Μεταξύ άλλων από εδώ
http://www.diafanakrina.info/
– Θα μπορούσε να πει κάποιος: Μα γιατί δεν παίρνουν έναν άλλο τραγουδιστή; Είναι κάτι που το είδατε σαν φόρο τιμής προς τον Θάνο; Ότι δηλαδή δεν θα έρθει κάποιο ξένο σώμα. Σίγουρα θα υπήρχαν συγκρίσεις, όπως και τώρα που αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο ο Παναγιώτης, όμως ο Παναγιώτης ήταν για πολλά χρόνια μέλος της μπάντας και τραγουδούσε μαζί με τον Θάνο.
O Παναγιώτης είναι παιδικός φίλος του Θάνου. Ήρθε στο συγκρότημα, για πρώτη φορά, το 1996 για τις ανάγκες της ηχοχράφησης του πρώτου μας δίσκου. Έπαιξε πιάνο και πλήκτρα κι έκανε δεύτερη φωνή σε κάποια από τα τραγούδια. Κι έπειτα αποφασίστηκε ομόφωνα, να γίνει βασικό μέλος του συγκροτήματος. Έχει συμβάλλει, κατά πολύ, στη διαμόρφωση του ήχου των Κρίνων της πρώτης περιόδου. Η επιλογή του ως βασικού τραγουδιστή ήταν μονόδρομος, αφού η παρουσία ενός γνώριμου και φιλικού σ’εμάς προσώπου πάνω στη σκηνή, προσδίδει ηρεμία και σιγουριά. Πράγματα που είναι απαραίτητα για τη συνοχή, την ψυχολογίας μας αλλά και την απόδοση των τραγουδιών μας. Η αλήθεια είναι πως αναλαμβάνει ένα δύσκολο έργο και θα χρειαστεί χρόνο. Έχοντας μια βαθιά και ζεστή φωνή που ταιριάζει απόλυτα με την ατμόσφαιρα των τραγουδιών μας και όντας ένας άνθρωπος που έχει σπουδάσει τη μουσική σε βάθος, είμαστε σίγουροι πως[με τη βοήθεια τη δική μας, αλλά και του κόσμου] θα τα καταφέρει.
– Ας μιλήσουμε ανοιχτά, κάποιοι μιλάνε και αναφέρουν την λέξη «χρήμα». Τα Διάφανα Κρίνα σαν brand name, σίγουρα πουλάει, αλλά βλέπω ότι εσείς δεν βγαίνετε απλά για μερικές συναυλίες που θα γεμίσουν πορτοφόλια, έχετε ένα όραμα, μιλήστε μας για αυτό.
Όσοι ασχολούνται συστηματικά με την ελληνική ροκ σκηνή, γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν είναι εύκολο για ένα συγκρότημα [ειδικότερα πενταμελές ή εξαμελές] να βιοπορισθεί από τη μουσική του. Στο συντριπτικό τους ποσοστό, τα ελληνικά ροκ σχήματα με διευρυμένο κοινό, αποτελούνται από παιδιά της βιοπάλης, που με ένα μέρος από τα χρήματα που τους αποφέρει η μουσική, συμπληρώνουνε τους πενιχρούς εώς και ανύπαρκτους μισθούς τους. Παρ’όλες τις δυσκολίες, εμείς εδώ και πολλά χρόνια, ακολουθούμε μια αυτοδιαχειριζόμενη πρακτική. Στην αρχή με τη βοήθεια μιας μικρής ανεξάρτητης εταιρείας [Wipe out] και στην πορεία χρηματοδοτώντας με ιδίους πόρους τις παραγωγές μας. Πράγμα που κάνουμε μέχρι και σήμερα. Και υπό αυτή την έννοια, σαφώς και το οικονομικό αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα για την κατασκευή και την προώθηση της μουσικής μας.
Πέρα από τα αυτονόητα, αν κοιτάξει κανείς τον τρόπο που δραστηριοποιούμαστε μέσα στα χρόνια, θα δει κάποιους ανθρώπους που έχουν σκύψει με πολύ ψυχή και μεράκι πάνω από αυτό που κάνουν, δουλεύοντας πολύ σκληρά σε καθημερινή βάση. Μη έχοντας ελεύθερη ούτε την Κυριακάτικη αργία [είναι πάντα μέρα πρόβας, εδώ και είκοσι πέντε χρόνια], που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι μέρα ξεκούρασης. Αναπόφευκτα, όλο αυτό προτάσσει μια ιδεολογία αντίστασης και μια στρατευμένη αισθητική απέναντι στην δηλητηριώδη υπνηλία της κουλτούρας του καναπέ και του πληκτρολογίου. Αφού, εκ των πραγμάτων, τοποθετεί απέναντι στην μαρασμένη φιγούρα του homo videns, τον δημιουργικό άνθρωπο, που μέσα από τη δύναμη του λόγου και την άυλη ομορφιά της μουσικής, χειρονομεί θετικά προς τη ζωή, επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο στον εαυτό του, πως διέρχεται μέσα από κάτι κι όχι μέσα από το τίποτα. Και αυτό για εμάς, είναι όλη η ουσία.