- Μηνύματα
- 4,666
- Πόντοι
- 1,643
Κινέζικα μιλάω ρε μάγκες??? (με το συμπάθειο...)
η απορία είναι πολύ απλή...μην ανοίξουμε θέματα περίεργα τώρα περί χορτοφάγων, συνέργειας στον "φόνο"των ευαισθητοποιημένων μεν, παμφάγων δε και π@π@ριές...
...μ' αρέσει το κρέας...το τρώω σαν παμφάγο...
πρέπει σώνει και καλά να πάρω και την "χαρά" να το δω να ξεψυχάει σπαράσωντας μπροστά στα μάτια μου πριν το φάω, λαβωμένο από την σφαίρα που αγόρασα στο κατάστημα της γωνίας, αφού η δομημένη κοινωνία στην οποία -καλώς ή κακώς συμετέχω-, μου επιτρέπει με τους θεσμούς της να το αποφύγω???
Σ' αυτό θέλω απάντηση...όχι για να κατακρίνω...για να προσπαθήσω να καταλάβω...
περί του αρχέγονου ενστίκτου που δεν έχει χαλιναγωγηθεί από το πνεύμα στους κυνηγούς, πρόκειται???
η αίσθηση της εξουσίας του όπλου είναι???
απαξίωση του "φλώρου" του κτηνοτρόφου που δεν είναι "άντρας" να βγει στην φύση με φυσέκια είναι???
θέμα εκλεκτικής συγγένειας με την τίγρη υποβόσκει???
τί είναι???
έχω αναφέρει παραπάνω την δική μου αίσθηση για τους "μητσάρες" κυνηγούς που έτυχε να γνωρίσω...η οποία δεν αλλάζει...
για τους υπόλοιπους θέλω να μάθω...
ΥΓ. σαν ναυαγός σε ερημονήσι (μάλλον) κι εγώ θα κυνηγούσα, θα έψηνα στην φωτιά που θα άναβα τρίβοντας ξύλα αλλά και θα έθαβα κι ίδιος την σύντροφό μου (Σοφία μην χαίρεσαι, πρώτη θα με θάψεις...8) ) άμα τα ματζούνια που θα της έδινα όταν αρώσταινε δεν έπιαναν...
το ότι μη όντας ναυαγός (πλην του τόπου της άναρχης σκέψης μου) δεν κάνω κάτι από τα παραπάνω, θέλω να πιστευω ότι υπογράφει και μια έκφανση αυτού που θεωρώ πολιτισμό...
η απορία είναι πολύ απλή...μην ανοίξουμε θέματα περίεργα τώρα περί χορτοφάγων, συνέργειας στον "φόνο"των ευαισθητοποιημένων μεν, παμφάγων δε και π@π@ριές...
...μ' αρέσει το κρέας...το τρώω σαν παμφάγο...
πρέπει σώνει και καλά να πάρω και την "χαρά" να το δω να ξεψυχάει σπαράσωντας μπροστά στα μάτια μου πριν το φάω, λαβωμένο από την σφαίρα που αγόρασα στο κατάστημα της γωνίας, αφού η δομημένη κοινωνία στην οποία -καλώς ή κακώς συμετέχω-, μου επιτρέπει με τους θεσμούς της να το αποφύγω???
Σ' αυτό θέλω απάντηση...όχι για να κατακρίνω...για να προσπαθήσω να καταλάβω...
περί του αρχέγονου ενστίκτου που δεν έχει χαλιναγωγηθεί από το πνεύμα στους κυνηγούς, πρόκειται???
η αίσθηση της εξουσίας του όπλου είναι???
απαξίωση του "φλώρου" του κτηνοτρόφου που δεν είναι "άντρας" να βγει στην φύση με φυσέκια είναι???
θέμα εκλεκτικής συγγένειας με την τίγρη υποβόσκει???
τί είναι???
έχω αναφέρει παραπάνω την δική μου αίσθηση για τους "μητσάρες" κυνηγούς που έτυχε να γνωρίσω...η οποία δεν αλλάζει...
για τους υπόλοιπους θέλω να μάθω...
ΥΓ. σαν ναυαγός σε ερημονήσι (μάλλον) κι εγώ θα κυνηγούσα, θα έψηνα στην φωτιά που θα άναβα τρίβοντας ξύλα αλλά και θα έθαβα κι ίδιος την σύντροφό μου (Σοφία μην χαίρεσαι, πρώτη θα με θάψεις...8) ) άμα τα ματζούνια που θα της έδινα όταν αρώσταινε δεν έπιαναν...
το ότι μη όντας ναυαγός (πλην του τόπου της άναρχης σκέψης μου) δεν κάνω κάτι από τα παραπάνω, θέλω να πιστευω ότι υπογράφει και μια έκφανση αυτού που θεωρώ πολιτισμό...