Λοιπόν προχθές είχα αυτή τη κουβέντα με μια φίλη της συζύγου η οποία είναι επαγγελματίας μουσικός (κλασσική κιθαρίστρια). Μιλάμε για κοπέλα με βαθύτατη γνώση της κιθάρας και πολυετή επαγγελματική ενασχόληση (με μαθήματα και κονσέρτα). Και της έκανα την ίδια ερώτηση. Καλά τόσα χρόνια κιθάρα, δικό σου έργο έστω και μικρό γιατί δεν έχεις γράψει;
Δεν την ενδιέφερε διόλου.
Είτε λόγω ανασφάλειας, είτε βολέματος (χλωμό γιατί και μόνο η προετοιμασία για ένα κονσέρτο προϋποθέτει - ναι δεν το είχα συνειδητοποιήσει - απίστευτη προετοιμασία και μελέτη), είτε η λατρεία/σεβασμός προς τους μεγάλους κλασσικούς, δεν την ενδιέφερε καθόλου και ούτε το είχε πολυσκεφτεί. Δεν ξέρει ούτε καν τραγουδάκια της παρέας να παίξει. Δεν παρουσιάζει όπως λέει ενδιαφέρον και δεν βρίσκει τον λόγο να παίξει κάτι που δεν θα είναι καλή !!!
Από την άλλη, όπως έχω πει και στο παρελθόν, όταν βλέπω / ακούω συγκροτήματα που βρίσκονται μαζί πέραν της πενταετίας και δεν σκαρώνουν κάτι δικό τους, δεν το πολυκαταλαβαίνω.
Εκτός και αν είναι καθαρά για να βρισκόμαστε μαζί για να βαρέσουμε και να ξεδώσουμε δυο ώρες και να πιούμε τις weekend μπυρίτσες μας.
Όπως δεν βρίσκω τον λόγο σε μια παρέα φίλων που βρίσκονται και παίζουν κάθε Κυριακή πρωί μπάσκετ, να αναπτύξουν αμυντικά συστήματα και επιθετικές τακτικές....