Η άποψη σας για τον Michael Jackson.

 Δεν υπάρχει σύγκριση με την καμία. Μιλάμε για γολγοθά. Ο όγκος της πληροφορίας είναι τεράστιος. Όταν ας πούμε μέσα σε δυο μέτρα, σε ΔΥΟ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ βλέπεις 14 συγχορδίες και 5 μετατροπίες, και πρόσεξε μιλάω για ΜΠΑΧ έτσι ? δε μιλάω για κάτι σχιζοφρενείς με το πριόνι σε στυλ ραχμάνινοφ και τέτοια, αυτά είναι για να παίρνεις τα βουνά με το σώβρακο...

 Προσωπικά στα κουτσουροκατασκευάσματα που κάνω κατά καιρούς, έχω δει ότι ένα κλασσικοειδές κατασκεύασμα σε σχέση με ένα προσεγμένο προγκρεσιβοροκάκι μου παίρνει το λιγότερο 20 με 30 φορές περισσότερο χρόνο. Και στο ροκάκι, η "σύνθεση" είναι το 1/ 10 του χρόνου, τα υπόλοιπα είναι ηχογράφηση και μίξη, ενώ το άλλο είναι καθαρά σταυρόλεξο, βελονάκι. Χάλι μαύρο, σε παίρνει από κάτω, για αυτό ακούς κλασσική και νομίζεις ότι είσαι σε κηδεία ?

 Ενώ με γκρουπάκι ειδικά, που εκεί μετράει το ροκ κακά τα ψέματα, άσχετα που καταντήσαμε με τα ΠιΣι, βαράς λοιπόν με το γκρουπ το ριφάκι, αρχίζει ο ντράμμερ τα δικά του, μπιστάει το μπάσο, μιλάμε για διασκέδαση. Το άλλο είναι ο τραγικός καλλιτέχνης με τα μαλλιά σηκωμένα, στο εργαστήρι του δόκτορος Καλιγάρι, ΙΤΣ ΑΛΑΙΒ, ΙΤΣ ΑΛΑΙΒ,  και γ*μώ τη ζωή μου δωμέσα?

 
Ρε παιδιά, συγκρίνετε μήλα με πορτοκάλια.

Γιατί?

Ο καθένας στον χώρο του και στον χρόνο του.

Μάνο να σου πω μόνο τούτο.

Την πάτησαν πολλοί τεράστιοι μουσικοί και συνθέτες προσπαθώντας να περάσουν κάποιες διαχωριστικές γραμμές.

Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο Duke Ellington.

Το γεγονός της ευρωπαϊκής του αναγνώρισης ως τεράστιου έντεχνου συνθέτη τότε (τον σύγκριναν με κλασσικούς), σχεδόν τον κατέστρεψε, αφού προσπάθησε να live up to it, και έκανε μια τρύπα στο νερό.

Ξέρεις πολύ καλά όμως ότι πολλοί μη-σπουδαγμένοι τζαζίστες, χρησιμοποίησαν μουσικό υλικό που στην κλασσική ήταν αν όχι "απαγορευμένο", τουλάχιστον ανεπίτρεπτο, με αποτέλεσμα όμως να σπρώξουν την μουσική και τις επιλογές της πολλά βήματα μπροστά.

Ελάχιστους ξέρω που να κινούνται με την ίδια σχεδόν άνεση από την κλασσική, πχ στην αυτοσχεδιαζόμενη μουσική.

Όπως και να έχει όμως εδώ μιλάμε για pop, λαϊκή μουσική για τον πολύ κόσμο.

Όλα έχουν τα υπέρ και τα κατά τους.

Κάθε ένας στον χώρο του.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Όταν η κλασσική εξαήλωσε όλους μα όλους τους κανόνες με την ατονικότητα, οι τζαζίστες παίζαν ακόμα πιάνο στα μπουρδέλα ? Επίσης όλοι οι μεγάλοι κλασσικοί ήταν αυτοσχεδιαστές ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ, προσωπικά ήμουν τυχερός και δοξάζω το Θεό που βρέθηκα δίπλα σε κλασσικό δάσκαλο τέτοιου επιπέδου. Κάποιες στιγμές που είχε ντέρτια έχωνε ελεύθερα. Δεν έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου ξανά τέτοιο πράγμα, είχα κολλητό τζαζοβαρεμένο και με είχε στουμπώσει σε τζαζ παλιότερα, άμπαλα ταγάρια όλοι τους μπροστά του. Και τους κάνω άγαλμα αύριο έτσι, χαλαρά, αλλά άμπαλα ταγάρια, μόνο ο τελειωμένος κλασσικός που έχει την ευχέρια και το χάρισμα να αυτοσχεδιάσει κάνει μουσική, οι άλλοι όλοι άμπαλα ταγάρια, στα ίσα.

 
Νομίζω ότι είσαι υπερβολικός.

Δεν διαφωνώ στο ότι μπορεί ο άνθρωπος να αυτοσχεδίαζε καλά, αλλά ξέρεις ότι δεν είναι ο κανόνας, να έχει άνεση στον αυτοσχεδιασμό κάποιος που έχει κλασσική παιδεία.

EDIT: Η ατονικότητα δεν σπάει όλους τους κανόνες, απλά δημιουργεί ένα νέο, τελείως διαφορετικό περιβάλλον, στο οποίο η έννοια της τονικότητας πάει περίπατο 

Οι παράλληλες πέμπτες πχ στην κλασσική .... ενώ στο ροκ ...

Η τονική μουσική δηλαδή είναι άλλη ιστορία.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
 Όχι, δεν είναι ο κανόνας σίγουρα. Ο κανόνας είναι ο τζαζίστας να γ***ει μάνες αυτοσχεδιάζοντας. Και ο κανόνας ισχύει. Αλλά είναι χάρισμα που μπορεί να το έχει ο καθένας, δεν είναι θέμα είδους.

Οι παράλληλες πέμπτες υπήρχαν στον μεσαίωνα, και ξαναεμφανίστηκαν από το τέλος του 19ου αιώνα. Μην το ψάχνεις, δεν υπάρχει τίποτα που να μην το έχουν διαλύσει οι τύποι. Πιο ζουμί έχει το ρυθμικό στοιχείο, έθνικ εξωτικά και τέτοια, ο τρόπος και το χρώμα δηλαδή. Ωραίοι ήχοι, αφρικάνικα κρουστά, γκοσπελ φωνές, σύνθια, ωραία πράγματα. Σε καθαρά μουσικά στοιχεία, γραπτή φάση ας το πούμε, εκεί οι περούκες και οι επίγονοι το ξεφτιλίσανε, δεν αφήσανε τίποτα όρθιο και άψακτο.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
 Πάντως υπάρχουν και χειρότερα. Τέσσερα γκρουπ ταυτόχρονα, αλλά να μην ακούει το ένα τι παίζει το άλλο. Ο άλλος έφτιαξε λέει έργο που θέλει καμιά 500 χρόνια να παιχτεί, η άλλη έβαλε άδεια παρτιτούρα κάτω από σύρματα της ΔΕΗ να την κουτσουλάνε τα περιστέρια για να γραφτούν οι νότες, ποια τζαζ και ποια ροκ και ποια κλασσική, το τερματίσανε.?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
MJ: αλλος ενας παιδικος μου ηρωας που τελικα με απογοητευσε - για διαφορους λογους...

 
απλα φαινομενο!Γεννημενος με την μουσικη να κυκλοφορει στο αιμα του,στα κοκκαλα του,ενα ταλεντο απο τα 5 ετη του!Θα ηθελα πολυ να επαιζα εστω λιγες νοτες μαζι του με την κιθαρα μου!(πχ οπως ο van hallen)...

 
Ρε παιδιά, συγκρίνετε μήλα με πορτοκάλια.

Γιατί?

Ο καθένας στον χώρο του και στον χρόνο του.
+10

Η σύγκριση διαφορετικών ειδών μουσικής δεν οδηγεί σε κανένα χρήσιμο συμπέρασμα..

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top