cigaret13 είπε:
Σπύρο κάποια στιγμή ανάλυσε το άσμα μουσικά, έτσι από περιέργεια να δω τι "μπούσουλα" ακολούθησες, εάν ακολούθησες.... :
:-X
Θά'χει ενδιαφέρον, για μερικούς από εμάς (που δεν σκαμπάζουμε πολλά από μουσική), ο τρόπος που συνθέτεις αλλά και τα "εργαλεία"(από τις μουσικές σου γνώσεις) που χρησιμοποιείς.
Φώτη, με κολακεύει το ενδιαφέρον σου
. Θα έλεγα, λοπόν τα εξής...
Πρώτα πρώτα-και καθοριστικά-το τεμάχιο φτιάχτηκε εντός μισής ώρας, υπό το βάρος του σοκ και της φρίκης από την ανείπωτη τραγωδία στα τέλη Ιουλίου. Φαντάζομαι μας επηρέασε όλους, είτε είχαμε άμεση εμπλοκή είτε όχι. Ο καθένας αντιδράει διαφορετικά σε κάτι τέτοιο. Τώρα που επέστρεψα Αθήνα έκανα ένα catch up στο Noiz τον τελευταίο μήνα, άκουσα, ας πούμε, το κομμάτι που ανέβασε ο Δέλτα εκείνες τηις μέρες-το οποίο είναι καταπληκτκό. Όπως είπα, ο καθένας αντιδράει διαφορετικά.
Θα σου πρότεινα να ακούσεις το κομμάτι με όρους κινηματογραφικούς. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η εικόνα είναι τα tracks με τον θόρυβο. Η άταστη που μπαίνει πάνω σ αυτό-και που τελικά μένει μόνη της, ενώ η, ας πούμε, ¨οθόνη" είναι μαύρη-είναι το soundtrack.
Όλο το πλινκ πλονκ στο κομμάτι έχει σκοπό να δημιουργήσει μια συγκεκριμένη αίσθηση. Το σοκ ήταν τέτοιο που εκείνες τις στιγμές δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο. Τώρα, ο θόρυβος είναι κάτι που μπορεί να οργανωθεί με όρους μουσικούς. Δηλαδή, τα χαρακτηριστικά του να ελεγθούν. Επίσης, μπορεί να παραχθεί με διάφορα μέσα, ηλετρονικά ή άλλα. Υπάρχει μια κατηγορία τεχνικών για όλα τα όργανα-extended techniques-που εστιάζουν ακριβώς σε αυτό, δηλαδή την παραγωγή ηχοχρωμάτων εκτός της συνήθης πρακτικής του κάθε οργάνου. ( Αν κάποιος ενδιαφέρεται, υπάρχει ένα εξαιρετικό δίτομο βιβλίο του Martin Vishnick, Sculpting Sound On The Classical Six-String Guitar, στο οποίο γίνεται λεπτομερέστατη προυσίαση των τεχνικών αυτών για την κιθάρα, την ιστορία τους και χρήση τους τόσο στην Σύγχρονη Μουσική όσο και στην Αυτοσχεδιασμό, και την σημειογραφία. Ο δεύτερος τόμος αποτελείται σχεδόν αποκειστικά από σπουδές ειδικά γραμμένες από τον Martin για εξοικείωση με κάθε τεχνική. )
Αν ακούσεις τα tracks του θορύβου μόνα τους, θεωρώ πως, θα διαπιστώσεις πως η συνολική ηχητικότητα ακολουθεί μια συγκεκριμένη κατεύθυνση-υπάρχει ένα χτήσιμο ως προς την ένταση και τα στοιχεία που συνυπάρχουν και ύστερα μια πορεία αντίστροφη μέχρι το σβήσιμο. Δεν ισχυρίζομαι πως το κάνω όσο καλύτερα μπορεί να γίνει-σε καμία περίπτωση-αλλά στην περίπτωση αυτή το θεωρώ πετυχημένο.
Η βασική άταστη παίζει απλά σε Λα μινόρε. Με μόρια κάποιες στιγμές και Σαμπάχ προς το τέλος. Κινείται επίμονα γύρω από ένα-δύο μοτίβα, αποσπαματικά. Τα μοτίβα και ο τρόπος χειρισμού ήταν προαποφασισμένα, κατα τ άλλα ήταν one take αυτοσχεδιασμός.
Αυτά. Ελπίζω να βοήθησα. ;D
