Κρίση και δισκογραφικό "ροκ"...

[Trolley]

Βρίσκω ολίγον τι ολίσθημα να μπαίνεις στην διαδικασία να ποσοτικοποιείς την πολιτιστική παραγωγή με βιομηχανικούς όρους.

Αν απευθύνεσαι σε 'μένα.. και εγώ το θεωρώ ολίσθημα, αλλά όχι δικό μου. Είναι ιστορικά αποδεικτέο ότι έχουμε κάμποσες γενιές καλλιτεχνών στη χώρα που θεώρησαν (και θεωρούν) αυτονόητη προϋπόθεση για την ύπαρξή τους την άμμεση ή έμμεση κρατική στήριξη. Αν όχι την "κρατική", οπωσδήποτε την πολιτική στήριξη κάποιου ή κάποιων που προτίθενται κάποια στιγμή να αναλάβουν την εξουσία. Οπότε - για να μην ξεχνάμε και το ερώτημα του OP - εναντίον ποιου να στραφούν;

Αρκεί σε αυτήν την φάση να επισημάνω ότι για μένα ο πολιτισμός δεν είναι μια έννοια η οποία μετριέται σήμερα σε Parthenones.

ΟΚ, αλλά σε τι μετριέται; Πρέπει να μετριέται σε "κάτι" πάντως.

Two can play that game  . Μπορείς να μου αποδείξεις ότι σε παλιότερες (και καλύτερες κατ' εσένα) εποχές η ενασχόληση με λιγότερο εύπεπτες μορφές διασκέδασης (όπως τα μπουζόυκια) αφορούσε μεγαλύτερο ποσοστό του κοινωνικού συνόλου?

Τα "μπουζούκια" δεν ήταν κάποτε χώρος για να επιδείχνει κάποιος το καγιέν του και την οξυζενέ-ξανθιά πουτάνα του. Enough said.

Τέλος, καλό θα είναι να μην μπούμε στην διαδικασία να κατονομάζουμε και να συγκεκριμενοποιούμε την αποδεκτή ώς 'πολιτιστική' δραστηριότητα: είναι πολύ εύκολο για τον καθένα να αμφισβητήσει την αξία του κάθε καλλιτέχνη, πολλώ μάλλον δε ενός που βρίσκεται ακόμη εν ζωή, όπως έχει δυστυχώς αποδειχθεί πολλάκις εδώ.

Κάποτε είχα συνομιλήσει (ο μάνατζέρ του είναι φίλος μου) με γνωστότατο τραγουδοποιό της ελληνικής σκηνής και του είχα αναφέρει ότι εκείνη την περίοδο υπήρχε κύμα δριμύτατης κριτικής του στο noiz.gr (είχα αποκρύψει ότι ήμουν ο βασικώς υπεύθυνος για το "κύμα"). Μου απάντησε "άστους μωρέ, σκοτίστηκα". Οπότε τι εννοείς όταν λες "δυστυχώς";

 

[ndnikola]

Αν απευθύνεσαι σε 'μένα.. και εγώ το θεωρώ ολίσθημα, αλλά όχι δικό μου.

Το ολίσθημα, κατ' εμέ είναι αυτό: στο όνομα αυτών που τα αρπάξανε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τα τελευταία 30 χρόνια να απαξιώνεις οτιδήποτε αποτέλεσε έργο καλλιτέχνη και έτυχε να δημιουργήθηκε την ίδια χρονική περίοδο.

ΟΚ, αλλά σε τι μετριέται; Πρέπει να μετριέται σε "κάτι" πάντως.

Και γιατί 'πρέπει' να μετριέται ? Υποψιάζομαι ότι εξακολουθεί να υπάρχει παρανόηση ώς προς το αντικείμενο της συζήτησής μας, καθότι αναφέρεσαι στην τέχνη και τον πολιτισμό με όρους 'ποσοτικοποίησης': Για να καταλάβω την βάση επί της οποίας συζητάμε, χαρακτηρίζεις ως πολιτιστικό έργο ό,τι δύναται να επιχορηγηθεί από το κράτος? Η ερώτησή μου δεν είναι 'φορτωμένη': απλώς ίσως συζητάμε για δύο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα.

Τα "μπουζούκια" δεν ήταν κάποτε χώρος για να επιδείχνει κάποιος το καγιέν του και την οξυζενέ-ξανθιά πουτάνα του. Enough said.

Χωρίς να θέλω να το τραβήξω στα άκρα, ίσως αυτό που άλλαξε να είναι απλά ο τρόπος έκφρασης της οικονομικής δύναμης: σου θυμίζω ότι παλιότερα στα μπουζούκια ο κόσμος έσπαγε πιάτα (ίσως και τώρα ακόμη να το κάνει, έχω καιρό να πάω ), ενώ έχω ακούσει αρκετές ιστορίες για 'μάγκες' που 'σφάξανε' άλλους που τόλμησαν να χορέψουν το 'δικό τους' τραγούδι.

Κάποτε είχα συνομιλήσει (ο μάνατζέρ του είναι φίλος μου) με γνωστότατο τραγουδοποιό της ελληνικής σκηνής και του είχα αναφέρει ότι εκείνη την περίοδο υπήρχε κύμα δριμύτατης κριτικής του στο noiz.gr (είχα αποκρύψει ότι ήμουν ο βασικώς υπεύθυνος για το "κύμα"). Μου απάντησε "άστους μωρέ, σκοτίστηκα". Οπότε τι εννοείς όταν λες "δυστυχώς";

Δυστυχώς δεν μου λέει τίποτα το παράδειγμα. Το ζήτημα που έθιξα εν προκειμένω, αφορά στην πλήρη απαξίωση (προσοχή στην λέξη, υπάρχει διαφορά μεταξύ κριτικής και απαξίωσης) σεβαστών ελλήνων καλλιτεχνών με περισσή χάρη και κακογουστιά (π.χ. γκούφη* κ δν symmazevetai) σε νήματα του παρελθόντος.

*παρακαλώ μην πιαστείς από αυτό, στοιχηματίζω το καπέλο μου ότι κατάλαβες το πρόβλημά μου και ελπίζω να μην αναλωθούμε σε debate για την μεταπολιτευτική στάση του μ. θεοδωράκη.

 

[Trolley]

Δυστυχώς δεν μου λέει τίποτα το παράδειγμα. Το ζήτημα που έθιξα εν προκειμένω, αφορά στην πλήρη απαξίωση (προσοχή στην λέξη, υπάρχει διαφορά μεταξύ κριτικής και απαξίωσης) σεβαστών ελλήνων καλλιτεχνών με περισσή χάρη και κακογουστιά (π.χ. γκούφη* κ δν symmazevetai) σε νήματα του παρελθόντος.

Και βέβαια κατάλαβα το πρόβλημα, αλλά μάλλον εγώ έχω αποτύχει να εξηγήσω το δικό μου:

Δραστηριότητες (πολιτισμικές, κοινωνικές, οικονομικές, βιομηχανικές κλπ) που βρίσκονται κάτω από κρατικιστική κηδεμονία είναι μοιραίο ότι θα ατροφήσουν και - εξ' άπαντος - δεν μπορούν ποτέ να δαγκώσουν το χέρι που τις ταίζει.

Αυτό αφορά και τον Μίκη Θεοδωράκη, του οποίου το έργο είναι εδώ και δεκαετίες μουσικά αναιμικό (για να μη πω τίποτε χειρότερο), οπότε μοιραία κρίνεται πλέον από την πολιτική του δράση (δηλ. όχι ως συνθέτης).

Δηλαδή, ενός κακού μύρια έπονται: από τη στιγμή που θέτεις καλλιτεχνικώς τον εαυτό σου στην υπηρεσία οποιασδήποτε πολιτικής εξουσίας, όλα τα άλλα που θα κάνεις δεν με αφορούν.

Το παράδειγμα του SF για τον Cave ή τον Waits είναι πολύ χαρακτηριστικό.

 

[S9F]

Αναρωτιέμαι πώς σε αυτούς τους καιρούς που ζούμε στην Ελλάδα δεν βρέθηκε κανα έξυπνο μανατζεράκι να φτιάξει μια μπαντούλα τύπου (τύπου λέμε) RATM με κατάλληλους στίχους να τους χώσει σε κανα στούντιο και μετά να αρχίσουν τα επαναστατικά λάιβ - πάντα φυσικά με την κατάλληλη προώθηση που ταιριάζει σε αυτές τις περιπτώσεις. Λεφτά δεν υπάρχουν αλλά σίγουρα θα μάζευε κάποιο χαρτί ιδίως αν έβρισκαν κανα γατί για τραγουδιστή...

Και ποιός σου είπε οτί δεν είναι ήδη κάτι "στα σκαριά" και οτί "αύριο" δεν θα σου το πλασάρουν αναμένοντας να "τσιμπήσεις"...Άλλωστε,η κρίση μόλις "χθες" άρχισε -για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι και νομιζουν οτί τάχα σε λίγο θα περάσει- οπότε μην βιάζεσαι και κάνε υπομονή...Είναι θέμα χρόνου κατά τη γνώμη μου και εδώ θα είμαστε*.

(* marathon μην πεταχτείς και μου πεις οτί με βλέπεις πολύ σίγουρο για το οτί "έδω θα ειμαστε"... ;D)

@ndnikola:Αν και έκανες το αυτονόητο -βάσει κανονισμών- σαν mod,μπράβο που παρενέβεις και το σταμάτησες εδώ...Ευτυχώς εκείνο το poltergeist με το όνομα "Συζήτηση περί... (πολιτικής)επικαιρότητας" δεν επανήλθε δριμύτερο να μας "στοιχειώσει" ξανά...

 

[fusiongtr]

Αν υπήρχε μπάντα με ανάλογη θεματολογία με το παρακάτω κομμάτι, λιγότερο αυτοκαταστροφικά μέλη, σύγχρονο στυλάκι, και "αγανακτισμένο-δεν αντέχω άλλο" ύφος, ίσως τα κατάφερνε (για να επανέλθω στην αρχή του thread).

Εννοείται ότι χρησιμοποιώ το κομμάτι ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΥΛ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ και όχι σαν αναφορά στον Σιδηρόπουλο.

Managers, where are you? ;D ;D

 

[Bullfrog]

Αναρωτιέμαι πώς σε αυτούς τους καιρούς που ζούμε στην Ελλάδα δεν βρέθηκε κανα έξυπνο μανατζεράκι να φτιάξει μια μπαντούλα τύπου (τύπου λέμε) RATM με κατάλληλους στίχους να τους χώσει σε κανα στούντιο και μετά να αρχίσουν τα επαναστατικά λάιβ - πάντα φυσικά με την κατάλληλη προώθηση που ταιριάζει σε αυτές τις περιπτώσεις. Λεφτά δεν υπάρχουν αλλά σίγουρα θα μάζευε κάποιο χαρτί ιδίως αν έβρισκαν κανα γατί για τραγουδιστή...

αυτό σε απασχολεί? γιατί στους καλούς καιρούς κανένα μανατζεράκι δεν έκανε κάτι τέτοιο?

Madonna - Like A Virgin [The Immaculate Collection]