ndnikola είπε:
Το ότι ένα trend έχει εγκαθιδρυθεί και ακολουθείται εδώ και δεκαετίες, δεν καθιστά απαραίτητα την αποδοχή του και την συμμετοχή σε αυτό ώς θεμιτή.
Ασφαλώς...
Από εκεί και πέρα, καθένας μας έχει συγκεκριμένες πεποιθήσεις γι' αυτά τα πράγματα.
Θα σου πω ένα παράδειγμα.
Όταν είχε πρωτοπροβληθεί η ταινία του Σκοτ (Gladiator) την είχα δει στον κινηματογράφο και την επόμενη μέρα πέρασα πολλές ώρες στο αυτοκίνητο διότι είχα δουλειές σε διάφορα σημεία του νομού Αττικής. Άκουγα λοιπόν τις απόψεις διαφόρων ραδιοφωνικών παραγωγών για τη ταινία, αριστερών, δεξιών, κάφρων, άσχετων, κλπ. Σε μία φάση πέφτω στον Κωσταντίνο Τζούμα (ο οποίος μου ήταν ραδιοφωνικά συμπαθής) και έλεγε ο άνθρωπος πόση γκρίνια είχε εισπράξει από ειδήμονες συναδέλφους του που βρίζανε το Gladiator για τις απίστευτες ιστορικές ανακρίβειες που περιέχει.
"Σιγά" έλεγε ο Τζούμας "μη περιμένω να μάθω Ιστορία από το Χόλυγουντ... όταν βλέπω ένα σκηνοθέτη να έχει τέτοιο έλεγχο πάνω στα εκφραστικά του μέσα, και τέτοια δύναμη στις εικόνες του, η Ιστορία με μάρανε... " ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, είμαι βέβαιος ότι αυτός θα το θυμάται.
Ήταν μία στιγμή ανακούφισης, ειδικά για 'μένα που οι περισσότεροι με θεωρούν "ελιτιστή" όσον αφορά τα μουσικά (και όχι μόνο) γούστα, να διαπιστώνω ότι υπάρχει ΛΟΓΙΚΟΣ τρόπος αντιμετώπισης των σύγχρονων media που να σου επιτρέπει να διασκεδάζεις με αυτά χωρίς να αλλάζει η αντίληψή σου για το κόσμο. Στην προέκταση του "αξιώματος Τζούμα"... σιγά μη περιμένω τη Eurovision να ακούσω μουσική ή να απολαύσω καλό τραγούδι... πρόκειται για SHOW και ούτε καν ένας σφιχτοκωλάριος σαν εμένα δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι δεν έχει τη φάση του.
Είναι ένας θεσμός που αφορά ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ, όχι μουσικούς, όχι συνθέτες, ίσως κομμωτές, ίσως στυλίστες, σίγουρα παραγωγούς, σίγουρα παιδάκια (τα οποία γουστάρουν). Εγώ είμαι ΚΑΙ τηλεθεατής, αν ο Μαυρουδής δεν είναι, τότε χαλάλι του η πολυλογία.
.
