Καταθέτω και εγώ την άποψη μου
Είμαι κάτοχος μιας
stratocaster Fender Highway 1 sss. Τον θόρυβο απο τους μονοπήνιους δεν το άντεχα ποτέ και ιδιαίτερα όταν έπαιζα μπροστά σε κόσμο. Όταν έφτασε η στιγμή για τα πρωτα μου live, δεν υπήρχε περίπτωση να παίξω με θόρυβο (μισώ τα noise gates). Έτσι εγκατέστησα ένα σετάκι
SCN.
Εντυπώσεις:
-Μου φάνηκαν λίγο μουντές οι θέσεις 2 και 4 σε καθαρό ήχο. Με το switch ενεργοποιημένο.. ακόμα περισσότερο.
-Επείσης με τα tone control στο full, παρατήρησα μια σημαντική διαφορά στα πρίμα μεταξύ του neck και bridge μαγνήτη (σε σχέση με τους προηγούμενους μαγνήτες). Ρυθμίζοντας τα πρίμα του ενισχυτή (fender twin) σε σημείο που να μου αρέσει ο neck, στο bridge έπεφτε ξύρισμά ...κόντρα!! :-\
8)Τα παραπάνω και καλά "προβλήματα" λύθηκαν με το να ρίξω λίγο το tone του bridge μαγνήτη. Ετσι πέτυχα μια πολύ καλη ισορροπία 8)
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι μαγνήτες θα παραμείνουν στην κιθάρα για αρκετο καιρό ακομα.
Στην τελική μέσα απο όλα αυτά τα στάδια που περνάει ο ήχος μου στα live, οι όποιες λεπτομέρειες παύουν να ακούγονται. Οι μαγνήτες είναι αθόρυβοι και πραγματικά απολαμβάνω τόνους drive όταν το χρειαστώ. Τα καθαρά μου, αρέσουν στον κόσμο αλλα και σε εμένα ακόμα και όταν δίνω την κιθάρα μου σε άλλους να παίξουν (εδώ αλλάζει τελείως ο ήχος, δάκτυλα ξένα βλεπετε..). Ολα όσα διαβάζω εδώ μέσα περί των noiseless πάυουν να με απασχολούν όταν στην πράξη κάνω την δουλεία μου αθόρυβα και αξιοπρεπώς.
Θα ήθελα να δοκιμάσω στο μέλλον τους Bill Lawrence (noiseless φυσικά)αφού υποστηρίζονται εδώ μεσα για το 99% του ήχου τους ώς πραγματικοί μονοί.