Η "αλήθεια μου" για τις κιθάρες

[Silot]

Εχω κλείσει σχεδόν ενάμιση χρόνο συμμετοχής στο noiz, και όσο μπαίνω στο Forum, τόσο σκέφτομαι (όταν σκέφτομαι), πως οι συζητήσεις περι guitar gear αντανακλούν εξαιρετικά την εικόνα που γενικά έχει η ελληνική αγορά του χώρου...

Εύκολα γινόμαστε ξερόλες, εριστικοί, εξυπνάκηδες, δογματικοί κι απόλυτοι, παραβλέποντας αυτά που γίνονται "έξω", τα οποια αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν "φιλτραρισμένα" και εδώ.

Το παρακάναμε ειδικότερα με την γραφική πλεόν κόντρα μεταξύ "κουρδισμένων" boutiqάδων, και "πονηρών" κινεζοlovers.

Κάτι που αλήθεια σας λέω με κάνει και γελάω ώρες-ώρες, γιατί μου θυμίζει μια ατάκα που σκεφτόμουν στισ "δύσκολες" πωλήσεις όταν δούλευα σαν πωλητής του χώρου:"είναι έτσι αφού έτσι νομίζετε..."

Επιχειρώ λοιπόν (λέμε τώρα), να γράψω αυτά που θεωρώ εγώ πραγματικότητα. Πείτε μου αν έχω δίκιο ή όχι.

Κουρδισμένες κιθάρες υπάρχουν. Δεν είναι μύθος.

Επίσης υπάρχουν εξαιρετικές κινέζικες κιθάρες, οι οποίες χτυπάνε στα ίσια δυτικές κατασκευές. Κάποιοι ανάμεσα μας μπορεί να μην ακούν το "κούρδισμα " μιας high end κιθάρας, κάποιο άλλοι να αδιαφορούν γι αυτό.Όλοι όμως αισθάνονται το ακριβό όργανο πιό σαφές και στιβαρό στα χέρια τους. Παράδειγμα οι Anderson. Συμφωνώ με τον SF πως είναι καρακομπρεσαρισμένες του κερατά, αλλά η αίσθηση που αφήνουν δεν εχει σχέση με καμμία strat κάτω των 1500 Ευρώ.

Σκεφτείτε όμως πως αυτή η παντελής έλλειψη vintagίλας, ήταν το ζητούμενο για τον Anderson, ο οποίος "σιδερώνωντας" τον ήχο τους, τις εξάπλωσε ανάμεσα σε όλους του session παίκτες, οι οποίοι θέλανε αυτό ακριβώς: μια κιθάρα έτοιμη για recording, και φοβερά σταθερή για τα live.

Πόσοι απο εμάς είναι ενήμεροι ότι στο Passion and Warfare, πολλά απο τα σόλο του... κοντού είναι γραμμένα με μια ProAm ?

Το ίδιο μοντέλο χρησιμοποίησε εκτενώς ο Hammet στο Justice, αλλά και ο Huff στα early 90's Nashville sessions.

Απο την άλλη, τέλη των 90's έτυχε να χρησιμοποιήσω για λίγο δύο κιθάρες με καταπληκτικό ήχο και προσωπικότητα, οι οποίες δεν απαιτούσαν υποθήκες για την απόκτηση τους: Cort MGM, και Yamaha Image.

Aπίστευτα όργανα και τα δύο, αν και εξαιρετικά δύσκολα στην μεταπώληση.

Ξέρετε όμως πως πολλά απο τα tracks του Still got the blues είναι γραμμένα με μια early 80's Tokai Love Rock ?

Το οποιο μας φέρνει στο θέμα του ονόματος. Το οποίο μετράει, είτε μας αρέσει είτε όχι. Και μετράει γιατί αποτελεί εγγύηση για την αντοχή και σταθερότητα της κατασκευής, εγγύηση για την μεταπωλητική αξία, εγγύηση για την "ωρίμανση" αυτού που αγοράζουμε.

Για παράδειγμα, η Les Paul, δεν χρειάζεται επιχειρήματα. Ξέρεις τί παίρνεις (αν αυτό είναι που θές), σταθερά κλιμακούμενη μεταπωλητική αξία, 9/10 φορές εξαιρετική κατασκευή, κλασικός ήχος, και φυσικά prestige.

Εχω ακούσει πολλούς εδω μέσα να παραπονιούνται για τις τιμές ή το QC της Gibson. Για τους απαράδεκτους μαγνήτες των PRS όμως κανείς...ίσως απειδή τις θεωρούμε ακόμη απυρόβλητες λόγω των τιμών και του hype.

Και το ίδιο ισχύει οπουδήποτε αλλού, gear-wise.

Αλλο τό OCD κι άλλο το DS-1... και τα δύο εξυπηρετούν το κοινό τους, αλλά μην τα μπλεκουμε θεωρώντας πως ξανα-ανακαλύψαμε τον τροχό !

Τελειώνω γιατί το κούρασα, και κλείνω με κανα-δυό τσιτάτα (με τσακίσαν και οι μπύρες.. !!!)

Δεν θα φτιάξεις μια Porsche αν βάλεις τον κινητήρα της στον σκαραβαίο.

Αν δούλευε αυτό, θα το είχαν κάνει όλοι....

Ότι πληρώνεις παίρνεις (ναι, ισχύει ακόμα, γιατί άλλο οι GFS κι άλλο οι Lollars)

Παίξε για να το φχαριστιέσαι, κι όχι για να αγχώνεσαι για το άν ο ήχος σου είναι έτσι ή αλλιώς......... (μεγάλη κουβέντα απο τον μάστορα Αχιλλέα Περσίδη, τον καλυτερο ακουστικό κιθαρίστα που είχαμε και έχουμε)

Εν κατακλείδι,κάθε αγορά έχει το κοινό της, τον κόσμο της.

Καλύτερα να ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας και να μην μπερδεύουμε αυτές τις κατηγορίες μεταξύ τους ..

 

[ΑpussyΑ]

Συνοπτικά, μιλώντας μόνο για μένα...

Ο καλύτερος ήχος είναι αυτός που έχω στο μυαλό μου...

Το καλύτερο gear είναι αυτό που με βοηθάει τον ή τους ήχους που έχω στο μυαλό μου να τους βγάλω στον "αέρα" για να τον ακουσουν και τα αυτιά μου...

Το αν θα ειναι Α, Β, ή Γ μαρκα δεν με ενδιαφέρει γιατί ένα logo ή decal δεν βγάζει ήχο απο μόνο του...

Την "αλήθεια" για τον πόσο με βοηθάει καποιο gear να πετύχω ή να προσεγγισω τον/τους ήχους που ακουω μέσα μου την ξερουν μόνο τα χέρια μου και τα αυτιά μου...όχι τα μάτια μου...

Το όποιο gear είναι μόνο μέσο για να παιζω την μουσική που ακουω μεσα μου...το gear είναι το "γαϊδουρι" που θα φορτωθεί τις ανάγκες μου...οχι το αντίθετο...

Το να ψειρίζω την μαϊμου με το πιο gear είναι "αντικειμενικά" "καλύτερο" απο το άλλο το μόνο που μου έχει να μου προσφέρει είναι λιγότερες ώρες να παιζω μουσική...

Και ναι, το θέμα είναι να παιζεις και να το ευχαριστιέσαι, να εκφραζεσαι και να πραγματώνεσαι μεσα απο την μουσική...δεν είναι μεγάλη κουβέντα...ειναι η κοινή λογική...

Πάντα κατα την προσωπική μου αποψη που δεν μετράει περισσότερο απο οποιουδήποτε άλλου...

 

[Flipper]

Πολύ λογική τοποθέτηση.

 

[Yameth]

Συμμερίζομαι τα περισσότερα. Ωραίο. :wink:

 

[jonn]

O Freedom είναι πολύ κοντά και στη δική μου "αλήθεια"...

 

[elavd]

Silot ενδιαφέρουσα τοποθέτηση

Φαντάζομαι ότι ξεκίνησες να γράφεις το thread αυτό με αφορμή το τελευταίο thread που άνοιξα για τους GFS...

Με κάποια από αυτά που γράφεις συμφωνώ και με κάποια όχι όμως...

ΠΧ

Το οποιο μας φέρνει στο θέμα του ονόματος. Το οποίο μετράει' date=' είτε μας αρέσει είτε όχι. Και μετράει γιατί αποτελεί εγγύηση για την αντοχή και σταθερότητα της κατασκευής, εγγύηση για την μεταπωλητική αξία, εγγύηση για την "ωρίμανση" αυτού που αγοράζουμε.[/quote']

Αυτό είναι ένα θέμα που το έχουμε συζητήσει πολλάκις εδώ...

Καλώς ή κακώς όπως λες κι εσύ, το όνομα μετράει. Όμως κατά την ταπεινή μου άποψη, πολλές φορές μετράει μόνο ως προς την μεταπωλητική αξία του οργάνου και ΚΥΡΙΩΣ ως προς το mojo/prestige (you name it...)

Σίγουρα δεν υποστηρίζω ότι πχ η Squier 51 μου "χτυπάει" μια Fender Custom Shop (θα ήμουν το λιγότερο γραφικός αν υποστήριζα κάτι τέτοιο), αλλά πιστεύω ότι η σχέση τιμής/απόδοσης ενός οργάνου δεν είναι ΕΠΟΥΔΕΝΙ γραμμική!

Αντιθέτως...τις περισσότερες φορές η τιμή πολλών οργάνων έχει εκθετική σχέση με την πραγματική αξία τους.

Όπως έχουμε ξαναπεί, όποιος έχει αυτί που μπορεί να "ακούει" κουρδίσματα ξύλων, είδη βιδών, πάχη βαφών, γωνίες των tremolo arms και ποσότητα καλάι στις κολλήσεις των pots, τότε με γεια του και χαρά του να δώσει τα λεφτά του και να νιώθει και ευτυχής!

Προσωπικά έχω την ατυχία/ευτυχία να μου ακούγονται τα παραπάνω ..."ψιλά γράμματα" μιας και θεωρώ ότι:

[κλισέ] ο ήχος πηγάζει κατά το μεγαλύτερο ποσοστό από τα χέρια του παίκτη [/κλισέ]

Ότι πληρώνεις παίρνεις

Ισχύει' date=' αλλά όχι πάντα (κατά την προσωπική μου άποψη...)

Παίξε για να το φχαριστιέσαι, κι όχι για να αγχώνεσαι για το άν ο ήχος σου είναι έτσι ή αλλιώς......... (μεγάλη κουβέντα απο τον μάστορα Αχιλλέα Περσίδη, τον καλυτερο ακουστικό κιθαρίστα που είχαμε ποτέ)

Δε ζει πλέον ο Περσίδης :?: :?:

Θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ με τον Freedom:

Ο καλύτερος ήχος είναι αυτός που έχω στο μυαλό μου...

Το καλύτερο gear είναι αυτό που με βοηθάει τον ή τους ήχους που έχω στο μυαλό μου να τους βγάλω στον "αέρα" για να τον ακουσουν και τα αυτιά μου...

Το αν θα ειναι Α' date=' Β, ή Γ μαρκα δεν με ενδιαφέρει γιατί ένα logo ή decal δεν βγάζει ήχο απο μόνο του...

Την "αλήθεια" για τον πόσο με βοηθάει καποιο gear να πετύχω ή να προσεγγισω τον/τους ήχους που ακουω μέσα μου την ξερουν μόνο τα χέρια μου και τα αυτιά μου...όχι τα μάτια μου...

Το όποιο gear είναι μόνο μέσο για να παιζω την μουσική που ακουω μεσα μου...το gear είναι το "γαϊδουρι" που θα φορτωθεί τις ανάγκες μου...οχι το αντίθετο...

Το να ψειρίζω την μαϊμου με το πιο gear είναι "αντικειμενικά" "καλύτερο" απο το άλλο το μόνο που μου έχει να μου προσφέρει είναι λιγότερες ώρες να παιζω μουσική...[/quote']

 

[Earendil]

Το θέμα "κιθάρες" (όπως και κάθε άλλη πτυχή της ζωής) τοποθετείται πάντοτε σε συνάρτηση με το βάθος της τσέπης του καθενός.

Αν κάποιος παλεύει με νύχια και με δόντια για να εξοικονομήσει ένα Χ ποσό για την Χ κιθάρα που γουστάρει, τα τερτίπια του Suhr και του Anderson χτυπάνε λάθος πόρτα.

Αν πάλι κάποιος ασχολείται με την αποθησαύριση ενοικίων και διερωτάται τί να ψωνίσει από το Custom Shop της Gibson, δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το αν σιγά-σιγά οι Κορεάτες ανεβάζουν τα standards, ούτε θα δεχτεί ότι πλήρωσε το Χ ποσό για τη λεζάντα και το καταραμένο mojo.

Από κει και πέρα...ας σκεφτούμε κι ας συγκρίνουμε. Τις "κακές" κιθάρες δεν τις θέλει κανένας. Από τις "καλές" οι επιλογές είναι ατελείωτες. Είναι ακριβώς όπως με τις γυναίκες: Κάποιοι παρουσιάζουν με καμάρι μόνο την ψηλή ξανθιά χυμώδη σιλικονάτη, και "κρύβουν" την κοντούλα με τα πιασίματα και τη μεγάλη μύτη.

Οπότε όλα είναι στη ξερή μας την κεφάλα, λέω εγώ.

 

[Trolley]

Πάντως, επειδή πρόσφατα έπεσα σε πολλές παλιές συνεντεύξεις (ραδιοφωνικές, έντυπες) πολλών παλιών ροκάδων (από Zappa μέχρι Σιδηρόπουλο), πρέπει να πω ότι πουθενά (μα πουθενά) δεν συζητούν για κιθάρες ή οτιδήποτε παρόμοιο βέβαια.

Συμπεραίνω λοιπόν (διορθώστε με αν κάνω λάθος) τα παρακάτω:

α) το συγκεκριμένο φρούτο είναι σχετικά καινούργιο

β) είναι περισσότερο δημοσιογραφική και λιγότερο μουσική συζήτηση

Θυμήθηκα μία παλιά μου γνωστή η οποία έμενε μόνη της στην Αθήνα και είχα προσέξει ότι (σε αντίθεση με πολλές άλλες φοιτήτριες που ήξερα), η συγκεκριμένη δεν είχε τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα. Την ρώτησα μία μέρα, γιατί; Και μου είπε "όταν μπαίνει η τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα, κάτι άλλο βγαίνει από την κρεβατοκάμαρα". Δίκιο δεν είχε;

 

[Abraxas]

Ωραίες και τίμιες οι τοποθετήσεις. Θα διαφωνήσω μόνο με το ερώτημα αν έχεις δίκιο ή όχι... είναι αδύνατον να απαντηθεί αντικειμενικά, όπως νομίζω καταλαβαίνεις.

Η ανθρώπινη φύση έχει την τάση να:

1) Προσεγγίζει εύκολα την υπερβολή

2) Προσπαθεί να δημιουργήσει μια 'ψυχολογική ασφάλεια' γύρω απ'το σύμπαν που έχει φτιάξει γύρω της.

3) Ανθίσταται σε κάθε άποψη, ιδέα, απόδειξη καταστρέφει βάναυσα το reality tunnel που έχει δημιουργήσει.

Επίσης ο γραπτός λόγος είναι από τη φύση του υπερβολικός και απόλυτος.

Έχω αυτή τη στιγμή εδώ δίπλα μου 4 ηλεκτρικές. Όλες έχουν Made in USA 'top of the line' ηλεκτρονικά. Οι δύο είναι USA, η μία licenced by the bloody Koreans (PRS SE) αλλά με μπουτίκ μαγνήτες, η τελευταία συναρμολογημένη με γιαπωνέζικα και αμερικάνικα κομμάτια. Ούτε από πετάλια, ενισχυτές κλπ έχω τίποτα κινέζικο στην κατοχή μου και δεν νομίζω να αποκτήσω και στο άμεσο μέλλον. Αυτό όμως εν πολλοίς έγινε 'τυχαία' και βάσει επιλογών που δεν είχαν να κάνουν με τη χώρα προέλευσης ή την διαδικασία απαξίωσης/εξυπνάδας που αναφέρεις στην αρχή.

Πιθανολογώ ότι πολλοί απ'αυτούς που θα έπιαναν στα χέρια τους μια Suhr ή μια Anderson με κλειστά τα μάτια, δεν θα κατέληγαν τόσο μανιώδεις υποστηριχτές των κουρδισμένων ξύλων, όσο τώρα που βλέπουν το λογότυπο και υπόκεινται στη μαγική επίδραση του mojo. Δυστυχώς είμαστε καταδικασμένοι να αντιμετωπίζουμε συναισθηματικά την κιθάρα που έχουμε στα χέρια μας, όσο επαγγελματική εμπλοκή και να έχει ο καθένας στο χώρο.

Για τις Gibson και τις PRS έχεις δίκιο. Ωστόσο χίλιες φορές προτιμώ μια Tokai, σαν αυτή που μου είχε αφήσει ο φίλος μου ο Τάσος όταν πήγε φαντάρος (80's κι'αυτή) και αναθεώρησα πολλά απ'αυτά που πίστευα περί made in USA παντοκρατορίας. Να στο πω και αλλιώς: προτιμώ μια γκόμενα που να έχει να μου πει κάτι (όχι να πρέπει να ανεχτώ και κουσούρια βέβαια!), απ'το να ξέρω ότι θα βγω με το Χ επώνυμο μοντέλο, που μπορεί να μου βγει τελικά ένα κομμάτι κρέας. Γιατί; Για να λέω στους φίλους μου ότι πήδηξα την ________ (συμπληρώστε όνομα κατά την προτίμησή σας);

Εδώ ο φίλτατος Freedom με καλύπτει απόλυτα.

Όπως είπα όμως αντικειμενικότητα δεν χωράει στο σύνολο του θέματος. Μόνο σε επιμέρους τομείς. Για παράδειγμα, στη σχέση τιμής προς απόδοση. Κάποιος άνετα μπορεί να σκεφτεί ότι με τα λεφτά μιας Anderson μπορεί να πάρει τρεις 'καλές' κιθάρες (που να του λένε κάτι διαφορετικό ή καθεμιά?) και να γουστάρει περισσότερο. Ανάλογα με τα κέφια μου, άλλοτε συμμερίζομαι μια τέτοια άποψη και άλλοτε όχι.

Για τους μαγνήτες (GFS vs Lollar?) η μαύρη αλήθεια είναι ότι τα υλικά κοστίζουν 5-10¤ για τον καθένα, οπότε τι πληρώνεις; Το know how του καλλιτέχνη, το R&D του, τη μοναδικότητά του... Αυτά δεν κοστολογούνται. Ακούς, σ'αρέσει, πληρώνεις. Αν πληρώνεις το όνομα και μετά περιμένεις να ακούσεις είσαι το αντίστοιχο του καληνυχτάκια πενηντάρη πιπινολάτρη. Αν παίρνεις ό,τι φτηνό βρεις με την ελπίδα να πιάσεις το τζακποτ, είσαι απλά σαβουρογάμης. Απλά τα πράγματα.

Κλείνοντας, γιατί πολύ το ζάλισα, φίλε Τόλη τέτοιες αναζητήσεις έχουν νόημα στο εξής περιβάλλον: 10 κιθάρες γύρω γύρω, 'μοντέλα' και 'κορίτσια της διπλανής πόρτας', 2 καλοί ενισχυτές, πολλά τσαλακωμένα κουτάκια μπύρας... και το τελικό συμπέρασμα που θα βγάζαμε σίγουρα εσύ και εγώ ξέρεις ποιο θα ήταν;; Κατά τας γραφάς:

Shut up and Play your Guitar!

και για όσους δεν το κατάλαβαν:

Shut up and Play your Guitar Some More!



Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες...

 

[blue]

Πάντως' date=' επειδή πρόσφατα έπεσα σε πολλές παλιές συνεντεύξεις (ραδιοφωνικές, έντυπες) πολλών παλιών ροκάδων (από Zappa μέχρι Σιδηρόπουλο), πρέπει να πω ότι πουθενά (μα πουθενά) δεν συζητούν για κιθάρες ή οτιδήποτε παρόμοιο βέβαια.
Συμπεραίνω λοιπόν (διορθώστε με αν κάνω λάθος) τα παρακάτω:

α) το συγκεκριμένο φρούτο είναι σχετικά καινούργιο

β) είναι περισσότερο δημοσιογραφική και λιγότερο μουσική συζήτηση

[/quote']

Κι εγώ έτσι νόμιζα,αλλά τελικά ανακάλυψα οτι έκανα λάθος.Σε αυτό το συμπέρασμα έφτασα (συν τοις άλλοις) διαβάζοντας συνεντεύξεις του Γιώτη Κιουρτσόγλου εδώ και του Ν. Πορτοκάλογλου εδώ

Γενικά οι συζητήσεις για κιθάρες αφορούν μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους και γι'αυτό δεν αναφέρονται πουθενά σε συνεντεύξεις μουσικών στην τηλέοραση πχ.Θα ήταν και αστείο να ρωτάει η Μπίλιω τον Λουδοβίκο των Ανωγείων πώς περνάει το σήμα του στην κονσόλα ή αν το καπάκι του είναι κέδρος ή ελάτη :lol:

Σίγουρα θα υπάρχουν και οι περιπτώσεις μεγάλων μουσικών που έχουν ένα όργανο και έναν ενισχυτή ,στα οποία (υγιώς) κατέληξαν χωρίς να ελέγξουν τον κολαούζο της βίδας του pickguard. :lol:

Αλλά του λούστη...έναν μη στοκ μαγνήτη τον έβαλαν...πως κατέληξαν σε αυτόν χωρίς να το φιλοσοφήσουν πρώτα :wink:

ΥΓ. Για το β συμφωνώ οτι δεν είναι μουσική συζήτηση

ΥΓ2.Και η φίλη σου δίκιο είχε

 

[Silot]

Δε ζει πλέον ο Περσίδης :?: :?:

Μια χαρά είναι ο χριστιανός' date=' απλά δεν παίζει τόσο όσο παλιά....

Το διόρθωσα

η αλλαγή τίτλου στο thread δε μου άρεσε είναι η αλήθεια.

 

[Silot]

Το καλύτερο gear είναι αυτό που με βοηθάει τον ή τους ήχους που έχω στο μυαλό μου να τους βγάλω στον "αέρα" για να τον ακουσουν και τα αυτιά μου...
Το αν θα ειναι Α' date=' Β, ή Γ μαρκα δεν με ενδιαφέρει γιατί ένα logo ή decal δεν βγάζει ήχο απο μόνο του...

Την "αλήθεια" για τον πόσο με βοηθάει καποιο gear να πετύχω ή να προσεγγισω τον/τους ήχους που ακουω μέσα μου την ξερουν μόνο τα χέρια μου και τα αυτιά μου...όχι τα μάτια μου...

Το όποιο gear είναι μόνο μέσο για να παιζω την μουσική που ακουω μεσα μου...το gear είναι το "γαϊδουρι" που θα φορτωθεί τις ανάγκες μου...οχι το αντίθετο...

Το να ψειρίζω την μαϊμου με το πιο gear είναι "αντικειμενικά" "καλύτερο" απο το άλλο το μόνο που μου έχει να μου προσφέρει είναι λιγότερες ώρες να παιζω μουσική...

[/quote']

Συμφωνώ απόλυτα, αλλά δεν έγραψα για την σημασία ή την ουσία του GAS. Αυτό που με ενδιέφερε να θίξω είναι το μπουρδούκλωμα που βλεπω στις τοποθετήσεις εντός του Noiz ανάμεσα σε ανόμοιες κατηγορίες ειδών.

Φαντάζομαι πως όσα έγραψα δεν αποδυκνείνουν πως είμαι υπόδουλος του gear, ούτε πως επικροτώ τέτοιες εμμονές.

Αν και μετά απο αρκετό ...αλκοολ, θεωρώ πως ήμουν αρκετά σαφής και συγκεκριμένος στο τί ήθελα να πώ.....

Αυτό είναι ένα θέμα που το έχουμε συζητήσει πολλάκις εδώ... Καλώς ή κακώς όπως λες κι εσύ' date=' το όνομα μετράει. Όμως κατά την ταπεινή μου άποψη, πολλές φορές μετράει μόνο ως προς την μεταπωλητική αξία του οργάνου και ΚΥΡΙΩΣ ως προς το mojo/prestige (you name it...)

Σίγουρα δεν υποστηρίζω ότι πχ η Squier 51 μου "χτυπάει" μια Fender Custom Shop (θα ήμουν το λιγότερο γραφικός αν υποστήριζα κάτι τέτοιο), αλλά πιστεύω ότι η σχέση τιμής/απόδοσης ενός οργάνου δεν είναι ΕΠΟΥΔΕΝΙ γραμμική!

Αντιθέτως...τις περισσότερες φορές η τιμή πολλών οργάνων έχει εκθετική σχέση με την πραγματική αξία τους.

Όπως έχουμε ξαναπεί, όποιος έχει αυτί που μπορεί να "ακούει" κουρδίσματα ξύλων, είδη βιδών, πάχη βαφών, γωνίες των tremolo arms και ποσότητα καλάι στις κολλήσεις των pots, τότε με γεια του και χαρά του να δώσει τα λεφτά του και να νιώθει και ευτυχής! [/quote']

Σαφώς !! Απλά η υπεραπλουστευτική τοποθέτηση των δύο άκρων της αγοράς στο ίδιο καζάνι, το μόνο που καταφέρνει είναι να διαιωνίζει την κουτοπόνηρη και μίζερη αντιμετώπιση του συνόλου της αγοράς των οργάνων. Κάτι που παλιά έκανε τεράστιο κακό στην εγχώρια παραγωγή μουσικής...

Αν κάποιος παλεύει με νύχια και με δόντια για να εξοικονομήσει ένα Χ ποσό για την Χ κιθάρα που γουστάρει' date=' τα τερτίπια του Suhr και του Anderson χτυπάνε λάθος πόρτα.
Αν πάλι κάποιος ασχολείται με την αποθησαύριση ενοικίων και διερωτάται τί να ψωνίσει από το Custom Shop της Gibson, δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το αν σιγά-σιγά οι Κορεάτες ανεβάζουν τα standards, ούτε θα δεχτεί ότι πλήρωσε το Χ ποσό για τη λεζάντα και το καταραμένο mojo.

[/quote']

Κάνεις λάθος, τουλάχιστον όσον αφορά εμένα και τους ομοίους μου. Δεν μπορείς να ξέρεις τί περνάω ή έχω περάσει εγώ ή ο οποιοσδήποτε οικονομικά προκειμένου να αγοράσει ένα όργανο που επιτέλους θα του επιτρέπει απλά να κάνει τη δουλειά του καλύτερα.

Δεν υπάρχουν άλλες κιθάρες για λιμενεργάτες και άλλες κιθάρες για γιατρούς και δικηγόρους.

Σίγουρα θα υπάρχουν και οι περιπτώσεις μεγάλων μουσικών που έχουν ένα όργανο και έναν ενισχυτή ' date='στα οποία (υγιώς) κατέληξαν χωρίς να ελέγξουν τον κολαούζο της βίδας του pickguard. Αλλά του λούστη...έναν μη στοκ μαγνήτη τον έβαλαν...πως κατέληξαν σε αυτόν χωρίς να το φιλοσοφήσουν πρώτα [/quote']

Πολλοί φτασμένοι μουσικοί είχαν και έχουν απο κοντά 5-6 ανθρώπους, συνήθως roadies, οι οποίοι αναλαμβάνουν να κρατάν up-to-date το rig του αφεντικού. Ο Clapton έμαθε οτι παίζει με noiseless μετά τα 2-3 gigs που τους είχε ήδη χρησιμοποιήσει

 

[Earendil]

Κάνεις λάθος' date=' τουλάχιστον όσον αφορά εμένα και τους ομοίους μου. Δεν μπορείς να ξέρεις τί περνάω ή έχω περάσει εγώ ή ο οποιοσδήποτε οικονομικά προκειμένου να αγοράσει ένα όργανο που επιτέλους θα του επιτρέπει απλά να κάνει τη δουλειά του καλύτερα.Δεν υπάρχουν άλλες κιθάρες για λιμενεργάτες και άλλες κιθάρες για γιατρούς και δικηγόρους.[/quote']

Συμφωνώ, αλλά δεν εννοούσα τίποτα από όσα-κάπως βιαστικά-συμπεραίνεις.

Είχα κατα νού από την μία τα παιδιά με το μικρό πορτοφόλι που σκίζεται ο κ***ς τους για ένα αξιοπρεπές όργανο που το "λιώνουν" παίζοντας παντού, πάντα και τα πάντα με αυτό, και αφετέρου τους αργόσχολους που φυλάνε στις ντουλάπες τους αρμαθιές από φοβερές κιθάρες και απλά "δεν παίζουν πιά μωρέ, μεγαλώσανε".

Μια ανορθογραφία που συναντώ συνέχεια και μου ανεβάζει την πίεση.

:wink:

 

[Silot]

Ισως βιάστικα, έχεις δίκιο.

Η ίδια (2η) κατηγορία είναι που μου προκαλεί κι εμένα υπερτασικά επεισόδια....

επιμένω: η αλλαγή τίτλου στο thread δεν μου άρεσε !!

 

[ΑpussyΑ]

Συμφωνώ απόλυτα' date=' αλλά δεν έγραψα για την σημασία ή την ουσία του GAS. Αυτό που με ενδιέφερε να θίξω είναι το μπουρδούκλωμα που βλεπω στις τοποθετήσεις εντός του Noiz ανάμεσα σε ανόμοιες κατηγορίες ειδών.

Φαντάζομαι πως όσα έγραψα δεν αποδυκνείνουν πως είμαι υπόδουλος του gear, ούτε πως επικροτώ τέτοιες εμμονές.

Αν και μετά απο αρκετό ...αλκοολ, θεωρώ πως ήμουν αρκετά σαφής και συγκεκριμένος στο τί ήθελα να πώ.....[/quote']

Αν κανεις τον κόπο και ξαναδιαβάσεις τι εγραψα ίσως να συνειδητοποιήσεις οτι, ουτε στο GAS αναφέρομαι, ούτε υπονόησα οτι είσαι υποδουλος του gear οπότε μην το εκλαμβάνεις το ποστ ώς μομφη...

Και εγώ νόμιζα οτι ήμουν αρκετά σαφής στο τι ήθελα να πώ αλλά...

Πιο λιανά...ο καθένας εχει την άποψη του...ο καθένας μπορεί να προσπαθήσει να την περάσει...δεν έχω κανένα προβλημα με κανένα απο αυτά τα 2...η διαφορά λοιπον πανω κατω σε αυτά που εγραψες εσύ και σε αυτά που εγραψα εγώ είναι ουσιαστικά μια... οτι προσωπικά δεν θελω να με ενδιαφέρει καν το που και πώς "στεκεται" το Α όργανο δίπλα στο Β όργανο, ουτε ανάλογα με την τιμή του, ουτε ανάλογα με την μεταπωλητική του αξία, το πρεστίζ του, ουτε ΚΑΝ ανάλογα με τον ήχο του...γιατί άλλα αυτίά έχεις εσύ, αλλη κουφαμάρα κουβαλάω εγώ...αλλα πραγματα θελεις εσύ, άλλα εγώ...

Αρα με αυτό το σκεπτικό τι με ενδιαφέρει και τι θα πεί στο φινάλε ομοια και ανόμοια κατηγορία...οταν συγκρίνεις 2 κιθαρες ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ συγκρίνεις πραγματα ίδιας κατήγορίας...οταν τις συγκρίνεις με τεχνικα χαρακτηριστικά, το decal ή/και την τιμή ή οτιδήποτε άλλο, ναι τότε αλλάζει το πράγμα ...αλλά αναρωτιέμαι ποιον ενδιαφέρει το δευτερο περισσότερο απο το πρώτο...

Και τελειώνω, τι με ενδιαφέρει εμένα αν ο χρήστης Freedomopoulos λέει οτι η μαμάτη αμερικάνικη κιθάρα των 2500ευρώ με το καλογυαλισμένο decal και το χρυσό hardware μαμεί και σπέρνει, φτιάχνει γκαϊφε, παιζει το voodoo chile μονη της ανάποδα και δεν ξερω και εγώ τι άλλο...και τι με ενδιαφέρει αν μετά ο άλλος χρήστης ο Freedomιχ βγαινει και λέει οτι τσάκωσε κουβανεζικη κιθάρα-σκάφος παραεισαγωγή απο Ρωσία με 12 ρουβλιά που εκτός απο όσα κάνει η αμερικάνικη έχει και διακόπτη που ο ήχος βγαινει σαν της μπαλαλάϊκας...

Φιλοσοφική συζήτηση είναι και τίποτα παραπάνω...

ΜΕΧΡΙ τουλαχιστον και τα 2 όργανα να πέσουν στα ΔΙΚΑ μου κουλόχερα και στα ΔΙΚΑ μου κουφοαυτίά γιατί ΑΥΤΑ είναι ο απόλυτος κριτής για μενα που δεν με ενδιαφέρει τίποτα παραπανω απο το να εκφραστώ με το ένα ή το άλλο όργανο...

EDIT: και προφανώς η παραπανω παραγραφος ισχυει οχι επειδή εγώ ειμαι ο μιστερ Φόρτε, αλλά επειδή τις δικές μου αναγκες-απαιτήσεις-"ανωμαλίες" τις ξέρω μόνο εγώ...

Ο Clapton έμαθε οτι παίζει με noiseless μετά τα 2-3 gigs που τους είχε ήδη χρησιμοποιήσει

Τι καλύτερο παράδειγμα απο αυτό...προφανώς ήταν συγκεντρωμένος στο να "ξερνάει" την ψυχή του και όχι στο αν παιζει με το Α, Β ή Γ μαραφέτι...αυτό είναι η ουσία κατα την ταπεινή μου άποψη και ΑΥΤΟ πολύ περιεκτικά εγραψα στο προηγουμενο ποστ...

 

[Silot]

Και εγώ νόμιζα οτι ήμουν αρκετά σαφής στο τι ήθελα να πώ αλλά...

Η δεύτερη φορά είναι πάντοτε καλύτερη !

 

[Lost_Highway]

Το θέμα είναι τόσο υποκειμενικό, όπως και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο (και κατά συνέπεια τη μουσική).

Αν και προσωπικά ποτέ δεν καμάρωσα έναν μουσικό για την τεχνική του ή τα (μουσικά) όργανά του (με αποτέλσμα όλες αυτές οι συζητήσεις να μη με αφορούν καθόλου), δε γίνεται να μη δεχτώ ότι ο κόσμος είναι τόσο όμορφα ποικιλόμορφος, που υπάρχουν άνθρωποι που αρέσκονται στις ταχυδακτυλουργίες των Vai, Malmsteen κ.α. ή στην ηχητική αρτιότητα των Vangelis, Pink Floyd κ.α. (και καλά κάνουν, απ'την πλευρά τους). Αυτοί, εκ των πραγμάτων, θα κινηθούν σε ανάλογα μονοπάτια, ψάχνοντας λεπτομερέστατα τον ήχο τους.

ΔΗΛΑΔΗ, το να πείσει ο ένας τον άλλον πχ για την ουσιαστική αξία μιας Suhr δεν είναι κάτι που λύνεται σε ένα thread. Είναι κάτι πιο πολύπλοκο που έχει να κάνει όχι απλά με την αισθητική μας, αλλά με τη γενικότερη αντίληψη που έχουμε.

¶ντε τώρα να κάνεις κουβέντα, επειδή εγώ βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα όλα όσα έκανε ο Σιδηρόπουλος (που είχαν άθλια παραγωγή) και, απ'την άλλη, δεν αντέχω ούτε για μισό λεπτό τους U2.

Τέλος, αν και δεν έχω την παραμικρή ψευδαίσθηση ότι με την παράθεση της γνώμης μου, θα αλλάξει η αντίληψη των μελών (και γιατί να αλλάξει εξάλλου, θα ήθελα να διαβάσετε ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του Σαββόπουλου:

"Είχα, που λες, ένα θείο που ήταν λάτρης της μουσικής. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος έμπλεξε με τον Χαϊφιντελισμό ανεπανόρθωτα. Αγόραζε πικάπ, άλλαζε ενισχυτές, έπαιρνε μεγαλύτερα ηχεία, παράγγελνε μηχανήματα απ' έξω. Τον είχαν μάθει όλοι οι τεχνίτες. Έτσι λοιπόν έφτιαξε ένα εκπληκτικό συγκρότημα. του είπαν όμως πως φταίει κι ο χώρος. Έτσι μάζεψε το σαλόνι στα μέσα δωμάτια κι εκεί άφησε μόνο τα μηχανήματα. Έφτασε λοιπόν στο εξής σημείο: έβαζε το δίσκο στο πικάπ με τα σχετικά υγρά, πανάκια κλπ, στεκόταν όρθιος αντίκρυ γέρνοντας το κεφάλι λίγο δεξιά, λίγο αριστερά κι αφού διαπίστωνε μετά από λίγα δευτερόλεπτα και μικρές ρυθμίσεις ότι όλα είναι τέλεια, έκλεινε το πικάπ και πήγαινε βόλτα. Αυτός ο άνθρωπος είχε χάσει πια τη Μουσική."

 

[DrRhythm]

Τέλος' date=' αν και δεν έχω την παραμικρή ψευδαίσθηση ότι με την παράθεση της γνώμης μου, θα αλλάξει η αντίληψη των μελών (και γιατί να αλλάξει εξάλλου, θα ήθελα να διαβάσετε ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του Σαββόπουλου:
[i']"Είχα, που λες, ένα θείο που ήταν λάτρης της μουσικής. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος έμπλεξε με τον Χαϊφιντελισμό ανεπανόρθωτα. Αγόραζε πικάπ, άλλαζε ενισχυτές, έπαιρνε μεγαλύτερα ηχεία, παράγγελνε μηχανήματα απ' έξω. Τον είχαν μάθει όλοι οι τεχνίτες. Έτσι λοιπόν έφτιαξε ένα εκπληκτικό συγκρότημα. του είπαν όμως πως φταίει κι ο χώρος. Έτσι μάζεψε το σαλόνι στα μέσα δωμάτια κι εκεί άφησε μόνο τα μηχανήματα. Έφτασε λοιπόν στο εξής σημείο: έβαζε το δίσκο στο πικάπ με τα σχετικά υγρά, πανάκια κλπ, στεκόταν όρθιος αντίκρυ γέρνοντας το κεφάλι λίγο δεξιά, λίγο αριστερά κι αφού διαπίστωνε μετά από λίγα δευτερόλεπτα και μικρές ρυθμίσεις ότι όλα είναι τέλεια, έκλεινε το πικάπ και πήγαινε βόλτα. Αυτός ο άνθρωπος είχε χάσει πια τη Μουσική."[/i]

+1.000.000

 

[Superfunk]

Παράδειγμα οι Anderson. Συμφωνώ με τον SF πως είναι καρακομπρεσαρισμένες του κερατά, αλλά η αίσθηση που αφήνουν δεν εχει σχέση με καμμία strat κάτω των 1500 Ευρώ.

sorry αλλα αν μια κιθαρα ειναι καρακομπρεσσαρισμενη του κερατα απλα ΔΕΝ ειναι strat,μπορει να ειναι καλη κιθαρα αλλα STRAT δεν ειναι..

Σκεφτείτε όμως πως αυτή η παντελής έλλειψη vintagίλας, ήταν το ζητούμενο για τον Anderson, ο οποίος "σιδερώνωντας" τον ήχο τους, τις εξάπλωσε ανάμεσα σε όλους του session παίκτες, οι οποίοι θέλανε αυτό ακριβώς: μια κιθάρα έτοιμη για recording, και φοβερά σταθερή για τα live. Πόσοι απο εμάς είναι ενήμεροι ότι στο Passion and Warfare, πολλά απο τα σόλο του... κοντού είναι γραμμένα με μια ProAm ?

Το ίδιο μοντέλο χρησιμοποίησε εκτενώς ο Hammet στο Justice, αλλά και ο Huff στα early 90's Nashville sessions.

σωστα αυτα αλλα δυστυχως η ευτυχως το 99% των κιθαριστων (επαγγελματιων η μη) προτιμα & ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ κλασσικες και δοκιμασμενες κιθαρες (φετος εχω παει σε 15 περιπου συναυλιες και με εξαιρεση τον εναν κιθαριστα της Shakira που ειχε μια Tyler (την οποια χρησιμοποιησε για 10 λεπτα :lol: ) ΟΛΟΙ οι κιθαριστες επαιζαν με GIBSON,FENDER,GRETSCH & RICKENBACKER...(Suhr & Anderson δεν ειδα ..πουθενα.. :lol: )

η αληθεια για τον ηχο ειναι οτι μια ΚΛΑΣΣΙΚΗ κιθαρα θα εχει παντοτε εναν ΚΛΑΣΣΙΚΟ ηχο (αλλωστε οπως κανεις δεν προσπαθει να "βελτιωσει" την ΑΚΡΟΠΟΛΗ ,γιατι ακριβως ΔΕΝ χρειαζεται καμμια βελτιωση :lol: ,ετσι δεν χρειαζεται να "βελτιωσει" και τη strat απλα ηταν ΤΕΛΕΙΑ απο την αρχη,οπως & η Les Paul αλλωστε..)

αν λοιπον ΘΕΛΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ηχο θα πρεπει να παρεις (η να φτιαξεις) μια ΚΛΑΣΣΙΚΗ κιθαρα.ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αλλο απλα ΔΕΝ ΕΧΕΙ αυτον τον ηχο (μπορει να εχει καποιον ΑΛΛΟ ηχο ισως και "ΚΑΛΥΤΕΡΟ" ομως δεν θα ειναι ποτε ΑΥΤΟΣ ο ηχος if you know what I mean...

οι "ατελειες" των κλασσικων κιθαρων ειναι μερος της μαγειας τους και της ηχητικης "εξισωσης" τους,ναι και μια Morgan εχει πολλες ατελειες και τρισαθλιο σασμαν αλλα αν θες Morgan θα παρεις Morgan & οχι HONDA που εχει οντως τελειο σασμαν.. :wink:

Προσωπικα εγω κρινω ΚΑΘΕ κιθαρα με ΔΥΟ γνωμωνες (που κατα την ταπεινη μου γνωμη ειναι και οι σημαντικοτεροι..)

1.ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟΥΣ

2.ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥΣ (δηλ.τα ταστα τους,τα φιλετα,το φινιρισμα

(το Playability εχω εδω και χρονια καταλαβει οτι οφειλεται ΜΟΝΟ στο set up,δεδομενου βεβαια του γεγονοντος οτι η κιθαρα δεν εχει σοβαροτατες κατασκευαστικες ατελειες)

ειχα την τυχη να εχουν περασει απο τα χερια μου εκατονταδες (στην κυριολεξια) vintage & "μυθικες" κιθαρες και ετσι με τον καιρο απομυθοποιησα αρκετα πραγματα (π.χ. μου πηρε καμμια δεκαρια χρονια για να καταλαβω ποσο ΑΣΤΕΙΑ ειναι η κατασκευη μιας bolt on κιθαρας..)

οποτε πλεον ΚΑΘΕ κιθαρα με τα δυο παραπανω κριτηρια την κρινω & αν δω ποτε μια SQUIER να παιζει και να ακουγεται καλυτερα απο μια Suhr η μια αμερικανικη Fender δεν εχω προβλημα να το πω.. :lol:

Κατα την ταπεινη μου γνωμη ομως το συντριπτικο ποσοστο των κιθαριστων παιζει με μια κιθαρα λογω του ΟΝΟΜΑΤΟΣ (& του vibe που συνεπαγεται αυτο)...οποτε η γνωμη μου περισσευει...(μολις προχθες ενας πολυ καλος μου φιλος παραδεχτηκε οτι η Johnson 335 που ειχα σπιτι επαιζε & ακουγοταν καλυτερα απο την Gibson 335 που ειχε αγορασει,οτι ειχε καλυτερα ταστα και κανενα ψεγαδι στο φιλετο της (εν αντιθεση με την Gibson του που το φιλετο ηταν ενα χαλι & το Orange peel εδεινε & επαιρνε :roll: ) ομως οπως χαρακτηριστικα που ειπε "Καλυτερα να πεθανω παρα να βγω με μια κιθαρα με ονομα ΣΑΜΠΟΥΑΝ στο live... :lol: "

Στην ιδια κατηγορια αλλωστε ανηκω και εγω μια και δεν εχω ΟΥΤΕ ΜΙΑ κινεζικη η κορεατικη κιθαρα (με εξαιρεση την Danelectro μου) & ενισχυτη...

Οποτε περι ορεξεως..κολοκυθοπιτα... (αλλωστε μη ξεχναμε οτι η κιθαρα ειναι μονο το 1/3 της εξισωσης του ηχου μια και μας χρειαζονται και καποια εφε & καποιος ενισχυτης για να βαλουμε την ηχητικη μας υπογραφη...)