John Cage: 4'33'' for piano - Περιμενω αποψεις...

[Nikolas]

Cage (4'33". Ο Cage, είναι απ'τα τεράστια μυαλά του 20ου αιώνα (και μάλιστα το συγκεκριμένο έργο, μπορει και να γράφτηκε νωρίτερα απ΄το 50... αλλά τέλος πάντων). Ενδιαφέρον του: ο ήχος, η τυχαιότητα στη μουσική, και η διδασκαλία. Κάποια στιγμή είχε πάει στο Παρίσι, προσπαθώντας να βρει την απόλυτη ησυχία, την απόλυτη σιωπή! Μπήκε σε μία unechoic Chamber, φυσικά ηχομονωμένη απόλυτα, κράτησε την αναπνοή του και αφουγκράστικε. Δύο ήχοι υπήρχαν: Η καρδιά του και οι παλμοί του (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Κατάλαβε λοιπον, ότι απόλυτη ησυχία δεν υπάρχει. Αυτό του προξένησε μεγάλο ενδιαφέρον και τελικά κατέλληξε στο κομμάτι παρακάτω (που δεν έχει και πολύ νόημα σε youtube video, αλλά τέλος πάντων). Το 4'33" είναι ένα κομμάτι διάρκειας 4 λεπτών και 33 δευτερολέπτων... πάυσης. Δεν έχει νότες, δεν έχει ήχους. Έχει παύσεις! Σε μια συναυλία, ίσως, απλά ίσως, ο ήχος που βγάζει ο διπλανός σου, να έχει πιο πολύ ενδιαφέρον...)

hhttp://www.youtube.com/watch?v=HypmW4Yd7SY

από εδώ.
Ήμουν έτοιμος να κάνω ποστ, αλλά με κάληψε ο Odis, μάλλον πλήρως (ή μέχρι να σκεφτώ κάτι άλλο τέλος πάντων...  ;D).

Το συγκεκριμένο δεν έχει να ασχοληθεί με την αρμονία, τις πτώσεις, κλπ. Ο Cage, ήταν υπερβολικά μπροστά για τέτοια πράγματα. Ο σκοπός ήταν, μάλλον να ξεφύγει ο κόσμος (το κοινό) από τον ντετερμινισμό (Determinism), τουλάχιστον όσον αφορά την έννοια της μουσικής.

Ο Cage, πέρα από το 4'33", είναι γνωστός για τουλάχιστον άλλα δύο πράγματα:

1. Το προετοιμασμένο πιάνο.

Είχε μια παραγγελία (commission) για να γράψει ένα κομμάτι για χορό, σε ένα μικρό χώρο. Γούσταρε κρουστά, αλλά δεν υπήρχε χώρος, παρα μόνο ένα πιάνο. Έτσι του κατέβηκε η παρακάτω ιδέα:

Στο πιάνο, πήγε και έβαλε στις χορδές, βίδες, γόμες, μπάρες, ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Έτσι αλλίωσε τον ήχο του πιάνου. Αυτό, μαζί με τα πειράματα το Cowell με ήχους παιγμένους ΜΕΣΑ από το πιάνο, έχουν αλλάξει τον τρόπο που οι σύγχρονοι συνθέτες σκέφτονται το ίδιο το όργανο.

2. Το τυχαίο στη μουσική. Ή μάλλον όχι ακριβώς τυχαίο, αλλά σχετικά με το i ching.

Εδώ δε γνωρίζω πολλά ιστορικά στοιχεία, αλλά γνωρίζω ότι έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην μετέπειτα πορεία του, καθώς και στο πως παίζονται κάποια έργα του. Για παράδειγμα είχε σε έργα του, ανοιχτά ραδίοφωνα (που πιο πολύ ως τυχαίο "θόρυβο" το αντιμετώπισε, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα έστω και του παραμικρού ελέγχου, αλλά τέλος πάντων).

Αν με ρωτήσεις, θα κατατάξω κάτι τέτοια στην πολύ γενική ιδέα της avant Garde. Δε μου φαίνεται εξαιρετικά καλαίσθητο (ενώ το έργο του pederecki που ανέφερες μου φαίνεται φανταστικό...), αλλά έχει τη χρήση του και τη λογική του, καθώς προχωράει την ιδέα του τι είναι μουσική, και τι μπορεί να γίνει ακόμη πιο πέρα!

Warwick: Καταρχήν φοβήθηκα ότι το έκανες για πλάκα, και για αυτό ξεκίνησα προς την ειρωνία, όπως σωστά εντόπισες. Μετά, και πριν ποστάρω, το ξανασκέφτηκα και αποφάσισα να το θέσω ως ερωτήσεις, και να δώσω κάποιες μικρο-ιδέες, αλλά έμεινα και η "αύρα" της ειρωνίας ολίγον τι... Σορρυ!

EDIT: Φυσικά, ο τρόπος που ρώτησες άφησε πολλά για να αναρωτηθεί κάποιος... Ήταν λίγο "κενός", δε νομίζεις;

 

[warwickplayer]

EDIT: Φυσικά, ο τρόπος που ρώτησες άφησε πολλά για να αναρωτηθεί κάποιος... Ήταν λίγο "κενός", δε νομίζεις;

Αφησα πολλα να αναρωτηθει καποιος με μια κενη ερωτηση στο 4.33

Δεν μπορω να σκεφτω κατι που να αρμοζει περισσοτερο στο συγκεκριμενο κομματι ;D

Ευχαριστω για το ινφο...αυτο με το πιανο ομολογω οτι δεν το γνωριζα...παντως εν τελει μουσικη οπως ειναι ο cage πανε την μουσικη ενα βημα ποιο μπροστα!!

 

[spy]

Food for thought:

 

[philosophos]

Food for thought:

Έχω πάθει πλάκα !!!!

Δεν ξέρω πως θα κοιμηθώ το βράδυ, μετά από αυτό.

Κάθε φορά που το κοιτάω, βλέπω και άλλα.

Απλά καταθλιπτικό !!!

Συγχαρητήρια, εύγε, μπράβο στον καλλιτέχνη.

Να καταθέσουν ΑΜΕΣΑ ΟΛΟΙ ΤΙ βλέπουν.

Υποκλίνομαι ο ταπεινός. :'(

 

[Terry RoscoeBeck5]

Η όλη κατάσταση θυμίζει λιγάκι παρελθούσα συζήτηση: Το τύπο που έσπασε ένα τσέλο (αν θυμάμαι καλά) και πούλησε τα κομμάτια του στους θεατές της παράστασης.

Ήταν τέχνη; Από ότι θυμάμαι δεν καταλήξαμε σε συμπέρασμα...

Ομοίως ούτε εδώ θα καταλήξουμε σε κοινό τόπο, καθώς το ζήτημα θα κουτουλήσει στην γνωστή υποκειμενικότητα του ορισμού της τέχνης αυτής καθ εαυτής...

Θα παραμείνω την γνωστή ρήση «τα πάντα υποκειμενικά, άρα και ανεκτά»- Νομίζω ότι είναι του Βολτέρου... 

 

[manosx]

Χανς Κρίστιεν Άντερσεν - Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα

Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε σε μια μακρινή χώρα ένας βασιλιάς που το μόνο που σκεφτόταν ήταν τα ρούχα του. Σπαταλούσε τα χρήματα της χώρας για να αγοράζει ολοένα και περισσότερα ρούχα. Είχε μια φορεσιά για κάθε ώρα της μέρας και οι ράφτες του παλατιού δούλευαν ασταμάτητα ράβοντας συνέχεια καινούργια ρούχα.

Η φήμη του αυτοκράτορα και η αδυναμία του για τα ρούχα έφτασαν στα αυτιά δυο απατεώνων που αποφάσισαν να τον ξεγελάσουν και εκμεταλλευτούν την ματαιοδοξία του.

Μια μέρα λοιπόν εμφανίστηκαν στο παλάτι και ζήτησαν ακρόαση από τον βασιλιά.

«Καλησπέρα σου αυτοκράτορα μου, είμαστε δυο ξακουστοί ράφτες! Υφαίνουμε τα πιο όμορφα ρούχα που έχει δει ποτέ άνθρωπος. Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να υφάνουμε ένα ύφασμα που όμοιο του δεν έχεις ξαναδεί.. Όχι μόνο είναι το πιο λεπτό και το πιο ανάλαφρο του κοσμου, μα είναι και μαγικό...είναι αόρατο για τους κουτούς και για αυτούς που είναι ανάξιοι για τη θέση τους»

«Χμ, σκέφτηκε ο αυτοκράτορας, αυτά τα ρούχα είναι ότι πρέπει για μένα. Αν τα φοράω θα μπορέσω να ανακαλύψω ποιος είναι άξιος για τη θέση του και ποιος όχι, ποιος είναι σοφός και ποιος κουτός..» Έτσι έδωσε στους δυο ράφτες ένα πουγκί με χρυσαφί και τη διαταγή να αρχίσουν αμέσως να υφαίνουν το μαγικό ύφασμα.

Την επόμενη κιόλας μέρα εργάτες έστησαν δυο αργαλειούς και οι δυο κατεργάρηδες ξεκίνησαν τη δουλειά. Κάθε μέρα που περνούσε ζητούσαν όλο και περισσότερα χρήματα από τον αυτοκράτορα δήθεν για να αγοράσουν χρυσές κλωστές και μετάξι.. Ο αυτοκράτορας που περίμενε πως και πως τα καινούργια του ρούχα δεν δίσταζε καθόλου και τους έδινε κάθε μέρα όλο και περισσότερο χρυσάφι. Ο καιρός περνούσε και αυτοί όλη μέρα κι όλη νύχτα ήτανε στους δυο αργαλειούς που όμως έμοιαζαν αδειανοί. Όλοι στη πόλη ήξεραν πια για το μαγικό ύφασμα και ανυπομονούσαν να δουν τον βασιλιά με τα καινούργια του ρούχα.

«Θα θελα να ξέρω πως τα πάνε αυτοί οι δύο με το μαγικό ύφασμα» σκέφτηκε, αλλά έπειτα θυμήθηκε πως όποιοι ήταν ανάξιοι για τις θέσεις τους δεν μπορούσαν να δουν το ύφασμα.

Θεώρησε λοιπόν πως ήταν καλύτερα να μην διακινδύνευε ο ίδιος τη φήμη του. Καλύτερα να στείλω τον υπουργό στη θέση μου. Eίναι σοφός και έμπιστος! Έτσι ο υπουργός πήγε στο δωμάτιο όπου είδε τους δυο ραφτάδες να δουλεύουν μπροστά από δυο άδειους αργαλειούς.

«Ω θεέ μου!» σκέφτηκε καθώς προσπαθούσε να καθαρίσει τα γυαλιά του, «Δεν βλέπω τίποτα. Είμαι λοιπόν βλάκας και ανάξιος για τη θέση μου;» Ο υπουργός πλησίασε τους δυο κατεργάρηδες που καμώθηκαν πως δήθεν του έδειχναν το ύφασμα. «Κοιτάτε χρώμα, κοιτάξτε σχέδιο, μα πείτε μας έχετε ξαναδεί τέτοιο όμορφο ύφασμα ξανά;»

Ο υπουργός δεν μπορούσε να δει τίποτα ,γιατί δεν υπήρχε τίποτα να δει, αλλά φοβήθηκε πως όλοι θα καταλάβαιναν πως ήταν βλάκας και άχρηστος. Έτσι καμώθηκε πως το κοιτά και απάντησε.. Ω μα τι όμορφο, είναι πραγματικά υπέροχο! Τι σχέδια, τι χρώματα! Είμαι σίγουρος ότι ο βασιλιάς θα μείνει πολύ ικανοποιημένος.. Άρχισαν τότε, με κάθε λεπτομέρεια, να του εξηγούν τα δήθεν σχέδια και χρώματα του ανυπάρκτου υφάσματος. Ο υπουργός άκουγε με πολύ προσοχή ώστε να μπορεί μετά περιγράψει στον βασιλιά αυτό που δεν είχε ποτέ δει.

Έπειτα ζήτησαν από τον υπουργό κι αλλά χρήματα για να προχωρήσουν στο ράψιμο της φορεσιάς, και εκείνος δεν μπόρεσε να τους αρνηθεί.. Και φυσικά το χρυσάφι πήγε όλο στις τσέπες των δυο απατεώνων...

Ο βασιλιάς έστειλε έπειτα τον αρχιστράτηγο του για να επιθεωρήσει τη δουλεία των δυο ραφτάδων. Όμως κι αυτός όπως ο υπουργός δεν μπόρεσε να δει τίποτα. Επειδή όμως δεν ήθελε να νομίζουν πως είναι ανόητος ή ανίκανος, δεν είπε τίποτα παρά μόνο προσποιήθηκε πως θαύμαζε το ύφασμα και στο βασιλιά είπε πως ήταν υπέροχο.

«Θα πάω να το δω ο ίδιος!» Είπε ο βασιλιάς. Αλλωστε πρέπει να μου πάρουν τα μέτρα για τη φορεσιά.

Πήγε λοιπόν μαζί με τον υπουργό και τον αρχιστράτηγο να δει το περίφημο ύφασμα..

«Υπέροχο, τι χρώμα!» είπε ο αρχιστράτηγος!

«Θεσπέσιο, τι σχέδιο!» είπε ο υπουργός.

Ο βασιλιάς τρομοκρατήθηκε. Είναι δυνατόν; αναρωτήθηκε, Δεν βλέπω τίποτα απολύτως!

«Το ύφασμα είναι θαυμάσιο» είπε μονομιάς, καθώς φοβήθηκε πως οι άλλοι μπορεί να καταλάβαιναν ότι δεν έβλεπε τίποτα. «Να μου πάρετε αμέσως μέτρα για την φορεσιά, θέλω να είναι έτοιμη μέχρι την μεγάλη παρέλαση σε 3 μέρες.»

Οι δυο κατεργάρηδες πήραν αμέσως τα μέτρα του βασιλιά και υποσχέθηκαν να δουλεύουν νύχτα και μέρα χωρίς σταμάτημα μέχρι να τελειώσουν τη φορεσιά.

Έκοβαν τον αέρα με μεγάλα ψαλιδιά και έραβαν με βελόνες δίχως κλώστη ώσπου..... «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα είναι έτοιμα!!»

Ο βασιλιάς μπήκε στο δωμάτιο συνοδευόμενος από τους αυλικούς του. Οι δυο κατεργάρηδες σήκωσαν τα χέρια στον αέρα σαν κάτι να κρατούσαν και του παρουσίασαν τα ρούχα.

«Αυτό είναι το παντελόνι, αυτό είναι το παλτό, και αυτός ο μανδύας σας μεγαλειότατε. Ανάλαφρα σαν πούπουλο, ούτε καν θα τα νιώθετε όταν τα φοράτε..»

«Θα ήθελε η μεγαλειότητα σας να δοκιμάσει τη καινούργια φορεσιά;» ρώτησε ο ένας και υποκλίθηκε.

«Θα μας επιτρέψετε να σας βοηθήσουμε να ντυθείτε, εδώ σ' αυτόν τον καθρέφτη.»

Ο βασιλιάς έβγαλε τα ρούχα του και οι δυο κατεργάρηδες άρχισαν να τον ντύνουν με τα αόρατα ρούχα. Προσποιήθηκαν ότι έστρωναν τα μανίκια και πώς κούμπωναν το σακάκι.

«Μα τι ταιριαστά τα ρούχα! Τα χρώματα είναι υπέροχα!» Αναφώνησαν ο αρχιστράτηγος και ο υπουργός μαζί.

Ο αυτοκράτορας κοιτούσε και ξανακοιτούσε τον καθρέφτη αλλά δεν έβλεπε τίποτα και φοβήθηκε μην τον περάσουν για χαζό. «Τα καινούργια μου ρούχα είναι θαυμάσια, τι όμορφα που μου ταιριάζουν, τι καλοραμμένα, και το ύφασμα ανάλαφρο σαν πούπουλο! Σας απονέμω τον παράσημο του Αρχιράφτη και σας δίνω για αμοιβή δυο πουγκιά χρυσάφι ακόμα..»

Σας ευχαριστούμε μεγαλειότατε, υποκλίθηκαν οι δυο ραφτάδες και από τότε...μην τους είδατε! Ο αυτοκράτορας φορώντας την καινούργια του φορεσιά ξεκίνησε για τη μεγάλη παρέλαση.

Ο κόσμος είχε μαζευτεί στους δρόμους και περίμενε να δει τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα και το μαγικό ύφασμα που ξεχώριζε τους έξυπνους από τους κουτούς. Οι θαλαμηπόλοι προσποιήθηκαν ότι κρατούσαν το μανδύα γιατί δεν ήθελαν να καταλάβει κανείς ότι δεν έβλεπαν τίποτα! Η παρέλαση άρχισε και όλοι όσοι την παρακολουθούσαν φώναζαν δυνατά,από φόβο μην τους περάσουν για κουτούς: «Τι κομψά που είναι τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα!! Τι ταιριαστά! Τι ωραίος μανδύας!»

Κανείς δεν τολμούσε να ομολογήσει πως δεν έβλεπε τίποτα γιατί αυτό θα σήμαινε είτε ότι ήταν ανόητος είτε άχρηστος για τη θέση του.

«Μα ο αυτοκράτορας δεν φοράει τίποτα! Είναι γυμνός!»

Ένα μουρμουρητό απλώθηκε στην ομήγυρη που σύντομα συνοδεύτηκε από φωνές και γέλια.

«Το παιδί έχει δίκιο! Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός! Είναι γυμνός!»

Ο βασιλιάς κατάλαβε πως το πλήθος είχε δίκιο. Οι δυο ραφτάδες τον είχαν ξεγελάσει. Δεν τόλμησε όμως να το παραδεχτεί. Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και συνέχισε την παρέλαση μέχρι που κατακόκκινος από ντροπή και θυμό έφτασε στο παλάτι.

 

[CarpeOmnious]

Ολα τα περιμένω και όλα τα σέβομαι.

Απόψεις για τον κ.Cage και το έργο του...

Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το περιβάλλον και την εποχή που έζησε ο Cage και όλοι η πρωτοποριακοί συνθέτες εκείνης της εποχής που ακόμα και τώρα βασιζόμαστε στα έργα τους. Ως ένας πιανίστας που έχει παίξει πολύ Cage - κυρίως τα έργα του για προετοιμασμένο πιάνο, δείτε εδώ:


θα ήθελα απλά να πω δυο πράγματα.

- Οταν κάποιος θέλει να καταλάβει, το ψάχνει, διαβάζει, και μπαίνει βαθύτερα στην ουσία των πραγμάτων. Οταν κάποιος δεν θέλει να καταλάβει, χρησιμοποιεί την ειρωνία. Πανω απ'ολα δεν καταλαβαίνω βέβαια γιατι κάποιος να μπει στον κόπο να ειρωνευτεί κάτι που δεν θέλει να καταλάβει (βλέπε τον κ.philosophos-και το όνομα για ειρωνία το χρησιμοποιείτε???) 

- Για το αν κάτι τέτοιο είναι τέχνη ή όχι, έχω προβληματιστεί κι εγώ. Μερικές φορές έχω νευριάσει και με προσπάθειες που βαπτίζονται avant-garde αλλά εν τέλει είναι εκνευριστικές ηλιθιότητες. Μόνο η εμπειρία και η γνώση μπορούν να μας βοηθήσουνε ώστε να ξεχωρίζουμε τα σημαντικά και να προσπερνάμε τα αδιάφορα.

Εαν σας ενδιαφέρει το θέμα, θα βρείτε πολλές πληροφορίες με το πάτημα ενός κουμπιού... 

 

[Nikolas]

Μάνο: Μπορεί, πράγματι το 4'33" να είναι ένα αστείο του Cage, και εκεί που είναι να γελάει. Αλλά, με τόσες συζητήσεις που έχει επιφέρει, ακόμη και αν δημιουργήθηκε εν μέσω μπάφων του Cage (δεν έχω ακούσει κάτι για τον συνθέτη και ναρκωτικά. Έτσι το λέω), δε εξακολουθεί να έχει σημασία;

 

[spy]

Με όλο το σεβασμό στον John Cage, πάντα είχα την υποψία ότι ο εν λόγω καλλιτέχνης "συνέθεσε" το συγκεκριμένο "έργο" περισσότερο επειδή είχε αρκετά credentials ώστε να είναι σε θέση να το παρουσιάσει χωρίς να τον πάρουν με τις ντομάτες, και λιγότερο επειδή η "απουσία της απόλυτης σιωπής" του διέγειρε τη συνείδηση.

 

[philosophos]

@ CarpeOmnious

Να ξεκινήσω από το τέλος.

Πάτησα το κουμπί και δεν έγινε τίποτα. ???(Ειρωνεύομαι.)

Χαίρομαι που έχεις προβληματιστεί και συ.(Ειρωνεύομαι.)

Για ειρωνεία θα χρησιμοποιούσα το ''Sophos''.

Επίσης υπάρχει και κάτι που λέγετε humor (από τους χυμούς-χυμόρ- που εκκρίνει ο οργανισμός όταν μπαίνει σε μία ευχάριστη κατάσταση). Ελληνική λέξη, απλοϊκά εξηγημένη.

Δεν είναι υποχρεωτικό να καταλαβαινόμαστε.

Εγώ απλά προέτρεψα να μασάμε πριν καταπιούμε.

Δηλώνω λοιπόν ότι ΑΥΤΟ, για μένα δεν είναι τέχνη. Ούτε καν τεχνική.So simple.

Μην κάνεις τον κόπο να μου εξηγήσεις τι κατάλαβες,δεν θα καταλάβω.

Επίσης δηλώνω ότι δεν θα απαντούσα αν δεν ανέφερες σαφέστατα το όνομά μου. (Το στόμα σου το έπλυνες πριν ?) ;D <-----χιούμορ <------- ειρωνεία

@manosx

Ταμάμ ο Χανς. Νομίζω καταλαβαινόμαστε. ;D

 

[manosx]

Νικόλα, you missed the point: Ο Cage δεν είναι ο ράφτης του παραμυθιού, αλλά ο Βασιλιάς.

Όλη αυτή η "τέχνη για την τέχνη", το ατέλειωτο feedback του "καλλιτέχνη" με τον... αφαλό του, οδηγεί σε αστειότητες του τύπου 4.33. Τολμώ μάλιστα να πω ότι το 4.33 δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της ματαιοδοξίας της σύγχρονης τέχνης, αφού πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να φτιάχνουμε Παναγίες από ακαθαρσίες, να ουρλιάζουμε, να σπάμε όργανα σαν πίθηκοι κλπ κλπ.

Μάλιστα θα ήμουν ανοικτός και στην ιδέα της σιωπής, αλλά σαν ιδέα και όχι σαν "έργο". Όταν μάλιστα ισχυρίζεσαι ότι το "έργο" αυτό έχει και... τρία μέρη  : έ, εκεί φτάνουμε στο επίπεδο του κινήματος του karagiozilism.

 

[Nikolas]

Μάνο: Δε νομίζω ότι χάνω κάποιο point, απλά εστιάζω με άλλον τρόπο:

Για τον εαυτό μου αποκλειστικά και μόνο, δε με νοιάζει το γιατί, το πως, το πότε, και το από ποιον, για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Η ιδέα από πίσω, όπως την καταλαβαίνω εγώ, μου αρκεί για να αλλάξω κάποιες ιδέες μου.

Με άλλα λόγια, αν το 4'33" ή όποιο αόρατο ρούχο είναι ικανό να με κάνει να σκεφτώ κάτι με διαφορετικό τρόπο, ή ακόμη και κάτι καινούριο, τότε με γειά του και χαρά του. Ακόμη και αν δημιουργήθηκε ως αστείο (που είναι αδύνατον να το ξέρουμε αυτή τη στιγμή, μη έχοντας στην κατοχή μας κάποιο στοιχείο) δε με απασχολεί, παρά μόνο τη λειτουργεί που εκτελεί (εκτέλεσε μάλλον) το έργο σε εμένα προσωπικά.

ΥΓ. υπάρχει και η παρτιτούρα προς πώληση: http://www.sheetmusicplus.com/title/4-33/1008430 ;D

Και κάποιες περισσότερες πληροφορίες για το έργο: http://solomonsmusic.net/4min33se.htm

 

[Jazzjoker]

Το ωραίο θα ήταν να έτρωγε καμιά μήνυση για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων. Η δίκη θα μπορούσε να αναπαραχθεί μόνο από monty python.

 

[wasted]

Όχι.

Το ακόμα πιο ωραίο είναι φάει κάποιος άλλος μήνυση επειδή έχει tutti παύση στο κομμάτι του...

Άντε καλή μας χρονιά...

 

[warwickplayer]

Το οτι ο ανθρωπος αυτος εχει ανοιξει συζητησεις για δεκαετιες με ενα εργο που φενεται οτι δεν κανει τιποτα και ομως δηλωνει τοσα πολλα και ειναι τοσο δυσκολο να εκτελεστει και ακομη διδασκεται και στα πανεπιστημια!!!Αυτο δεν ειναι τεχνη?δηλαδη..παει ποιο μινιμαλ?

 

[manosx]

Δε νομίζω ότι είναι αστείο. Όπως δε νομίζω ότι είναι και αντιπροσωπευτικό. Δηλαδή εννοώ πως δεν αποτελεί πρόβλημα, ή κάτι κατακριτέο, ή κάτι που πρέπει να μας απασχολεί αρνητικά.

Η φάση με την "τέχνη" έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο βορβόρου, που θα ήταν κρίμα νομίζω να κατηγορεί κάποιος τον Cage. Επί του προκειμένου θα έβαζα κάποια εικαστικά παραδείγματα, αλλά φοβούμαι ότι θα φάω μόνιμο ban, θα μου κάνετε μήνυση και θα με κρεμάσετε στο Σύνταγμα δια παραδειγματισμόν.  ;D 

 

[warwickplayer]

Πως το σκεφτομαι εγω...

Ο καθε συνθετης και η καθε μπαντα μεσω της τεχνης τους προσπαθουν να δηλωσουν κατι..Απο Χατζιδακη μεχρι τα παιδια που γυριζουν σειρες οπως πχ το ουκ μεχρι και καλλυτεχνες οπως η Αννα Γουλα(που η κοπελλα αυτο που κανει ειναι τεχνη και για μενα απ τις καλυτερες σατιρες στην ελλαδα)..

Ο Cage το χει παει παρακατω...με το να μην κανει τιποτα(η να φαινεται οτι δεν κανει τιποτα)Δηλωνει τοσα πραγματα...Επαναλαβανω..Ποσο ποιο μινιμαλ?

 

[manosx]

Konstantinou & Elenis - Epeisodio 30.2

 

[warwickplayer]

χαχαχαχαχαχαχαχαχα...Δεν ξερω ποιο ειναι ποιο αστειο...το αστειο σαν αστειο η το οτι ο Ρωμας σατηριζει την τεχνη... ;D

 

[manosx]

Ε, του Σωκράτη του άρμοζε ένας Αριστοφάνης για να τον σατυρίσει. Για αυτού του επιπέδου τους "δημιουργούς", ένας Ρώμας (  ) καλός τους είναι.