Καλησπέρα και από εμένα, ύστερα από μακρά σιωπή (σκοτιστήκαμε, θα έλεγε κάποιος...). Και ναι, πάλι θα μακρυγορήσω.
Παρακολούθησα το θρεντ από την αρχή και θα ήθελα να γράψω μερικές υποκειμενικές σκέψεις πάνω στα θέματα που προέκυψαν (και που κατά καιρούς προκύπτουν από ανάλογα θρεντς), γιατί -αν και γράφω σπάνια- διαβάζω το φορουμ εδώ και πολλά χρόνια και αισθάνομαι πως με αφορά η καλή λειτουργία του. Επίσης, βλέπω πως ως συνήθως, η κουβέντα μετατρέπεται σε αντιπαράθεση μεταξύ θεωρίας-πράξης, τεχνικής-συναισθήματος κλπ (αυτό όχι απαραίτητα με κακό μάτι, είναι αναμενόμενο να συζητώνται τέτοια θέματα μεταξύ μουσικών. Αν μάλιστα τηρούμε και το μέτρο, μπορεί να προκύπτει και κάτι γόνιμο από αυτές τις συζητήσεις, εκτός από "το καφενείο των φιλάθλων")
Αρχικά, θα ήθελα να αναφερθώ στο ον τόπικ:
ΝΑΙ, υπάρχει συχνά καχυποψία προς τα νέα μέλη, και αυτό είναι κάτι που φαντάζομαι πως οι περισσότεροι το έχουμε βιώσει ως νέα μέλη. Και είναι όντως στο χέρι του ίδιου του μέλους το να ενσωματωθεί σε μια καινούρια παρέα, αλλά θα πρέπει και αυτή η παρέα να είναι κάπως εξωστρεφής, αν ενδιαφέρεται να αποκτήσει καινούρια μέλη.
Θυμάμαι την εμπειρία μου σε ένα Αμερικάνικο φόρουμ για μπασίστες (που μάλιστα ήταν τελικά και εντελώς χαμηλού επιπέδου, τόσο όσον αφορά στο μπάσο, όσο και στη στοιχειώδη επικοινωνία): όταν έγραψα το πρώτο μου θρεντ, προσπαθώντας να ανοίξω μια συζήτηση, τόσο με σκοπό να ενταχθώ στο φόρουμ, όσο και για να μάθω πώς σκέφτονται οι "συνάδελφοι" στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, με πήραν από τα μούτρα γιατί νόμιζαν πως προσπαθούσα να κάνω έμμεση διαφήμηση. Όταν τους εξήγησα το προφανές, ελπίζοντας να λήξει εκέι το θέμα (και σημειώνω πως το έκανα με όσο πιο λεπτό τρόπο μου επέτρεπαν τα μέτρια αγγλικά μου) κατέληξα να εισπράτω γιουχάρισμα και προσωπικά μηνύματα από moderators που με προειδοποιούσαν "να μην τους περνάω για χαζούς και να μην κάνω έμμεση διαφήμηση". Ε, περιττό να σας πω πως δεν ξανα ασχολήθηκα (αν και διάβασα κατά καιρούς τα χαζά ποστ, για ναπεράσει η ώρα...)
Επειδή έχω παρακολουθήσει και συμμετάσχει σε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ή και επιμορφωτικές συζητήσεις μέσα στο φόρουμ, θα ήθελα να το δω να διατηρεί ένα επίπεδο, την ελευθερία στην έκφραση (ακόμη και λανθασμένων απόψεων, φτάνει όποιος τις εκφέρει να έχει τη διάθεση να τις συζητήσει ψύχραιμα) και να μεγαλώνει σε ενεργά μέλη, για να έχουμε μια πιο σφαιρική άποψη για τα μουσικά πράγματα. Και αυτό δε νομίζω πως γίνεται, αν αποθαρρύνουμε νέα μέλη (κι εγώ μπορεί να γράψω κάτι σε ένα νέο μέλος για να το κατευθύνω σχετικά με το πως λειτουργεί το φόρουμ, αλλά δεν θα το πάρω από τα μούτρα) ή αν "προσωπικά χεστήκαμε" για το τάδε κλπ. Δεν υποννοώ πως πρέπει να καταντήσει το νοιζ μηχανάκι επιλύσεως πάσης απορίας ή ψυχολογικής εκτόνωσης (έχωμε και δουλειές, κύριος, όσοι τυχεροί από εμάς έχουν ακόμη δηλαδή...), αλλά θα μπορούσαμε να είμαστε λίγο πιο μουσικοκεντρικοί και να συζητάμε έστω και θέματα που αρχικά φαίνονται ανούσια. Καμιά φορά προκύπτουν ωραία πράγματα από αυτά.
Επίσης, καλό θα ήταν, τα παλιά μέλη να μη φαγώνονται μεταξύ τους. Εγώ πχ ομολογώ πως κάνω το εξής: όταν κάποιος λέει κάτι που με το οποίο διαφωνώ, εξηγώ τους λόγους για τους οποίους διαφωνώ, με όσο το δυνατό λογικό και απλό τρόπο. Αν αρνείται κάποιος να καταλάβει την απλή συλλογιστική, παύω να ασχολούμαι. Δεν έχουμε να χωρίσουμε και τίποτα (έχω την πεποίθηση πως κατά βάθος μας αρέσει να τρογώμαστε ή να διαβάζουμε φαγωμάρες, αλλά δυστυχώς αυτό υπονομεύει την ποιότητα του φόρουμ)...
Τώρα στο/στα Οφ τόπικ
Η μουσική είναι μια μορφή τέχνης, και μάλιστα η πιο αφηρημένη από τις τέχνες, εφόσον το παράγωγό της ΔΕΝ είναι ένα απτό/ορατό αντικείμενο (γνωστό αυτό από την αισθητική, δεν το αναλύουμε παραπάνω)
Όπως όλες οι τέχνες, ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ την τεχνική (το μέσον δηλαδή), η οποία θεωρώ πως συμπεριλαμβάνει τόσο τη γνώση του συστήματος όσο και την ικανότητα της εκτέλεσης (όταν μιλάμε για παίχτες). Το πως θα αποκτήσει κανείς αυτή τη γνώση και το πού θα την φτάσει, είναι δευτερεύον. Δηλαδή το αν θα ακολουθήσεις μια παγιωμένη διαδικασία μάθησης, η οποία δουλεύει αποδεδειγμένα ή επιλέξεις να μάθεις με ένα πιο πρακτικό τρόπο (ακόμη και με έναν δικής σου επινόησης), είναι θέμα εντελώς προσωπικό. Απλώς η δεύτερη οδός είναι συνήθως πιο χρονοβόρα και συχνά φέρνει αμφίβολα αποτελέσματα. Επίσης εμπεριέχει τον κίνδυνο, να χαθεί κανείς (γιατί το πεδίο είναι χαοτικό) ή να καταλήξει εμμονικός, προσπαθώντας να εντρυφίσει σε ένα στυλ, που θα μπορούσε να το μάθει ευκολότερα με μέθοδο. Αλλά αυτό είναι προσωπική επιλογή και ΠΡΕΠΕΙ να είναι σεβαστή (έχω επίσης παρατηρήσει πως πολλές φορές, μουσικοί που αρνούνται το κομμάτι της έρευνας, του ακούσματος κλπ, όταν καταλήγουν σε μια ωραία ιδέα να αισθάνονται πως ανακάλυψαν τον τροχό, ενώ όποιος γνωρίζει στοιχειώδη ιστορία ξέρει πως αυτό συνέβη μερικές χιλιάδες χρόνια νωρίτερα...). Παρόλα αυτά, όντως υπάρχουν παραδείγματα σπουδαίων μουσικών που δεν γνώριζαν "συμβατικά" θεωρία, ή κάκιστων που ήταν τρομεροί θεωρητικοί, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα. Είναι αυτό που λέχθηκε και πριν, με τις κατσαρόλες και τα μπαχάρια.
Είναι όμως η θεωρία και μια κωδικοποίηση. Και όταν ξέρεις τον κώδικα, αποκωδικοποιείς καλύτερα το μήνυμα. Και επίσης συνενοείσαι ευκολότερα με τους ομότεχνούς σου. Για εμένα ΔΕΝ έχει σημασία ποιό σύστημα ακολουθεί κανείς, αρκεί να ακολουθεί κάποιο. Ετσι το βλέπω, έτσι το καταλαβαίνω, αλλιώς μου φαίνεται χαοτικό. Σίγουρα μπορείς να αναλύσεις οποιοδήποτε Τζαζ κομμάτι χρησιμοποιώντας ακοόμη και τους απλούς κανόνες της "κλασσικής" αρμονίας. Το θέμα είναι πως μπορεί να είναι λίγο δυσκολότερο να σε καταλάβει κάποιος που δεν ξέρει αυτό το σύστημα, αλλά δεν πειράζει, αρκεί να μπορεί να το καταλάβει με έναν τρόπο που τον βολεύει.
Επίσης όμως, η μουσική (και οι άλλες τέχνες) απαιτεί έμπνευση και αισθητική. Γιατί με το πρώτο κομμάτι μπορείς μεν να γράψεις/παίξεις, αλλά αυτό που θα έχεις ως αποτέλεσμα, θα είναι κάτι άψυχο ή/και κακόγουστο. Και αυτό πάει τόσο στους συνθέτες, όσο και στους εκτελεστές. Και εδώ είναι το δύσκολο κομμάτι. Γιατί η έμπνευση και η αισθητική απαιτούν καλλιέργεια και δυνατότητα να δέχεται κανείς ερεθίσματα. Και για αυτό ΔΕΝ υπάρχει εφαρμοσμένη μέθοδος. Πρέπει ο καθένας να το εξασκεί μόνος του. Και επίσης (πέρα από κάποια γενικά αποδεκτά πλαίσια) είναι τελείως υποκειμενικό πράγμα. Και είναι κατά τη γνώμη μου κάτι στο οποίο συνεισφέρει ΚΑΙ η κουβέντα ΓΙΑ τη μουσική. Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα ύπαρξης αυτού του φόρουμ κατα τη γνώμη μου...
και θα πω αυτό που πολλές φορές έχω πει κατ ιδίαν σε μεταξύ μας συζητήσεις εκ του σύνεγγυς...
