Δείξτε μας την γωνιά σας.

Ποτέ δεν θα ήθελα να έχω τόσες κιθάρες, αυτοκίνητα, αεροπλάνα ή σπίτια κ.ο.κ. Στο άλλο thread για το "τι θα θέλαμε να μας φέρει ο αη Βασίλης", ειλικρινά, δεν έχω κάτι να γράψω...

Ποτέ δεν κατάλαβα τους συλλέκτες, επίσης. Στο σπίτι ενός συλλέκτη δίσκων μια φορά, δεν μπορούσα με τίποτα να συμμεριστώ το για ποιο λόγο είχε λόγου χάρη το Τhriller του Michael Jackson σε τόσες διαφορετικές εκδόσεις (η μια με το τάδε bonus track , η άλλη ήταν η αρχική έκδοση, η άλλη σε έγρχωμο βινύλιο κ.ο.κ.). Υποθέτω όμως, ότι έτσι λειτουργούν οι συλλέκτες...

Δεν κρατάω πράγματα που δεν χρησιμοποιώ. Και ό,τι πουλάω κατά καιρούς είναι για να μην μου μένει, πιάνει χώρο, να το χαρεί και κανένας άλλος κλπ. Μπορεί να μου αρέσει να αλλάζω / δοκιμάζω, αλλά στο τέλος της μέρας, θα παίξω μια (άντε δυο) κιθάρες, μια mini pedaltrain με το πολύ 6 πετάλια, τα 4 από αυτά always on), θα χρειαστώ μόνο ένα κρεβάτι να κοιμηθώ και μόνο ένα μεταφορικό μέσον για να φτάσω κοντά στον (έναν) άνθρωπο που είμαι ερωτευμένος (sic).
Δεν απορρίπτω την πολυτέλεια κάθε άλλο, μου αρέσει ένα ωραίο αυτοκίνητο με όλα τα κομφόρ ή μια κιθάρα φερμένη στα γούστα μου, ή ένα ακριβό μηχάνημα - γκάτζετ - πετάλι, you name it. Αλλά είναι ένα, ή έστω ένα είδος τη φορά.
Η φάση μου είναι ακριβώς όπως την περιέγραψε σε ένα από τα πρώτα σχόλιά του ο Yameth: " σαν ερασιτέχνης μουσικός εχω τόσα εργαλεία που μου περισσεύουν και ντρέπομαι γι αυτό".

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Το έχουμε ξαναπιάσει το θέμα.

Οι συλλογές και η καταναλωτική μανία, πάνω κάτω τα ίδια πράγματα καλύπτουν , και ναι, επι της ουσίας δεν σημαίνουν τίποτα.

Και είμαι και τα δύο (στο μέτρο που μπορώ) και συλλέκτης και καταναλωτής.

Φυσικά είναι και άχρηστα και μάταια ….όπως και όλα.

Αν τα αφαιρέσεις όμως από τη ζωή, όπως και όλες τις υλικές απολαύσεις (ποτό-καλό φαγητό-σεξ), που ναι, μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτά….απλά η ζωή χάνει το ενδιαφέρον της…..με άλλα λόγια δεν θα έχεις με τι να ασχοληθείς και τι να κάνεις….και απλά θα περιμένεις να πεθάνεις.

[SIZE=12pt]Και στο σημείο αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ κατανοείς τη ματαιότητα της ζωής εν γένει….και πας να αυτοκτονήσεις. [/SIZE] ?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Περίμενα από τους μεγαλύτερους κάπου να δω έστω μία αφίσα από δεκαετία 60-70 σε κάποια γωνιά από "Μπλακ Σαμανθ" αλλά δεν είδα τίποτα.....απογοητέυτηκα

black sab.jpg

 
 Δεν ξέρω τι λέτε εσείς..., εγώ πάντως περιμένω να πεθάνει ένας (μαθουσάλας) θείος της μάνας μου απ'τον Καναδά που της έχει αδυναμία....?, μπας και πάρω εκείνο το παραθαλάσσιο απομονωμένο εξοχικό, τις 50+ κιθάρες, τα πολύ ακριβά αυτοκίνητα που φυσικά θα τα θαυμάζω μέσα στο σαλόνι μου και βέβαια το διαζύγιο με την πόντια (πήγε στην μάνα της σήμερα και θα γυρίσει το βραδάκι, να κι ένα καλό με το δίπλωμα οδήγησης στις γυναίκες....) και την "πρόσληψη" μοντέλων προς τέρψιν των ανομολόγητων ορέξεων μου.....?   Άντε γιατί τα πήρα!!!!

 
Οι συλλογές και η καταναλωτική μανία, πάνω κάτω τα ίδια πράγματα καλύπτουν , και ναι, επι της ουσιάς δεν σημαίνουν τίποτα.

Και είμαι και τα δύο (στο μέτρο που μπορώ) και συλλέκτης και καταναλωτής.
Λάκη, αν δεν κάνω λάθος, αυτό που διαφοροποιεί εσένα από τον συλλέκτη δίσκων που αναφέραμε, είναι ότι εσύ έχεις μοναδικά κομμάτια, και όχι πολλές εκδοχές του ίδιου "πράγματος". Επιπλέον, εσύ , με βάση όσα λες,  τα χρησιμοποιείς. Δεν τα έχεις σε μια βιτρίνα μόνο για να τα θαυμάζεις.
Τοκαταλαβαίνω γιατί έχω ένα φίλο που ακούει μουσική από πομπινόφωνο και το απολαμβάνει κιόλας.
Εγω έχω ήδη τρεις (φθηνές ως γνωστόν) κιθάρες, και μου φτιάχνουν και μια τέταρτη και αναρωτιέμαι πότε θα προλαβαίνω να παίξω με αυτές, δεδομένου ότι και οι τρεις μου αρέσουν...
Κάποιος μου έδωσε μαι φορά έναν πολύ ακριβή ορισμό, για το τι διαφορά έχει η έννοια vintage από την έννοια συλλεκτικό:
To Vintage είναι κάτι συλλεκτικό που όμως το χρησιμοποιείς.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
[SIZE=12pt]Όποιος τυχόν έβλεπε το [/SIZE][SIZE=12pt]serial[/SIZE][SIZE=12pt] [/SIZE][SIZE=12pt]Frasier (ένας ράδιο ψυχίατρος- χαρακτήρας από το άλλο γνωστό και επιτυχημένο [/SIZE][SIZE=12pt]serial[/SIZE][SIZE=12pt] [/SIZE][SIZE=12pt]το «[/SIZE][SIZE=12pt]cheers[/SIZE][SIZE=12pt]» έχει ένα ΠΟΛΥ ωραίο επεισόδιο στον ένατο κύκλο (του [/SIZE][SIZE=12pt]Frasier[/SIZE][SIZE=12pt]) ,το όγδοο επεισόδιο με τίτλο «The Two Hundredth».[/SIZE]

[SIZE=12pt]Παραθέτω μινι περίληψη:[/SIZE]

Frasier has just completed his 2000th radio show, but discovers that one of the tapes of his collection of his broadcasts is missing. His quest to replace it borders on obsession, sending him spiraling into depression.

Σε αυτό το επεισόδιο,  πραγματικά με εξαιρετικό τρόπο και ιδιοφυες χιούμορ (που χαρακτηρίζει όλη τη σειρά), πιάνει το θέμα ¨συλλέκτες" αριστοτεχνικά.

 
Λάκη, αν δεν κάνω λάθος, αυτό που διαφοροποιεί εσένα από τον συλλέκτη δίσκων που αναφέραμε, είναι ότι εσύ έχεις μοναδικά κομμάτια, και όχι πολλές εκδοχές του ίδιου "πράγματος". Επιπλέον, εσύ , με βάση όσα λες,  τα χρησιμοποιείς. Δεν τα έχεις σε μια βιτρίνα μόνο για να τα θαυμάζεις.
Τοκαταλαβαίνω γιατί έχω ένα φίλο που ακούει μουσική από πομπινόφωνο και το απολαμβάνει κιόλας.
Εγω έχω ήδη τρεις (φθηνές ως γνωστόν) κιθάρες, και μου φτιάχνουν και μια τέταρτη και αναρωτιέμαι πότε θα προλαβαίνω να παίξω με αυτές, δεδομένου ότι και οι τρεις μου αρέσουν...
Κάποιος μου έδωσε μαι φορά έναν πολύ ακριβή ορισμό, για το τι διαφορά έχει η έννοια vintage από την έννοια συλλεκτικό:
To Vintage είναι κάτι συλλεκτικό που όμως το χρησιμοποιείς.
Η ιδια χαζομάρα/ματαιότητα  είναι είτε συλλέγεις vintage είτε συγχρονα, είτε στερεοφωνικά ή κουμπιά, είτε τα χρησιμοποιείς είτε τα βάζεις σε βιτρινα.

Δεν είναι τυχαίο που ο "Συλλεκτικός Λάκης", ξυπνάει στις περιόδους που έχει κρύο / χειμώνα (που αναγκαστικά περνάει πολλες ωρες εγκλειστος) και ΠΟΤΕ το καλοκαιρι, οπου ο Λακης λιαζεται όλη μέρα σε κάποια πλαζ και δεν δινει δεκάρα για τίποτα .?

Η αληθεια είναι ότι όλα χρειάζονται, σαν αλατοπίπερο, πλην ομως ,προσωπικα είμαι γνωστης της ματαιότητας τους.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Η ιδια χαζομάρα/ματαιότητα  είναι είτε συλλέγεις vintage είτε συγχρονα, είτε στερεοφωνικά ή κουμπιά, είτε τα χρησιμοποιείς είτε τα βάζεις σε βιτρινα.

Δεν είναι τυχαίο που ο "Συλλεκτικός Λάκης", ξυπνάει στις περιόδους που έχει κρύο / χειμώνα (που αναγκαστικά περνάει πολλες ωρες εγκλειστος) και ΠΟΤΕ το καλοκαιρι, οπου ο Λακης λιαζεται όλη μέρα σε κάποια πλαζ και δεν δινει δεκάρα για τίποτα .?

Η αληθεια είναι ότι όλα χρειάζονται, σαν αλατοπίπερο, πλην ομως ,προσωπικα είμαι γνωστης της ματαιότητας τους.
Διαφωνώ, δεν είναι το ίδιο πράγμα οι 3 κιθάρες με τις 300 ! Ακόμη και οι μεγάλοι σταρ που συσσωρεύουν όργανα όλη τους την καριέρα για συγκεκριμένους λόγους (χρηστικούς , ματαιότητας, καταναλωτικότητας κ.λπ, δεν το κρίνω αυτό), δεν συγκρίνονται με κάποιους σαν κι εμάς εδώ! Για έναν Billy Gibbons ας πούμε, μπορεί όντως να είναι μάταιο να έχει 300 κιθάρες (τις αγοράζει σαν παιχνίδια, επειδή μπορεί), για τα παιδιά που γράφουν στο thread με τον αη βασίλη όμως, έστω και μια αντίστοιχη κιθάρα είναι όνειρο ζωής.
Ο "συλλεκτικός Λάκης", μια χαρά υγιής μου φαίνεται εμένα!
 




 
[SIZE=12pt].[/SIZE]

[SIZE=12pt] [/SIZE]






[SIZE=12pt]...Και φυσικά, ο άνθρωπος για να ξεκαυλωσει , πρέπει να γευτεί τα πάντα και ως φυσική εξελίξη…να τα απομυθοποιήσει (είναι η φύση του-δεν μπορεί να κάνει αλλιώς).[/SIZE]


[SIZE=12pt]Άλλως δημιουργεί απωθημένα (επίσης είναι στη φύση του-δεν μπορεί να κάνει αλλιώς) .[/SIZE]


Ειμαι σοφός, το ξέρω ?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
6 minutes ago, Tamtam said:

Διαφωνώ, δεν είναι το ίδιο πράγμα οι 3 κιθάρες με τις 300 !




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Για εμένα και να το κλείσω εδω, καλό είναι στη ζωή να κηνυγάς κάποιο καρότο ή έναν σκοπό.

Θες να παρω κιθάρες λέγεται αυτό, να πάρω αμαξια, να μεγαλώσω τα παιδία μου......κα κανω six pack.....όπως θες πεστο, απλά σου δίνουν όλα αυτά....a reason to live .

Ένα κίνητρο να σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου.

Αν καποιος είναι σε ένα τόσο μεγάλο επίπεδο ZEN.....και είναι "ερωτευμένος με τη ζωη" και άλλα τετοια....μπράβο του....αλλά δεν μπορώ να το εφαρμώσω σε εμένα ?

 
Αυτό είναι τόσο γενικό που δεν με καλύπτει. Κατανοώ πώς το εννοείς, η απόπειρά σου όμως να το αναλύσεις σε αδικεί, διότι πιστεύω πως ούτε κι εσύ θα συμφωνούσες με την ιδέα ότι το να κάνεις π.χ. συλλογή γραμματοσήμων είναι το ίδιο με το να μεγαλώσεις παιδιά.
"Λόγος να ζει" κανείς μπορεί να είναι ο,τιδήποτε (σκέψου και ορισμένους πολύ πολύ κακούς λόγους), αυτό δεν τους καθαγιάζει όμως, ως κίνητρα, ούτε τους βάζει στο ίδιο σακούλι με τα πάντα όλα.
Υπάρχει και η ηθική των επιλογών μας, το αποτύπωμά μας στη ζωή, οι ανάγκες μας (βεβαίως και πάντα) για 3 ή για 300 κιθάρες.
 

 
Ειναι οντως μεγαλη κουβεντα,

Παντως ξέρω μερικους φιλοτελιστες πολυ πιο  συνειδητοποιημένους για τα κίνητρά τους....από μερικούς γονείς.

 
Για να επανέλθω στο θέμα «γωνίες» και μιας και αυτόν τον καιρό βρίσκομαι στη Ζαλονικη, αυτό είναι το pied-à-terre  μου στη συμπρωτεύουσα.  

Στην φωτό 1, βλέπουμε την πλήρη κατάργηση της κουζίνας.?

Αντ’ αυτής, δημιουργήθηκε ένα πλήρες Ψηφιακό Γραφείο , ήτοι υπολογιστής /εκτυπωτής/ scanner/ τηλέφωνα/fax ……και φυσικά αλκοολ , ό,τι χρειάζεται δηλαδή για να λειτουργήσει δηλαδή ένα Δικηγορικό Γραφείο 24/7.?

Στην «κουζίνα» δεν υπάρχει ούτε …πιρούνι (μιας και ούτε μαγειρεύω ούτε τρώω σπίτι).

Παρ΄όλα αυτά, αν και όλα πσιφιακα….δεν κρατήθηκα και δημιούργησα και μερικές αναλογικές γωνίες (φωτο 2 &3)?

01.jpg

02.jpg

03.jpg

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top