Live σε μαγαζιά στην Αθήνα εν έτει 2025

[MGs]

Εντάξει θείο,δέν είσαι τώρα και Πανκ,Πάνκ,με μοικάνες και τα λοιπά αξεσουάρ.
Εχεις λίγο και διασταύρωση από τροπικό πτηνό μέσα και λόγο αυτής της ιδιομορφίας που σε διέκρινε μπορεί οι θαμώνες να μήν μπορούσαν να αποκωδικοποιήσουν το είδος και να έτυχες μιάς διαφορετικής αντιμετώπισης.
Ε κωλόπαιδα και σας πιάσω.
Την άλλη φορά θείο θα πάμε με θωρακισμένο zastava και δέν θα σε πειράξει κανένας.

 

[hampis]

@hampis πάντως δεν πρεπει να εχεις παράπονο.
Μπορεί απάντηση να μην πήρες για το τι γίνεται εν ετει 2025 αλλά έμαθες πως γινόταν η φάση τη δεκαετία του 80.

Σαμυ πρέπει να τα γραψεις σε βιβλίο. Εγώ θα αγοράσω. Μπορει και ο Trolley

Παρακολουθώ με δέος ....επειδή συμπτωματικά έχω σχέση με τον μετέπειτα Πήγασο !

 

[Σαμη Παραγκα]

Εντάξει θείο,δέν είσαι τώρα και Πανκ,Πάνκ,με μοικάνες και τα λοιπά αξεσουάρ.
Εχεις λίγο και διασταύρωση από τροπικό πτηνό μέσα και λόγο αυτής της ιδιομορφίας που σε διέκρινε μπορεί οι θαμώνες να μήν μπορούσαν να αποκωδικοποιήσουν το είδος και να έτυχες μιάς διαφορετικής αντιμετώπισης.
Ε κωλόπαιδα και σας πιάσω.
Την άλλη φορά θείο θα πάμε με θωρακισμένο zastava και δέν θα σε πειράξει κανένας.

Όταν ανέβηκα Σαλονίκη το 83 φόραγα ένα δερμάτινο μπουφάν, ''δώρο'' από έναν ξάδελφο από Σουηδία και ένα ζευγάρι άρβυλα του αδελφού μου απ το στρατό. Χωρίς να το έχω καταλάβει με έτρεμε όλο το ΑΠΘ, μη φανταστείς για κανά εξάμηνο κράτησε η φάση μέχρι που εμφανίστηκαν οι μοικάνες . Τα τροπικά πτηνά στυλ Τρυποκάρυδου κι αυτά τα είχα διαβάσει, όπως και όλο το Μπουκόφσκη, το Μπόρις Βιάν κλπ , όσο για τα θωρακισμένα Ζάσταβα να ξέρεις πως ο συχωρεμένος ο Βοσδογιάννης της Γενιάς του χάους, έκλεινε το στενό με μπατσικά για να παίξουν ξύλο οι πανκς με τους σκινάδες, μιλάμε για ξύλο με αλυσίδες, γκλοπ κλπ που κατέληγε στο να σπάνε μαγαζιά και να σπάνε κόσμο στο ξύλο.
Αν μετανόησα για ένα πράμα στη ζωή είναι που έπιασα όπλο μόνο στο στρατό και δεν έχω ένα σήμερα κατά προτίμηση πολυβόλο

 

[Σαμη Παραγκα]

Παρακολουθώ με δέος ....επειδή συμπτωματικά έχω σχέση με τον μετέπειτα Πήγασο !

Αν έχω πει έστω και μια ανακρίβεια εφόσον γνωρίζεις να το πεις

 

[hampis]

Αν έχω πει έστω και μια ανακρίβεια εφόσον γνωρίζεις να το πεις

Δε γνώριζα για τις ιστορίες που λες , γνώρισα τον Πήγασο σαν εκδοτικό οίκο αλλά δεν ήξερα για το παρελθόν αυτό

 

[Σαμη Παραγκα]

Ως γέννημα-θρέμα Εξαρχειώτης αλλά μισή γενιά μικρότερος, διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον τα post του @Σαμη Παραγκα και ήθελα κατ αρχάς να σε ρωτήσω σε ποιά μπάντα της εποχής έπαιζες.

Η δική μου άποψη είναι τη δεκαετία του '70 κάπου εκεί μεταξύ χούντας και φτώχειας, το ροκ στην Ελλάδα ήταν αποκλειστική υπόθεση της Αθηναϊκής μπουρζουαζίας. Τη δεκαετία του '80 έγινε μια μεγάλη προσπάθεια από κάποιους κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα του ΠΑΣΟΚοζεϊμπέκικου και του πολιτικο-έντεχου. Αν και βέβαια το πανκ και οι μπαουχαουζίλες των Εξαρχείων ήταν πάντα μια υπόθεση πολύ πιο κουλτουρο-αστική σε σχέση πχ με το εργατικό μέταλ των δυτικών προαστίων...

Τέλος πάντων. Αυτοί που την έκαναν την προσπάθεια αυτή και μας "ξεβλάχεψαν", για μένα καλώς κι απέκτησαν αυτό το cult status. Κι ας είχε και κάποια δηθενιά και λίγο αντιγραφή όλο αυτό. Το να καθήσουμε να λέμε τώρα για το πώς έπαιζαν οι Last Drive τότε παρεμβάλλει μια θολούρα κοντά 40 ετών. Εγώ πχ δε θυμάμαι την καθεστηκυια ταξη των δημογράφων της underground rock να είναι τόσο ευγενική μαζί τους, αλλά αυτοί συνέχισαν να κάνουν αυτό που έκαναν και να το αλλάζουν όπως γουστάραν και κάπου στα μέσα των 90s απέκτησαν τον μύθο που τους ακολούθησε μέχρι το πενθήμερο sold-out live που κάνουν αυτές τις μέρες.

Όσο για τα υπόλοιπα, δεν υπάρχει καμία σύγκριση εποχών. Το να αγοράσει κάποιος εξοπλισμό, το να ηχογραφήσει, το να ακουστεί, απαιτούσε εκπληκτικές θυσίες. Απ' την αλλη ο κόσμος ήταν διψασμένος, οι πιτσιρικάδες άκουγαν ροκ και με την εμφάνιση του CD είχαν κάποιοι και το οικονομικό κίνητρο να προωθήσουν μπάντες.

Η αγορά εξοπλισμού ήταν απαγορευτική, αλλά γενικά όλοι ψάχνονταν να ακούσουν κάτι νέο και υπήρχε ενδιαφέρον. Να φανταστείς ζωγραφίζαμε μόνοι μας αφισάκια για την επερχομενη συναυλία τα τυπώναμε σε φωτοτυπάδικα και τα κολλούσαμε οι ίδιοι πέριξ της γειτονιάς.
Κάποιοι θεωρούν πως οι τότε κυβερνήτες επιδίωξαν να βουλώσουν όποιους είχαν αγγλικό στίχο. Εμείς ξεκινήσαμε με ελληνικό και καταλήξαμε με ογγλέζικο, προσωπικά δεν αισθάνθηκα από κανέναν πίεση, η μοναδική πίεση που αισθάνθηκα, ήταν ένα βράδυ το 84? νομίζω, στο 7ο Λύκειο Παγκρατίου, όταν για κάποιο λόγο οι διοργανωτές και μέρος των θεατών παρεξήγησαν κάποιους στίχους περί ηρωίνης και η ΚΝΕ που είχε τη διοργάνωση κατέβασε το γενικό, για κάποια λεπτά επικράτησε πανδαιμόνιο και η μόνη έννοια που είχα, ήταν το δανεικό μπάσο του μπασίστα κατεβήκαμε απ τη σκηνή με τις κιθάρες σα ρόπαλα, αλλά όλα οκ δεν συνέβει τπτ.
Δεν θέλω να παραστήσω τον βετεράνο του Βιετνάμ, μα αρκετές φορές το πράγμα ξέφευγε, τα χρόνια πέρασαν τα πόδια μου δεν είναι τόσο γρήγορα όσο τότε.
Ένα βράδυ στην Αλεξάνδρας κάπου στα υπόγεια του Τάφου του Ινδού σε συναυλία των White snakes ας κυνήγαγαν τα ΜΑΤ πόρτα-πόρτα από αίθουσα σε αίθουσα κάποια στιγμή ένας μαλάκας μου κάρφωσε το κλομπ στα πλευρά, ένα άλλο βράδυ σε συναυλία στο Λυκαβηττό, φάγαμε τόσο δακρυγόνο που έχω και για τα εγγόνια σας, πάνω στο πανικό κάποιος μου κατέβασε τη τζαμαρία που φοράω και γύρισα σχεδόν τυφλός σπίτι μέσα στα αίματα.
Δεν γουστάρω την αναίτια βία κατά πάντων

 

[Σαμη Παραγκα]

Η αγορά εξοπλισμού ήταν απαγορευτική, αλλά γενικά όλοι ψάχνονταν να ακούσουν κάτι νέο και υπήρχε ενδιαφέρον. Να φανταστείς ζωγραφίζαμε μόνοι μας αφισάκια για την επερχομενη συναυλία τα τυπώναμε σε φωτοτυπάδικα και τα κολλούσαμε οι ίδιοι πέριξ της γειτονιάς.
Κάποιοι θεωρούν πως οι τότε κυβερνήτες επιδίωξαν να βουλώσουν όποιους είχαν αγγλικό στίχο. Εμείς ξεκινήσαμε με ελληνικό και καταλήξαμε με ογγλέζικο, προσωπικά δεν αισθάνθηκα από κανέναν πίεση, η μοναδική πίεση που αισθάνθηκα, ήταν ένα βράδυ το 84? νομίζω, στο 7ο Λύκειο Παγκρατίου, όταν για κάποιο λόγο οι διοργανωτές και μέρος των θεατών παρεξήγησαν κάποιους στίχους περί ηρωίνης και η ΚΝΕ που είχε τη διοργάνωση κατέβασε το γενικό, για κάποια λεπτά επικράτησε πανδαιμόνιο και η μόνη έννοια που είχα, ήταν το δανεικό μπάσο του μπασίστα κατεβήκαμε απ τη σκηνή με τις κιθάρες σα ρόπαλα, αλλά όλα οκ δεν συνέβει τπτ.
Δεν θέλω να παραστήσω τον βετεράνο του Βιετνάμ, μα αρκετές φορές το πράγμα ξέφευγε, τα χρόνια πέρασαν τα πόδια μου δεν είναι τόσο γρήγορα όσο τότε.
Ένα βράδυ στην Αλεξάνδρας κάπου στα υπόγεια του Τάφου του Ινδού σε συναυλία των White snakes ας κυνήγαγαν τα ΜΑΤ πόρτα-πόρτα από αίθουσα σε αίθουσα κάποια στιγμή ένας μαλάκας μου κάρφωσε το κλομπ στα πλευρά, ένα άλλο βράδυ σε συναυλία στο Λυκαβηττό, φάγαμε τόσο δακρυγόνο που έχω και για τα εγγόνια σας, πάνω στο πανικό κάποιος μου κατέβασε τη τζαμαρία που φοράω και γύρισα σχεδόν τυφλός σπίτι μέσα στα αίματα.
Δεν γουστάρω την αναίτια βία κατά πάντων

Είχαμε ξεκινήσει ως Tunix Tuwat, στο Πήγασο ως Swindlers, μετά ως TAste The gas, ύστερα ως Green peas και τελειώσαμε ως Swindlers. Οι σπουδές μου στη Σαλονίκη, ο στρατός του ντράμερ το 83, τα γκομενικά και μετά ο στρατός για τους περισσότερους το 89, ύστερα κάποιοι με τη δουλειά, κάποιοι με γάμους κλπ μας τελείωσαν + το γεγονός πως μπορεί να μην είχαμε βλέψεις να κάνουμε συμβόλαια και να βγάλουμε φράγκα, αλλά μας πείραζε ενδόμυχα που κάποιοι τα είχαν καταφέρει καλύτερα από μας τουλάχιστον σε επίπεδο αναγνωρισιμότητας και ευκολίας στο να παίζουν συχνότερα