Η Taylor Swift είναι μεγαλύτερο όνομα από Beatles και Rolling Stones μαζί

[Shelter]

Η επιτυχία της...μετρούμενη σε αριθμό εισιτηρίων.

Και την τιμή τους, που στις περιοδίες της στην Αμερική είναι πραγματικά εξωφρενική.

Ωστόσο διατηρώ την εντύπωση ότι η T.S και ο λόγος της επιτυχιας της είναι εντελώς διαφορετικός απο αυτό που διάφοροι εδώ προσπαθούμε να εξηγήσουμε. Τα πιο νέα παιδιά και ειδικότερα τα λευκά κοριτσια κάτω των 25 ετών στην Αμερική (που ειναι το κύριο σώμα του κοινού της) μάλλον την βλεπουν σαν ένα διαφορετικού είδους πρότυπο που έχει μεν να κάνει με τη μουσική αλλά όχι αυστηρά και σίγουρα οχι όπως εμείς ξέρουμε.

Τα τραγούδια της είναι στιχουργικά αυτό που εκφράζει ακριβως αυτο το σύνολο κοινού. Ειναι το περιεχόμενο αυτών που θα ήθελαν να πουν αν επικοινωνούσαν άμεσα μεταξύ τους. Η μουσική είναι ένα περιτύλιγμα σε σε αυτό το στιχουργικό πυρήνα. Επισης η ίδια η T.S και η δημόσια εικόνα της τουλάχιστον, ειναι μια τύπισα που ενώ έχει όλα τα προσοντα να ειναι λ.χ endorser της Fender, brand ambassador κάποιου αρώματος, κεντρικό πρόσωπο μιας καμπάνιας ενός οικου μόδας ή μιας προεκλογικής εκστρατείας ενός υποψηφίου κλπ, αυτή τα γειώνει όλα αυτά και κάνει φιλανθρωπιες, και δείχνει να χειρίζεται με αρκετά διαφορετικό τρόπο τη δημόσια εικόνα της αντίθετα με το τραβηγμένα ακραίο lifestyle των μεγάλων stars της μουσικής και κινηματογραφικής βιομηχανίας (ενώ ξεκάθαρα εχει τη δυνατοτητα να έχει).  Και είναι ένα γυναικείο πρότυπο πολύ πιο επιθυμητό και προσβάσιμο στη μέση αμερικανίδα teenager που μπορει να βλέπει την Cardi B και την Doja Cat σαν φρίκουλα.

Παρεμπιπτόντως, αν και φυσικά η βιομηχανία την αβαντάρει αβέρτα, η ίδια δε μοιάζει για ζάβλακας/χάπατο που κάνει ότι του λένε.

Ειναι εκφραστής της γενιάς της (και της επόμενης) συνολικά σαν φιγούρα και λιγότερο σαν μουσικός. Ο τρόπος που συμβαινει αυτο ειναι ο σύγχρονος δηλαδη όπως ακριβως γινεται μεσω των SM. Έτσι και αλλιώς κανεις δεν αγοράζει μουσική σε φυσική μορφή πια και αυτη δεν φαίνεται να παιζει τον ιδιο ρολο στις ζωές των ανθρώπων όπως συνεβαίνε σε άλλες δεκαετίες.

 

[cos_dr]

Πάντως, στο βιβλίο του Mingus, είναι ξεκάθαρο ότι πολλοί τζαζίστες της περιόδου είχαν γνώση και βαθύ σεβασμό για τους κλασσικούς. Ειδικά για Μπαχ, Μπάρτοκ κλπ.

Το πρόβλημα με τις σύγχρονες μουσικές είναι ότι απευθύνονται σε κοινό που δεν έχει οργανική σχέση με την ιστορία της Μουσικής, είναι ένα αυτοφυές και ξεκούδουνο ποπ φαινόμενο, δηλαδή ως ακροατής της Swift δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το υλικό της σαν πόρτα για κάτι πλατύτερο και μεγαλύτερο, ούτε καν σύγχρονό της.

Κάτι σαν τα δελτία ειδήσεων... όσο περισσότερες ακούς, τόσο λιγότερο ενημερωμένος αισθάνεσαι.

Εγω εχω την απόλυτη σχέση με την κλασσική μουσική και με μουσικά όργανα και κομπιούτερ και λατρεύω να ακούω τέτοια μουσική. Το ιδίο και εκατομμύρια μουσικά εκπαιδευμένοι, ακόμα και επαγγελματίες. Το σύνολο που προσφερει η κουλτούρα μας ίντριγκαρει να τη λατρεύουμε. Και να λατρεύουμε και τις καλλιτέχνιδες. Το συμπέρασμα σου είναι ΛΑΘΟΣ. Η μουσική αυτή, το είδος που περιλαμβάνει μίξη μοντέρνων ειδών και η ίδια η καλλιτέχνιδα έχει κάτι σπουδαίο να πει γι αυτό την ακούνε και τη λατρεύουν. Περισσότερο από τους νεκρούς και ζωντανούς νεκρούς θρύλους πολύ όμως και αυτοί έχουν πει και πάντα θα έχουν να λένε. 

 Είναι Swifter! Τέλος! Montage! ???

 

[Trolley]

φυσικά η βιομηχανία την αβαντάρει αβέρτα

Στην Ελλάδα, εδώ και 50 χρόνια, αυτό "διαβάζεται" εντελώς λάθος, δηλαδή λείπει η πληροφορία του τι έγινε πρώτο και τι έγινε δεύτερο. Δηλαδή... πήρε η "βιομηχανία" μία ατάλαντη ζαβή από το δρόμο και την "έσπρωξε" τόσο ώστε να την ξέρουν στην κάτω Μακρυνίτσα;

Ή μήπως μία υπερ-ταλαντούχα, υπερ-εργατική, υπερ-φάτσα, υπερ-whatever έλιωσε στη δουλειά μέχρι να έχει τις πρώτες της σοβαρές ευκαιρίες και ΜΕΤΑ η "βιομηχανία" βλέποντας ένα καθαρόαιμο αποφάσισε να ποντάρει πάνω του;

Σας λέω ότι (σχεδόν) σε κάθε τέτοια περίπτωση, ισχύει το δεύτερο και ΟΧΙ το πρώτο. Το να βλέπει (εγκαίρως) η "βιομηχανία" ποιο είναι το συμφέρον της, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει και αναμένεται να κάνει. Δεν αδικείται (σχεδόν) κανείς.

 

[Trolley]

Το συμπέρασμα σου είναι ΛΑΘΟΣ.

Δε νομίζω, αλλά ούτως ή άλλως δε λέμε το ίδιο πράγμα.

 

[TakisB]

Πάντως, στο βιβλίο του Mingus, είναι ξεκάθαρο ότι πολλοί τζαζίστες της περιόδου είχαν γνώση και βαθύ σεβασμό για τους κλασσικούς. Ειδικά για Μπαχ, Μπάρτοκ κλπ.

Ελπίζω να έχω κάνει ήδη σαφές ότι δεν βάζω τη Swift ίσα και όμοια με τα μεγάλα όνομα της Jazz σε επίπεδο ταλέντου, μελέτης της μουσικής θεωρίας και Ιστορίας κλπ. Είπαμε, δεν ξέρω ούτε μισό τραγούδι της και δεν έχω κανένα ενδιαφέρον να μάθω.

Once again, το μόνο που προσπαθώ να τονίσω είναι ότι η παγκόσμια παράκρουση με αυτή την κυρία δεν έγινε επειδή κάποιος είπε "αυτή θα ακούτε από δω και πέρα", ο @Shelter νομίζω έδωσε μια πολύ ωραία ερμηνεία παραπάνω.

 

[cos_dr]

Δε νομίζω, αλλά ούτως ή άλλως δε λέμε το ίδιο πράγμα.

Εγώ θα ακούσω τώρα Taylor Swift και μετά τη δική μας Λιόλιου. Γιατί μου χρειάζεται και αυτό. Για να νιώθω ζωντανός και σύγχρονος. Ζήτω η γενιά του MTV! Ζήτω!?

 

[Trolley]

Ελπίζω να έχω κάνει ήδη σαφές ότι δεν βάζω τη Swift ίσα και όμοια με τα μεγάλα όνομα της Jazz σε επίπεδο ταλέντου, μελέτης της μουσικής θεωρίας και Ιστορίας κλπ.

Ασφαλώς.

Εγώ το πήγα λίγο παραπέρα προσπαθώντας να γεφυρώσω την άποψή σου με την άποψη του Καταρ/κτη.

Ζήτω η γενιά του MTV! Ζήτω!

Ζήτω και από 'μένα.

 

[Shelter]

πήρε η "βιομηχανία" μία ατάλαντη ζαβή από το δρόμο και την "έσπρωξε" τόσο ώστε να την ξέρουν στην κάτω Μακρυνίτσα;

Ή μήπως μία υπερ-ταλαντούχα, υπερ-εργατική, υπερ-φάτσα, υπερ-whatever έλιωσε στη δουλειά μέχρι να έχει τις πρώτες της σοβαρές ευκαιρίες και ΜΕΤΑ η "βιομηχανία" βλέποντας ένα καθαρόαιμο αποφάσισε να ποντάρει πάνω του;

Σας λέω ότι (σχεδόν) σε κάθε τέτοια περίπτωση, ισχύει το δεύτερο και ΟΧΙ το πρώτο. Το να βλέπει (εγκαίρως) η "βιομηχανία" ποιο είναι το συμφέρον της, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει και αναμένεται να κάνει. Δεν αδικείται (σχεδόν) κανείς.

Απεναντίας 

Πήρε μια καλλιτεχνική περσόνα που ήδη είχε χτίσει μέρος του κοινού της μόνη της και τη βοήθησε πολύ ωστε να γινει αυτό που ειναι, γιατι ακριβώς αντιλήφθηκε οτι εδω υπάρχει ήδη κέρδος. Ετσι και αλλιώς κανένας στη "βιομηχανια" δεν ασχολειται μαζι σου αν ήδη δεν φέρνεις κάποια χρήματα στο ταμειο (στο οποιο θα προστεθει το αν εχεις την προοπτικη να φέρεις περισσότερα).

Το ερώτημα θα ήταν αν η T.S ήταν η μόνη που είναι υπερ-ταλαντούχα, υπερ-εργατική, υπερ-φάτσα, υπερ-whatever σε αυτη την περιοχή γιατι υπάρχουν και άλλοι αλλά τους τρώει το σκοτάδι. Μάλιστα πολύ προσφατα η Miley Cyrus έκανε μια δήλωση ότι της βγήκε η παναγία μέχρι να ασχοληθεί κάποιος μαζί της (αναφερόμενη στη βιομηχανια) και τουλαχιστον αυτή τα κατάφερε.

 

[Trolley]

Απεναντίας 

Ναι, το ξέρω πως συμφωνούμε, απλά ήθελα να το γράψω και εγώ "με δικά μου λόγια"

 

[cos_dr]

Δεν κΣερο τΗ ινε αλλα αΦτο το ΠΡΑΜΑ δεν ακουγεται με την καμμια........δεν ειναι καν κακο, ειναι ΑΣΥΛΛΗΠΤΑ μετριο (τουλαχιστον το πολυ κακο παρουσιαζει ενα καποιο ενδιαφερον....)

Μουσικα,αισθητικα και εμφανισιακα η TS μου θυμιζει παραβρασμενο φτηνο σπαγγετι (απο αΦτα που ινε πιο κιτρινοπορτοκαλι πριν το βρασιμο και απο μανταρινι)   με κετσαπ απο τα Lidl. 

Τώρα μου έρχεται η σκηνή να μιλάει σε πλήθος χιλιάδων κάποιος και να το πει αυτό και να ακουστει στο βάθος αυτό



και να μπαίνει η Swift και να τρέχουν και να περνάνε από πάνω του ποδοπατώντας τον ? και να πηγαίνουν να την λατρέψουν ουρλιάζοντας και να τους απωθούν διμοιρίες σεκιουριτάδων ρίχνοντας με λάστιχα νερόγια να τη γλυτώσουν.?

 

[methylene blue]

Μάλιστα πολύ προσφατα η Miley Cyrus έκανε μια δήλωση ότι της βγήκε η παναγία μέχρι να ασχοληθεί κάποιος μαζί της (αναφερόμενη στη βιομηχανια) και τουλαχιστον αυτή τα κατάφερε.

Στα 13 ηταν η Hannah Montana στη Disney και στα 15 είχε τον πρώτο προσωπικό δίσκο με παρουσία στα charts των περισσότερων χωρών του κόσμου. Αλλά μπορεί μέχρι τότε να της βγήκε η Παναγία. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Το ερώτημα θα ήταν αν η T.S ήταν η μόνη που είναι υπερ-ταλαντούχα, υπερ-εργατική, υπερ-φάτσα, υπερ-whatever σε αυτη την περιοχή γιατι υπάρχουν και άλλοι αλλά τους τρώει το σκοτάδι.

Το σκοτάδι έχει φάει και κλασικούς συνθέτες και τζαζίστες... Μην τα ρίξουμε όλα στην ποπ

 

[Shelter]

Στα 13 ηταν η Hannah Montana στη Disney και στα 15 είχε τον πρώτο προσωπικό solo δίσκο που με παρουσία στα charts των περισσότερων χωρών του κόσμου. Αλλά μπορεί μέχρι τότε να της βγήκε η Παναγία. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Το σκοτάδι έχει φάει και κλασσικούς συνθέτες και τζαζίστες... Μην τα ρίξουμε όλα στην ποπ

Δεν τα ρίχνουμε όλα στην ποπ. Αν η μουσική σου/μου για κάποιο λόγο δεν παίζεται, ξεχνιέται και χάνεται. Και μαζί με αυτή και εμείς.

Αυτό είναι και ίσως το μόνο που με την πάροδο των χρόνων δεν άλλαξε, από τότε που άρχισε να καταγράφεται η μουσική και η ιστορία της.

Μερικούς τους ξέρουμε κατά τύχη (δηλαδή κατά τύχη γλίτωσαν τη λήθη), ασχέτως αν υπήρξαν υπεραξίες στον τομέα τους. Σε άλλα είδη τέχνης είναι ακόμη πιο χονδροκομμένο αυτο το φαινόμενο.

 

[Waterfall-K]

[SIZE=15.4px]...και εμείς λέμε απλά "εντάξει, σιγά το κατόρθωμα, την προβάλλουν μέρα νύχτα".[/SIZE]

Αυτό ακριβώς συμβαίνει, και όχι μόνο με αυτήν. Μάλλον υποτιμάς τη μέθοδο που λέγεται "πλύση εγκεφάλου". Υπάρχουν τραγικά ατάλαντοι καραγκιόζηδες που έγιναν/γίνονται παγκόσμιες φίρμες μέσω της καθημερινής πλύσης εγκεφάλου από τα μέσα. Σήμερα δε είναι ακόμα πιο εύκολο να γίνει αυτό. Αυτοί που έχουν τη δύναμη προώθησης του κάθε βλάκα ή/και ατάλαντου ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ότι απευθύνονται σε ένα μουσικά ανίδεο κοινό, που το μόνο που καταλαβαίνει από ένα τραγούδι είναι ο πιασάρικος στίχος και ο ρυθμός. Απ'τα 8 δισεκατομμύρια κατοίκων αυτού του πλανήτη, τα 7,9 δισ. δεν ακούνε μουσική, ακούνε στίχο και ρυθμό. Είναι στη φύση του ανθρώπου, και για να αλλάξει αυτό χρειάζεται κάποια "εκπαίδευση" του ακροατή. Ποιος μπορεί να κάνει αυτή την εκπαίδευση στο κοινό? Οι ίδιοι που μάς πρήζουν τα μέζεα απ'το πρωί μέχρι το άλλο πρωί με τις διάφορες Swift. Η εκπαίδευση του κοινού όμως κοστίζει και είναι χρονοβόρα, οπότε φάτε στη μάπα Trap/Rap/Pop/Crap και Taylor Swift και όλα καλά.?

 

[Trolley]

Αλλά μπορεί μέχρι τότε να της βγήκε η Παναγία. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Μερικές φορές*, η διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι μόνο (ναι, μόνο) η εργατικότητα και μάλιστα πολύ απλά πράγματα όπως το να σηκωθείς εγκαίρως για να είσαι στην ώρα σου εκεί που πρέπει να είσαι.

Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια του τηλεοπτικού σταθμού ALTER, ήταν τίγκα στις ωραίες γυναικείες παρουσίες (για να πω το λιγότερο) που όλες κουνιούντοσαν και χαμογελούσαν, αλλά είχα προσέξει ότι η Σταματίνα Τσιμτσιλή ήταν εκεί ΟΛΗ την ημέρα. Λέω στη βοηθό μου: αυτή να δεις ότι θα την βλέπουμε και μετά από δεκαπέντε χρόνια, διότι κατάλαβα ότι είχε το τσαγανό να κάθεται εκεί και να πήζει.

Είχα δίκηο. Κοιτάζετε και πέρα από τα φαινόμενα, δύσκολο το ξέρω, και εγώ μερικές φορές δεν μπορώ να το κάνω.

* Διορθώνω... ΟΛΕΣ τις φορές.

 

[methylene blue]

Μερικές φορές*, η διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι μόνο (ναι, μόνο) η εργατικότητα και μάλιστα πολύ απλά πράγματα όπως το να σηκωθείς εγκαίρως για να είσαι στην ώρα σου εκεί που πρέπει να είσαι.

Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια του τηλεοπτικού σταθμού ALTER, ήταν τίγκα στις ωραίες γυναικείες παρουσίες (για να πω το λιγότερο) που όλες κουνιούντοσαν και χαμογελούσαν, αλλά είχα προσέξει ότι η Σταματίνα Τσιμτσιλή ήταν εκεί ΟΛΗ την ημέρα. Λέω στη βοηθό μου: αυτή να δεις ότι θα την βλέπουμε και μετά από δεκαπέντε χρόνια, διότι κατάλαβα ότι είχε το τσαγανό να κάθεται εκεί και να πήζει.

Είχα δίκηο. Κοιτάζετε και πέρα από τα φαινόμενα, δύσκολο το ξέρω, και εγώ μερικές φορές δεν μπορώ να το κάνω.

* Διορθώνω... ΟΛΕΣ τις φορές.

Δεν διαφωνώ, αλλά από αυτό μέχρι να έχει κάνει (αν έχει κάνει) δήλωση η Miley Cyrus "...ότι της βγήκε η Παναγία μέχρι να ασχοληθεί κάποιος μαζί της (αναφερόμενη στη βιομηχανια) και τουλαχιστον αυτή τα κατάφερε" έχει διαφορά. 

 

[TakisB]

Η εκπαίδευση του κοινού όμως κοστίζει και είναι χρονοβόρα, οπότε φάτε στη μάπα Trap/Rap/Pop/Crap και Taylor Swift και όλα καλά.?

Τι είναι το κοινό για να εκπαιδευτεί ρε αδερφέ, καμιά αγέλη από λαμπραντόρ; Και γιατί να "εκπαιδευτεί" δηλαδή, πρέπει όλοι να ακούνε free jazz και 70's prog για να σταματήσεις να τους θεωρείς ανίδεους και βλάκες;

Γενικά παρατηρώ από τα διάφορα posts σου ότι το έχεις πολύ εύκολο να εκφραστείς εντελώς υποτιμητικά για οτιδήποτε ξεφεύγει από τα γούστα σου. Σου προτείνω ειλικρινά να μην είσαι τόσο απόλυτος και υπερόπτης, ειδικά για εντελώς υποκειμενικά θέματα όπως η μουσική.

 

[Trolley]

Το ερώτημα θα ήταν αν η T.S ήταν η μόνη που είναι υπερ-ταλαντούχα, υπερ-εργατική, υπερ-φάτσα, υπερ-whatever σε αυτη την περιοχή γιατι υπάρχουν και άλλοι αλλά τους τρώει το σκοτάδι.

Υπάρχουν και άλλοι και τους τρώει το σκοτάδι.

Σκέπτομαι την Ashley Jana, που καταλήξαμε να την ξέρουμε στην Ελλάδα, επειδή ο ΣΚΑΙ είχε χρησιμοποιήσει ένα τραγούδι της για να φτιάξει το πρώτο τρέηλερ για την εκπομπή της τότε νεοφερμένης Ιωάννας Μαλέσκου (ακολουθεί σύνδεσμος, φοβερό τρέηλερ).

Η καριέρα της ως singer/songwriter δεν πήγε καθόλου καλά, αναγκάστηκε να ασχολείται με άλλα πράγματα, αλλά αν βάλετε να ακούσετε το Sirens με ακουστικά (ειδικά εσύ @cos_dr που καταλαβαίνεις από τέτοια), θα θέλετε καινούργιο καρμπυρατέρ από την ποιότητα της παραγωγής (της).

 

[Waterfall-K]

Έλα ρε Trolley, βρήκες παράδειγμα να γράψεις...?

Η Τσιμτσιλή ένα ωραίο ξώβυζο ήταν, που έλεγε μαλακιούλες σε ηλίθιες life style εκπομπές. Μετά από την (ομολογουμένως επιτυχημένη) πλαστική στην μύτη της (που κάρφωνε μύγα στον αέρα?) και τον ακόμα πιο επιτυχημένο γάμο, μάς έγινε επιτέλους..."κεντρικιά" με δική της εκπομπή, και πάνε και τα ξώβυζα περίπατο (για κακή μας τύχη), καθώς τώρα σοβαρεύτηκε. Και να'ταν η μόνη, γεμάτη είναι η tv από ανάλογες και πασίγνωστες περιπτώσεις. 
Το "η διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι μόνο η εργατικότητα" μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να περάσει.

 

[cos_dr]

Τι είναι το κοινό για να εκπαιδευτεί ρε αδερφέ, καμιά αγέλη από λαμπραντόρ; Και γιατί να "εκπαιδευτεί" δηλαδή, πρέπει όλοι να ακούνε free jazz και 70's prog για να σταματήσεις να τους θεωρείς ανίδεους και βλάκες;

Γενικά παρατηρώ από τα διάφορα posts σου ότι το έχεις πολύ εύκολο να εκφραστείς εντελώς υποτιμητικά για οτιδήποτε ξεφεύγει από τα γούστα σου. Σου προτείνω ειλικρινά να μην είσαι τόσο απόλυτος και υπερόπτης, ειδικά για εντελώς υποκειμενικά θέματα όπως η μουσική.

Tου γούστου του ή των μουσικών του δυνατοτήτων ή ικανοτήτων. Το έχει αυτό. Όλου έχουμε τα κουσούρια μας αλλα και τις απόψεις μας. 

 

[Trolley]

Το "η διαφορά ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι μόνο η εργατικότητα" μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να περάσει.

Διαφωνούμε, δεν πειράζει.

Μπορείς να πεις εσύ ένα δικό σου παράδειγμα, αν έχεις βέβαια, διότι γενικώς υποπτεύομαι ότι όλα τα θεωρείς ψεύτικα γύρω σου και αληθινά μόνο όσα έχεις στο μυαλό σου.