Οι φωνητικές δυνατότητες είναι κάτι αντικειμενικό, πράγματι. Αλλά το προσωπικό μας γούστο νομίζω ότι δίνει προτεραιότητες στο ποιές ικανότητες θεωρεί ο καθένας πιο σημαντικές. Στα δικά μου γούστα λοιπόν, ο όγκος και η τεχνική του Coverdale πχ αφήνει την έκταση του Hughes μίλια πίσω. Επίσης στα ίδια επίπεδα, λόγω χροιάς και ζεστασίας βρίσκεται ο Morisson και λόγω χροιάς και ελέγχου ο Stewart. Αυτό που δέχομαι είναι ότι μπορεί όντως να μην έχω ψάξει πολύ τις δουλειές του Hughes, καθώς μιλάω σχεδόν αποκλειστικά για ό,τι έχει κάνει με τους purple. Σε αυτό το θέμα, πάσο.audiokostas είπε:Οχι παιδιά, δεν είναι όλα γεμιστά.
Υπάρχουν και διαβαθμίσεις δυνατοτήτων / ικανοτήτων.
Το υποκειμενικό βρίσκεται στο "μου αρέσει". Το αντικειμενικό στο "δύναται".
Δεν βάζω τον Hughes όχι δίπλα αλλά ούτε στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο με τον πελώριο Bowie (που προτιμώ κάργα από τον Hughes) αλλά όταν μιλάμε για καλύτερο τραγουδιστή (ήτοι φωνητικές δυνατότητες), ε, τι να κάνουμε, δεν μπορεί ο Bowie να τον πλησιάσει.
Να μην πουμε για Morrison (πως σουρθε; ) η Stewart (άλλο ιδιαίτερη χροιά, άλλο καλή φωνή).
Τα σύκα σύκα.