- Μηνύματα
- 5,559
- Πόντοι
- 798
Tις προάλλες πέτυχα ένα Βοss DF2 και δοκίμασα στα γρήγορα αν κάνει κάτι που έκανα με την προσομοίωσή του στην GT6 που χρησιμοποιούσα.
Εν ολίγοις, όταν κρατάς πατημένο το df2 κρατάει την τελευταία νότα που έπαιξες και αρχίζει να της προσθέτει αρμονικές συνεχώς προσπαθώντας να μιμηθεί το feedback που παράγεται όταν πλησιάζουμε τους μαγνήτες της κιθάρας μας στο μεγάφωνο του ενισχυτή.
Στην προσομοίωσή του στην GT6 (νομίζω οτι λεγόταν feedbacker) , σε κάποιες συγκεκριμένες ρυθμίσεις αυτή η λειτουργία δεν μπορούσε να αναπαραχθεί και προέκυπταν συχνοτικά παρελκόμενα που δημιουργούσαν μια δεύτερη μελωδία διαφορετική από αυτή που έπαιζα
Το ενδιαφέρον είναι οτι από μια αδυναμία λειτουργίας ενός ψηφιακού μηχανήματος ξεπερασμένης (πλέον) τεχνολογίας, προκύπτει ένας "νέος" ήχος που προσωπικά βρίσκω και μουσικά χρήσιμο και διαφορετικό από τους συνηθισμένους. Το καλύτερο δε ήταν οτι με κατάλληλο χειρισμό των δυναμικών και με σωστό muting των χορδών μπορούσε κανείς να ελέγχει το ποσοστό wet/dry του σήματος.
Ο λόγος που ανοίγω το θέμα είναι για να παραθέσετε παρόμοιες εμπειρίες με χρήση εφέ σε ακραίες ρυθμίσεις που λειτουργούν μουσικά παρότι "αντικειμενικά" η χρήση τους σε αυτές τις ρυθμίσεις δεν προβλέπεται καθώς εκεί δεν λειτουργούν "σωστά".
Το κομμάτι είχε ηχογραφηθεί τότε (ούτε που θυμάμαι, αλλά λογικά θα ήταν την περίοδο που είχε πρωτοβγει η GT6) και δεν το βάζω για να παρουσιάσω τη χάλια τεχνική μου και την κανιμοθρίλα στις εφηβικές μου ηχογραφήσεις (ένα rec πάταγα και έβαζα noise suppressor από την πεταλιέρα για να απαλείψω το hum της αλληλεπίδρασης της CRT οθόνης μου με τους μονοπήνιους μαγνήτες μου ;D ), αλλά για την παρουσίαση του εφέ.
ΥΓ. Κάποτε σκέφτομαι να ηχογραφήσω σωστά όσα κομμάτια εκείνης της εποχής νομίζω οτι τρώγονται κάπως. Η πλάκα είναι οτι θα ψάξω να βρω μια GT6 για να αναπαράγω τον ίδιο ήχο, καθώς δεν μπορώ να φανταστώ οτι μπορώ να τον προσεγγίσω με άλλον τρόπο
In_the_waiting_room.mp3
Εν ολίγοις, όταν κρατάς πατημένο το df2 κρατάει την τελευταία νότα που έπαιξες και αρχίζει να της προσθέτει αρμονικές συνεχώς προσπαθώντας να μιμηθεί το feedback που παράγεται όταν πλησιάζουμε τους μαγνήτες της κιθάρας μας στο μεγάφωνο του ενισχυτή.
Στην προσομοίωσή του στην GT6 (νομίζω οτι λεγόταν feedbacker) , σε κάποιες συγκεκριμένες ρυθμίσεις αυτή η λειτουργία δεν μπορούσε να αναπαραχθεί και προέκυπταν συχνοτικά παρελκόμενα που δημιουργούσαν μια δεύτερη μελωδία διαφορετική από αυτή που έπαιζα
Το ενδιαφέρον είναι οτι από μια αδυναμία λειτουργίας ενός ψηφιακού μηχανήματος ξεπερασμένης (πλέον) τεχνολογίας, προκύπτει ένας "νέος" ήχος που προσωπικά βρίσκω και μουσικά χρήσιμο και διαφορετικό από τους συνηθισμένους. Το καλύτερο δε ήταν οτι με κατάλληλο χειρισμό των δυναμικών και με σωστό muting των χορδών μπορούσε κανείς να ελέγχει το ποσοστό wet/dry του σήματος.
Ο λόγος που ανοίγω το θέμα είναι για να παραθέσετε παρόμοιες εμπειρίες με χρήση εφέ σε ακραίες ρυθμίσεις που λειτουργούν μουσικά παρότι "αντικειμενικά" η χρήση τους σε αυτές τις ρυθμίσεις δεν προβλέπεται καθώς εκεί δεν λειτουργούν "σωστά".
Το κομμάτι είχε ηχογραφηθεί τότε (ούτε που θυμάμαι, αλλά λογικά θα ήταν την περίοδο που είχε πρωτοβγει η GT6) και δεν το βάζω για να παρουσιάσω τη χάλια τεχνική μου και την κανιμοθρίλα στις εφηβικές μου ηχογραφήσεις (ένα rec πάταγα και έβαζα noise suppressor από την πεταλιέρα για να απαλείψω το hum της αλληλεπίδρασης της CRT οθόνης μου με τους μονοπήνιους μαγνήτες μου ;D ), αλλά για την παρουσίαση του εφέ.
ΥΓ. Κάποτε σκέφτομαι να ηχογραφήσω σωστά όσα κομμάτια εκείνης της εποχής νομίζω οτι τρώγονται κάπως. Η πλάκα είναι οτι θα ψάξω να βρω μια GT6 για να αναπαράγω τον ίδιο ήχο, καθώς δεν μπορώ να φανταστώ οτι μπορώ να τον προσεγγίσω με άλλον τρόπο
In_the_waiting_room.mp3
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
