Jimmypap, ένα μήλο είναι καλό για τον άνθρωπο (και άλλα θηλαστικά). Αν πέσεις σε μία κοινωνία αλκοολικών κρετοφάγων που δεν τρώνε φρούτα ποτέ, αυτό δεν αλλάζει την αξία του μήλου ως συστατικό της ανθρώπινης διατροφής. Είναι μόνο ένα (από τα εκατοντάδες καθημερινά) παραδείγματα που δείχνουν ότι το κάθε τι (ξαναλέω, το κάθε τι) ορίζεται από την υποκειμενική του αξία αλλά (κυρίως) από την αντικειμενική.
Άλλα κοινά παραδείγματα, είναι το αν έχει λιακάδα (ναι, θα συνεχίσει να έχει, ακόμη και αν η γιαγιά στο χωριό είναι τυφλή), το αν μυρίζει ο αέρας, το αν κάποιος είναι βρωμιάρης (ακόμη και αν κατά τη γνώμη του δεν είναι), το αν μία μπύρα είναι της προκοπής και λοιπά πολλά. Η δημοφιλία, είναι εντελώς άλλο πράγμα: υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι δημοφιλές ένα σκουπίδι, κάποτε για σημαντικό χρονικό διάστημα.
Αυτό που δεν καταλαβαίνεις, είναι ότι δεν μετράνε οι απόψεις όλων το ίδιο. Η γιαγιά στο χωριό είναι (συχνά) μία εντελώς άσχετη που δεν ξέρει καν ποιοι κατεβαίνουν στις εκλογές και περιμένει από κάποιον άλλο να της πει γιατί ζει. Συγκρίνεις τη θλιβερή κατάστασή της με τη δική μου, που ασχολούμαι με αυτά τα ζητήματα για μερικές δεκαετίες, ή των άλλων που σου απάντησαν; Αστειεύεσαι βέβαια.
"Αρέσει", "Δεν μου αρέσει" είναι κουβέντες όταν μιλάμε για γεμιστά με τη μαμά μας (καθώς σε εστιατόριο δεν θα σου απαντούσαν καν), όχι όταν μιλάμε για μουσική.