Μάνα είναι μόνο μία...

[LK]

Αν μου επιτραπεί, συμφωνώ κι εγώ.

Φυσικά σου επιτρέπεται. Αν μου το εξηγήσεις και εσύ, μπορεί να συμφωνήσω και εγώ.

 

[neeq]

Ασε ρε Χαρούλη. Εμένα πάντως (και κάποιων εκατοντάδων που γνωρίζω) που μου βαλε πολλάκις η σχωρεμένη τις φωνές (+ παντόφλα + (μόνο μια φορά) ζώνη) δεν μ' έχασε καθόλου. Το ίδιο και η δασκάλα με τον χάρακα. (Η Λία με έχασε αλλά καλά να πάθει αυτή)

Θα με έχανε όμως αν με άφηνε to listen to my heart.

Δεν έχουν όλοι όμως την ίδια αντίδραση Κώστα στο αυταρχικό μοντέλο διαπαιδαγώγησης. Το "δεν παθαίνεις τίποτα και να φας 5-10 φάπες" δε νομίζω να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.

 

[bloody_sunday]

Αν έχεις όρεξη και θέλεις , μου το αναλύεις λίγο παραπάνω αυτό που εννοείς;

Είναι απολύτως υπαρκτά προβλήματα που οφείλονται σε πολλούς παράγοντες καλά κρυμμένους και μπλεγμένους μεταξύ τους, και που εμποδίζουν την φυσιολογική εξέλιξη ενός ανθρώπου ή ακόμη και την παγώνουν εντελώς, τοποθετώντας τον σε ένα endless loop, δηλητηριάζοντας τις καθημερινές του σχέσεις και μπλοκάροντας άπειρους δρόμους επαγγελματικούς ή και προσωπικούς. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση έρχεται ορισμένες φορές σαν πρώτη επιλογή, και άλλες σαν συμπλήρωμα. Η μακροπρόθεσμη μελέτη και θεραπεία των αιτιών όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση "πολυτέλεια" (με άλλα λόγια, μόλις πέταξες ολόκληρη την επιστήμη της ψυχολογίας στον κάλαθο των αχρήστων...)

 

[Haris]

Ασε ρε Χαρούλη. Εμένα πάντως και κάποιων εκατοντάδων (που γνωρίζω) που μου βαλε πολλάκις η σχωρεμένη τις φωνές (+ παντόφλα + (μόνο μια φορά) ζώνη) δεν μ' έχασε καθόλου. Το ίδιο και η δασκάλα με τον χάρακα. (Η Λία με έχασε αλλά καλά να πάθει αυτή)

Θα με έχανε όμως αν με άφηνε to listen to my heart.

Άλλα ήθη, άλλα έθιμα και κυρίως άλλος άνθρωπος (εσύ, αλλά κι εγώ που επίσης έχω ακούσει τα μπινελίκια μου και έχω φάει και τις ...κουταλιές μου - η ξύλινη κουτάλα πονάει πιο πολύ από την παντόφλα!).

Δεν θυμάμαι όμως ποτέ να έχω την - κατά τη γνώμη μου, επικίνδυνα απαθή - αντίδραση του τύπου. Όταν ήμουν πιτσιρίκι απλά τσαντιζόμουν (και της το έδειχνα), και όταν έκανα την εφηβική μου επανάσταση (μη χέσω...) ρίχναμε τρικούβερτους καβγάδες και μετά όλα μέλι-γάλα.    

 

[neeq]

Άσε. Ξέρω γω.

Κακό.&-

Κακό προς το παρόν γιατί δεν έχουμε αναπτύξει αμυνες σε αυτό ως κοινωνια. Σε λίγα χρόνια ίσως είναι απλά μια πραγματικότητα, καθώς τα αυριανά παιδιά θα είναι αποτελεσμα μιας κοινωνίας πληρως εξοικειωμένης με το φαινόμενο. Εμεις θα είμαστε οι γεροπαράξενοι και θα πίνουμε μπύρες χωρις αλκοολ σε συναντήσεις από απαρχαιωμένα φόρουμς.

 

[audiokostas]

Δεν έχουν όλοι όμως την ίδια αντίδραση Κώστα στο αυταρχικό μοντέλο διαπαιδαγώγησης. Το "δεν παθαίνεις τίποτα και να φας 5-10 φάπες" δε νομίζω να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.

Μαζί σου απόλυτα.

Θα επλαγείς όμως πως οι κεραίες των παιδιών λαμβάνουν την αγάπη και την έγνοια ακόμα και όταν ενίοτε αυτή εκφράζεται με την ελαφρά ξυλιά (πάντα "λογικά" - αν μπορεί να υπάρξει λογικά- και ποτέ στο κεφάλι).

Το ξύλο σίγουρα δεν βγήκε από τον παράδεισο αλλά, ε, καταλαβαίνεις τι λέω.

Και δεν είναι αντικείμενο εδώ καθότι η μάνα του δεν τον ακουμπάει.

Δεν θυμάμαι όμως ποτέ να έχω την - κατά τη γνώμη μου, επικίνδυνα απαθή - αντίδραση του τύπου.    

Αν ακούσεις τη μάνα του βέβαια, για αυτό ακριβώς ωρύεται. Για την απάθεια.

Και δεν ξέρουμε αν έχει προσπαθήσει με άλλο τρόπο.

Αλλά για να του χει όλα τα καλούδια, ε, μάλλον προσπάθησε να του δείξει ότι τον αγαπάει και αποδέχεται τα ενδιαφέροντά του.

Κακό προς το παρόν γιατί δεν έχουμε αναπτύξει αμυνες σε αυτό ως κοινωνια.

Ποιό; Τη δημοσιοποίηση κάθε ιδιωτικής μας στιγμής;

Το να δανείζομαι ζωές;

Να σχολιάζω τις ζωές άλλων;

Κάθε αδιάφορη μαλακία χωρίς λόγο/νόημα, χωρίς καμία επεξεργασία απλώς για να δηλώσω παρόν;

Ασε, δεν θα πάρω

 

[LK]

Ίσως πάλι να έχουμε και εδώ, το ίδιο θέμα ορισμών «ψυχολογίας» και «ψυχιατρικής».

Το ότι το ένα (το πρώτο) ενδέχεται να οδηγήσει στο άλλο (το δεύτερο) δεν αποκλείεται.

Το ότι (όπως είπε και ο Νίκος),  ανάγουμε πλέον οιαδήποτε συμπεριφορά ως «ψυχολογικό θέμα» , χρείζουσας υποστήριξης ειδικού (ψυχολόγου), επίσης δεν αποκλείεται.

Για να πάρω σαφή θέση, η μέχρι τώρα εμπειρία μου , μου έχει δείξει ότι συνήθως συμβαίνει το δεύτερο.

Επίσης αν πρόσεξες στο αρχικό μου post , έγραψα:

Αυτού του είδους τα θέματα (ουσιαστικής επικοινωνίας κ.λ.π) , αν τα ονομάσουμε (έστω και αδόκιμα) συλλήβδην «ψυχολογικά θέματα»  κατά τη γνώμη μου προκύπτουν αφού έχεις λύσει όλα τα άλλα «θέματα επιβίωσης» οργανικής και οικονομικής.

Αυτό εννοώ ως "πολυτέλεια". Ότι αυτά τα

απολύτως υπαρκτά προβλήματα που οφείλονται σε πολλούς παράγοντες καλά κρυμμένους και μπλεγμένους μεταξύ τους,

προϋπήρχαν ακόμα και της ίδιας της επιστήμης της ψυχολογίας.

Δεν τα έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν , διότι είχαν άλλα θέματα ως προτεραιότητα. Θέματα «ζειν» και όχι «ευ ζειν».

Αφού εξασφάλισαν τα πρώτα , μερικοί επεκτάθηκαν και στα δεύτερα.

Υπό αυτή την έννοια «πολυτέλεια»,  εκτός αν και εδώ τίθεται συντακτικό ή γραμματικό θέμα μη συνεννοήσεις.

Θεωρώ για να σου δώσω να καταλάβεις, και το πρόβλημα που επιλύει ο ειδικός μηχανικός αυτοκινήτων, ως "πρόβλημα πολυτέλειας", χωρίς να χρειάζεται να πετάξω στον κάλαθο των αχρήστων την ειδικότητά του.

edit:

Θα μου πεις , μα να μην εξελιχθεί η ζωή.

Ναι!

Αλλά θα σου πω και το άλλο.

Αν μπορούσαμε όλοι να σκεφτούμε ότι το βασικό σε αυτή τη ζωή είναι να έχουμε την υγεία μας (ψυχική και οργανική) και μετά τα βασικά για να επιβιώσουμε, ίσως πολλά από τα ονομαζόμενα ¨ψυχολογικά προβλήματα" (σχώρα με Σπύρο  ;D), να ενέπιπταν στις περιπτώσεις αυτό-ίασης.

 

[audiokostas]

Δεν τα έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν , διότι είχαν άλλα θέματα ως προτεραιότητα. Θέματα «ζειν» και όχι «ευ ζειν».

Όπως αναφέρεται και από τον Maslow στην πυραμίδα του, εφόσον πληρείς το ένα επίπεδο, είναι ανθρώπινο, αν όχι υποχρέωση, να προσπαθήσεις να καλύψεις το επόμενο.

Δεν παραμένεις στάσιμος

 

[LK]

Όπως αναφέρεται και από τον Maslow στην πυραμίδα του, εφόσον πληρείς το ένα επίπεδο, είναι ανθρώπινο, αν όχι υποχρέωση, να προσπαθήσεις να καλύψεις το επόμενο.

Δεν παραμένεις στάσιμος

Ναι με πρόλαβες...δες το edit ανωτέρω.

 

[funky_bassman]

Εγώ πάντως θυμάμαι τους γονείς μου όταν έπαιζα μουσική ως έφηβος (με ένα διάλειμμα στην 3η λυκείου για πανελλήνιες) να με κράζουν "διάβασε πρώτα και μετά παίξε" ή το πολύ ωραίο "τουλάχιστον μάθε τζαμπούνα να έχεις κάτι να κάνεις όταν φιλάς τα πρόβατα"... Μετά συνεχίστηκε αυτό στις εξεταστικές παρέα με το "πάλι πρόβα?" και τώρα με ρωτάνε πότε θα παίξω live γιατί τρέχει το νοίκι... Οι γονείς ΠΡΕΠΕΙ να γκρινιάζουν και να δίνουν τη δική τους προοπτική στα πράγματα γιατί έτσι γνωρίζεις πολύ πιο γρήγορα διαφορετικές οπτικές γωνίες... Και μη λέμε ότι θέλουμε, μπορεί στα 15 μας που είμαστε απλά κινητές ορμόνες να νομίζουμε πως "κανείς δεν μας καταλαβαίνει, εκτός από τον κολλητό μου και την κοπέλα που θέλω να κουτουπώσω αυτή τη βδομάδα επειδή είμαι πολύ ερωτευμένος" αλλά εν τέλη οι περισσότεροι γονείς και μόνο που απλά ήταν εκεί βοήθησαν...

Στο θέμα της κοινωνικοποίησης μέσω fb,youtube,skype κλπ έχω να πω πολύ απλά ότι η κοινωνία εξελίχθηκε έτσι... Παλιά κάναμε 10 μέρες να πάμε Θεσ/νίκη  και τώρα μιλάμε στο ίδιο forum και δημιουργούμε φιλίες με ανθρώπους που μένουν σε άλλες χώρες... Για εμένα αυτό είναι καλό... Και τότε και τώρα υπάρχουν άνθρωποι που για κάποιο λόγο βγάζουν τα προσωπικά τους στη φόρα. Τότε ήταν στη γειτονιά και τώρα είναι στο youtube... Δεν αλλάζει κάτι... Ίσα ίσα που παλιά ήταν χειρότερα... :-\

Και στο θέμα των ψυχολογικών προβλημάτων... Μετά από 2 κοπέλες του τομέα ψυχολογίας και 3 φίλους που έχουν τελειώσει καθαρή ψυχολογία έχω να πω ότι αν δεν θες ΕΣΥ να είσαι καλά κανένας ψυχολόγος δεν θα σε κάνει καλά... Όλοι είχαν προβλήματα κάποτε και ακόμη υπάρχουν άνθρωποι με προβλήματα... Η ζωή συνέχισε και με αυτούς και χωρίς αυτούς... Οπότε ή θα βρουν τους ανθρώπους που αγαπάνε κι εμπιστεύονται και θα ξεπεράσουν τα όποια προβλήματα έχουν ή σόρρυ το τρένο έφυγε... 60 ευρώ το 45λεπτο για να μου πει κάποιος άγνωστος τι να κάνω ή να με βοηθήσει να εκμαιεύσω ο ίδιος την απάντηση από εμένα, ή να με οδηγήσει σε σκέψεις που ίσως δώσουν τη λύση (έπιασα και τις 3 βασικές θεωρίες) το θεωρώ απλά ΚΑΚΟ! Δηλαδή αν χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι ψυχολόγο τα παιδιά που έχουν πέσει στην πρέζα, ή θύματα κακοποίησης τι χρειάζονται? (προφανώς δεν είμαι κατά του ψυχολόγου, είμαι κατά του "η μαμά μου φώναζε πολύ όταν ήμουν μικρός και μου έχει μείνει ψυχολογικό, οπότε ας πάω σε ψυχολόγο στα 45 μου επειδή δεν μου κάθεται καμία γκόμενα αφού η φίλη μου που έχει διαβάσει 3 blog ψυχολογίας λέει πως αυτό οφείλεται στην έλλειψη αυτοπεποίθησης μπροστά στο γυναικείο φύλο" DIE!!!!)

 

[bloody_sunday]

Διαφωνώ κάθετα LK, και πιστεύω πως συγχέεις προβλήματα που μερικοί τα εφεύρουν για δικούς τους λόγους (όπως πχ. http://en.wikipedia.org/wiki/M%C3%BCnchausen_syndrome_by_proxy) ή πολυτέλειας αμερικάνικου τύπου (αδρά αμειβόμενοι therapists με την ώρα για ψύλλου πήδημα) με απολύτως υπαρκτά και καθημερινά προβλήματα που όταν γίνουν χρόνια ή ανυπέρβλητα με τα ατομικά μέσα, χρειάζονται οπωσδήποτε αντιμετώπιση από ειδικό. Επίσης, το γεγονός πως δεν τους έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν είναι εντελώς κενό σαν επιχείρημα.

 

[ndnikola]

Δεν τα έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν , διότι είχαν άλλα θέματα ως προτεραιότητα. Θέματα «ζειν» και όχι «ευ ζειν».

Λάκη, δεν απαντάς στο τί γίνεται στις περιπτώσεις όπως το παράδειγμα που ανέφερα όμως: εκεί δεν μιλάμε για το ευ ζειν. Στο τί οδήγησε ώς εκείνο το σημείο, καλείται κάποιες φορές να πάρει θέση η ψυχολογία (φυσικά και δεν υπάρχουν ακόμη ξεκάθαρες απαντήσεις). Υπάρχουν σίγουρα περιπτώσεις όπου η πάθηση είναι προφανής και χρήζει άμεσης (ψυχ)ιατρικής βοήθειας. Στις υπόλοιπες όμως? Στις υπόλοιπες απλά παίρνεις ένα ρίσκο να πέσεις έξω ('πολυτέλειες') και το ζήτημα, από 'ευ ζειν' να γίνει 'ζειν'. Γι' αυτό εμμένω στο κουραστικό 'ας μήν τα ισοπεδώνουμε όλα'.
edit: Παρεμπιπτόντως, τα ψυχολογικά προβλήματα δεν εξαρτώνται πάντα από την ιεράρχηση των αναγκών του Maslow. Προφανώς, εσύ βρίσκεσαι σε θέση να σκεφτείς ότι "όλοι οι έχοντες να φάμε θα ήμασταν καλύτερα εαν συνειδητοποιούσαμε πόσο χειρότερα θα μπορούσαμε να είμαστε", αλλά δεν σκέφτονται όλοι έτσι. Εαν θα ήταν καλύτερος ο κόσμος μας σε άλλη περίπτωση, είναι μια άλλη συζήτηση .

υ.γ.To χιουμοριστικό κειμενάκι του the onion, δεν το έβαλα τυχαία. Μιλά για ακριβώς αυτήν την αντιμετώπιση προβλημάτων π.χ. κατάθλιψης (η οποία δεν οδηγεί πουθενά). το τραγικό γεγονός που παρέθεσα, από την άλλη, 'μιλά' για μια πιθανή κατάληξη μιας αντίστοιχης εκτίμησης.

 

[Earendil]

18 νέα μηνύματα; ΟΚ, καμιά ελπίδα για ειρμό πλέον αλλά θα το δημοσιεύσω...

Έχουμε έναν συνήγορο στη κουβέντα, να αποκτήσετε και έναν άλλο. Του "διαβόλου" αυτή τη φορά.

Τι είναι το δραματικά επιλήψιμο από αυτά που βλέπετε/ακούτε στο video ?

Για να σας πονέσω λίγο παραπάνω, παρακαλώ προτεραιότητα στις απαντήσεις έχουν συμφορουμίτες που έχουν παιδιά στην εφηβική ηλικία τα οποία είναι αμέτοχα σε οιαδήποτε κοινωνικότητα και αφιερώνουν όλη τους τη μέρα μπροστά σε ένα pc με facebook, youtube, RPG, xerogotiallo και ανάμεσα στα διαλλείματα γρατσουνάνε το ακριβό τους gear μέσα στο υπνοδωμάτιό τους και μόνο.

Βγαίνει μια απολυτότητα σε αυτό το post (και στα επόμενά σου) και μπαίνουν τόσα επιμέρους θέματα που πνίγομαι από αυτά που θέλω να σε ρωτήσω. ;D ;D ;D

Ως πατέρας έχεις κάθε δικαίωμα (υποχρέωση, βασικά) να ανησυχείς για τα "αποβλακωμένα" μικρά. Αν ήμουν πατέρας θα ανησυχούσα κι εγώ. Δεν ξέρω πως θα δρούσα αλλά ναι, πιστεύω πως θα ανησυχούσα.

Μήπως όμως τα RPG και τα φεησμπουκοτσάτ είναι η τωρινή έκφραση μιας διαδικασίας παλιάς όσο κι οι μύξες;

Δες:

Σήμερα ο γονιός ανησυχεί για το "online έφηβο" παιδί.

Στη δική μου εφηβία ανησυχούσαν όταν παρατραβούσαν τα τουρνουά Mortal Kombat ή αργούσαμε να γυρίσουμε από τις ποδηλατάδες.

Στη δική σου εφηβεία (δεν ξέρω ακριβώς την ηλικία σου) φαντάζομαι ότι ανησυχούσαν αν έβλεπαν μακριά μαλλιά ή έβρισκαν Μπακούνιν / τσόντα / δεν-ξέρω-τι  στο συρτάρι με τις κάλτσες.

Στην εφηβεία των γονιών σου, δεν ξέρω, μπορεί να ανησυχούσαν οι παπούδες σου αν ξετρύπωναν "αισθηματικό" ποιήμα σε απλή καθαρεύουσα. ;D ;D

Κάθε γενιά βγάζει τους καλούς της και τα σαπάκια της, δε νομίζω εσύ "υπερτερείς" σε σχέση με μένα επειδή έχεις παίξει πετροπόλεμο - όπως δε νομίζω ότι κι εγώ "υπερτερώ" σε σχέση με το παιδί σου επειδή μεγάλωσα στην "αγνή, προ fb εποχή".

Οι άξιοι το βρίσκουν το δρόμο τους. Ή τον φτάχνουν, το ίδιο είναι.

 

[LK]

Δεν είπα εφευρίσκουν. Είπα  γεννώνται  , από τον πολυτελή τρόπο ζωής.

Επίσης, το γεγονός πως δεν τους έδιναν τόση βαρύτητα στο παρελθόν είναι εντελώς κενό σαν επιχείρημα.

Δεν το είπα ως επιχείρημα, αλλά ως καταγραφή της παρελθοντικής πραγματικότητας.  

Θέλω να πω, αν δεν έγινα ακόμα αντιληπτός, ότι πολλά προβλήματα, τα οποία «η βόλεψη μας» ή "η εξέλιξη" , πες το όπως θες,  δημιούργησε, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι δεν θα υφίσταντο ως προβλήματα,  αν δεν υπήρχε αυτή η «πολυτέλεια».

Στο παράδειγμα του video. Αν δεν υπήρχε η «κεφαλή», το youtube και η camera…..ίσως να μην διαπιστώναμε ποτέ το τυχόν πρόβλημα συννενόησης μητέρας – τέκνου (αν τελικά υπάρχει).

Μπορεί να υπήρχε και να εκδηλωνόταν σε άλλες εκφάνσεις συνύπαρξης τους , μπορεί και όχι.

Αν η μάνα σκεφτόταν, πιο απλά π.χ. : δόξα το θεό το παιδί μου είναι υγιές και έχει να φάει, και ήταν ευχαριστημένη με αυτό, ή αν το παιδί σκεφτόταν , η μάνα μου με παρέχει ασφάλεια και τροφή, ίσως να μην γινόταν τίποτα από αυτά.

Αν αυτό χρειάζεται να τους το πει ψυχολόγος , με γειά τους με χαρά τους. Εγώ μπορώ να το σκεφτώ μόνος μου.

 

[ndnikola]

Αν αυτό χρειάζεται να τους το πει ψυχολόγος , με γειά τους με χαρά τους.

Αν αυτό νομίζεις ότι κάνει η ψυχολογία, τότε εύκολα εξηγείται το ότι δεν συνεννοούμαστε .

 

[bloody_sunday]

Το πρόβλημα LK δεν θα το διαπιστώναμε γιατί απλά δεν θα το βλέπαμε. Δεν καταλαβαίνω πού κολλάει αυτό... Eπίσης, ένας ψυχολόγος δεν λέει μόνο τα αυτονόητα ή βοηθάει μερικούς να τα αντιληφθούν (ενώ για άλλους λες πως είναι ευκόλως εννοούμενα). Μπορεί να βρει αιτίες που όπως είπα προηγουμένως κρύβονται πολύ πιο κάτω από την επιφάνεια, και είναι μπλεγμένες με άλλες από τις οποίες μπορεί και να τρέφονται. Ακόμη, το να το βλέπεις από το δικό σου υποκειμενικό πρίσμα αλλοιώνει εντελώς τη ματιά σου. Παρεπιπτόντως, μπράβο σου που μπορείς να το σκεφτείς μόνος σου, σε αντίθεση με τους ήρωες του βίντεο που (φευ!) πιθανόν να αδυνατούν, αλλά τα πράγματα αλλάζουν πολύ όταν είσαι εσύ στο χορό.

 

[audiokostas]

Διαφωνώ εκτεταμένως αλλά δεν έχω τον χρόνο. Sorry...

Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω (και είναι θεμελιώδες) είναι ότι εν προκειμένω, η μητέρα του ΔΕΝ του απαγορεύει αλλά τον προτρέπει να διεκδικήσει την θέση του. Να εγκαταλείψει την απάθειά του. Δεν είναι θέμα μαλλιών ή Μπακούνιν (εκεί και στον Μπουκόφσκι την είχα γλιτώσει αλλά την πάτησα στον Μπατάϊγ - στον BB King ήταν αδιάφοροι μιας και πιάσαμε τα "Μπ") η ποδηλατάδας. Είναι το τεσπά και το γουατέβα που ΚΑΙ εμένα με τρομάζουν.

Ίσως γιατί έμαθα να διεκδικώ με προσπάθεια πριν απαιτήσω να απολαύσω.

Και όχι, όπως είχε αναφέρει κάποτε ο φίλτατος Trolley, δεν είναι "better than the real thing".  

....αλλά τα πράγματα αλλάζουν πολύ όταν είσαι εσύ στο χορό.

Μεγάλη κουβέντα. 

 

[ndnikola]

Σχόλιο στο youtube από άλλο χρήστη, το μεταφέρω αυτολεξεί:

People I got in touch with DSL100Stack* via Facebook his parents (his mom) put his Guitars in storage 6 months ago!

* o uploader του video

 

[funky_bassman]

Κι εμένα μου έβαζαν τα atari στο πατάρι... : :

 

[LK]

Αν αυτό νομίζεις ότι κάνει η ψυχολογία, τότε εύκολα εξηγείται το ότι δεν συνεννοούμαστε .

Εγώ αυτό είπα;

Το πρόβλημα LK δεν θα το διαπιστώναμε γιατί απλά δεν θα το βλέπαμε. Δεν καταλαβαίνω πού κολλάει αυτό... Eπίσης, ένας ψυχολόγος δεν λέει μόνο τα αυτονόητα ή βοηθάει μερικούς να τα αντιληφθούν (ενώ για άλλους λες πως είναι ευκόλως εννοούμενα). Μπορεί να βρει αιτίες που όπως είπα προηγουμένως κρύβονται πολύ πιο κάτω από την επιφάνεια, και είναι μπλεγμένες με άλλες από τις οποίες μπορεί και να τρέφονται. Ακόμη, το να το βλέπεις από το δικό σου υποκειμενικό πρίσμα αλλοιώνει εντελώς τη ματιά σου. Παρεπιπτόντως, μπράβο σου που μπορείς να το σκεφτείς μόνος σου, σε αντίθεση με τους ήρωες του βίντεο που (φευ!) πιθανόν να αδυνατούν, αλλά τα πράγματα αλλάζουν πολύ όταν είσαι εσύ στο χορό.

Απόκλειες το ενδεχόμενο να μην υπήρχε το πρόβλημα και να το γέννησε το συγκεκριμένο περιστατικό; (δεν έχουμε πλήρη εικόνα της σχέσης- μπορεί τελικά μονό η παρατεταμένη απομόνωση του παιδιού να ενόχληση τη μάνα)

Ναι, πιστεύω πως  αρκετά θέματα , διαφόρων ειδικοτήτων και επαγγελμάτων (για να μην παρεξηγηθώ) , αν υπάρχει κοινός νους , μπορούμε να τα επιλύουμε μόνοι μας (ειδικά πλέον με τις γνώσεις-πληροφόρηση που έχουμε).

Δεν χρειάζεται να μου πει πλέον ο καρδιολόγος π.χ.  ότι το κάπνισμα κάνει κακό.

Θεωρώ ότι η πλειοψηφία των προβλημάτων τέτοιου ύφους (προς Θεού όχι και όλα- υπάρχουν και σοβαρότατα-), που ανακύπτουν στη σύγχρονη μέση αστική οικογένεια , είναι "προβλήματα πολυτέλειας" (έστω και καταχρηστικά/ αδόκιμα ας ονοματιστεί έτσι), που αν η κάθε πλευρά σκεφτόταν απλά λογικά, δεν θα υφίσταντο.

Υπήρξα στον χορό, ως παιδί.