- Μηνύματα
- 1,826
- Πόντοι
- 1,038
Η βασική Τέλε μου, μια παρτκαστερ που απεδείχθη μοναδικό όργανο, έχει μια πολύ σπάνια αρετή. Στη μεσαία θέση, όταν οι μαγνήτες λειτουργούν εκτός φάσης, ο παραγόμενος ήχος είναι από τους καλύτερους που έχω ακούσει η δοκιμάσει ποτέ, ακόμα και από επιλογές τύπου Les Paul που διαθέτουν volume & tone pots ανεξάρτητα για κάθε μαγνήτη, κάτι που προσδίδει μια ανεπανάληπτη και ατέλειωτη παλέτα στην επιλογή των ήχων. Στην Τέλε, μπορεί να μην υπάρχει αυτή η δυνατότητα, όμως ο ένας και βασικός ήχος είναι αληθινά μαγευτικός. Και μάλιστα χωρίς να παρουσιάζει την πτώση στην ένταση που παρατηρείται συνήθως, να κρατάει όγκο και παρουσία αντίστοιχη των υπολοίπων θέσεων στον διακόπτη αλλαγής. Το αποδίδω στη μοναδική χημεία μεταξύ των δύο μαγνητών, και βασικά στην ύπαρξη του νεκ, ο οποίος είναι ένας Teisco goldfoil δεκαετίας ’60. Τον θεωρώ κορυφαία επιλογή γι αυτή τη θέση σε Τελε κιθάρες, εφόσον βέβαια κάποιος συμβιβαστεί με το να χάσει την εθιστική θολούρα της αυθεντικής πρότασης. Στη θέση μπριτζ, έχω δοκιμάσει 2-3 διαφορετικούς μαγνήτες, πάντα όμως αισθητικής και προδιαγραφών broadcaster era, flatpole A3 @ 8-10K. Ο Τέισκο είναι γύρω στα 5Κ με κεραμικούς μαγνήτες αλλά και διαφορετικό σύρμα τυλίγματος, 44awg σε αντίθεση με κείνους της γέφυρας που χρησιμοποιούν συνήθως 43 η 42awg. Κατά καιρούς έχω δοκιμάσει συνδυασμούς μαγνητών αμέτρητους, με χαμπάκερς, Ρ-90ς, άλλους μονοπήνιους τύπου CC, DeArmond, Strat, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Τα αποτελέσματα ήσαν από καλούτσικα μέχρι απογοητευτικά. Ποτέ δεν βρήκα μαγνήτη που να ταιριάξει με τέτοιον τρόπο με τους μπροντκαστερς σαν τον Τέισκο. Ο οποίος και από μόνος του είναι καταπληκτικός σε ήχο και ευαισθησία, φοβιστικά δυνατός, ταυτόχρονα δαίμονας και άγγελος, ανάλογα με το πλησίασμα, τις δυναμικές και το επίπεδο παραμόρφωσης. Εκεί όπου εμφανίζει και το μοναδικό αδύνατο σημείο του καθότι – ως ακέρωτος – συνήθως μικροφωνίζει σε υψηλές εντάσεις. Αποδίδω ένα μεγάλο μέρος της ιδιαιτερότητας και μαγείας της ενδιάμεσης oof θέσης στην ομική απόσταση των μαγνητών (περίπου διπλάσια ο μπριτζ), όχι όμως μόνο σε τούτο. Έχω δοκιμάσει μαγνήτες με αντίστοιχες ομικές προδιαγραφές αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν ίδιο. Μέχρι σήμερα, δεν έχω βρεί κανέναν (μουσικό, τεχνικό, ηλεκτρολόγο) που να μου έχει εξηγήσει επαρκώς το γιατί συμβαίνει αυτό, φαντάζομαι έχω συμβιβαστεί με την μοναδικότητα και το μυστήριο της υπόθεσης. Και ο μπριτζ πάντως επηρεάζει την μεσαία θέση, τα καλύτερα αποτελέσματα τα είχα με έναν OC Duff Plankster που για πολλά χρόνια ήταν στη Νο1. Τελευταία δοκιμάζω έναν Florance TE 50 Α5 περιπου 8Κ, ελαφρώς διαφορετικός σε προδιαγραφές, όχι τόσο εντυπωσιακός στην αγκαλιά του με τον Τέισκο αλλά από μόνος του ιδιαίτερα δαγκωτός και τραγουδιστός, κάτι που δένει πολύ καλά με τον χαρακτήρα του γιαπωνέζου. Χαιρετώ σας.
