Nikolas είπε:
Δηλαδή, για παράδειγμα, οι υποτροφίες (ΙΚΥ, που είναι κρατικό) διαλέγουν κάθε χρόνο τους 100-200 καλύτερους στους τομείς τους και τους δίνουν χρήματα και αυτό είναι εντάξει;
Αυτοί που παίρνουν υποτροφίες, παίρνουν και αναβολή και κάνουν την θητεία τους αργότερα, εκτός και αν κάτι μου διαφεύγει. Άρα, είναι άσχετο.
Κάτσε ρε παιδιά. Μιλάμε για ΤΟΝ Καβάκο. Και κουταμάρες για δημιουργούς vs εκτελεστές δε μπορώ να διαβάζω (αχταρμά. Αν δεν έχεις σχέση με τον χώρο, μη πετάς ότι νά'ναι). Στο κάτω κάτω μουσική γράφουν πολλοί, όχι μόνο ο Μότσαρτ (ΘΕΕ ΜΟΥ!!! Τι άλλο θα πω σε αυτό το θρεντ?!?!?)
Σαφώς δεν έχω σχέση με τον χώρο, αυτό δεν αποκλείει όμως το γεγονός να μπορεί κάποιος να αντιληφθεί σωστά κάποια πράματα αν δεν έχει σχέση με κάποιο χώρο.
Μουσική γράφουν πολλοί αλλά δεν έχουν όλοι την ίδια βαρύτητα με τον Μότσαρτ, έχουν; Από τα ελάχιστα που έχω διαβάσει, λένε ότι η μουσική του Μότσαρτ και του Μπάχ και βάλε όποιον άλλον θέλεις μεγάλο συνθέτη, έχουν επηρεάσει την μετέπειτα εξέλιξη της μουσικής, ισχύει αυτό; Εάν ισχύει, τότε έχουν όλοι οι συνθέτες την ίδια βαρύτητα με τους μεγάλους αυτούς; Μάλλον όχι, σωστά;
Δεν λέμε ότι οι εκτελεστές δεν είναι σημαντικοί, αλλά εκτελεστές υπάρχουν αρκετοί να εκτελέσουν κάποιο έργο, υπάρχουν πολλοί Μότσαρτ όμως; Ας υποθέσουμε ότι σήμερα πέφτει ένα αεροπλάνο στο κεφάλι του Καβάκου και τα τινάζει (ας ήταν πόντιος να γλίτωνε, ποιός τον φταίει), αύριο τα έργα που εκτελεί αυτός θα μπορέσει να τα εκτελέσει κάποιος άλλος; Ή για να ακούσουμε τα συγκεκριμένα έργα θα πρέπει πλέον να αρκεστούμε στους υπολογιστές και τα sequencer;
Εάν μπορέσει να τα εκτελέσει τα έργα κάποιος άλλος, τότε η αναγκαιότητα ύπαρξης του Καβάκου στον χώρο
σε συνάρτηση με την αναγκαιότητα αποφυγής της θητείας πάντα, μειώνεται. Αν π.χ. ο Καβάκος ήταν ο μοναδικός στον πλανήτη που θα μπορούσε να εκτελέσει, τότε θα ήταν ίσως πρός συμφέρον της ανθρωπότητας να τον προστατέψει από το οτιδήποτε άρα και να μην τον στείλει στον στρατό η μάνα του δικαιολογημένα. Αλλά παρόλο που είμαι άσχετος με τον χώρο, ένα πουλάκι μου λέει ότι δεν είναι ο μοναδικός εκτελεστής.
Το ότι λοιπόν, έθεσα τον Μότσαρτ και τον Καβάκο στην ίδια πρόταση, δεν το έκανα για να μειώσω το έργο των εκτελεστών είς τέρψην των δημιουργών, αλλά για να τονίσω την μοναδικότητα του ενός σε σχέση με του άλλου και σε σχέση με την αναγκαιότητα ή μή της μή στράτευσης. Ελπίζω τώρα να έγινα κατανοητός επειδή νομίζω ότι κάπου δεν συνεννοούμαστε καλά.
Το "τεράστιο" έργο του Καβάκο, προφανώς εσύ δε μπορείς να το κρίνεις, αλλά εγώ που μπορώ, μπορώ να σου πω ότι είναι σημαντικότατο στον τομέα του (του πολιτισμού) και πολύ παραπάνω από το έργο του κάθε γιατρού (μα είναι σύγκριση αυτή?). Αντίστοιχα θα ήθελα τον μεγαλύτερο ερευνητή της Ελλάδας, να μην τον πετάξουμε στα ΚΨΜ, ή στο 401, αλλά να αφεθεί να κάνει την έρευνά του, ακόμη και αν τελικά δεν ανακαλύψη το φάρμακο για το καρκίνο (και καλά).
Βλέπεις πως μάλλον δεν συνεννοούμαστε. Ποτέ δεν μπήκα στην διαδικασία κάν, να κρίνω το έργο του Καβάκου. Δεν μπήκα καί επειδή δεν είμαι στον χώρο αυτόν και δεν έχω τις γνώσεις για να το κάνω καί επειδή δεν με ενδιαφέρει το έργο του όποιου Καβάκου, εξάλλου το έργο του δεν με επηρεάζει στο ελάχιστον, ούτε εμένα ούτε το 99,9% του πλανήτη, αντίθετα με το έργο των επιστημόνων και δή της ιατρικής επιστήμης η οποία επηρεάζει και βελτιώνει την ζωή όλων.
Όσο μεγάλος και να είναι ένας ερευνητής, καλλιτέχνης ή ότι άλλο, θα πρέπει να ζυμωθεί λίγο στον στρατό, πρώτα από όλα είναι άνθρωπος και καλά θα κάνει να "ταπεινωθεί" λίγο στον στρατό για να μείνουν και τα μυαλά του στο κεφάλι του όταν αργότερα γίνει γνωστός και πλούσιος χάρη στην έρευνα και το έργο του. Και καλά θα κάνει να καταλάβει ότι όταν εγώ θα πολεμάω για να προστατεύσω τα παιδιά του, αυτός δεν θα πρέπει να παίζει το βιολί του, θα πρέπει να είναι μπροστά από εμένα για να προστατέψει τα δικά του παιδιά ακόμα περισσότερο από ότι κάνω εγώ.
Πραγματικά, θα γίνουμε δούλοι των τεχνικών μας δυνατοτήτων και θα ξεχάσουμε το τί πραγματικά είμαστε;
