Η συνθετική διαδικασία ένος κομματιού για πιάνο και τρομπέτα. Unique

[eyeprotocol]

Ομολογώ ότι γουστάρω πολύ το κομμάτι, και την Τετάρτη περνάει σε άλλον, και θα μου μείνει το mp3 μόνον. Και μου τη σπάει, μα το Τουτατη! Γιατι πάω και μπλέκομαι σε τέτοιες ιδέες και μετά πρέπει να τα αφήσω: Ντάξει, δεν είναι και εκτρωση, αλλά σαν ιδέα μου τη δίνει.

Νικόλα, η ιδέα που είχες (να κάνεις ένα "μοναδικό" δώρο μέσω αυτής της μεθόδου) δεν είναι της προκοπής. Είτε το γνωρίζεις, είτε όχι, αυτό που σκέφτηκες, είναι μία εκτρωματική προέκταση της νοοτροπίας που υπάρχει στις γκαλερί "τέχνης" σε σχέση με τις εικαστικές τέχνες - μόνο που πρώτη φορά ακούω κάποιον να τη συζητά σοβαρά για ένα μουσικό έργο.

Διάβασε προσεκτικά : ένα γλυπτό, ένας πίνακας ζωγραφικής, μία τοιχογραφία, είναι έργα τέχνης που υπάρχουν στο χώρο. Έξω από το χώρο στον οποίο έχουν τοποθετηθεί, δεν υπάρχουν: μπορεί κανείς να τα απολαύσει μόνο μέσω αντιγράφων, και μάλιστα υπήρχαν (και υπάρχουν) σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσον ένα αντίγραφο μπορεί να προσεγγίσει τις χρωματικές και τονικές αξίες του πρωτοτύπου. Με δύο λόγια, η "μοναδικότητα" σε αυτά τα έργα υπάρχει αφ' εαυτής, και δεν τίθεται ζήτημα αμφισβήτησής της.

Πριν πολλά χρόνια, παρατηρήθηκε ότι τα έργα που δεν μπορούσαν να "μοναδικοποιηθούν" δεν μπορούσαν να πετύχουν πολύ ακριβές τιμές στο χώρο των αγορών τέχνης. Η παρατήρηση αφορούσε τη τέχνη της Φωτογραφίας, την οποία (ακόμη και σήμερα) πολλοί την θεωρούν πρωτευόντος εικαστική τέχνη. Πως όμως να "μοναδικοποιήσεις" κάτι που από τη φύση του προορίζεται για αναπαραγωγή; Όσο έχεις το αρνητικό, μπορείς να τυπώνεις αντίγραφα απολύτως όμοια, άρα λοιπόν για πιο λόγο ένας συλλέκτης να πληρώσει πολλά χρήματα, αφού αυτό που θα έχει θα είναι απόλυτα όμοιο με αυτό που θα έχω και εγώ; Για να λύσουν αυτό εο ψευδεπίγραφο πρόβλημα, διάφοροι καλλιτέχνες του φωτογραφικού χώρου (εσσαεί στυγματισμένοι ως καθυστερημένοι, πλέον) άρχισαν να εφευρίσκουν διάφορα "κόλπα". Π.χ. τύπωναν δέκα αντίγραφα, τα υπέγραφαν και μετά έκαιγαν το αρνητικό !! Ή πούλαγαν το ίδιο το αρνητικό μαζί με την προς-αγορά φωτογραφική εκτύπωση !!!!!! Ή (ζήτω η τρέλλα), υπέγραφαν συμβόλαια ότι θα κρατήσουν το αρνητικό αλλά δεν πρόκειται να τυπώσουν άλλη φωτογραφία για τα επόμενα πενήντα χρόνια !!!!! Κλπ, κλπ..

Όπως υποπτεύεσαι, ακόμη και με τέτοια τερτίπια, ποτέ οι φωτογραφίες δεν άγγιξαν τις τιμές των κλασσικών εικαστικών τεχνημάτων - πολύ απλά, δεν μπορείς να υποβιβάσεις τη φύση του μέσου που χρησιμοποιείς χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό ΚΑΙ αντικείμενο κριτικής.

Στην περίπτωση που μοιράστηκες μαζί μας, προσπαθείς να αλλάξεις τη φύση του μέσου: ένα audio αρχείο ΔΕΝ περιέχει τη μουσική σύνθεση με τρόπο αποκλειστικό και μοναδικό, συνεπώς δωρίζοντας ένα audio αρχείο, δεν δωρίζεις παρά ένα "αντίγραφο" της Γκουέρνικα, όχι τη Γκουέρνικα. Αν υπάρχει κάτι μοναδικό, είναι η παρτιτούρα (όχι σαν εικαστικό αντικείμενο, αλλά σαν χάρτα πληροφοριών). Αυτή θα μπορούσες να τη κάνεις δώρο και ας ασχολιόταν ο φίλος σου με το μείζον θέμα της εκτέλεσής της - κάθε φορά που εκτελείτο, θα είχε στα αυτιά του μία "μοναδική" εμπειρία που δεν θα μπορούσε να έχει κανείς άλλος, ούτε καν εσύ.

Αυτή η καταδίκη στο να του δώσεις ένα αρχείο άριστης ποιότητας, καταδικάζοντας όλους τους υπολοίπους στο να ακούν ένα αρχείο μέτριας ποιότητας, αλλά κρατώντας και διανέμοντας την παρτιτούρα που (κάλλιστα) θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα αρχείο ΑΚΟΜΗ καλύτερης ποιότητας... χμμμ... you' ve lost me, man... uh.. what's the point?....

Κατά τη γνώμη μου (και τη γνώμη εκατοντάδων άλλων συνθετών), το μόνο που χρειάζεται για να δοθεί ένα τέτοιο δώρο είναι η παραδοσιακή και κλισαρισμένη αφιέρωση "Για τον...Τάδε Ταδόπουλο, καλό φίλο και συνοδοιπόρο." σαν μέρος της παρτιτούρας - αφιέρωση που δεν μπορεί να παραχαραχθεί και θα συνοδεύει ΚΑΘΕ εκτέλεση του έργου, κάθε ηχογράφησή του και κάθε μέσο διανομής του.

Ελπίζω να βοήθησα (κλισέ).

 

[Nikolas]

Ευχαριστώ για  την απάντηση, ΑΪ!

Νικόλα, η ιδέα που είχες (να κάνεις ένα "μοναδικό" δώρο μέσω αυτής της μεθόδου) δεν είναι της προκοπής. Είτε το γνωρίζεις, είτε όχι, αυτό που σκέφτηκες, είναι μία εκτρωματική προέκταση της νοοτροπίας που υπάρχει στις γκαλερί "τέχνης" σε σχέση με τις εικαστικές τέχνες - μόνο που πρώτη φορά ακούω κάποιον να τη συζητά σοβαρά για ένα μουσικό έργο.

Το γνωρίζω πολύ καλά, και απο 'κει προήλθε η ιδέα, αρχικά: Τις γκαλερη στην Αγγλία που προσπαθούν το αντίθετο, ως υβριδική προσπάθια: "Signed Copies". εγώ έκανα το αντίθετο.

Σημείωσε ότι δεν είμαι ο πρώτος που το σκέφτηκε αυτό: Υπάρχει και η περίπτωση του Jean Michel Jarre, με το φανταστικό "Musique pour la Supermarche" που κυκλοφόρησε σε 1 αντίτυπο, επωλήθει και την επομένη το έβγαλε ΟΛΟ στο ραδιόφωνο σε ΑΜ σταθμό (άρα χαμηλής ποιότητας).

Δεν απέχει πολύ η δικιά μου ιδέα, νομίζω.

Διάβασε προσεκτικά : ένα γλυπτό, ένας πίνακας ζωγραφικής, μία τοιχογραφία, είναι έργα τέχνης που υπάρχουν στο χώρο. Έξω από το χώρο στον οποίο έχουν τοποθετηθεί, δεν υπάρχουν: μπορεί κανείς να τα απολαύσει μόνο μέσω αντιγράφων, και μάλιστα υπήρχαν (και υπάρχουν) σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσον ένα αντίγραφο μπορεί να προσεγγίσει τις χρωματικές και τονικές αξίες του πρωτοτύπου. Με δύο λόγια, η "μοναδικότητα" σε αυτά τα έργα υπάρχει αφ' εαυτής, και δεν τίθεται ζήτημα αμφισβήτησής της.

Δεκτον και για αυτό κάνει αυτή την παραλλαγή στην κατατάλλα φυσιολογική μουσικη.
Απο τη φύση της η μουσική είναι μοναδική: Κάθε εκτέλεση ενός κομματιού είναι μοναδική, κάθε συναυλία μοναδική: Τυχεροί αυτόι που έχουν δει ζωντανά τους χ και ψ και ω καλιτέχνες.

Σε ηχογραφημένη μορφή αυτή η μερεία ΔΕΝ υπάρχει. Και αφού ασχολούμε σχεδόν αποκλειστηκά με ηχογραφίσεις τελικά, γιατί να μην προσπαθήσω και προς τα εκεί;

Εν τέλη, το ΤΙ θα γίνει η "καλή" ηχογράφηση, είναι θέμα του ιδιοκτήτη, που μπορεί να την πουλήσει, να την βγάλει ως έχει στο Ιντερνετ, να, να, να. Όπως και ένας πίνακας, είναι στη διάθεση του ιδιοκτήτη (να πάς σπίτι του και να είναι στον τοίχο).

Πριν πολλά χρόνια, παρατηρήθηκε ότι τα έργα που δεν μπορούσαν να "μοναδικοποιηθούν" δεν μπορούσαν να πετύχουν πολύ ακριβές τιμές στο χώρο των αγορών τέχνης. Η παρατήρηση αφορούσε τη τέχνη της Φωτογραφίας, την οποία (ακόμη και σήμερα) πολλοί την θεωρούν πρωτευόντος εικαστική τέχνη. Πως όμως να "μοναδικοποιήσεις" κάτι που από τη φύση του προορίζεται για αναπαραγωγή; Όσο έχεις το αρνητικό, μπορείς να τυπώνεις αντίγραφα απολύτως όμοια, άρα λοιπόν για πιο λόγο ένας συλλέκτης να πληρώσει πολλά χρήματα, αφού αυτό που θα έχει θα είναι απόλυτα όμοιο με αυτό που θα έχω και εγώ; Για να λύσουν αυτό εο ψευδεπίγραφο πρόβλημα, διάφοροι καλλιτέχνες του φωτογραφικού χώρου (εσσαεί στυγματισμένοι ως καθυστερημένοι, πλέον) άρχισαν να εφευρίσκουν διάφορα "κόλπα". Π.χ. τύπωναν δέκα αντίγραφα, τα υπέγραφαν και μετά έκαιγαν το αρνητικό !! Ή πούλαγαν το ίδιο το αρνητικό μαζί με την προς-αγορά φωτογραφική εκτύπωση !!!!!! Ή (ζήτω η τρέλλα), υπέγραφαν συμβόλαια ότι θα κρατήσουν το αρνητικό αλλά δεν πρόκειται να τυπώσουν άλλη φωτογραφία για τα επόμενα πενήντα χρόνια !!!!! Κλπ, κλπ..
Όπως υποπτεύεσαι, ακόμη και με τέτοια τερτίπια, ποτέ οι φωτογραφίες δεν άγγιξαν τις τιμές των κλασσικών εικαστικών τεχνημάτων - πολύ απλά, δεν μπορείς να υποβιβάσεις τη φύση του μέσου που χρησιμοποιείς χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό ΚΑΙ αντικείμενο κριτικής.

To φαντάζομαι και καταλαβαίνω το γιατί. Αλλά ίσως αυτό να αποτελεί μια προσπάθεια να θεωρηθεί η φωτογραφία, μιά άλλη τέχνη (. Στην δική μου περίπτωση υποστηρίζω (με ζέση μάλιστα, και σε άλλα έργα μου), τη διαφοροποίηση της ηχογραφημένης απο τη ζωντανή μουσική: Σε σημείο που θα έλεγα την ηχογραφημένη μουσική μια "νεα" τέχνη (ή έστω ένα υβρίδιο) απο την μουσική.

Η μουσική που προορίζεται για ζωντανή εκτέλεση έχει διάφορα επίμαχα σημεία, και λεπτομέρειες των οποίων είναι δέσμια: Πρέπει να μπορεί να εκτελεστεί, πρέπει να μπορεί να ακουστεί και είναι κοινωνικό γεγονός (πέραν απο άλλα). Μια ηχογράφηση δεν έχει τίποτε απο τα παραπάνω γνωρίσματα! Άρα; Γιατί να μην κάνουμε την ηχογράφηση μια άλλη τέχνη (ή έστω ένα παρακλάδι, για να μην παρθώ και θεότρελλος).

Στην περίπτωση που μοιράστηκες μαζί μας, προσπαθείς να αλλάξεις τη φύση του μέσου: ένα audio αρχείο ΔΕΝ περιέχει τη μουσική σύνθεση με τρόπο αποκλειστικό και μοναδικό, συνεπώς δωρίζοντας ένα audio αρχείο, δεν δωρίζεις παρά ένα "αντίγραφο" της Γκουέρνικα, όχι τη Γκουέρνικα. Αν υπάρχει κάτι μοναδικό, είναι η παρτιτούρα (όχι σαν εικαστικό αντικείμενο, αλλά σαν χάρτα πληροφοριών). Αυτή θα μπορούσες να τη κάνεις δώρο και ας ασχολιόταν ο φίλος σου με το μείζον θέμα της εκτέλεσής της - κάθε φορά που εκτελείτο, θα είχε στα αυτιά του μία "μοναδική" εμπειρία που δεν θα μπορούσε να έχει κανείς άλλος, ούτε καν εσύ.

Νομίζω να σε κάληψε η άποψη για την ηχογράφηση, που δόθηκε παραπάνω. Δωρίζω μία μουσική η οποία ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να εκτελεστεί ζωντανά (γιατί είναι συνθεμένη έτσι, και δεν έχετε ακούσει το τελικό αποτέλεσμα ακόμη). Άρα το έργο τέχνης ΕΙΝΑΙ η ηχογράφηση και όχι η παρτιτούρα (που φτιάχτηκε για πρακτικούς λόγους, παρά για πραγματιστικούς).

Αυτή η καταδίκη στο να του δώσεις ένα αρχείο άριστης ποιότητας, καταδικάζοντας όλους τους υπολοίπους στο να ακούν ένα αρχείο μέτριας ποιότητας, αλλά κρατώντας και διανέμοντας την παρτιτούρα που (κάλλιστα) θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα αρχείο ΑΚΟΜΗ καλύτερης ποιότητας... χμμμ... you' ve lost me, man... uh.. what's the point?....

Αυτή η "καταδίκη" όπως την λές δεν εξαρτάται μόνο απο μένα, αλλά και απο το κοινό, που μπορεί να πάρει την παρτιτούρα, στη διάθεση ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΣΑΜΠΑ, και να εκτελέσει το κομμάτι αν νομίζει ότι αυτό θα κάνει κάτι. Εγώ δε θα τους σταματήσω.
Σημείωσε επίσης ότι όχι μόνο η παρτιτούρα είναι στη διάθεση του κοινού αλλά ακόμη και όλη η διαδικασία, οι σκέψεις μου, και διάφορα αρχεία που συνδέονται με το κομμάτι. Έχω δώσει τα πάντα στο κοινό, εκτώς απο το τελικό αποτέλεσμα στη μορφή που έχει ο φίλος μου.

Επίσης, φυσικά, το τι θα γίνει, εν τέλη, έχει να κάνει και με το φίλο μου. Είναι δική του επιλογή να διαδώσει την μορφή του κομματιού (στα 24-bit) που έχει. Και πάλι δε θα τον σταματήσω.

Κατά τη γνώμη μου (και τη γνώμη εκατοντάδων άλλων συνθετών), το μόνο που χρειάζεται για να δοθεί ένα τέτοιο δώρο είναι η παραδοσιακή και κλισαρισμένη αφιέρωση "Για τον...Τάδε Ταδόπουλο, καλό φίλο και συνοδοιπόρο." σαν μέρος της παρτιτούρας - αφιέρωση που δεν μπορεί να παραχαραχθεί και θα συνοδεύει ΚΑΘΕ εκτέλεση του έργου, κάθε ηχογράφησή του και κάθε μέσο διανομής του.
Ελπίζω να βοήθησα (κλισέ).

Αρκετά κλισέ η αφιέρωση, και έχω κάνει εσωτερικά σε κομμάτια αφιερώσεις (εν είδη homage) σε άλλους ανθρώπους, φίλους, η εμπνευστες.
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΣΕΣ, και κάθε πολιτισμένη διαφωνία την υποδέχομαι και απαντώ όσο καλύτερα μπορώ. Ελπίζω οι απαντήσεις να έδωσαν περεταίρω λογική σε αυτό που πάω να κάνω.

Τελευταίο να σημειωθεί η τσαντίλα των κοντινών μου ανθρώπων, που, ως είναι φυσικό, έχουν ακούσει την τελική έκδοση, για το γεγονός ότι μετά την Τετάρτη δε θα μπορούν να το ακόυνε! ;D

Thanks Eye. I appreciate it!

 

[eyeprotocol]

Ευχαριστώ για  την απάντηση

Και εγώ ευχαριστώ για τη συζήτηση. Απλά προσπάθησα να δώσω μερικά στοιχεία που θα βοηθούσαν (τους αναγνώστες του thread) να τοποθετήσουν τη πρωτοβουλία σου, στη σωστή της θέση, συσχετίζοντάς την με όσα τη συσχέτισα.

Επίσης θέλησα - διακριτικά, ελπίζω - να εκφράσω τη διαφωνία μου με τέτοιες προσεγγίσεις, αν και (πρέπει να πω) ότι η διευκρίνησή σου για το ότι αντιλαμβάνεσαι την ηχογραφημένη μουσική σαν διαφορετικό "προϊόν", με καλύπτει πλήρως διότι ταυτίζεται με τις δικές μου αντιλήψεις.

 

[Nikolas]

Και εγώ ευχαριστώ για τη συζήτηση. Απλά προσπάθησα να δώσω μερικά στοιχεία που θα βοηθούσαν (τους αναγνώστες του thread) να τοποθετήσουν τη πρωτοβουλία σου, στη σωστή της θέση, συσχετίζοντάς την με όσα τη συσχέτισα.

Και πολύ καλά έκανες! Πιθανών τα δικά μου λεγόμενα να ήταν ελειπή σε αρκετά σημεία, άρα και η συμπληρώσεις/αναφορές που έκανες ήταν απαραίτητες!

Επίσης θέλησα - διακριτικά, ελπίζω - να εκφράσω τη διαφωνία μου με τέτοιες προσεγγίσεις, αν και (πρέπει να πω) ότι η διευκρίνησή σου για το ότι αντιλαμβάνεσαι την ηχογραφημένη μουσική σαν διαφορετικό "προϊόν", με καλύπτει πλήρως διότι ταυτίζεται με τις δικές μου αντιλήψεις.

Ωραία (και φυσικά ήσουν διακριτικός). Αν θες πάντως να συζητήσεις περι των δικών σου αντιλήψεων (για ηχογράφηση κλπ, ώς νεο προϊόν), είμαι διαθέσιμος!
επίσης να ζητήσω συγνώμη για όποια ορθογραφικά στο παραπάνω μου ποστ, γιατι ήμουν σε Ιντερνετ καφε, με άθλιο πληκτρολόγιο!

 

[Haris]

Νικόλα, το τελικό (ή αυτό που νομίζω ότι είναι το τελικό, βάλε κι εσύ ένα απ' ευθείας λινκ εδώ μέσα βρε παιδί μου, μια ώρα έκανα να το βρω μεταξύ συζητήσεων και επεξηγήσεων στο Northern Sounds ) δεν ανοίγει από τον Media Player. Είμαι με δανεικό υπολογιστή*, οπότε δεν ξέρω αν φταίει το δικό μου σύστημα, η μετατροπή σε 96 kbit/s ή κάτι άλλο, αλλά μήπως μπορείς να το δεις;

*Σε ευχαριστώ μεγάλη, γνωστή και παλιά αμερικάνικη εταιρεία που δεν (παρα)δέχεσαι τα κατασκευαστικά σφάλματα στις οθόνες / κάρτες γραφικών των λαπτοπ σου, και μας αφήνεις να τρέχουμε και να μην φτάνουμε...

 

[Nikolas]

χαχα...

Έχεις δίκιο, άφησα τα πάντα στο NSS.

Ωρίστε τα (τελικά, εώς τώρα) λίνκ:

www.nikolas-sideris.com/stuff/Unique_Piano_and_Trumpet.mp3 (η μουσική)

και

www.nikolas-sideris.com/stuff/Unique.pdf (η παρτιτούρα)

Κατα την μεταφορά απο τον ένα Η/Υ στον άλλο, κάτι δε πήγε καλά! ^$%*^&%(^$^#^$%#

Σε ευχαριστώ που το πρόσεξες και ενημέρωσες... Αλλιώς...

Το τελικό αποτέλεσμα θα το ρίξω στο Ιντερνετ, αύριο ή μεθαύριο ανάλογα με το χρόνο μου!

* Ωχ... καλό κουράγιο!

 

[Haris]

Το κομμάτι έχει αυτή ακριβώς την ατμόσφαιρα που περιμένει κάποιος από κάτι που ξεκίνησε αυτοσχεδιαστικά για να καταλήξει πιο συγκεκριμένο. Μ' άρεσε ιδιαίτερα η σχετικά αντισυμβατική χρήση της τρομπέτας (αν και ελάχιστα πράγματα είναι εντελώς αντισυμβατικά πλέον...).

Πολύ καλή δουλειά, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς ότι ανήκει στις μουσικές που αναπαράγονται μόνο ηχογραφημένες. Νομίζω ότι μια χαρά μπορεί να αποδοθεί ζωντανά, ειδικά αφού είχες την υπομονή να το μεταγράψεις. 

 

[Nikolas]

Το κομμάτι έχει αυτή ακριβώς την ατμόσφαιρα που περιμένει κάποιος από κάτι που ξεκίνησε αυτοσχεδιαστικά για να καταλήξει πιο συγκεκριμένο. Μ' άρεσε ιδιαίτερα η σχετικά αντισυμβατική χρήση της τρομπέτας (αν και ελάχιστα πράγματα είναι εντελώς αντισυμβατικά πλέον...).

Σε ευχαριστώ που το άκουσες! Ναι είναι αρκετά αντισυμβατική η χρήση της τρομπέτας, αλλά όχι "αδύνατη" (όπως αναφέρεις παρακάτω).
Και, ναι, ελπίζω να φαίνεται η αυτοσχεδιαστική αφετηρία του κομματιού!

Πολύ καλή δουλειά, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς ότι ανήκει στις μουσικές που αναπαράγονται μόνο ηχογραφημένες. Νομίζω ότι μια χαρά μπορεί να αποδοθεί ζωντανά, ειδικά αφού είχες την υπομονή να το μεταγράψεις. 

Γιατί αυτό που άκουσες ΔΕΝ είναι το απολύτως τελικό αποτέλεσμα, που έχω στο μυαλό μου. Το αλλάζω συνέχεια (ηχητικά, όχι τις νότες, αλλά διάφορα εφε, κλπ), μέχρι και τώρα λίγες ώρες πριν την παράδοση. Το τελικό κομμάτι έχει αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία (σαν ένα επιπλέον layer) που δε μπορούν να αποδοθούν ζωντανά (εκτώς αν μπλέξεις με MAX/DSP κλπ... ή Reaktor και διάφορα τέτοια live electronics, αλλά και πάλι η λεπτομέρεια θα χαθεί, νομίζω).
Παιδιά, Haris, ευχαριστώ για τη συζήτηση που γίνεται. Με χαροποιεί ιδιαίτερα, πρέπει να πω!