Ένα κείμενο του Νότη Μαυρουδή για τη Eurovision

[neeq]

Σόρρυ αλλά εμένα μη με υπολογίζεις. Παρακολουθώ τη Eurovision για αυτό ακριβώς που είναι και τη διασκεδάζω πραγματικά. Πέραν του γεγονότος ότι θεωρώ ότι ορισμένες φορές έχουν βγει πραγματικά ποπ (και όχι μόνο) διαμάντια από εκεί μέσα.

Δεν πειράζει, καλή καρδιά Αν αλλαξεις γνώμη πάντως, ξερεις που θα μας βρεις. Θα εχουμε και δωρεάν μπύρες ;D

Οσο για το σχολιο του κυρίου Μαυρουδή περι αριστεράς:

Μου φαινονται κι εμενα λίγο άκυρα, αλλά θα επιχειρήσω να τον υπερασπιστώ πάλι, με δικές μου σκέψεις.

Δε γνωρίζω τις πολιτικές θέσεις του κυρίου Παναγιώτη, αλλά ίσως αυτό που λέει να λειτουργεί και ως κριτική, απέναντι σε μια αριστερά που -παγκοσμίως και διαχρονικώς- εχει επενδύσει πολύ περισσότερο απο τους απέναντι, σε πολιτισμικό επίπεδο, έχοντας τη γνωστή ηγεμονική στάση που διατηρούν και σε πολιτικό επίπεδο.

Οπότε η σιωπή τους τώρα, είναι μια καλή αφορμή για να κατακρίνει ο κύριος Παναής την όποια υποκρισία θεωρούσε ότι έκρυβε αυτή η συστηματική ηγεμονοποιηση (εχω γραψει σήμερα ατλαντα λεξοπλασιας) των τεχνών απο τη συγκεκριμένη...πλευρα

 

[LK]

Το ότι επικαλείται τα "κόμματα της αριστεράς" ως θεματοφύλακες αξιών αυτού του τύπου δείχνει απλά ότι ο άνθρωπος είναι

Φυσικά δεν είναι λίγες οι φορές που ο Παναγιώτης (trolley) με βγάζει από τη δύσκολη θέση να πληκτρολογώ…γιατί τα λέει (γράφει αυτός).

Αλλά μετά αναγκάζομαι να γράψω τελικά για να τον συγχαρώ, οπότε δεν κερδίζω τίποτα.  ;D

 

[ndnikola]

Στη Eurovision δε στέλνουμε ένα τραγούδι (ή μία παρτιτούρα) αλλά ένα performance όπως αυτό ορίζεται από τις δυτικές τηλεοπτικές πρακτικές, οι οποίες έχουν αναπτυχθεί και εγκαθιδρυθεί εδώ και δεκαετίες. Από αυτή την άποψη (η οποία είναι ακριβής) δεν στέλνουμε καθόλου "σαβούρα" εδώ και πολλά χρόνια και αρκεί να δει κανείς μία διοργάνωση για να διαπιστώσει ότι η ελληνική συμμετοχή είναι συνήθως πάνω από το μέσο όρο.

Το να αναζητά κανείς το "τραγούδι" σε μία performance αυτού του τύπου, δείχνει ασφαλώς ότι δεν έχει καταλάβει τι είναι performance, αλλά - και αυτό μου τη σπάει σε τύπους σαν τον Μαυρουδή - δεν έχει καταλάβει και τι είναι πλέον "τραγούδι" εν' έτει 2012. Αν σκέπτεται κάποιος έτσι, όπως του φαίνεται αποκρουστική η Eurovision, εξίσου αποκρουστικοί θα του φαίνονται και οι Radiohead ή ίσως ο Tom Waits... δηλαδή απλώς είναι άσχετος και αναχρονιστικός σε ΟΛΑ τα επίπεδα που τον αφορούν.

Το ότι ένα trend έχει εγκαθιδρυθεί και ακολουθείται εδώ και δεκαετίες, δεν καθιστά απαραίτητα την αποδοχή του και την συμμετοχή σε αυτό ώς θεμιτή. Το πάνω από το μέσο όρο δεν μου λέει απαραίτητα πολλά, καθότι ο στόχος του θεάματος και της ποπ κορν ψυχαγωγίας δεν είναι σε καμία περίπτωση αθώος*, οπότε το ότι πλησιάζουμε σε αυτόν (και το ότι τον κατακτήσαμε το σωτήριο έτος 2004) μάλλον με απωθεί, παρά με κάνει να θέλω να το επικροτήσω. Διαβάζοντας το εν λόγω κείμενο πάντως, πιο πολύ νιώθω ότι ο Ν.Μ. καταφέρεται ενάντια στο θέαμα σαν σκοπό (το performance, όπως το αποκαλείς εσύ) παρά στο 'τραγούδι' μέρος αυτού. Πάντως, το ότι ενδέχεται να είναι αναχρονιστικός και σε άλλες απόψεις του (κάτι το οποίο δεν προεξοφλώ διαβάζοντας το κείμενο), δεν τον εμποδίζει να make a valid point, εν προκειμένω.
Για την αριστερά (χωρίς να θέλω να γίνει πολιτικό κομματικό το thread): σε μεγάλο ποσοστό, αντικειμενικά επιδίδεται γενικότερα στην αποδοκιμασία αυτών που η ίδια θεωρεί κακώς κείμενα και εγγενή κοινωνικά/πολιτικά προβλήματα (για τους χ/ψ/ω λόγους) - μάλιστα, γι αυτό επικρίνεται κιόλας από την δεξιά, καθώς της προσάπτουν ότι δεν παρουσιάζει εναλλακτικές. Εδώ έχω την αίσθηση ότι σε αυτήν της την 'ευθύνη' απευθύνεται .

*Ο Guy Debord τα έχει γράψει με αριστουργηματικό τρόπο στην Κοινωνία του Θεάματος, την οποία υποθέτω ότι έχεις διαβάσει.

 

[bloody_sunday]

ο στόχος του θεάματος και της ποπ κορν ψυχαγωγίας δεν είναι σε καμία περίπτωση αθώος

Aυτό θα προϋπέθετε ότι δεν υπήρξαν ποτέ (ούτε σήμερα, ούτε στην ανθρώπινη ιστορία) αφιλοκερδή θεάματα, κάτι το οποίο δεν αληθεύει.

 

[ndnikola]

Δεν θυμάμαι να εξίσωσα το κέρδος με τον ένοχο σκοπό σε αυτό που περιέγραψα. Θα σε προέτρεπα να διαβάσεις το κείμενο που έβαλα σε fine print, εαν δεν το έχεις κάνει.

 

[Trolley]

Το ότι ένα trend έχει εγκαθιδρυθεί και ακολουθείται εδώ και δεκαετίες, δεν καθιστά απαραίτητα την αποδοχή του και την συμμετοχή σε αυτό ώς θεμιτή.

Ασφαλώς...

Από εκεί και πέρα, καθένας μας έχει συγκεκριμένες πεποιθήσεις γι' αυτά τα πράγματα.

Θα σου πω ένα παράδειγμα.

Όταν είχε πρωτοπροβληθεί η ταινία του Σκοτ (Gladiator) την είχα δει στον κινηματογράφο και την επόμενη μέρα πέρασα πολλές ώρες στο αυτοκίνητο διότι είχα δουλειές σε διάφορα σημεία του νομού Αττικής. Άκουγα λοιπόν τις απόψεις διαφόρων ραδιοφωνικών παραγωγών για τη ταινία, αριστερών, δεξιών, κάφρων, άσχετων, κλπ. Σε μία φάση πέφτω στον Κωσταντίνο Τζούμα (ο οποίος μου ήταν ραδιοφωνικά συμπαθής) και έλεγε ο άνθρωπος πόση γκρίνια είχε εισπράξει από ειδήμονες συναδέλφους του που βρίζανε το Gladiator για τις απίστευτες ιστορικές ανακρίβειες που περιέχει.

"Σιγά" έλεγε ο Τζούμας "μη περιμένω να μάθω Ιστορία από το Χόλυγουντ... όταν βλέπω ένα σκηνοθέτη να έχει τέτοιο έλεγχο πάνω στα εκφραστικά του μέσα, και τέτοια δύναμη στις εικόνες του, η Ιστορία με μάρανε... " ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, είμαι βέβαιος ότι αυτός θα το θυμάται.

Ήταν μία στιγμή ανακούφισης, ειδικά για 'μένα που οι περισσότεροι με θεωρούν "ελιτιστή" όσον αφορά τα μουσικά (και όχι μόνο) γούστα, να διαπιστώνω ότι υπάρχει ΛΟΓΙΚΟΣ τρόπος αντιμετώπισης των σύγχρονων media που να σου επιτρέπει να διασκεδάζεις με αυτά χωρίς να αλλάζει η αντίληψή σου για το κόσμο. Στην προέκταση του "αξιώματος Τζούμα"... σιγά μη περιμένω τη Eurovision να ακούσω μουσική ή να απολαύσω καλό τραγούδι... πρόκειται για SHOW και ούτε καν ένας σφιχτοκωλάριος σαν εμένα δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι δεν έχει τη φάση του.

Είναι ένας θεσμός που αφορά ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ, όχι μουσικούς, όχι συνθέτες, ίσως κομμωτές, ίσως στυλίστες, σίγουρα παραγωγούς, σίγουρα παιδάκια (τα οποία γουστάρουν). Εγώ είμαι ΚΑΙ τηλεθεατής, αν ο Μαυρουδής δεν είναι, τότε χαλάλι του η πολυλογία.

 

[bloody_sunday]

Δεν θυμάμαι να εξίσωσα το κέρδος με τον ένοχο σκοπό σε αυτό που περιέγραψα. Θα σε προέτρεπα να διαβάσεις το κείμενο που έβαλα σε fine print, εαν δεν το έχεις κάνει.

Σαν βιβλίο είναι υπερβολικά μεγάλο για να το κάνω αυτή τη στιγμή, αν και πιθανόν να το κάνω στο μέλλον. Ποιος είναι ο ένοχος σκοπός;

 

[Nikolas]

Τι είναι "Ελληνική μουσική" παρακαλώ; Ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης; Άντε και ο Σαββόπουλος; Αν είναι έτσι... καήκαμε.

Ας ξυπνήσουμε λίγο, να δουμε τι συμβαίνει έξω να φτιάξουμε ωραία μουσική, και ας μην ακούγεται "Ελληνική" και μετά όλα θα είναι εντάξει.

Που θα κάτσουμε να ασχοληθούμε με την eurovision σοβαρά. Για φαϊ και χαβαλέ είναι η υπόθεση (για μένα τουλάχιστον).

 

[ndnikola]

Ασφαλώς...

Από εκεί και πέρα, καθένας μας έχει συγκεκριμένες πεποιθήσεις γι' αυτά τα πράγματα.

[...]

Είναι ένας θεσμός που αφορά ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ, όχι μουσικούς, όχι συνθέτες, ίσως κομμωτές, ίσως στυλίστες, σίγουρα παραγωγούς, σίγουρα παιδάκια (τα οποία γουστάρουν). Εγώ είμαι ΚΑΙ τηλεθεατής, αν ο Μαυρουδής δεν είναι, τότε χαλάλι του η πολυλογία.

Δεν αντιλέγω. Ενδεχομένως και αρκετοί από τους συμμετέχοντες να έχουν την δυνατότητα να το ακούσουν και να το περάσουν στο ντούκου* (όπως και το να είναι τηλεθεατές δίχως τις επιβλαβείς παρενέργειες της τηλεκουλτούρας κλπ). Ο Ν.Μ. όμως, δεν απευθύνεται απαραίτητα σε εσένα και σε μένα, αλλά σε ένα φαινόμενο που αφορά** (και επηρεάζει) μια πλειάδα συνανθρώπων μας που δεν έχει την δυνατότητα ή τις επιλογές να ακούσει διαφορετικά πράματα, και το ζήτημα μουσική εξαντλείται εκεί. (Οι ίδιοι μάλιστα, μάλλον μαθαίνουν ιστορία από τις ταινίες, με αντίστοιχα χαριτωμένα αποτελέσματα).Η πολιτιστική τελμάτωση στην οποία οδηγεί το συγκεκριμένο φαινόμενο (μέρος του και η eurovision) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτική/κοινωνική, κατά την γνώμη μου (αλλά και του Νότη , εαν την διαβάζω καλά).

*Σηκώνει πολλή συζήτηση το κατά πόσο τελικά περνά κάτι στο ντούκου ή καταλαμβάνει memory blocks, αλλά αυτό το αφήνω στους νευρολόγους του forum που ίσως έχουν όρεξη να μας πουν περισσότερα.

**Προσωπικό παράδειγμα: συνάδελφος (λαμπρός και έξυπνος άνθρωπος) με ρωτούσε με πραγματική περιέργεια την άποψή μου για τα κομμάτια της eurovision, καθότι θυμόταν ότι ασχολούμαι με την μουσική - θεώρησε δεδομένο ότι θα ήμουν καρφωμένος μπρος στην τιβι να την παρακουθήσω.

Σαν βιβλίο είναι υπερβολικά μεγάλο για να το κάνω αυτή τη στιγμή, αν και πιθανόν να το κάνω στο μέλλον. Ποιος είναι ο ένοχος σκοπός;

Δεν έχω τον χρόνο για σύνοψη ενός τέτοιου έργου - ο 'ένοχος' σκοπός είναι και το κύριο ζήτημα που άλλωστε πραγματεύεται στις σελίδες του - αλλά όταν τον βρω θα επανέλθω.

 

[Superfunk]

Βαρετο,παρωχημενο,εκτος πραγματικοτητας και με μυρωδια ναφθαλινης κειμενο.

Οπως αλλωστε και ο συγγραφεας του.

 

[Trolley]

Η πολιτιστική τελμάτωση στην οποία οδηγεί το συγκεκριμένο φαινόμενο (μέρος του και η eurovision) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτική/κοινωνική, κατά την γνώμη μου (αλλά και του Νότη , εαν την διαβάζω καλά).

Επ' αυτού, μπορώ να βοηθήσω.

Αν διαβάζοντάς την σηκώθηκες όρθιος και με όλη τη δύναμη της φωνής σου ούρλιαξες "Ούστ αχρείοι", τότε τη διαβάζεις ΚΑΛΑ.

Αν διαβάζοντάς την σου γεννήθηκε η ακαταμάχητη επιθυμία να παίξεις κιθάρα, είσαι χεβυμεταλάς.

Αν διαβάζοντάς την θέλησες να πιεις ένα καφέ, τότε είσαι ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ.

 

[marathon]

Εγώ που πήρα τις ροζ αγγελίες...τι είμαι γιατρέ μου?

 

[ndnikola]

Α, να χαρείς, τα τεστ του cosmo με βοηθούν καλύτερα στο να ξέρω τι είμαι. Την δική σου άποψη επί των παραπάνω θα ήθελα να την ακούσω, εκτός εαν δεν την γράφεις για να μην σε θεωρήσω ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΗ.

 

[βα]

Βαρετο,παρωχημενο,εκτος πραγματικοτητας και με μυρωδια ναφθαλινης κειμενο.

Οπως αλλωστε και ο συγγραφεας του.

+1

 

[Superfunk]

Αν διαβάζοντάς την θέλησες να πιεις ένα καφέ, τότε είσαι ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ.

εγω που διαβαζοντας την ενοιωσα μια εντονη επιθυμια για αφοδευση τι ειμαι? ;D

 

[John Goumis]

Στη Eurovision δε στέλνουμε ένα τραγούδι (ή μία παρτιτούρα) αλλά ένα performance όπως αυτό ορίζεται από τις δυτικές τηλεοπτικές πρακτικές, οι οποίες έχουν αναπτυχθεί και εγκαθιδρυθεί εδώ και δεκαετίες. Από αυτή την άποψη (η οποία είναι ακριβής) δεν στέλνουμε καθόλου "σαβούρα" εδώ και πολλά χρόνια και αρκεί να δει κανείς μία διοργάνωση για να διαπιστώσει ότι η ελληνική συμμετοχή είναι συνήθως πάνω από το μέσο όρο.

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι είναι όχι μόνο σαβούρα, αλλά και πάτσα-βούρα....  ;D  ;D  Ειδικά από την σκοπιά της δυτικής τηλεοπτικής πρακτικής όπως αναφέρεις. Ναι, σε διαβαλκανιακό επίπεδο οι συμμετοχές μας είναι όντως πάνω από το μέσο όρο. Σε σύγκριση με τη δύση και τις 2 μεγάλες χώρες που κάνουν κουμάντο στα διεθνή ποπ δρώμενα, ο μιμητισμός αυτός οδηγεί σε kitch τραγελαφικές καταστάσεις και 15 (μετρημένα) λεπτά δόξας

Ο έλληνας, ο ρουμάνος, ο βούλγαρος, όσο και να χτυπιέται αμερικάνος δεν γίνεται. Ο αμερικάνος είναι που έχει την παράδοση στην βιομηχανία του (τέτοιου είδους) θεάματος και πάντα θα οδηγεί τις εξελίξεις. Όχι ότι το επιτελείο της Lady Gaga δεν είναι gay parade. Είναι και παραείναι. Μόνο που στην αμερική τέτοιες θέσεις τις καταλαμβάνουν οι καλύτεροι, οι οποίοι μπορούν να επιβάλλουν την στυλιστική τους άποψη σε διεθνές επίπεδο, και όχι κάποιοι διορισμένοι gay ενός βαλκανικού κράτους...

Ναι, η εμφάνιση της Lady Gaga, του Alice Cooper, των Kiss είναι ακραία, αλλά kitch ΔΕΝ είναι (μην ξενίζετε που βάζω τέτοια ονόματα δίπλα δίπλα...εξάλλου κάπου διάβασα ότι η Gaga θα συμμετέχει στον δίσκο του Alice...). Tίποτα δεν είναι τυχαίο σε όλη αυτή την τεράστια βιομηχανία - οι ανθρωποι και τα επιτελεία αυτά ξέρουν πολύ καλά τί κάνουν και γι'αυτό άλλωστε επιρρεάζουν το διεθνές ποπ στερέωμα. Ακόμα και το ακραίο ξέρουν να το πλασάρουν με τέτοιο τρόπο που να μην προκαλεί γέλιο, αλλά θέαμα (βέβαια δεν είναι τυχαία και η μουσική που συνοδεύει αυτό το πακέτο...τα ευρωπαϊκά πο άσματα είναι για τα πανηγύρια μπροστά σε αυτά).

Yπάρχουν πάντως κάποιες χώρες που τουλάχιστον το καταλαβαίνουν αυτό και στέλνουν κάποια δείγματα γραφής της μουσικής τους ιστορίας που και που (αφού μόνο έτσι μπορούν να κάνουν κάτι που να δείχνει εντελώς δικό τους που μόνο αυτοί θα μπορούσαν να το κάνουν καλύτερα, και όχι ανεπιτυχής αντιγραφή της δύσης) και μπράβο τους.

Από την άλλη υπάρχουν και ΜΑΓΚΕΣ που έχουν στείλει και μαμώ τα κομμάτια που και κάποια ακούγονται ακόμα και σήμερα (και το αξίζουν) :

 

[Superfunk]

Πολυ σημασια του δινεις του θεματος... ;D

Ξεχνας αλλωστε οτι με τη Eurovison ασχολουνται σοβαρα μονο οι χωρες του πρωην κομμουνιστικου μπλοκ που κερδιζουν συνηθως και τους διαγωνισμους  (οι οποιες ειναι υποαναπτυκτες πολιτιστικα μια και τοσα χρονια ειχαν δικτατορια οποτε τοσο ξερουν τοσο κανουν) και λιγες τριτοκοσμικες χωρες σαν τη δικη μας που απο σποντα βρεθηκαν να ανηκουν στην Ευρωπη... ;D

Οι υπολοιπες χωρες της ΕΕ απλα στελνουν εκπροσωπους απο...συνηθεια.... ;D

Οποτε μη περιμενεις να δεις την...Lady Gaga...

 

[bloody_sunday]

Ναι, η εμφάνιση της Lady Gaga, του Alice Cooper, των Kiss είναι ακραία, αλλά kitch ΔΕΝ είναι (μην ξενίζετε που βάζω τέτοια ονόματα δίπλα δίπλα...

Γιατί να μην είναι κιτς; Δεν είναι... του Κίτσ'. Ένα καθιερωμένο καλλιτεχνικό ρεύμα είναι, που τη σήμερον ημέρα χρησιμοποιείται αρκετά συχνά είτε ως πινελιά είτε ως υπερβολική δόση. Αν και νομίζω πως συγχέεται το κιτς με την ευρύτερη γραφικότητα, πόσο μάλλον όταν αυτή χρησιμοποιείται για να δώσει κάποιο χαρακτήρα και ιδιαιτερότητα παραπάνω στην εμφάνιση που αναφέρεις.

 

[fenderiarhs]

Ολα καλα και ωραια.........μεχρι που αρχισα να διαβαζω περι προοδευτικων κομματων, (ωπ λεω να δεις καπου εδω θα γραφει και για μεγαλες δημοκρατικες παραταξεις, φραξιΟναλιστικη αριστερα κ.λ.π) και ειπα......αστο φιλοσ καλυτερα. Μια απ τα ιδια παλι το κειμενο.....Ο προοδευτισμος θεματοφυλακας της ΤΕΧΝΗΣ, με αφορμη τη eurovision. Τρελλο γελιο δηλαδης.

 

[Costas Siachamis]

...άσπρα μούρα..μάυρα μούρα....

....πολύ νόημα ναούμε...