Γεια σου shock. Και εγώ είμαι της παλιάς σχολής. Στο παρελθόν ήμουν ο ευτυχής κάτοχος πολλών synths, που:
α) κάθε φορά τα πλήρωνα χρυσά (όταν πρωτοβγήκε το Μ1 ή το Wavestation θυμάται κανείς πόσο κάνανε
β) κάθε φορά που τα αγόραζα, καταλάβαινα ότι με ένα όργανο μόνο του δεν γίνεται δουλειά, άρα χρειαζόντουσαν περισσότερες αγορές
γ) κάθε φορά, μόλις δύο χρόνια μετά, η ίδια εταιρεία είχε να προτείνει κάτι "καλύτερο", περισσότερο "φανταχτερό", περισσότερο "ωραίο"
Όταν πρωτοάκουσα για soft synths γέλασα (αλήθεια σου λέω, δεν κάνω πνεύμα). Την επόμενη μέρα πήγα και αγόρασα το Roland JD-800, εκείνο το αντιτορπιλικό με τα 6000 κουμπιά. Έτσι είχα κάποια στιγμή (ταυτόχρονα) καμιά δεκαριά όργανα, πληρωμένα με αίμα και ιδρώτα.
Δε λέω ότι δεν πρέπει κανείς να πάρει ΕΝΑ καλό synth - και βέβαια πρέπει, ειδικά αν παίζει live. Και (από αυτή την άποψη και μόνο) ας πάρει και το Oasys αν έχει να διαθέσει τα χρήματα.
Αλλά όχι για τους "ποιοτικούς" ήχους του, γιατί εγώ (που ας σημειωθεί δεν είμαι καμιά ιδιοφυία των πλήκτρων, κάθε άλλο) με τα λεφτά που κάνει το Oasys μπορώ να σου φτιάξω ήχο που θα πατήσεις ένα ντο και θα γκρεμίσεις την ακρόπολη.
Το ξαναλέω, κυρίως για να μην αισθάνονται άσχημα τα παιδιά που δεν έχουν χρήματα να πάρουν κάτι τόσο ακρίβό, ότι το κόστος του Oasys έχει να κάνει με το πολύ και πανάκριβο hardware που έχει πάνω του, ΟΧΙ για την αρχιτεκτονική του, η οποία θα μπορούσε να υλοποιηθεί σε software με πολύ μικρότερο κόστος. Απ' την άλλη, ο ακριβότερος υπολογιστής για τον οποίο έχω τιμή από συνεργάτη μου (με διπλούς Xeon επεξεργαστές και 4 γίγαντες μνήμη) κάνει μόνο 3800 ευρώ.
Φιλικά