- Μηνύματα
- 415
- Πόντοι
- 16
Είχα την τύχη να βρεθώ με καλή παρέα στην μια εκ των 6 (ή 7) συναυλιών που θα έδινε αυτό το supergroup. Μεγάλη τιμή που το 1/3 των show που έκαναν έγινε σε ελληνικό έδαφος.
Απ' την αρχή οι ευχαριστίες του Adler ήταν συγκινητικές. Ξεκίνησαν παίζοντας όλο το δίσκο "Parallels". Ο ήχος (απ' τον εξώστη) ήταν πολύ καλός δείγμα του καλού ήχου που είχαν γενικά. Στο φόντο το εξώφυλλο του άλμπουμ με το λογότυπο της μπάντας. Η performance όλων των μελών συγκλονιστική, με όρεξη και διάθεση να μας κάνουν να περάσουμε καλά. Μετά το τέλος και του The Road Goes on Forever έκαναν ένα μικρό διάλειμμα επιστρέφοντας με το καταπληκτικό Pale Fire απ' το Inside Out. Through Different eyes, Nothing Left to Say, Monument και Another Perfect Day ήταν μερικά απ' τα κομμάτια που ξεσήκωσαν το κοινό.
Ο Matheos πάντα ταπεινός και ήρεμος, ο DiBiase πληθωρικός, ο Frank Aresti φοβερός με απίστευτα δεύτερα φωνητικά (και σε ψηλές και σε χαμηλές συχνότητες) και ο Mark Zonder όπως όλοι τον ξέρουμε: απλά ΤΕΛΕΙΟΣ...
Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος στις 11.30 το βράδυ με πολλές ευχαριστίες και χαιρετισμούς απ' τον Adler και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και εμάς να φεύγουμε απ' το Fuzz γεμάτοι...
Η μπάντα αυτή έδειξε για ακόμα μία φορά (ακόμα και αν έχουν περάσει τόσο πολύ τα χρόνια) ότι μένει γερά στα πόδια της, μπορεί να ξεσηκώσει τον καθέναν και να καθηλώσει τον πιο συντηρητικό οπαδό της.
Thnx a lot Fates.....
Απ' την αρχή οι ευχαριστίες του Adler ήταν συγκινητικές. Ξεκίνησαν παίζοντας όλο το δίσκο "Parallels". Ο ήχος (απ' τον εξώστη) ήταν πολύ καλός δείγμα του καλού ήχου που είχαν γενικά. Στο φόντο το εξώφυλλο του άλμπουμ με το λογότυπο της μπάντας. Η performance όλων των μελών συγκλονιστική, με όρεξη και διάθεση να μας κάνουν να περάσουμε καλά. Μετά το τέλος και του The Road Goes on Forever έκαναν ένα μικρό διάλειμμα επιστρέφοντας με το καταπληκτικό Pale Fire απ' το Inside Out. Through Different eyes, Nothing Left to Say, Monument και Another Perfect Day ήταν μερικά απ' τα κομμάτια που ξεσήκωσαν το κοινό.
Ο Matheos πάντα ταπεινός και ήρεμος, ο DiBiase πληθωρικός, ο Frank Aresti φοβερός με απίστευτα δεύτερα φωνητικά (και σε ψηλές και σε χαμηλές συχνότητες) και ο Mark Zonder όπως όλοι τον ξέρουμε: απλά ΤΕΛΕΙΟΣ...
Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος στις 11.30 το βράδυ με πολλές ευχαριστίες και χαιρετισμούς απ' τον Adler και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και εμάς να φεύγουμε απ' το Fuzz γεμάτοι...
Η μπάντα αυτή έδειξε για ακόμα μία φορά (ακόμα και αν έχουν περάσει τόσο πολύ τα χρόνια) ότι μένει γερά στα πόδια της, μπορεί να ξεσηκώσει τον καθέναν και να καθηλώσει τον πιο συντηρητικό οπαδό της.
Thnx a lot Fates.....