- Μηνύματα
- 36
- Πόντοι
- 6
Ειναι ενα θεμα που με απασχολει καθως μελετω μονος μου την jazz κιθαρα και με ενδιαφερει πολυ η γνωμη της μουσικης κοινοτητας του noiz.
Η περιπτωση μου:
Αφ'ενος δεν βρισκω -σχεδον- κανενα ενδιαφερον να παιξω κομματια του αμερικανικου ρεπερτοριου, αφέτερου σαν ακροατης, απολαμβανω οποια jazz εκτελεση πολυ καλυτερα οταν ειμαι σε ενα βαθμο εξοικειωμενος με το αυθεντικο εργο.
Δεν θα ηταν πιο αποτελεσματικο η μελετη να γινεται πανω σε ενα κομματι του οποιου οι αλλαγες βγαινουν πιο φυσικα στον παιχτη, η μελωδια ειναι μερος της κουλτουρας του, κατα πασα πιθανοτητα γνωριζει τους στιχους και εχει ακουσει πολλες διαφορετικες ερμηνειες απο πολλους καλλιτεχνες; Αν μη τι αλλο ειναι ενα σημαντικο βημα πιο κοντα σε σχεση με ενα κομματι που πρακτικα δεν γνωριζε την υπαρξη του μεχρι τωρα.
Και ενας ακροατης δεν θα ειναι σε θεση να ψυχαγωγηθει καλυτερα οταν θα μπορει να καταλαβει την αρμονικη και αυτοσχεδιαστικη δουλεια του καλλιτεχνη καλυτερα εχοντας σαν βαση ενα μουσικο θεμα που θα του ειναι οικειο;
Το πρωτο πραμα που μαθαινει συνηθως καποιος οταν ξεκιναει το ταξιδι του στην jazz ειναι οι αλλαγες του autumn leaves, γιατι οχι καποιο απο τα γνωστα του Χατζιδακι, του Τσιτσανη, του Μαρκου ακομα ακομα. Μπορει σε καποιους να φανει αστειο αλλα γιατι να μην ειναι πιο αστειο αυτο που γινεται τωρα; Ηδη εχουν ακουστει jazz εκτελεσεις πανω σε ελληνικες μελωδιες και πολλα κομματια ειναι γραμμενα σε φορμες που σχεδον ζητουν μια jazz εκτελεση.
Η μονη λογικη εξηγηση που βρισκω ειναι οτι πρωτα ακους την jazz, μετα σου αρεσει η jazz και τελικα την μαθαινεις ομως πιστευω οτι ειναι δυνατον να σου αρεσει η αρμονια της jazz (ή τελικα της μουσικης του 20ου αιωνα, ποια η διαφορα
χωρις να διατηρεις καμια ιδιαιτερη καψα για το διεθνες ρεπερτοριο της.
Η περιπτωση μου:
Αφ'ενος δεν βρισκω -σχεδον- κανενα ενδιαφερον να παιξω κομματια του αμερικανικου ρεπερτοριου, αφέτερου σαν ακροατης, απολαμβανω οποια jazz εκτελεση πολυ καλυτερα οταν ειμαι σε ενα βαθμο εξοικειωμενος με το αυθεντικο εργο.
Δεν θα ηταν πιο αποτελεσματικο η μελετη να γινεται πανω σε ενα κομματι του οποιου οι αλλαγες βγαινουν πιο φυσικα στον παιχτη, η μελωδια ειναι μερος της κουλτουρας του, κατα πασα πιθανοτητα γνωριζει τους στιχους και εχει ακουσει πολλες διαφορετικες ερμηνειες απο πολλους καλλιτεχνες; Αν μη τι αλλο ειναι ενα σημαντικο βημα πιο κοντα σε σχεση με ενα κομματι που πρακτικα δεν γνωριζε την υπαρξη του μεχρι τωρα.
Και ενας ακροατης δεν θα ειναι σε θεση να ψυχαγωγηθει καλυτερα οταν θα μπορει να καταλαβει την αρμονικη και αυτοσχεδιαστικη δουλεια του καλλιτεχνη καλυτερα εχοντας σαν βαση ενα μουσικο θεμα που θα του ειναι οικειο;
Το πρωτο πραμα που μαθαινει συνηθως καποιος οταν ξεκιναει το ταξιδι του στην jazz ειναι οι αλλαγες του autumn leaves, γιατι οχι καποιο απο τα γνωστα του Χατζιδακι, του Τσιτσανη, του Μαρκου ακομα ακομα. Μπορει σε καποιους να φανει αστειο αλλα γιατι να μην ειναι πιο αστειο αυτο που γινεται τωρα; Ηδη εχουν ακουστει jazz εκτελεσεις πανω σε ελληνικες μελωδιες και πολλα κομματια ειναι γραμμενα σε φορμες που σχεδον ζητουν μια jazz εκτελεση.
Η μονη λογικη εξηγηση που βρισκω ειναι οτι πρωτα ακους την jazz, μετα σου αρεσει η jazz και τελικα την μαθαινεις ομως πιστευω οτι ειναι δυνατον να σου αρεσει η αρμονια της jazz (ή τελικα της μουσικης του 20ου αιωνα, ποια η διαφορα
![Wink ;) ;)](https://cdn.jsdelivr.net/joypixels/assets/8.0/png/unicode/64/1f609.png)
Τελευταία επεξεργασία από moderator: