κατ αρχήν χαίρομαι... το
απλό είναι κατόρθωμα (σε αντιδιαστολή με το
απλοϊκό)... ;D
η αναγωγή σταματά στο ίδιο το
παιδί αφού πρώτα περάσει από άπειρα εν δυνάμει στάδια
μίζερης ζωής στα οποία εντελώς ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ είναι αφημένο, λόγω της οξύμωρης
προσχηματικής "ιερότητας" της ανθρώπινης ύπαρξης στη φύση...
αλήθεια αδερφέ
θα σε χάλαγε ένα σοβαρό μη αποσπασματικό μάθημα σε
υψηλή προτεραιότητα (αντί των θρησκευτικών ας πούμε :

), που θα προετοίμαζε τα παιδιά από το δημοτικό ώστε να γίνουν κάποτε
συνειδητοί κατά το δυνατόν
γονείς?
έπειτα ένα ειδικό "τεστάκι" ψυχολογικής αξιολόγησης παράλληλα με αυτό για το σύνδρομο ντάουν ας πούμε?
η απαγόρευση σε διαγνωσμένους παιδεραστές ή ψυχοπαθείς? σε ανθρώπους που κάνουν παιδί για "ανταλλακτικά" σε ένα άλλο που ήδη έχουν και είναι άρρωστο? ...
και ψάχνοντας μπορούμε να βρούμε φαντάζομαι δεκάδες περιπτώσεις ως αφορμή για συζήτηση έστω και "ιερόσυλη" κατ εσέ...
τέλος πια νομίζεις είναι η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ διαφορά μεταξύ της
φυσικής τεκνοποίησης και της
υιοθεσίας?
και γιατί οι κανόνες είναι (υπέρ του δέοντος) αυστηροί για την δεύτερη...μήπως επειδή (έστω και κατ επίφαση) έχει ο νομοθέτης ως προτεραιότητα το
ανυπεράσπιστο παιδί? λέω και καμιά λαλακία να περνάει η ώρα...
προφανώς και δεν έχω τη λύση και τιμωρίες (ούτε είμαι ειδικός ώστε να προτείνω) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ να αδιαφορήσω και να μη προβληματίζομαι, ειδικά με την απόλυτη ανεπάρκεια των γονέων που αντιμετωπίζω στο περιβάλλον μου (κατά κανόνα με
"άσχημα μετανιωμένους γονείς" και παιδιά που πληρώνουν επιλογές άγνοιας)... δεν ξέρω στο δικό σου όλα μπορεί να είναι αγγελικά πλασμένα και το λήγω εδώ γιατί το μάμησα στο off topic... ;D και σόρυ κι από εσένα αν φάνηκα κάπου εριστικός...
ΥΓ. αλήθεια
πόσο φασίστας είναι ο νομοθέτης στην Κίνα που αν θυμάμαι καλά θέτει όριο παιδιών (άλλη η αφορμή αλλά όχι λιγότερο ή περισσότερο σοβαρή από άλλες αφημένες εντελώς στην τύχη τους)...