθεν. Δεν βάζω στο ίδιο τσουβάλι εμένα τον χαβαλέ ερασιτέχνη με τον επαγγελματία αλλά:
Μας ενοχλεί στον καθένα από κάτι, αλλά πόσοι ροκάδες με αποψάρα , βγήκαμε ( βάζω και εμένα μέσα) να παίξουμε ελληνικά, ας τα πω παλιά τραγούδια; Ας είναι και δυο φορές τον χρόνο στο καφενείο του χωριού. Πως θα πάρει ανάσες η μουσική του τόπου μας αν δεν συμμετέχουμε εμείς σε δρώμενα; Στρατιές από Έλληνες κιθαρίστες ξέρουν από έξω και ανακατωτά όλο το Irish Tour (κόψε κάτι) του Γκάλαγκερ και τα folk των Ζέπελιν (το παράκανες) , αλλά δεν ξέρουμε να παίξουμε σωστά ούτε ένα συρτό.
Και μετά μας φταίνε οι άλλοι και οι κακές πολυεθνικές. Εγώ πάντως είμαι αισιόδοξος γιατί μπορεί να μην φαίνεται αλλά όλο και ανακαλύπτω δουλειές από μουσικούς πολύ καλούς με άποψη με σεβασμό με πολύ ταλέντο στο ιντερνετ. Νομίζω πατάμε σε καλό βηματισμό.

 

[Άγιος]

Έχει βάση η αγωνία της ομογενοποίησης. Από προσωπική εμπειρία , αν δεν υπήρχε το internet πολλά από αυτά που προτάθηκαν νωρίτερα ίσως εγώ να μην τα έπαιρνα χαμπάρι. Όπως τώρα που μεγάλωσα κατάλαβα το μέγεθος των καλλιτεχνών που καθόντουσαν στο τραπέζι μας στον Έλατο και έχω να θυμάμαι. Τα οποία τα μοιράζομαι με φίλους μέσω internet.

Επίσης , χωρίς να διαφωνώ με τα προηγούμενα, έχουμε κάπως αριστοκρατική άποψη περί της παραδοσιακής μουσικής και εμείς οι ίδιοι οι οργανοπαίκτες. Την κοιτούμε από μακριά. Δήθεν. Δεν βάζω στο ίδιο τσουβάλι εμένα τον χαβαλέ ερασιτέχνη με τον επαγγελματία αλλά:
Μας ενοχλεί στον καθένα από κάτι, αλλά πόσοι ροκάδες με αποψάρα , βγήκαμε ( βάζω και εμένα μέσα) να παίξουμε ελληνικά, ας τα πω παλιά τραγούδια; Ας είναι και δυο φορές τον χρόνο στο καφενείο του χωριού. Πως θα πάρει ανάσες η μουσική του τόπου μας αν δεν συμμετέχουμε εμείς σε δρώμενα; Στρατιές από Έλληνες κιθαρίστες ξέρουν από έξω και ανακατωτά όλο το Irish Tour (κόψε κάτι) του Γκάλαγκερ και τα folk των Ζέπελιν (το παράκανες) , αλλά δεν ξέρουμε να παίξουμε σωστά ούτε ένα συρτό.
Και μετά μας φταίνε οι άλλοι και οι κακές πολυεθνικές. Εγώ πάντως είμαι αισιόδοξος γιατί μπορεί να μην φαίνεται αλλά όλο και ανακαλύπτω δουλειές από μουσικούς πολύ καλούς με άποψη με σεβασμό με πολύ ταλέντο στο ιντερνετ. Νομίζω πατάμε σε καλό βηματισμό.

Δεν αμφιβάλω ότι υπάρχουν εξαιρετικοί καλλιτέχνες και στις μέρες μας αλλά και ότι θα υπάρχουν και στο μέλλον, Η αίσθηση που εξέφρασα στο προηγούμενο ποστ προκύπτει από το γεγονός ότι κανένας από αυτούς τους εξαιρετικούς καλλιτέχνες δεν είναι mainstream, και νομίζω ότι έτσι προκύπτουν οι παραδόσεις, το ''Μου παρήγγειλε τ' αηδόνι'' έχει περάσει από τη φάση mainstream κάποτε και από εκεί έφτασε να γίνει παραδοσιακό. Στις μέρες μας η φάση είναι τραπ... Τι παράδοση να προκύψει από αυτό σε κάνα αιώνα; Θα θεωρηθεί άραγε από τους νέους του μέλλοντος ο snik φολκλόρ; Παρωδία αυτό που περιγράφω και αμφιβάλω ότι θα υπάρχει καν σαν υποσημείωση

 

[Alter]

Και ένα κομμάτι από το τελευταίο άλμπουμ της βιολίστριας Μαρίας Μανουσάκη, που παρουσίασε στη Νέα Υόρκη πριν μια εβδομάδα, και στο Half Note εχτές (ένα βίντεο που έκανα εγώ παρεπιπτόντως). Με σπουδές στο Berklee, περίπου μία δεκαετία στη Νέα Υόρκη τώρα και μεγαλωμένη στην Κρήτη.