Τι ρωτάς ρε συ @Grey τώρα; Μία;;; Αλήθεια;
Είναι συνδυασμός όσων είπες, αλλά και η μελωδία είναι σημαντική. Ακόμα και το tone. Να σου δημιουργεί συναισθήματα. Έχει τύχει με το brothers in arms να ανατριχιασω, να δακρύσω, να αισθανθώ πως είμαι στον πόλεμο και όντως δε με εγκατέλειψαν οι φίλοι μου ενώ ήμουν απλά στο αμάξι και οδηγούσα ασούμε ?Έχεις τα δίκια σου.
Εγώ πάντως είχα κατά νου όχι την μελωδία καθεαυτήν αλλά τον τρόπο που βγαίνει από τα δάκτυλα.Σηκώματα,slides,εντάσεις χτυπήματος,...Ξέρεις τώρα.
Δεν είναι θέμα γκέιν, είναι ψυχή, φυσικά είναι και να παίζεις ένα άσθμα σοβαρό. Κάποιοι λένε τον κομφορτλαι ναμπ. Εγώ λέω σιγαρέτο, ο Μικ έγραψε.Αρχή και τέλοςΟ παρακάτω κύριος στο opening solo...
Noμίζω ότι οι νότες του έχουν χροιά.Κανονικά όμως.
...Και το κουλό είναι ότι το πετυχαίνει με ένα σεβαστό ποσοστό gain που όσο να πεις θολώνει.
Toσο αριστουργημα που το εχω μαθει σε μαθητη μου και το καρφωσεΆλλο αριστούργημα αυτό.?