- Μηνύματα
- 21,910
- Πόντοι
- 4,208
Ρε παιδιά, συγκρίνετε μήλα με πορτοκάλια.
Γιατί?
Ο καθένας στον χώρο του και στον χρόνο του.
Μάνο να σου πω μόνο τούτο.
Την πάτησαν πολλοί τεράστιοι μουσικοί και συνθέτες προσπαθώντας να περάσουν κάποιες διαχωριστικές γραμμές.
Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο Duke Ellington.
Το γεγονός της ευρωπαϊκής του αναγνώρισης ως τεράστιου έντεχνου συνθέτη τότε (τον σύγκριναν με κλασσικούς), σχεδόν τον κατέστρεψε, αφού προσπάθησε να live up to it, και έκανε μια τρύπα στο νερό.
Ξέρεις πολύ καλά όμως ότι πολλοί μη-σπουδαγμένοι τζαζίστες, χρησιμοποίησαν μουσικό υλικό που στην κλασσική ήταν αν όχι "απαγορευμένο", τουλάχιστον ανεπίτρεπτο, με αποτέλεσμα όμως να σπρώξουν την μουσική και τις επιλογές της πολλά βήματα μπροστά.
Ελάχιστους ξέρω που να κινούνται με την ίδια σχεδόν άνεση από την κλασσική, πχ στην αυτοσχεδιαζόμενη μουσική.
Όπως και να έχει όμως εδώ μιλάμε για pop, λαϊκή μουσική για τον πολύ κόσμο.
Όλα έχουν τα υπέρ και τα κατά τους.
Κάθε ένας στον χώρο του.
Γιατί?
Ο καθένας στον χώρο του και στον χρόνο του.
Μάνο να σου πω μόνο τούτο.
Την πάτησαν πολλοί τεράστιοι μουσικοί και συνθέτες προσπαθώντας να περάσουν κάποιες διαχωριστικές γραμμές.
Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο Duke Ellington.
Το γεγονός της ευρωπαϊκής του αναγνώρισης ως τεράστιου έντεχνου συνθέτη τότε (τον σύγκριναν με κλασσικούς), σχεδόν τον κατέστρεψε, αφού προσπάθησε να live up to it, και έκανε μια τρύπα στο νερό.
Ξέρεις πολύ καλά όμως ότι πολλοί μη-σπουδαγμένοι τζαζίστες, χρησιμοποίησαν μουσικό υλικό που στην κλασσική ήταν αν όχι "απαγορευμένο", τουλάχιστον ανεπίτρεπτο, με αποτέλεσμα όμως να σπρώξουν την μουσική και τις επιλογές της πολλά βήματα μπροστά.
Ελάχιστους ξέρω που να κινούνται με την ίδια σχεδόν άνεση από την κλασσική, πχ στην αυτοσχεδιαζόμενη μουσική.
Όπως και να έχει όμως εδώ μιλάμε για pop, λαϊκή μουσική για τον πολύ κόσμο.
Όλα έχουν τα υπέρ και τα κατά τους.
Κάθε ένας στον χώρο του.
Τελευταία επεξεργασία από moderator: