Κατά αρχήν δεν υποτιμώ κανένα' date=' και πιθανόν εγώ είμαι ο τελευταιότερος που θα μπορούσε να μιλήσει περί τεχνικής. Μιλάω για τον τρόπο με τον οποίο ερχόμαστε σε επαφή με τη μουσική, τελείως επιδερμικά, οι περισσότεροι από μας είμαστε ευχαριστημένοι όταν παίζουμε δυο ακκόρντα με καλό ήχο, και ταυτόχρονα απαξιώνουμε μουσικούς που με την τεχνική τους πήγαν λίγο πιο μπροστά τη μουσική. Με την ίδια λογική που δεν ακούμε κλασσική μουσική, που δεν ακούμε τζαζ, είδη δηλαδή που η άριστη τεχνική είναι εκ των ων ουκ άνευ.
[/quote']
Συγνώμη, αλλά η έκφραση που χρησιμοποίσες ήταν πέρα για πέρα απαξιωτική. Τι να σου πω, για μένα τουλάχιστον το πέτυχες, παίζω δύο ακκόρντα και έχω επιδερμική σχέση με τη μουσική, γι'αυτό τον ζηλεύω τον χοντρούλη και λέω αυτά που λέω. :roll: :roll:
Σε τι ακριβώς πήγε τη Μουσική πιο μπροστά ο Μ? Προσαρμόζοντας στην ηλεκ. κιθάρα αυτά που συνήθως παίζονταν στο βιολί ή το εκκλ. όργανο? Ωραία, εγώ δέχομαι ότι δημιούργησε 'σχολή' για ένα μικρό χρονικό διάστημα, και αυτό είναι καλό και ωραίο. Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγώτερο. Του είμαστε ευγνώμονες για την συνεισφορά του, αλλά αυτό δεν μας αφαιρεί το δικαίωμα να κρίνουμε, για παράδειγμα, την συνθετική του ικανότητα, τις επιλογές του στο θέμα του 'τόνου' ('θέλω να γίνω Blackmore στη θέση του Blackmore') και την εν γένει αισθητική του. Επιλέγουμε ξέρεις να είμαστε κριτικοί ακροατές και όχι οπαδοί. Όποιος επιλέγει το δεύτερο μαγκιά του... και μακριά από μας.
Νομίζω φίλε Wow! ότι δεν εκεί το θέμα. Δηλαδή δε συζητάμε αν απλά μας αρέσει ή όχι. Το θέμα είναι ότι κατ΄εξακολούθησιν υποβαθμίζουμε την αξία του σαν κιθαρίστα, γιατί έχουμε μάθει στη ζωή μας, και όχι μόνο στη μουσική, να ζητάμε απλά το ευχάριστο και όχι το δύσκολο.
Ο δύσκολος είναι και ανούσιος. Ενώ ο απλός μας αρέσει γιατί ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά μας.
Νομίζω ότι ούτε κι εσύ θα συμφωνούσες με μια τέτοια κατάσταση, σε έχω για πιο ψαγμένο.
Έχω την εντύπωση ότι μάλλον έχω πρόβλημα με τα ελληνικά μου και το ίδιο και ο eye. Φίλε arpegios κάνε μας κανένα ιδιαίτερο σε παρακαλώ
Φίλε μου, κανένας δεν αναίρεσε την 'αξία του Μ σαν κιθαρίστα'. Την αξία του και την συνολική του προσφορά σαν
Μουσικού αμφισβητήσαμε. Έτερον εκάτερον. Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις και εσύ και ο Κοτσαδόρος;
Τι σχέση έχει αν ένα κομμάτι ή μια ολόκληρη 'σχολή' είναι 'δύσκολη' ή 'εύκολη' με τη Μουσική; Τα πιο αξιομνημόνευτα μουσικά κομμάτια, από τα παραδοσιακά μέχρι την κλασσική μουσική, είναι αυτά που βασίζονται σε απλές φόρμες. Από την άλλη όταν η δεξιοτεχνία υπηρετεί την Τέχνη, ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει.
Από αυτό το σημείο, μέχρι να φτάσετε να μου συγκρίνετε τον Μ με τον Παγκανίνι (γιατί μόνο αυτό δεν διάβασα σήμερα, να μου πέσουν και τα λίγα μαλλιά που μου έμειναν), ε, όχι....
edit: Να συμπληρώσω ότι εγώ, όταν ακούω μουσική, δε με νοιάζει ούτε η φάτσα του καλλιτέχνη, ούτε το μαλλί του, ούτε η πολιτική του ιδεολογία, ούτε αν παίρνει ναρκωτικά, ούτε πόσες γκόμενες βγάζει, ούτε αν είναι gay, ούτε τίποτα άλλο.
Είμαι εγώ και ο δίσκος, και είτε η μουσική του ικανοποιεί αυτά που ζητάω εγώ να ακούσω, είτε όχι. Τόσο απλά.
Μαζί σου κι'εγώ. Όμως δες που είναι η απλή παράβλεψη: μιλάς για ένα δίσκο ή ολόκληρη τη δισκογραφία ενός καλλιτέχνη; Γιατί ακόμα και κάποιον που δεν τον έχει ξανακούσει, αν τον βάλεις να ακούσει στη σειρά όλους τους δίσκους του, μάλλον θα δεν θα αργήσει να κόψει τις φλέβες του (αν έχει την δική σου -σωστή κατ'εμέ- στάση απαίτησης απέναντι στο μουσικό άκουσμα).