Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είστε όλοι τόσο μανιακοί υπέρ της λάμπας και αρνείστε να παραδεχτείτε ότι υπάρχουν και καταπληκτικοί τρανζιστοράτοι ενισχυτές. Κι εγώ με λαμπάτους παίζω, αλλά έχω δει υπέροχα πράγματα να ακούγονται από τρανζιστοράτους.
Ο ίδιος ο Holdsworth που έχει παίξει με τα πάντα εδώ και 40 χρόνια, και που τυχαίνει να είναι ένας κιθαρίστας που σε θέμα ήχου βάζει τους πάντες κάτω (και στα περισσότερα άλλα θέματα επίσης για την ακρίβεια
), κυρίως χρησιμοποιούσε λαμπάτους στην πορεία του (και έχει πει ότι για τον ίδιο μάλλον ο καλύτερος ενισχυτής που υπήρξε είναι ο Mesa/Boogie Dual Rectifier των αρχών των 90's), αλλά για μια πολύ μεγάλη περίοδο μέσα στη δεκαετία που διανύουμε έπαιζε με τους DG-80 της Yamaha, και μάλιστα με εκπληκτικά αποτελέσματα... Αφήστε που, και τον εξοπλισμό του Edge και του Van Halen μαζί να αποκτήσει κάποιος, άμα τα δακτυλάκια δεν τραβάνε, τι να κάνει η λάμπα; Εν'ολίγοις ας κρίνουμε με τα αυτιά και όχι με ταμπέλες.
Και μια παρατήρηση για το τέλος... Εκτός από το ότι ο τρόπος που παίζει κάποιος αποτελεί το
90% του προσωπικού του ήχου, το υπόλοιπο
10% για το οποίο ευθύνεται ο εξοπλισμός του, προσδιορίζεται από κάποια πράγματα πολύ περισσότερο από ό,τι η ταυτότητα (λαμπάτος ή τρανζίστορ) του ενισχυτή. Τι εννοώ; Σκεφτείτε τον Eric Johnson να παίζει κανονικά με τους Marshall και τους Fender του, αλλά χωρίς τα tape echos του, και αντίστοιχα πάλι φανταστείτε τον να παίζει με τα tape echos του, αλλά με τρανζιστοράτους ενισχυτές αντί για τους λαμπάτους του. Ακόμα πιο ακραίο παράδειγμα, ο Edge με τα άπειρα delay του, ή ο Lukather με τα "μακρά" delay του... και η λίστα συνεχίζεται...
Αυτό απλά για να απομυθοποιήσουμε και λίγο την αξία της λάμπας... Πάνω από όλα είναι το παίξιμο, και μετά η φαντασία και η συνειδητοποίηση των πραγμάτων που μπορούμε να κάνουμε ώστε να ακουστούμε καλά (χωρίς να γελοιοποιούμαστε)...
