Όχι 120 μέρες που λέει και η προειδοποίηση αλλά 3+ χρόνια
περάσανε.
Αλλά μιας και στα χρόνια που περάσαν έλαβα κάποια pm σχετικά με αυτό, είπα να κάνω κάποιο update με τα νέα του (πρώην short πλέον) Landing μου.
Νομίζω ότι η ικανοποίησή μου από το μπάσο που είχα παραλάβει, είναι εμφανής από το αρχικό μου ποστ. Το μπάσο ήταν καλοστημένο και ποιοτικό. Μερικές ατέλειες, οι περισσότερες εύκολα διορθώσιμες, δεν ήταν αρκετές να αναιρέσουν την θετική μου εντύπωση.
Εκτός από το μπράτσο.
Ωραίο δε λέω, με άψογη αίσθηση στο χέρι, καλοντρεσαρισμένο, ισο κορδωτό και σαν λειτουργία αμέμπτου διαγωγής. Τότε; Να μωρέ είχε δύο ζητηματάκια (άντε τρία).
1ον και ήσσονος σημασίας ήταν το headstock το οποίο είχε εκείνο spear 2+2 σχήμα που μου φερνε άλλα είδη μουσικής στο μυαλό. Ναι μωρέ, ξέρω και τα Alembic και τα
Gibson και άλλα που χουν παρόμοιο σχήμα αλλά να που ναι χτυπημένο στη κούτρα μου το 4inline βαλανοειδες γνωστό σχήμα. Δεν μου καθόταν καλά αυτό που χε.
2ον αντίθετα με τον καλό μου φίλο Terry, δεν μου αρέσουν τα maple μπράτσα. Δεν με χαλάνε ακριβώς αλλά για τη πάρτη μου θέλω ξύλο σκούρο στο μπράτσο. Βάλε rosewood, έβενο, μπουμπίνγκες, ΠΑΟ φερρο, ζιρικότια και βένγκες και ξύλα έμορφα σκούρα και γεμάτα υγεία. Όχι εκείνο το χλωμό σφενδάμι (αντε με λίγο σιρόπι ψιλοτρώγεται). Όχι για τον ήχο μωρέ (σιγά μη με είχα ικανό για τέτοια μεταξωτά βρακιά) αλλά για το μάτι.
3ον μεγάλωσα, ψήλωσα κι ομόρφυνα (κι άλλο ρε φίλε; αμάν πιά....) και ενώ τότε που το πήρα τα 30,5" ήταν καλά κι ωραία, ένα 32" τώρα θα μου ταν καλύτερο.
Μπίρι, μπίρι με τον κατασκευαστή τόσα χρόνια και τελικά συμφωνήσαμε σε ένα ιδιαίτερο deal (δεν σας τα λέω όλα) και πριν λίγες μέρες παρέλαβα ένα 32" rosewood μπρατσάκι με ένα inline4 κλειδιά (ναι μοιάζει με το γνωστό inline αλλά ευτυχώς όχι ακριβώς και μικρότερο), με ένα amber satin στο maple του και αντί για 21 τάστα του προηγούμενου, έχει 22 ώστε να μπορώ να σολάρω καλύτερα
.
Ήταν λίγο παχύτερο από το pocket και (αφού με πρόγκηξε κι ο αγγουρού του φόρουμ ;D να μην πειράξω το μπράτσο) έγινε εκ μέρους μου μια προσπάθεια να ανοίξω το pocket λίγο με ένα 180άρι γυαλόχαρτο. Μαλακία μου καθότι έκαστος στο είδος του κι ο Γιωργάκης (ο ΚΨΜιτζής μας) στους φραπέδες. Ευτυχώς ενίοτε έχω κρίσεις αυτογνωσίας και σταμάτησα έγκαιρα καθότι με χέρι και άγνοια, καλή δουλειά δεν κάνεις.
Μια επισκεψούλα στον Ταλιαδούρο (thanx Nick), λίγο ρουτερ, λίγες χορδές (4 δηλαδή και μιας και φαγώθηκε ο Παύλος έβαλα round - προσωρινά ;D- και όχι body through), λίγες στροφές στο μπράτσο και voila το μπράτσο έκατσε άψογα με όλες τις αρμονικές του και τις κλίμακές του.
Επειδή έχει Hipshot γέφυρα (με λίγο χοντρό base plate) ίσως χρειαζόταν και ένα shimάκι-τσόντα αλλά επειδή θέλω λίγο να δώ και το Superfunk-Γουλιέλμος Τέλος action (εντάξει υπερβάλλω) σε συνδυασμό με την απόλυτη επαφη σώματος-μπράτσου, δεν του έβαλα τίποϊτς. Πάντως ο μάστρο-Νίκος κύριος μου το δωσε έτοιμο κομένο (ναι ρε ξύλο, πάλι καρτ-βιζίτ θα βαζα; ) για άμα αλλάξω γνώμη.
Το μπάσο πλέον μπιστάει και στο μάτι και για να την σπάσω σε όσους μου κάναν την τιμή να διαβάσουν το post μου σχετικά με την έλευση στην εφηβεία του μικρού και νοιάζονται, να τους πω ότι φωτό το απόγιομα που σπίτι μου θα πάω.
Απλώς τώρα είχα χρόνο ελεύθερο και είπα να τα πω. ;D