Πολλά τα στραβά που έχουν τύχει σε live αλλά μερικά μένουν αξέχαστα.
Παίζουμε στο Λαύριο κι έρχεται ο Hammondίστας σε εμένα, να ξεφορτώσει και να τα φορτώσουμε όλα στο δικό μου αυτοκίνητο που ήταν μεγαλύτερο. Εγώ με ίωση-χάλια, φορτώνουμε, φτάνουμε στο Λαύριο, ξεφορτώνουμε και ανακαλύπτω πως η κιθάρα είναι άφαντη!!

Κατ' ευθείαν τηλέφωνο σπίτι, για να μάθω πως η κιθάρα (μια
Gibson ES-345) είχε μείνει στο πεζοδρόμιο! Ευτυχώς που μένω σε συνοικία που δεν περνά κόσμος και όπως την είχα αφήσει έτσι έμεινε. Συνεννόηση με την γυναίκα να ξεκινήσει και να βρεθούμε κάπου στη μέση της διαδρομής να παραλάβω την κιθάρα. Τέλος καλό όλα καλά!!
Μια άλλη φορά παίζουμε Αθήνα και στη διάρκεια του soundcheck βλέπω πως δεν υπάρχει πέννα ούτε για δείγμα! Φτάνω στο σημείο να ρωτήσω τον μαγαζάτορα, 'μήπως υπάρχει καμμία πέννα'? και μου λέει με απαξιωτικό ύφος: 'καλά ρε Μάκη, δεν έφερες πέννα'? Τώρα τι να του πείς, ότι σε normal συνθήκες υπάρχει πάντα πέννα στην κιθάρα και πεννοθήκη με πέννες στην τσάντα με τα καλώδια και τα fx... αλλά εκείνο το βράδυ όλα είχαν στραβώσει και όπου κι αν έψαξα, πέννα πουθενά! Από τότε έχω πέννα στο μπρελόκ, στην κιθάρα, στο πορτοφόλι, πεννοθήκη γεμάτη κολλημένη στην εφεδιέρα και τον ενισχυτή... το φυσάω και δεν κρυώνει!!
Εχω πάει για ηχογράφηση στην Ινδία-Μουμπάι να γράψω με τον εκπληκτικό Hariprasad Chaurasia. Φτάνω στο studio, (εποχή Alesis-Tascam ADAT) δίνω τις ταινίες στον ηχολήπτη και για κάποιο λόγο που ποτέ δεν κατάλαβα δεν υπήρχε κλικ στα tracks. Ωραία λέω πάει η ηχογράφηση, τι κάνουμε τώρα? Οι Ινδοί είναι πατεντιάρηδες και πάντα θέλουν να βοηθήσουν! Βρίσκει ο τύπος έναν επιτραπέζιο μετρονόμο, τον ξαντεριάζει και τον συνδέει με την κονσόλα!!! Όλα πήγαν καλά και έμεινε μια αξέχαστη ηχογράφηφη κι εμπειρία!
Άλλη φορά παίζω Αθήνα και ανοίγω τον ενισχυτή να κάνω soundcheck, ήχος πουθενά. Ο ενισχυτής άνοιγε αλλά δεν έπαιζε! Ευτυχώς ο ηχολήπτης είχε καβάτζα έναν ενισχυτή, τρανζίστορ αλλά καλό και έγινε το live σαν να μη συνέβη τίποτα. Την επόμενη μέρα ψάχνοντας να δω τι είχε συμβεί είδα πως αυτό το τρίγωνο που κουβαλλάω σχεδόν πάντα, για να δίνει κλήση στον ενισχυτή, έτσι όπως το είχα βάλει στην πίσω μεριά του ενισχυτή, είχε μπλεχτεί με το καλώδιο του μεγαφώνου και είχε βγεί ο ένας ακροδέκτης!! Ζημιά μηδέν αλλα άντε να το βρείς αυτό μέσα στο μισοσκόταδο του club...
Καλά σπασμένες χορδές έχουν συμβεί άλλα όχι τόσο πολλές φορές και είναι κάτι που δεν αγχώνει τόσο αφού θέλει τρία λεπτά ν' αλλαχτεί. Ευτυχώς πάντα έχω spare μαζί μου!
Αν θυμηθώ θα γράψω κι άλλα!
