Η ανία ως πηγή έμπνευσης

[eyeprotocol]

Διότι περί υπαρξιακού αδιεξόδου πρόκειται, αν έχει καταλάβει πως δεν τον συγκινεί ούτε τον διεγείρει τίποτα πια, κι αν αυτή η διαπίστωση τον κατατρώει.

Οι "πλούσιοι" που γνώρισα μέχρι σήμερα, συγκινούνται και διεγείρονται από πολλά πράγματα, π.χ. τους αρέσουν τα αυτοκίνητα (όπως και σε πολλούς από εμάς), αλλά η σχέση τους με τα αυτοκίνητα είναι πολύ διαφορετική.. π.χ. θα αγοράσουν πρώτοι το πρώτο υβριδικό που θα κυκλοφορήσει, ενώ θα το πουλήσουν επίσης πρώτοι, λίγο αφού ανακοινωθεί το επόμενο υβριδικό.

Αυτή η ευκολία να αλλάζουν την εκάστοτε περί-ουσία τους (εκτός από ότι εκνευρίζει τους φτωχότερους φίλους τους ), τους εθίζει και σε μία νοοτροπία ότι - τελικά - όλα μπορούν να αγοραστούν, οπότε γιατί όχι και μία θέση στο παγκόσμιο ροκ στερέωμα...;

Ασχολούνται με το ροκ, όχι διότι είναι όμοοι με τους άλλους (όπως κάνει κάθε τυπάκι που γεννήθηκε στο Μάντσεστερ, έμαθε κιθάρα και θέλει να μοιάσει στα σκαθάρια), αλλά ακριβώς επειδή είναι ένα στοιχείο που τους διαφοροποιεί από τους άλλους... π.χ. με όρους "ελληνικού ροκ" θα προσέξετε ότι πάντοτε οι μπάντες τους έχουν αγγλικό στίχο, διότι δεν έχουν τίποτε να πουν στα ελληνικά (όσο σκληρό και αν ακούγεται). Επίσης ονομάζουν τις μπάντες τους με αγγλικά ονόματα (θα έγραφα κανά δύο.. αλλά άσε...).

Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι (και αυτό είναι εκπληκτικό) ότι είναι απίστευτα μη-εστιασμένοι και ανοργάνωτοι όσον αφορά την ροκ καριέρα τους... καίτοι η οικονομική τους άνεση θα τους επέτρεπε να επιχειρήσουν την υλοποίηση κάποιου συγκεκριμένου προγράμματος ηχογραφήσεων / συναυλιών / δίσκων κλπ, χωρίς να φαλιρήσουν, ούτως ειπείν.

Βέβαια, για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, η ανία δεν είναι μόνο προνόμιο των πλουσίων... όλοι πάσχουμε εννίοτε... αλλά εκείνος που δεν είναι υποχρεωμένος να βιοπορίσει, έχει τη δυνατότητα να παρατείνει αυτή τη κατάσταση της ανίας για αφύσικα μεγάλο χρονικό διάστημα... με τις όποιες δυσμενείς επιπτώσεις στην ποιότητα του έργου του.

 

[Hector]

Συμφωνω με τα προηγουμενα ποστ,πραγματι αν οι βασικες αναγκες των ανθρωπων καλυφθουν,καθε τους ταση για κουλτουρα ελαχιστοποιειται.

Ακριβως ομως απο καταστασεις που η δημιουργικοτητα καποιου πνιγεται(π.χ γηροκομω τους γεροντες γονεις μου χωρις βοηθεια απο πουθενα),απο κατι τετοιες ταλαιπωρημενες ψυχες βγαινει η ευδοκιμη δημιουργια.

 

[bloody_sunday]

Nα σας ρωτήσω κάτι? Ο Cobain δεν μεγαλούργησε λόγω ανίας (με τον εαυτό του, το συντηρητικό τόπο στον οποίο μεγάλωσε, με το σταρ σύστεμ που τον είχε ανακηρύξει Μεσσία χωρίς ο ίδιος να το θέλει κλπ κλπ)?

 

[eyeprotocol]

Nα σας ρωτήσω κάτι? Ο Cobain δεν μεγαλούργησε λόγω ανίας (με τον εαυτό του, το συντηρητικό τόπο στον οποίο μεγάλωσε, με το σταρ σύστεμ που τον είχε ανακηρύξει Μεσσία χωρίς ο ίδιος να το θέλει κλπ κλπ)?

Ε όχι δα. Αυτός όταν αισθάνθηκε ανία ("I haven't felt the excitement of listening to as well as creating music, along with really writing . . . for too many years now"), την έκανε δια παντός.

 

[Hector]

Nα σας ρωτήσω κάτι? Ο Cobain δεν μεγαλούργησε λόγω ανίας (με τον εαυτό του, το συντηρητικό τόπο στον οποίο μεγάλωσε, με το σταρ σύστεμ που τον είχε ανακηρύξει Μεσσία χωρίς ο ίδιος να το θέλει κλπ κλπ)?

Να κρινω εργο ζωης καποιου ειναι τρομερο θεμα,εγω τουλαχιστον θαθελα να το αποφυγω.

 

[manos_m]

Η ανία, σε βάθος χρόνου, φέρνει την ανηδονία. Η ανηδονία σύντομα σε οδηγεί σε υπερκαταναλωτισμό. Οι άνθρωποι που βαριούνται ζητούν συγκινήσεις σε νέα υλικά αγαθά, χωρίς να ασχολούνται  με το πως θα αξιοποιήσουν τα υπάρχοντα. Φυσικά μετά από μικρό χρονικό διάστημα, πάλι βαριούνται (αφού φεύγει ο αρχικός ενθουσιασμός της καινούριας αγοράς τους) και συνεχίζουν ψάχνοντας το επόμενο gadget…κλπ κλπ κλπ. Αέναο παιχνίδι μυαλού….

Όταν διαρκώς αναζητάς τρόπους καταπολέμησης της ανίας σου, είσαι πολύ απασχολημένος και "πνιγμένος" για να δημιουργήσεις οτιδήποτε. Αναζητάς παθητική ψυχαγωγία και διασκέδαση και μάλιστα σε ποσότητες που θα κρατήσουν το ενδιαφέρον σου ζωντανό.

Απτό παράδειγμα στην προσφιλή μας ασχολία: Σε φάση ανίας (μόνιμης ή περιστασιακής) δεν θα λιώσεις το Guitar Rig ή οποιοδήποτε soft synth στην παραμετροποίηση, αλλά θα αλλάζεις preset. Και όταν τελειώσουν τα presets, θα ψάχνεις κι άλλα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι με τα περισσότερα μουσικά προγράμματα εγκατεστημένα στον υπολογιστή τους, είναι οι λιγότερο παραγωγικοί. Αν είχες ένα, θα το ξεζούμιζες. Και θα ήσουνα και thrilled about it. Έχεις όμως 500 και δεν σε συγκινεί κανένα, όσο…. ένα καινούριο plugin που διάβασες ότι είναι εξαιρετικό.

Στις αρχές του αιώνα μας ο Ludwig Mies van der Rohe εφάρμοσε το "Less is more" στην αρχιτεκτονική. Νομίζω ότι μπορεί να αποτελέσει στάση ζωής σε πολλά ζητήματα. Η δημιουργία πηγάζει είτε από αυτούς που όντως είναι σε "Less" στάδιο είτε από αυτούς που το υιοθετούν.

 

[evris]

Το κομπλεξ κινει τον κοσμο ολο.

--

evris

 

[eyeprotocol]

Το κομπλεξ κινει τον κοσμο ολο.

--

evris

Ανωτερότητας ή κατωτερότητας;

Διάολε, μισή κουβέντα παραπάνω τη δικαιούμαστε νομίζω.

 

[evris]

Ανωτερότητας ή κατωτερότητας;

Διάολε, μισή κουβέντα παραπάνω τη δικαιούμαστε νομίζω.

Και της ανωτεροτητας, παντα κατωτεροτητας ειναι.

--

evris

 

[audiokostas]

Ο τίτλος είναι ανία ως πηγή έμπνευσης και η συζήτηση τείνει προς οικονομική κατάσταση και ροκ.

Το ότι είσαι φτωχός δεν συνεπάγεται ότι έχεις τη πείνα της δημιουργίας.

Το ότι είσαι πλούσιος δεν σημαίνει αυτόματα ότι βαριέσαι το σύμπαν.

Συμφωνω με τα προηγουμενα ποστ,πραγματι αν οι βασικες αναγκες των ανθρωπων καλυφθουν,καθε τους ταση για κουλτουρα ελαχιστοποιειται.

Τελείως λάθος. Από κάθε κοινωνιολογικής απόψεως.

Εξάλλου όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν, η πλειονότητα της διανόησης /κουλτούρας, για δεκάδες λόγους, πηγάζει / παράγεται από τη μεσομεγαλοαστική τάξη.

 

[evris]

Η δικη μου κοσμοθεωρια λεει οτι σε ελαχιστες περιπτωσεις καποιος κανει συστηματικα, επι μακρον, καλα, κατι απλα επειδη μπορει, ειχε τα μεσα και τον χρονο και ετυχε...

Κατα βαση το κανει  και ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ γιατι εχει την αναγκη να αποδειξει κατι σε καποιον (εαυτο του η σε τριτους, οπου τελικα στο μυαλο μου παλι για τον εαυτο του προκειται).

Ειτε μιλαμε για μουσικη, ειτε ζωγραφικη, ειτε επιχειρηση, ειτε αθλητισμο  μετα απο καποιο επιπεδο ενασχολησης, διαθεσης ωρων, κατακτησης δεξιοτητων, αντοχων, σωματικης ασκησης κλπ η δικη μου αποψη ειναι οτι καποιος συνεχιζει μονο για καθαρα εσωτερικους λογους. Μπορει το αρχικο εναυσμα να ηταν τυχαιο η πχ να ξεφυγει απο την φτωχια αλλα η κινητηριος δυναμη που τον ωθει στη διαρκεια μετα απο ενα επιπεδο, ειναι κομπλεξοκινητη.

 

[kwstas79]

Εξάλλου όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν, η πλειονότητα της διανόησης /κουλτούρας, για δεκάδες λόγους, πηγάζει / παράγεται από τη μεσομεγαλοαστική τάξη.

Ο κύριος λόγος για αυτό είναι το γεγονός ότι οι πλούσιοι δεν είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν οικοδομή 12ωρο για να τα φέρουν βόλτα.

Έχουν άπλετο ελεύθερο χρόνο να κάνουν ότι μπούρδα θέλουν, π.χ. απάντηση σε thread του noiz (εντελώς τυχαίο παράδειγμα).

 

[harilatron]

Κι εγώ πιστεύω ότι πρόκειται περί ενός ευφυολογήματος του Ζήλου.

Τα αντιπαραδείγματα είναι πάμπολλα και η αιτιολόγηση με βάση την "αποστασιοποίηση" του πλούσιου από "τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων"  είναι μόνο ένα λογικοφανές επιχείρημα.

Εξάλλου, (ειδικά σήμερα) τα "λαϊκά στρώματα" δεν τραγουδούν για τα προβλήματά τους αλλά για το "πλούσιο" άπιαστο όνειρό τους.

 

[matawan]

Επειδή δεν έχω πρόσβαση στο συγκεκριμένο άρθρο, ώστε να κρίνω ιδίοις όμασι, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής : ο ίδιος ο Ζήλος οριοθετεί την ανία ως απόρροια της οικονομικής ευμάρειας,ή ο Wow προσθέτει, ίσως λίγο καταχρηστικά, αυτή την παράμετρο;

 

[spy]

Νομίζω ότι το ερώτημα που θέτει ο Wow! απέχει αρκετά από το σχόλιο του Ζήλου: το πρώτο αφορά τις "αρχικές συνθήκες" που απαιτούνται για να είναι κάποιος δημιουργικός σε κάποια συγκεκριμένα είδη μουσικής και το δεύτερο αφορά τον ενδεχόμενο κορεσμό ενός συγκροτήματος στο δέκατο album τους.

Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα, η στατιστική είναι καθαρά με το μέρος του Wow!. Για το δεύτερο, υπάρχουν πολλά αντιπαραδείγματα που το καταρρίπτουν (π.χ. το δέκατο album των Rolling Stones ήταν το Exile on Main St.).

 

[matawan]

Πάντως, η αλήθεια είναι οτι σε πλήθος συνεντεύξεων, είτε κειμένων που κατα καιρούς έχω διαβάσει και που αφορούν είτε σε μουσικούς, είτε σε εικαστικούς, είτε σε λογοτέχνες, οι καλλιτέχνες δηλώνουν πως δημιουργούν για να ξεφύγουν απο την απεριοριστη ανία τους.

 

[kwstas79]

Πάντως, η αλήθεια είναι οτι σε πλήθος συνεντεύξεων, είτε κειμένων που κατα καιρούς έχω διαβάσει και που αφορούν είτε σε μουσικούς, είτε σε εικαστικούς, είτε σε λογοτέχνες, οι καλλιτέχνες δηλώνουν πως δημιουργούν για να ξεφύγουν απο την απεριοριστη ανία τους.

Οι πλούσιοι μουσικοί, ναι.

 

[matawan]

Οι πλούσιοι μουσικοί, ναι.

Φυσικά και όχι, το όλο πράγμα δεν έχει να κάνει με το στερεοτυπικό ¨ο φτωχός πρέπει να βγάλει τα προς το ζειν, άρα δεν προλαβαίνει να βαρεθεί". H ανία η οποία περιγράφεται δεν κάνει κοινωνικές διακρίσεις.

 

[eyeprotocol]

Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για πολύ περισσότερο από ευφυολόγημα. Ειδοποίησα - στο πρώτο ποστ - ότι μην μπλέκετε αυτούς που πλούτισαν από τη μουσική, διότι δεν είναι το ίδιο με αυτούς που αισθάνονται όλη τους τη ζωή (από 0 ετών) την οικονομική ασφάλεια που τους παρείχε η εργασία των γονιών τους (και ότι συνεπάγεται αυτή η ασφάλεια).

Για παράδειγμα (ακραίο, αλλά έγκυρο), πως θα αντιμετωπίζατε ένα πολιτικό αν έβγαζε ένα ροκ δίσκο; Δεν είναι σαφές ότι αυτός ο άνθρωπος ζει σε ένα δικό του προστατευμένο κόσμο που (εξ' άπαντος) δεν είναι ο δικός μου ή των περισσότερων;

Επίσης, τι άλλο από αβάσταχτη ανία θα τον οδηγούσε να το κάνει; Η ξαφνική συνειδητοποίηση ότι τα μπρικ σολωμού τελικά οδηγούν στην αλλοτρίωση;

 

[matawan]

Διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ με τον συσχετισμό που γίνεται μεταξύ ανίας και οικονομικής ευμάρειας. Τον βρίσκω εντελώς στερεοτυπικό. Ας μην ξεχνάμε πως δε μιλάμε πια ουτε για "λαική" μουσική του αγρού. Νομίζω πως οποιοδήποτε μουσικό ρεύμα προέκυψε από τα μέσα τις δεκαετίας του 70 και πέρα, σε σημαντικό βαθμό σχετίζεται με την ανία, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ απο το αν οι θιασώτες του είχαν 5 παράδες ή όχι.