Ας πω κ εγώ την άποψή μου.
Η Ψωροκώσταινα που λέτε, έχει το φαινόμενο του "ότι δηλώσεις είσαι". Αποτέλεσμα ευτού είναι πολλοί που δεν έχουν ιδέα να το παίζουν κάποιοι σε άσχετους. Τύποι που δεν έχουν ιδέα πως να παράγουν και να χρησιμοποιήσουν μια σωστή φωνή, πόσο μάλλον να την διαχειρηστούν σωστά σε ένα κομμάτι. Ότι κομμάτι κ αν είναι αυτό, από Βίσση μέχρι Cannibal Corpse.
Μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ότι η Ελλάδα δεν έχει καλές φωνές. ίσα ίσα! Αυτό που λέω είναι το προφανές, πολλοί από τους "τραγουδιάρηδες" της Ελλάδας συνήθως δεν έχουν καθόλου παιδία (ειδικά στον χόρο του rock-metal) με αποτέλεσμα να γίνονται γραφικοί στην προσπάθεια να βγάλουν φωνή και "γρέζι".
Επειδή κινούμαι κ εγώ στον χόρο του ακραίου metal ακούω πολλούς να πενεύονται οτι βγαζουν brutal φωνή, αλλά κ διάφορα περιστατικά καταστροφής λαιμών. Το πρόβλημα όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι ότι οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι κάνει ο λαιμός, δεν ξέρουν αν πρέπει να βγάζουν αέρα από τον πνεύμονα ή το "στομάχι" (η καινούρια ονομασία του διαφράγματος είναι στομάχι...το παγκρεας να το πούμε οισοφάγο
και δεν ξέρουν τι να τον κάνουν αυτό τον αέρα. Αποτέλεσμα είναι να καταχρόνται την αντοχή των φωνητικών χορδών και να τις καταστρέφουν τελικά. Γιατί δεν κοιτάει κανείς να μάθει κάτι πριν αρχίσει να ουρλιάζει πλά; Νομίζετε ότι όλοι αυτοί που ουρλιάζουν στο εξωτερικό το κάνουν έτσι απλά; Εκτώς του ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούν εφέ, οι άνθρωποι κάνουν σωστά μαθήματα μουσικής στο σχολείο και ο καθένας μαθαίνει και από ένα όργανο (και η φωνή θεωρείται-και είναι- από τα δυσκολότερα όργανα).
Το θέμα είναι ότι και τα γραζαριστά φωνητικά και τα brutal φωνητικά ανοίκουν στο ευρύ φάσμα του τραγουδιού. Αν και υπάρχουν διάφορες σχολές για το τραγούδι (κλασσική, γερμανική, τζαζ, κλπ) όλες ακολουθούν τις ίδιες βασικές αρχές μέχρι ένα σημείο και διαφοροποιούνται από εκεί και πέρα.:
1. Φωνή= αέρας που περνάει από τις φωνητικές χορδές και καταλήγει στα αντηχεία του προσώπου και του θώρακα πριν να βγεί από το στώμα.
2. Για να έχουμε επαρκείς ποσότητες αέρα, χωρίς να κουραζόμαστε, χρησιμοποιούμε το διάφραγμα.
3. Οι φωνητικές χορδές είναι μύς, αλλά ΔΕΝ είναι τα ποντίκια μας. Πρέπει να παραμένουν χαλαρές (κατά το δυνατόν).
4. Τα αντηχεία είναι οστά που πάλλονται και δίνουν την χρειά στην φωνή (μαζί και φυσικό reverb). Μαθαίνουμε να τα χρησιμοποιούμαι σωστά για να βγάζουμε τις σωστές νότες (σαν τα κρουστά περίπου)
5. Το τι θέλει να πει ο ποιητής το διαμορφώνει το στώμα με τους μύες (γλώσσα, μάγουλα) και τα οστά του (δόντια, ουρανίσκος). Για να βγει σωστό το αποτέλεσμα πρέπει να τα χρησιμοποιούμε σωστά και γι'αυτό κάνουμε ΟΡΘΟΦΩΝΙΑ! (όχι αλλο μπερνινγκ γουντεν αιξονς)
Από εκεί και πέρα διαφοροποιούνται τα πράγματα κυρίως στις φωνητικές χορδές και τον ουρανίσκο. Το γρέζι βγαίνει σφίγκωντας ΕΛΑΦΡΩΣ τις φωνητικές χορδές ώστε να καθοδηγήσουμε τον αέρα να περάσει πρώτα από το πίσω μέρος του ουρανίσκου, που είναι αυτός που δίνει την χρειά του "γρεζιού" στην φωνή. Χρειάζεται επίσεις και λίγο πιό μεγάλη ένταση στον αέρα μας.
Τα brutal είναι λίγο πιό βάρβαρη κατάσταση και απαιτεί περισσότερη δουλειά στην "ακγύμναση" των φωνητικών χορδών. Ο λόγος είναι απλός. Ο αέρας περνάει με τόση δύναμη από τις φωνητικές χορδές που τις γδέρνει αν δεν προσέξουμε, ενώ παράλληλα συσφήγκεται και ανάγκάζει το αέρα να περάσει πρώτα από τον θώρακα (ως οστό, όχι ως πνεύμονα) απ'όπου και πέρνει την μισή χρειά. Η άλλη μισή έρχεται όπως και στο γρέζι.
Ξέφυγα όμως του θέματος. Το βασικό είναι πριν πει ο οποιοσδήποτε ότι είναι τραγουδιστής να έχει πάρει έστω και βασικά μαθήματα για να μπορεί να πει ότι τα υπολοιπα τα μαθαίνει με πειραματισμό. Δεν είναι δύσκολο. "Καλή φωνή" μπορεί να αποκτήσει ο καθένας με κατάλληλη προετοιμασία, το θέμα είναι αν είναι διατεθημένος να την κάνει ή όχι.